Op weg naar De Plitvicemeren in Kroatie
Door: Gerrie Middelkoop
Blijf op de hoogte en volg Jan en Gerrie
07 September 2015 | Kroatië, Plitvica
Zaterdag 5 september
Er is enige discussie aan vooraf gegaan voordat de definitieve keus is gemaakt om dit jaar met de caravan naar Kroatië te gaan. De afstand was aanvankelijk voor mij het struikelblok, vakantie in eigen land had mijn voorkeur, maar de regen wind en storm van de afgelopen weken hebben de doorslag gegeven: Jan zijn wens gaat in vervulling, wij gaan naar de Plitvicemeren en naar Istrië!
Om 07.00 uur zijn wij kant en klaar voor vertrek en rijden we de straat uit om het eerste deel van een kleine 1500 kilometer te rijden. We gaan via Arnhem de grens over, passeren Oberhausen en Düsseldorf en zijn op weg naar Keulen als we het eerste wild spotten: een eekhoorntje dat de weg oversteekt!
Na ruim 2 uur rijden houden we een eerste koffiestop in een heerlijk ochtendzonnetje. Om 11.00 uur zijn we ter hoogte van Köningswinter, de eerste 300 kilometer zitten erop, het is 15 graden en uit onze Ipod schalt ‘Here comes the sun’, vakantiegevoel!
Bij kilometerstand 450 zijn wij bij Wiesbaden, tijd voor een tankstop en lunch. Er zijn in Duitsland volop wegwerkzaamheden waardoor we rondom Würzberg en Neurenberg niet erg opschieten maar aan de andere kant van de weg is de verkeershinder vele malen groter, dus wij klagen maar niet.
We gaan van de route af voor onze eerste overnachting op campingplatz Kratzmühle in Kinding/Pfraundorf tussen Neurenberg en Regensburg. Zoals het de Duitsers betaamt, is alles strak georganiseerd. Voor de gasten die op doorreis zijn zijn er twee grintlaantjes beschikbaar waar ieder naar eigen inzicht een plekje kan kiezen, waar de auto dan voor de ‘voordeur’ geparkeerd kan worden en waar we onze tafel en stoelen daar net tussen in kwijt kunnen. Het is 17.00 uur, we hebben 750 kilometer gereden vandaag en hebben zin om de benen te strekken. Jan heeft een déja vu: hij weet zeker dat wij ooit eerder op deze camping zijn geweest en dat we hier rond het meer kunnen wandelen. Met de beste wil van de wereld kan ik me er niets van herinneren maar wat Jan beschrijft blijkt helemaal te kloppen. Op de camping is een Grieks restaurant, na een lange reisdag heerlijk om daar te gaan eten in plaats van de rommelen met pannetjes die nog tussen handdoeken gepakt zitten voor de doorreis. Na een lekker grill gerecht kruipen we in de caravan want het is koud buiten. Om 21.00 uur klinkt over de camping het geluid van een speeldoosje waaruit een slaapliedje komt. Zou dat betekenen dat het bedtijd is voor iedereen? Het lijkt erg letterlijk te worden genomen want om 22.00 uur is het in ons laantje helemaal donker achter alle raampjes, ook wij doen dan maar ons lampje uit!
Zondag 6 september
Vroeg naar bed gegaan, slecht geslapen, het heeft de hele nacht keihard geregend. Zonder dat we de wekker hebben zijn we heel vroeg wakker en staan we om 06.45 uur naast ons bed. Na een douche en gezond ontbijt rijden we om 08.00 uur de camping af. Over de A9 gaan we richting Ingolstadt tot zo’n 12 kilometer voor München. Daar houden we richting Salzburg aan. We zijn vertrokken met harde regen en 6 graden, hard regenen wordt afgewisseld met keihard regenen, stoppen om buiten de auto koffie te drinken om de benen te strekken is geen optie, wij zetten de muziek wat harder, lallen lekker mee wachten wel tot het droog wordt voor wij onze autodeuren openen. Om 11.00 uur passeren we Salzburg – nog steeds in de stromende regen - en bevinden we ons dus in Oostenrijk. Na 3½ uur rijden wagen we ons er toch maar aan om even te stoppen, het is nog steeds heel kkkkoud en de regen blijft onafgebroken met bakken uit de lucht vallen. Het in de caravan klaargemaakte broodje wordt daarom in de auto opgegeten.
De route door Oostenrijk is ondanks het slechte weer mooi. Omdat op zondag de vrachtwagens hier niet mogen rijden schieten we lekker op. Via Tauplitz en Liezen rijden we naar Graz waar we willen stoppen om te overnachten. We gaan met regen de Gleinalm tunnel in die 8.3 kilometer lang is. Als we daar uit komen rijden zien de eerste blauwe streepjes van deze dag en is het 18 graden. Na 450 kilometer aan één stuk regen is het eindelijk droog! Nog 40 kilometer te gaan vandaag. We arriveren in Graz op camping Municipal Central om 14.45 uur. We hebben dan ruim 500 kilometer gereden en het is 19 graden. Op plekje voor gasten op doorreis staat pas één andere ‘gast’, maar die neemt wél een plek voor drie in beslag: een giga grote camper met aanhangwagen. Wij kunnen kiezen uit alle andere vrije plekken. Het terrein ziet er schoon en goed verzorgd uit, het sanitair is keurig schoon en lijkt nog heel nieuw. Om nou te zeggen dat het een gezellige uitstraling heeft gaat te ver, maar voor één nacht kunnen wij ons niet beter wensen.
Nadat we ons hebben geïnstalleerd zitten we een uurtje met onze giechel in de zon en daarna maken we een wandeling naar de straatjes achter de camping. Hiervoor moeten we een helling beklimmen van 19% die uitkomst bij een kerkje en een indrukwekkend grote begraafplaats. Veel hele grote familiegraven, alles erg mooi onderhouden met veel verse bloemen. Als wij de straat erachter doorlopen komen we erachter dat we aan de buitenkant van de Stad Graz zitten, veel vergane glorie maat net als in elke zichzelf respecterende stad zit er natuurlijk een MacDonalds! Wie Jan kent weet dat we daar niet gaan eten. We ontdekken een sushi restaurant waar je aan tafel kunt gaan zitten en voor een vast bedrag zoveel mag eten als je lust. De tafels staan naast een soort van etalage waarin via een lopende band allerlei gerechtjes langs komen. Het is de bedoeling dat je een luikje open schuift om er dan datgene uit te halen waar je zin in hebt. …. een soort van Febo maar dan anders! ;-)
Omdat wij ook in de vakantie een beetje op de calorietjes willen letten maken we er geen misbruik van en kiezen we de meest gezonde hapjes en niet teveel. Als we terug komen op ons overnachtingsadres hebben we een toch ook weer een uurtje gewandeld vandaag. Het is flink afgekoeld dus we zitten de rest van de avond weer binnen.
Maandag 7 september
We vertrekken om 08.15 uur, 9 graden wijst de thermometer maar de zon laat zich gelukkig al zien. De laatste etappe naar onze bestemming in Kroatië, de Plitvicemeren, is een kleine 300 kilometer.
Na een half uurtje rijden gaan we de grens over Slovenië in, va de A1 tot aan Maribor. Daar gaan we via de A4 richting Zagreb in Kroatië. Voor het eerst in jaren maken we weer een paspoortcontrole mee aan de grens. Niet dat dat veel voorstelt, als ze zien dat Jan onze paspoorten wil tonen is de kleur van het document al voldoende, met een vermoeid wuifgebaar wordt ons duidelijk gemaakt dat we door kunnen rijden.
Onze eerste indruk van Kroatië is heel bijzonder. Op een stukje van ca. 50 kilometer zien we zeker 15 buizerds. Een soort hangplek voor buizerds zou je dus kunnen zeggen.
Bij Karlovac gaan we richting Plitvicka Jezera, nog 70 kilometer te gaan. Aankomst op camping Korita in Rakovica om 12.30 uur. Heerlijk om vandaag zo vroeg onze bestemming te hebben bereikt. Het is 19 graden dus we kunnen heerlijk buiten zitten. Na wat verkenning in de omgeving aan het eind van de middag en wat kleine boodschapjes voor een avondmaaltijd, bestaande uit noedels, doperwten en worteltjes met een karbonaadje, maken we plannen voor morgen terwijl we de warmte vanavond weer in de caravan zoeken.
Er is enige discussie aan vooraf gegaan voordat de definitieve keus is gemaakt om dit jaar met de caravan naar Kroatië te gaan. De afstand was aanvankelijk voor mij het struikelblok, vakantie in eigen land had mijn voorkeur, maar de regen wind en storm van de afgelopen weken hebben de doorslag gegeven: Jan zijn wens gaat in vervulling, wij gaan naar de Plitvicemeren en naar Istrië!
Om 07.00 uur zijn wij kant en klaar voor vertrek en rijden we de straat uit om het eerste deel van een kleine 1500 kilometer te rijden. We gaan via Arnhem de grens over, passeren Oberhausen en Düsseldorf en zijn op weg naar Keulen als we het eerste wild spotten: een eekhoorntje dat de weg oversteekt!
Na ruim 2 uur rijden houden we een eerste koffiestop in een heerlijk ochtendzonnetje. Om 11.00 uur zijn we ter hoogte van Köningswinter, de eerste 300 kilometer zitten erop, het is 15 graden en uit onze Ipod schalt ‘Here comes the sun’, vakantiegevoel!
Bij kilometerstand 450 zijn wij bij Wiesbaden, tijd voor een tankstop en lunch. Er zijn in Duitsland volop wegwerkzaamheden waardoor we rondom Würzberg en Neurenberg niet erg opschieten maar aan de andere kant van de weg is de verkeershinder vele malen groter, dus wij klagen maar niet.
We gaan van de route af voor onze eerste overnachting op campingplatz Kratzmühle in Kinding/Pfraundorf tussen Neurenberg en Regensburg. Zoals het de Duitsers betaamt, is alles strak georganiseerd. Voor de gasten die op doorreis zijn zijn er twee grintlaantjes beschikbaar waar ieder naar eigen inzicht een plekje kan kiezen, waar de auto dan voor de ‘voordeur’ geparkeerd kan worden en waar we onze tafel en stoelen daar net tussen in kwijt kunnen. Het is 17.00 uur, we hebben 750 kilometer gereden vandaag en hebben zin om de benen te strekken. Jan heeft een déja vu: hij weet zeker dat wij ooit eerder op deze camping zijn geweest en dat we hier rond het meer kunnen wandelen. Met de beste wil van de wereld kan ik me er niets van herinneren maar wat Jan beschrijft blijkt helemaal te kloppen. Op de camping is een Grieks restaurant, na een lange reisdag heerlijk om daar te gaan eten in plaats van de rommelen met pannetjes die nog tussen handdoeken gepakt zitten voor de doorreis. Na een lekker grill gerecht kruipen we in de caravan want het is koud buiten. Om 21.00 uur klinkt over de camping het geluid van een speeldoosje waaruit een slaapliedje komt. Zou dat betekenen dat het bedtijd is voor iedereen? Het lijkt erg letterlijk te worden genomen want om 22.00 uur is het in ons laantje helemaal donker achter alle raampjes, ook wij doen dan maar ons lampje uit!
Zondag 6 september
Vroeg naar bed gegaan, slecht geslapen, het heeft de hele nacht keihard geregend. Zonder dat we de wekker hebben zijn we heel vroeg wakker en staan we om 06.45 uur naast ons bed. Na een douche en gezond ontbijt rijden we om 08.00 uur de camping af. Over de A9 gaan we richting Ingolstadt tot zo’n 12 kilometer voor München. Daar houden we richting Salzburg aan. We zijn vertrokken met harde regen en 6 graden, hard regenen wordt afgewisseld met keihard regenen, stoppen om buiten de auto koffie te drinken om de benen te strekken is geen optie, wij zetten de muziek wat harder, lallen lekker mee wachten wel tot het droog wordt voor wij onze autodeuren openen. Om 11.00 uur passeren we Salzburg – nog steeds in de stromende regen - en bevinden we ons dus in Oostenrijk. Na 3½ uur rijden wagen we ons er toch maar aan om even te stoppen, het is nog steeds heel kkkkoud en de regen blijft onafgebroken met bakken uit de lucht vallen. Het in de caravan klaargemaakte broodje wordt daarom in de auto opgegeten.
De route door Oostenrijk is ondanks het slechte weer mooi. Omdat op zondag de vrachtwagens hier niet mogen rijden schieten we lekker op. Via Tauplitz en Liezen rijden we naar Graz waar we willen stoppen om te overnachten. We gaan met regen de Gleinalm tunnel in die 8.3 kilometer lang is. Als we daar uit komen rijden zien de eerste blauwe streepjes van deze dag en is het 18 graden. Na 450 kilometer aan één stuk regen is het eindelijk droog! Nog 40 kilometer te gaan vandaag. We arriveren in Graz op camping Municipal Central om 14.45 uur. We hebben dan ruim 500 kilometer gereden en het is 19 graden. Op plekje voor gasten op doorreis staat pas één andere ‘gast’, maar die neemt wél een plek voor drie in beslag: een giga grote camper met aanhangwagen. Wij kunnen kiezen uit alle andere vrije plekken. Het terrein ziet er schoon en goed verzorgd uit, het sanitair is keurig schoon en lijkt nog heel nieuw. Om nou te zeggen dat het een gezellige uitstraling heeft gaat te ver, maar voor één nacht kunnen wij ons niet beter wensen.
Nadat we ons hebben geïnstalleerd zitten we een uurtje met onze giechel in de zon en daarna maken we een wandeling naar de straatjes achter de camping. Hiervoor moeten we een helling beklimmen van 19% die uitkomst bij een kerkje en een indrukwekkend grote begraafplaats. Veel hele grote familiegraven, alles erg mooi onderhouden met veel verse bloemen. Als wij de straat erachter doorlopen komen we erachter dat we aan de buitenkant van de Stad Graz zitten, veel vergane glorie maat net als in elke zichzelf respecterende stad zit er natuurlijk een MacDonalds! Wie Jan kent weet dat we daar niet gaan eten. We ontdekken een sushi restaurant waar je aan tafel kunt gaan zitten en voor een vast bedrag zoveel mag eten als je lust. De tafels staan naast een soort van etalage waarin via een lopende band allerlei gerechtjes langs komen. Het is de bedoeling dat je een luikje open schuift om er dan datgene uit te halen waar je zin in hebt. …. een soort van Febo maar dan anders! ;-)
Omdat wij ook in de vakantie een beetje op de calorietjes willen letten maken we er geen misbruik van en kiezen we de meest gezonde hapjes en niet teveel. Als we terug komen op ons overnachtingsadres hebben we een toch ook weer een uurtje gewandeld vandaag. Het is flink afgekoeld dus we zitten de rest van de avond weer binnen.
Maandag 7 september
We vertrekken om 08.15 uur, 9 graden wijst de thermometer maar de zon laat zich gelukkig al zien. De laatste etappe naar onze bestemming in Kroatië, de Plitvicemeren, is een kleine 300 kilometer.
Na een half uurtje rijden gaan we de grens over Slovenië in, va de A1 tot aan Maribor. Daar gaan we via de A4 richting Zagreb in Kroatië. Voor het eerst in jaren maken we weer een paspoortcontrole mee aan de grens. Niet dat dat veel voorstelt, als ze zien dat Jan onze paspoorten wil tonen is de kleur van het document al voldoende, met een vermoeid wuifgebaar wordt ons duidelijk gemaakt dat we door kunnen rijden.
Onze eerste indruk van Kroatië is heel bijzonder. Op een stukje van ca. 50 kilometer zien we zeker 15 buizerds. Een soort hangplek voor buizerds zou je dus kunnen zeggen.
Bij Karlovac gaan we richting Plitvicka Jezera, nog 70 kilometer te gaan. Aankomst op camping Korita in Rakovica om 12.30 uur. Heerlijk om vandaag zo vroeg onze bestemming te hebben bereikt. Het is 19 graden dus we kunnen heerlijk buiten zitten. Na wat verkenning in de omgeving aan het eind van de middag en wat kleine boodschapjes voor een avondmaaltijd, bestaande uit noedels, doperwten en worteltjes met een karbonaadje, maken we plannen voor morgen terwijl we de warmte vanavond weer in de caravan zoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
