Van Salzburg naar Hirschhorn en dan weer naar huis

Maandag 21 september
Na een hele nacht regen is het weliswaar droog bij het opstaan maar het is nog steeds zwaar bewolkt en niet warmer dan 13 graden. Toch zien we al een voorzichtig zonnetje komen dus we hebben er alle vertrouwen in dat het een voor ons mooie dag gaat worden. Wij ontbijten zoals we gewend zijn en pakken daarna de rugzakken in om een fikse wandeling te gaan maken. De alleen Oostenrijks (en dat is toch écht iets anders dan Duits!) sprekende campingeigenaren hebben met handen- en voetenwerk, en aanwijzingen gevend op een kaartje, uitgelegd welke mogelijkheden er zijn om een mooie rondwandeling te maken in de omgeving, beginnend vanaf de camping . Om 10.00 uur gaan wij op pad en volgende nauwgezet de aanwijzingen die zijn gegeven. We wandelen langs het fiets-/wandelpad dat parallel loopt aan de rijweg totdat we het dorpje Brunn bereiken en gaan daar een route volgen die door bordjes staat aangegeven. Wat we wel vreemd vinden is dat er alleen mountain bike bordjes staan en geen wandelbordjes, geen andere keus dus dan de fietsroute te gaan lopen. Het pad begint op een hoogte van 500 meter en gaat de eerste anderhalf uur alléén maar omhoog dus er wordt meteen heel wat gevraagd van onze wandelbenen! Als wij na die anderhalf uur nog steeds alleen maar bochten voor ons zien die omhoog gaan twijfelen we wat we zullen doen. We zitten dan op 950 meter hoogte en zijn dus 450 meter gestegen. Het enige bordje wat we hier zien geeft de indruk dat we nog minimaal een uur door zullen moeten lopen naar Bleitenberg, dat op een hoogte ligt van 1200 meter en dan is het nog steeds de vraag of we van daar via een andere route naar de camping terug kunnen. We besluiten geen risico te nemen en de weg terug te lopen zoals we gekomen zijn. We nemen een slok water en eten een reep ontbijtkoek en beginnen dan de 450 geklommen meters omhoog weer af te dalen. Ook dat vraagt wat van onze kuiten! Terug in het dorpje Brunn wandelen we langs de gezellige parallelweg met écht Oostenrijkse huizen terug naar de camping. We hebben 11,5 kilometer gelopen in 3 ½ uur en voelen ons ‘gesloopt’ maar ook voldaan dat we lekker in beweging zijn geweest.
Na een rustmomentje gaan we om 16.00 uur op pad om via Strobl naar Bad Ischl te rijden. Eerst rijden we nog een stukje van de bergpas Postalm waar we zaterdag met de caravan overheen gekomen zijn. Als we het punt bereiken waar we tol moeten betalen om verder te mogen keren we om en zijn tevreden met een paar mooie filmopnames van de omgeving. In Bad Ischl maken we een wandeling door het stadje dat een van de bekendste kuuroorden van Oostenrijk is. Het is er gezellig druk maar na een half uurtje hebben wij het wel gezien. We doen bij de Spar in St. Gilgen boodschappen voor het avondeten maar omdat het maandag is (b)lijkt er weinig verse aanvoer van groenten en vlees te zijn geweest. Een krop sla kan onze goedkeuring niet wegdragen en ook andere groenten zien er niet appetijtelijk uit. Met veel creativiteit scoren we wat losse dingetjes en een paar ons gehakt om hiermee een macaronimaaltijd in elkaar te flansen. Na 20 graden overdag is het aan het eind van de dag weer afgekoeld naar 14 graden dus we zitten de avond binnen.

Dinsdag 22 september
Hoewel het pas 8 graden is bij het opstaan is de zon al te zien, dit wordt een mooie dag! We ontbijten buiten terwijl we het langzaam aan warmer voelen worden. Om 10.30 uur vertrekken we naar St. Gilgen waar we voor € 4,-- een hele dag mogen parkeren op een prachtig grasveld wat zó groen is dat fervente golfers er graag een balletje op zouden slaan. We kopen een kaartje voor de kabelbaan (€ 23,50 p.p. voor een retourtje) en mogen dan in een gondelbakje stappen waar 4 personen in passen. Het duurt bijna 20 minuten voordat we onze bestemming hebben bereikt, we zijn dan gestegen van 555 naar 1466 meter. Op deze hoogte maken wij de 1,5 uur durende Pillstein Panorama rondwandeling. In de beschrijving staat dat dit een makkelijke route is die zelfs met de kinderwagen te lopen is. Dat maakt dat wij in de veronderstelling verkeerden dat we een makkelijk dagje zouden hebben maar ook tijdens deze wandelingen wordt er wel iets gevraagd van onze kuiten, er zitten aardige klimmetjes tussen! De uitzichten zijn prachtig en als we dan ook nog een prachtige grote paddenstoel zien, rood met witte stippen zoals je ze alléén in sprookjesboeken tegen komt, kan onze dag niet meer stuk! Om 13.00 uur zijn we weer terug op 555 meter hoogte en maken we een wandeling door het stadje St. Gilgen, een ski-oord dat op 542 meter hoogte ligt. Het is een leuk toeristische stadje met een mooi kerkje en een keurig onderhouden begraafplaats, met een ‘boulevardje’ met uitzicht op de Wolfangsee, met etalages waar de Oostenrijkse klederdracht als mode artikel wordt aangeprezen, met studenten die in uniform door de straten wandelen, met souvenirwinkeltjes waar de belangrijkste souvenirs weerhuisjes en koekoeksklokken zijn. Op een zonnige dag precies de dingen die je wilt tegen komen als je door een toeristisch stadje loopt!
Voordat we terug gaan naar de camping halen we verse groenten en vlees bij de plaatselijke Spar en als we dan om 14.30 uur terug zijn is het voor ons pas lunchtijd. De rest van de middag zitten we heerlijk in de zon, 24 graden, nog echt zomergevoel. Jammer dat de zon om 17.30 uur al achter de bergen zakt en het dan snel afkoelt. Dat betekent dat we ’s avonds toch weer binnen door brengen.

Woensdag 23 september
Om klokslag 08.00 uur vertrekken wij met 8 graden in de stromende regen vanaf de camping aan de Wolfgangsee. Het heeft de hele nacht onafgebroken geregend en zelfs zo hard gewaaid dat wij de losstaande spullen die buiten stonden binnen gehaald hebben. We zijn blij dat we gisterenmiddag de luifel schoon en droog ‘gestreken’ (vakterm voor kampeerders ;-) hebben. Die hoeft dus niet nat te worden meegenomen.
Twintig kilometer voor Salzburg gaan we de A1 op richting München. Om 08.45 uur passeren we de grensovergang Oostenrijk/Duitsland wat ons een kwartier oponthoud oplevert. Er is geen grenspost maar al het verkeer wordt over één baan geleid terwijl er radarcontrole plaatsvindt. Hoewel er erg veel politie te zien is gebeuren er gelukkig geen gekke dingen en kunnen we rustig doorrijden. Als we de eerste 100 kilometer gereden hebben zijn we al 2 uur onderweg. Dat er zoveel oponthoud is komt voornamelijk door de vele wegwerkzaamheden die op de Duitse Autobanhn worden uitgevoerd. Het advies ‘2 uur rijden, 15 minuten rust’ daar doen wij vandaag niet aan mee. Wij stoppen na bijna 3 uur rijden voor de eerste keer, ook dan nog steeds iet van harte want het regent pijpenstelen, het is ontzettend koud en we schieten niet echt op. Binnen vijf minuten zitten we daarom weer in de auto en gaan we beginnen aan de volgende etappe. Om 12.00 uur zijn we op het punt dat we richting Stuttgart gaan, we hebben dan 300 kilometer gereden. Ook onze lunchstop duurt niet langer dan 5 minuten, we eten onze vers klaargemaakte broodjes in de auto. In de omgeving va Stuttgart houden wij richting Heilbron / Manheim aan. We verlaten de snelweg en gaan de B27 op richting Mosbach. Dit is een weg die door een aantal dorpjes loopt waarbij een aantal verkeerslichten nog voor veel oponthoud zorgen. Als wij om 17.00 uur Campingpark Odenwald in Hirschhorn bereiken hebben we er 9 uur reistijd opzitten en hebben 530 kilometer gereden. In deze vakantie vonden wij het vandaag met stip de zwaarste reisdag, chapeau voor mijn eigen chauffeur die vele uren bumper aan bumper heeft moeten rijden wat heel veel concentratie en schakelen betekende. Wij hebben een klein beetje een idee wat op deze manier rijden voor de beroepschauffeurs betekent die dag in dag uit met hun vrachtwagen onderweg zijn.
We mogen zelf een plekje kiezen op camping. Omdat het een groot deel van de dag geregend heeft en ook nu nog niet droog is zijn de grasvelden soppig en moeten wij met onze regenjas aan caravan recht zetten en de poten uitdraaien. Dit karweitje duurt 10 minuten en daarna zijn we blij dat we de rest van de avond binnen mogen zitten. Naast ons staan 4 andere campinggasten die zich geen van allen buiten laten zien. Verder is het uitgestorven op het campingterrein. Omdat de weersverwachting slecht is voor de komende dagen besluiten wij morgen de laatste ruim 500 kilometer richting huis te rijden in plaats, zoals we gepland hadden over twee dagen. Hier een dag blijven heeft met deze weersomstandigheden wat ons betreft geen meerwaarde.
Ik bind mijn schortje voor en zorg voor een gezonde maaltijd waarvoor we de boodschappen gisteren al hadden ingeslagen op advies van mijn slimme reisgenoot.

Donderdag 24 september
Om 08.15 uur vertrekken wij uit Hirschhorn, nadat we eerst nog onze verse broodjes voor de lunch hebben kunnen kopen die we gisteravond in het campingwinkeltje besteld hadden.
De afstand die we nog af te leggen hebben voordat we thuis zijn bedraagt 540 kilometer. We passeren Heidelberg, vanaf de weg gezien met een prachtige Altstad die we graag hadden gaan bezichtigen. Het geeft een part gevoel te weten dat ons vroegere buurmeisje Marjolijn in deze stad vele voetstappen zal hebben liggen omdat zij in Heidelberg woont. Als we de A6 opdraaien, richting Frankfurt, hebben we de eerste 40 kilometer er al op zitten. We volgende route Koblenz/Mainz en net voor 12.00 uur zijn we al op het punt dat we richting Venlo aan kunnen houden. Mooi moment om te stoppen voor de lunch. Nog 220 kilometer te gaan. Hoewel het ook in Nederland druk is op de weg gaat het allemaal vlotter dan gisteren. Als wij om 15.45 uur met de auto en caravan ons ‘eigen’ parkeerterrein oprijden hebben we dezelfde afstand als gisteren 1,5 uur sneller gereden.

Vrijdag 25 september
Wij zijn weer veilig thuis, kijken terug op een heerlijke vakantie waarin we weer heel veel mooie dingen hebben gezien, waarin we vooral ook hebben genoten van het vrije campingleven, het niks ‘moeten’ en per dag kunnen bepalen wat we gingen doen. Het weer was ons goed gezind, we hebben genoten van de zonuurtjes en een lekker bruin kleurtje gekregen. De dagen dat het minder was en/of we vroeg naar binnen moesten hebben we heel wat boeken verslonden. Ook dat is vakantie!

Vandaag alle wasjes gedraaid en weg gestreken, de caravan van binnen en van buiten schoon gemaakt en weer terug naar de stalling gebracht, naar de kapper geweest, alle kranten van de afgelopen 3 weken doorgenomen, weekend boodschappen gedaan….. kortom: het ‘gewone’ leven is weer begonnen!