Van 31⁰ in Istrié naar 11⁰ in Oostenrijk

Vrijdag 18 september
Na een erg warme nacht waarbij de temperatuur niet onder de 23 graden is geweest staan wij om 8.00 uur op en kunnen we in hemdjes zonder mouwen ontbijten. Het is benauwd en drukkend heet, zelfs bij nietsdoen loopt het water met straaltjes uit onze haren en de temperatuur loopt al snel op naar 30 graden. Omstreeks 11.00 uur vallen er met donderend geroffel van onweer een paar fikse regendruppels uit de lucht, dit buitje duurt echter niet langer dan 3 minuten en het blijft 30 graden. Omdat we toch iets willen gaan doen vandaag vetrekken we voor een autoritje in de omgeving waarbij we nog wat dorpjes in het binnenland willen gaan bekijken. Onderweg maken we wat leuke kiekjes van de mooie omgeving, o.a. van een authentiek treintje dat precies passeert als wij een overweg naderen. Een van de mooie plaatsjes die we passeren is Žminj (richting Pazin). Hier zijn vele oude huizen omgebouwd tot boerenbedrijven en in het landschap zien we op verschillende plaatsen kleine ronde stenen huisjes (kažuni) staan. Deze blijken vroeger gediend te hebben als opslagplaats voor vruchten en gereedschap, of werden gebruikt als bescherming tegen de regen. De aarde is hier veel roodbruin, de streek wordt dan ook het rode Istrië genoemd. Er wordt in dit gebied voornamelijk wijn, olijven en vijgen verbouwd.
Als we om 14.30 uur terug komen op de camping hebben we de boodschapjes voor vandaag gedaan en hebben we een tevreden gevoel over wat 85 kilometer rijden ons heeft gebracht.
Het is nog steeds bloedheet, vanuit het niks vallen er – letterlijk – 40 keiharde regendruppels naar beneden en net zo plotseling als het begonnen is stopt het ook weer. Om 18.30 uur vertrekken wij voor een avondwandeling in Rovinj langs de haven en door de gezellige straatjes. Wij hebben het geluk boven het water een prachtige zonsondergang mee te maken. Vanaf een terrasje genieten we van een heerlijk stukje vlees en het langzaam aan donker zien worden in deze gezellige stad. Onze laatste Kuna’s gaan op aan ons eerste ijsje in deze vakantie. Dat is GENIETEN met hoofdletters! Bij terugkomst rekenen wij 5 overnachtingen af op camping Polari, de weersverwachtingen voor de komende dagen zijn slecht en daarom hebben we besloten om morgen te vertrekken richting Salzburg in Oostenrijk. We rijden dan alvast weer een stukje richting Nederland en hopen daar met iets koeler weer nog een paar mooie wandelingen te kunnen maken.

Zaterdag 19 september
Om 06.45 uur staan we op. Na een verkwikkende douche ruimen we ons caravan weer in en om 08.15 uur verlaten we met weemoed Rovinj op weg naar Oostenrijk.
De twee weken die we in Kroatië hebben doorgebracht hebben 100% aan onze verwachtingen voldaan! De start met een wandeling bij de Plitvicemeren is zonder overdrijven sprookjesachtig mooi geweest en de daarop volgende periode in Istrië hebben ons vele mooie momenten gebracht die we niet snel zullen vergeten. De maand september is wat ons betreft de perfecte periode van het jaar om hier vakantie te vieren, de voorspelde gemiddelde temperaturen van 25 graden zijn ruim gehaald en wij hebben het in de periode dat wij er waren als gezellig druk ervaren met andere vakantiegangers. Elke camping waar wij geweest zijn was voor minimaal 75% bezet, in de stadjes was er veel gezelligheid maar nergens was het té druk naar onze zin en overal blijkt alles in september nog steeds helemaal op het bezoek van toeristen gericht.

Nu dus op weg naar Oostenrijk, een land waar wij nog geen echte vakantie-ervaringen hebben opgedaan. De geschatte afstand die we vandaag zullen rijden is 485 kilometer, ongeveer een derde deel van de afstand terug naar huis. Het eerste deel van de rit gaat richting Vrsar, de route die om het Limski kanaal loopt en die we moeten volgen om het schiereiland af te komen. Daarna houden we richting Triëste (Italië) aan en rijden we de tolweg op. Om 09.15 uur rijden we Kroatië uit waarbij er paspoortcontrole plaatsvindt. Vijfhonderd meter verder rijden we Slovenië in waarbij we opnieuw onze paspoort moeten laten zien. We houden richting Ljubljana aan. Op dit stuk van de route is het erg druk, enerzijds door de controles en anderzijds om we via veel rotondes onze route moeten volgen op plekken waar aan de weg gewekt wordt. Voor rijden op een zaterdag is dit een kleine tegenvaller.
Onze eerste stop hebben we om 10.30 uur, fijn om onze eigen toilet in de caravan te kunnen gebruiken! Na een kopje koffie en het strekken van onze beentjes vervolgen we onze weg richting Kranj, op weg naar Oostenrijk. Om 11.15 zijn we 3 uur onderweg en hebben we 200 kilometer gereden. Nog een uurtje later rijden we de Karawanken tunnel in waarvan de eerste 4 kilometer nog Slovenië is en die vanaf halverwege de tunnel tot Oostenrijks grondgebied behoort. De tunnel uitkomend moeten we langs de Oostenrijkse grenscontrole waar wel 15 douaniers bij de poortjes rondlopen. Sommige vrachtwagens en caravans worden eruit gepikt om gecontroleerd te worden, wij zien er gelukkig betrouwbaar genoeg uit en hoeven alleen maar met onze paspoorten te zwaaien, ze willen ze niet eens bekijken! Tijd voor lunchpauze en daarna nog 220 kilometer te gaan om St. Gilgen, de door ons geplande bestemming van vandaag te bereiken. Dit plaatsje ligt 35 kilometer vanaf Salzburg. De laatste 40 kilometer er naar toe zijn erg avontuurlijk! Ons navigatiesysteem (gekocht op de Zwarte Beurs van een Turkse ondernemer en tot nu toe zeer betrouwbaar) stuurt ons een weggetje op waarvan we in eerste instantie denken dat dát niet de bedoeling kan zijn. Wij rijden dus door op zoek naar andere mogelijkheden, maar we worden steeds opnieuw terug gestuurd. Dan toch maar gehoorzaam zijn en doen wat de opdracht is….. we rijden over een zeer sterk stijgende slingerweg die op sommige momenten grote concentratie vraagt van de chauffeur als we tegenliggers hebben. Terugkeren is geen optie meer dus Jan rijdt dapper door terwijl ik spannende dingen zou kunnen filmen maar eerlijk gezegd liever niet teveel om me heen kijk….. We stijgen met ons caravannetje erachter tot bijna 1200 meter en als we daar op het hoogste punt lijken te zijn aangekomen moeten we € 10,-- tol betalen om verder te mogen rijden. Bij de slagbomen staat een automaat waar 10 euro in moet…. Wat een geluk dat wij toevallig zijn biljet in onze knip hebben zitten want andere biljetten worden niet geaccepteerd en betalen met een pasje is niet mogelijk. Nadat we het tolpoortje zijn gepasseerd dalen we langzaam aan af naar 1096 meter. Daar staat een bordje ‘Postalm im Winter’, er hangen skiliften, het is 11 graden en het regent. Het is voor ons geen vraag meer of we hier in een skigebied verzeild geraakt zijn, het is inmiddels wel een zekerheidje! Jan fluit nog eens een deuntje en rijdt dapper door terwijl we nu heel hard afdalen naar 720 meter. De laatste 8 kilometer van onze route zijn gelukkig ‘normaal’ te noemen, ik kom weer een beetje bij mijn positieven. Als we om 15.45 uur arriveren op camping Birkenstrand Wolfgangsee’ in St. Gilgen is het donker, somber en grauw en niet warmer dan 16 graden, maar wat maakt het uit: we hebben ons doel voor vandaag bereikt en kunnen onze ‘hut’ op een zelf gekozen plekje op de camping zetten voor de komende dagen.
Omdat het zaterdag is en de supermarkten in deze omgeving ná 18.00 uur en op zondag gesloten zijn racen we nog snel naar het dorp om groenten en vlees te kopen voor een gezonde zondagmaaltijd. Vanavond doen we het met een kopje soep en brood en sluiten we ons op in onze caravan om een beetje warm te blijven.
Als ik ’s avonds op internet op zoek waar we gereden hebben vind ik de volgende informatie:
In de winter is de Postalm een geliefd skigebied, dicht gelegen bij Strobl, een wintersportplaatsje dat ligt op een hoogte van 542 meter in een skigebied dat reikt van 469 tot 1890 meter hoogte. Het skidorp Strobl ligt aan de oostkust van het meer Abersee. Het is er heerlijk genieten van rust en ruimte. Het dorp is gelegen aan het mooie meer, de Wolfgangsee. Samen met de nabijgelegen dorpen St.Wolfgang en St.Gilgen vormt Strobl het skigebied Salzkammergut.
De verklaring hoe dit kon gebeuren is snel gevonden: ons campingboek beschrijft de route vanuit Nederland, wij zijn vanaf de andere kant gekomen. Als wij in eerste instantie naar Strobl waren gereden hadden we vanaf daar de normale route naar de camping kunnen volgen. Hoewel dat mijn voorkeur had gehad kan ik het achteraf zien als een spannend avontuur. Later in de week gaan we zeker nog een stukje van de pas rijden om op een relaxte manier vast te leggen hoe mooi het er is.
Als we ’s avonds naar bed gaan heeft Jan het gevoel dat het nog steeds ruist in zijn oren van de hoogte die we gereden hebben…… totdat hij ontdekt dat hij zijn gehoorapparaatje dit lawaai veroorzaakt zodra hij zijn kussen raakt. ;-)

Zondag 20 september
Na een nacht met veel regen staan we om 08.00 uur op, terwijl het er buiten niet prettig uit ziet: zwaar bewolkt, regenachtig en niet warmer dan 11 graden. Wij laten ons er niet door uit het veld slaan en starten met een warme douche in het prachtige toiletgebouw. Hoewel de temperatuur niet is opgelopen is het gelukkig wel droog als we om 10.00 uur naar Salzburg rijden om daar de stad te gaan bezichtigen. Salzburg, de stad waar Mozart geboren is, de stad van Keizerin Sissi en van de Familie Von Trapp uit The Sound of Music: wij hebben er hoge verwachtingen van. Onze ‘Turkse’ TomTom wijst ons keurig de weg naar het centrum en als wij om 11.00 uur een mooie parkeerplaats hebben gevonden trekken we onze jas aan en wandelen we vanaf dat punt naar Altstad Salzburg. Het is een hele klim via trapjes en paden waarvan niet meteen duidelijk is of we de goede kant op gaan. Maar elk plekje waar we stil staan geeft een verrassend uitzicht over de stad, dus ons maakt het niet uit of we in een keer goed lopen of niet. Eenmaal in de oude stad is het fantastisch om daar rond te lopen. We bezoeken de Sint Peter Kathedraal waar zich aan de zij- en achterkant van de kerk en zeer aparte begraafplaats bevindt. Ook de Salzburger Dom is prachtig om van binnen en van buiten te bewonderen, en dat geldt niet minder voor het Benedictijnenklooster. We lopen over de binnenplaats van de Universiteiten waarvan de imposante gebouwen met prachtige deuren en ramen te zien zijn, we brengen een bezoekje aan de Kolegien kirche (heel wit van binnen) en wandelen door de leuke straatjes in het gebied van de oude stad. De geuren van de heerlijke taartjes komen ons vanuit elke Backerei tegemoet, we verbazen ons over de mode die we zien in de etalages, waaronder verschillende modezaken waar nog échte Dirndl jurken en lederhosen verkocht worden. Ook opa’s en oma’s kunnen hier nog hele grappige pakje scoren voor hun kleinkinderen!
Mijn dag is helemaal goed als ik ook op straat nog wat ludiek geklede inwoners kan filmen!
We wandelen de stad uit naar de rivier de Salzach die met een lengte van 225 kilometer de langste zijrivier van de Inn blijkt te zijn. Ons boekje leert ons dat de Salzach net als Salzburg zijn naam ontleent aan de zouthandel, die tot in de 18e eeuw over de Salzach werd bedreven.
Een van de bruggen over de Salzach is de Makartsteg brug. Het hekwerk van deze fiets- en voetgangersbrug hangt vol met honderden liefdesslotjes, waarvan wij er één ontdekken met onze initialen erop. Natuurlijk maken we daar een foto van!
Lopend langs de rivier zoeken wij onze weg terug naar het parkeerterrein. Als we daar arriveren hebben we in 3 uur tijd met heel veel plezier ruim 7 kilometer door een prachtige stad gewandeld. Hoewel het op dat moment 19 graden is blijkt het bij terugkomst op de camping nog steeds herfstachtig koud en nat te zijn. Een afstand van 35 kilometer maakt het verschil, maar wij tellen onze zegeningen en kijken terug om een mooie dagbesteding. De rest van de middag vertoeven wij in de caravan, we eten een zelf gemaakte Hollandse maaltijd waarbij het voordeel is dat de gaspitjes in de caravan ons aangenaam verwarmen. Morgen wordt het weer mooi weer!