Van Amsterdam naar Zeebrugge en Le Havre

Vrijdag 06 september
We hebben ervoor gespaard en er lang naar uitgekeken, vandaag is het zover en gaan we met zus Maria en zwager Jan voor de 2e keer een cruise maken. Eerder zijn we naar de Noorse fjorden geweest met de Holland Amerika lijn, dit keer gaat de tocht over zee van Amsterdam naar Barcelona. Deze cruise heet ’12 Night Iberian Pensinsula Cruise’ en maken we met de Celibrity Reflection.
Het schip telt 15 verdiepingen (1 t/m 16, nummer 13 wordt op een cruiseschip altijd overgeslagen), is 319 meter lang, heeft 3117 passagiers aan boord en 1200 crewleden.

Wij hebben vervoer geregeld vanuit Nieuwegein met Taxi de Luxe uit Maarssen. We worden keurig op de afgesproken tijd om 11.30 uur opgehaald door chauffeur Esmin, die ons in 45 minuten naar Amsterdam rijdt en dropt bij de cruiseterminal op de Piet Heinkade.
We wandelen met onze koffers naar binnen en hebben meteen het gevoel dat we aansluiten voor een attractie in het pretpark: in een lange rij door afgezette paden, steeds een hoekje om en het volgende pad in totdat we op vertoon van onze paspoort en boardingspas een boordpas krijgen waar precies op staat wat ons kamernummer is, dat we recht hebben op gratis koffie en drankjes aan boord, dat al het haven- en fooiengeld reeds betaaldis en dat we recht hebben op een boordtegoed van $ 100,-- per kamer. Alle handelingen die nodig zijn om aan boord te gaan verlopen voorspoedig en nadat we probleemloos door de controle van de handbagage zijn kunnen we de trap op naar de ingang van ons cruiseschip Celebrity Reflection, waar de bemanning paraat staat alle passagiers welkom te heten.

Als welkomstdrankje staat er een glas Prosecco voor ons klaar, de drukte om ons heen is enorm dus we slaan de slok snel achterover en banen ons een weg tussen de vele medereizigers door op weg naar onze hut. Aangenaam verrast constateren we dat we een fikse kamer hebben met een groot bed, een 3-zits bank , een kast waar we alle kleding uit onze koffer in kwijt kunnen, en dat het ons beloofde 'uitzicht op zee' te zien is door een raam van circa 1 vierkante meter. Alles ziet er schoon, modern en verzorgd uit.

Het is inmiddels 14.00 uur, tijd voor de lunch. Het buffetrestaurant op de 14e verdieping hebben we snel gevonden, hier kunnen we ieder naar eigen wens ons bordje vullen in een omgeving waar nog steeds veel geroezemoes is van gasten die hun weg zoeken en personeel dat het ritme nog moet vinden om ruim 3000 gasten allemaal de aandacht te geven die hoort bij een cruise. Daarnaast klinkt er op elke plek waar we komen harde muziek uit de luidsprekers, het rustgevende van een cruise wordt door ons in de eerste uurtjes nog niet echt ervaren.
Om 16.15 uur worden we verwacht op dek 5 voor 'de sloepenrol', een veiligheidsinstructies die voor iedereen verplicht is om bij te wonen, zodat iedere passagier weet wat er van haar/hem verwacht wordt in geval van calamiteiten en wat de rol van de kapitein is op zo’n moment.
Middels een oubollig filmpje op een scherm in een soort bioscoopzaal worden we geïnformeerd, waarbij de belangrijkste boodschap van de kapitein is dat er maar één persoon is die beslist of iemand van boord mag bij acuut gevaar en dat is HIJ! Met dit is gedachten mogen we de zaal verlaten en gaan we terug naar onze hut om de koffers uit te pakken. Voor Jan wordt dit nog een fikse uitdaging want zijn code lijkt niet te kloppen waardoor het slot niet open wil. Er komt een zakmes aan te pas om het slot dan maar te slopen maar dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan. Na geduldig heel veel combinaties uitproberen klikt het slot onverwacht toch open en, hoe gek, daarna gaat hij weer dicht en open met de code die Jan ooit zelf bedacht had! Probleem opgelost, spullen uitgepakt en in de kast, net op tijd om buiten te staan als ons schip Amsterdam uit vaart op weg naar Zeebrugge. Het avontuur is begonnen!

Om 18.00 uur melden we ons bij hoofdrestaurant Opus waar wij op dit tijdstip gepland staan om elke avond aan tafel plaats 244 in te nemen. Ons wordt de weg gewezen, laverend tussen alle reeds bezette tafels, in de enorme eetzaal, en we maken kennis met onze persoonlijke ober Jessie, jongste bediende Zia, en sommelier Pavle. We kunnen a la carte ons eigen drie gangen menu samenstellen, wijn, rosé, bier of water kiezen en i.p.v. een dessert de voorkeur voor koffie en/of kaas doorgeven. Het gaat allemaal vlot en voortvarend met een leuk stukje persoonlijke aandacht. Wij zijn onder de indruk van de vriendelijkheid van de bediening, de snelheid en attentheid en vooral van de power die alle bedienden moeten hebben om met de zware bladen met voedsel en serviesgoed rond te sjouwen. De Arbodienst in Nederland zou hier overuren draaien!

Als wij rond 19.45 het restaurant verlaten zijn we net op tijd om ons schip de sluizen van IJmuiden te zien verlaten. Indrukwekkend.
We brengen het laatste deel van de avond door in de sky observation lounge, een bar op de 14e etage. De grote glazen ramen maken de mogelijkheid om te observeren helemaal waar. We zien het langzaam donker worden en door de harde wind, regen en onweer zijn wij ons er zeer van bewust dat we ons op de woelige baren bevinden. In de bar is het erg rustig, voor ons zeer aangenaam na de vele indrukken wie we de afgelopen uren hebben opgedaan. Om 23.00 uur zijn we alle vier aan ons bedje toe.

Zaterdag 7 september
Om 06.45 uur loopt mijn wekker af, ik wil graag buiten zijn als het schip om 07.00 uur in Zeebrugge aan gaat meren. Helaas blijk ik te laat te zijn want als ik buiten kom zijn ze bezig om als laatste onderdeel van het aanmeren de trap aan het schip te bevestigen die wij straks gaan gebruiken om op de wal onze dag te gaan besteden. Het ochtendlicht zorgt wel voor een mooi stukje film en morgen krijg ik weer een nieuwe kans!

Om 08.45 uur zijn we alle vier klaar voor de nieuwe dag en begeven we ons naar het Ocean View Café waar we volop keus hebben om ons eigen ontbijt samen te stellen.
Om 10.00 uur verlaten we het schip en worden we met een shuttlebus ca. 500 meter verderop gedropt om daar vervoer te kiezen om ons naar Brugge of Gent te laten vervoeren, óf wandelend naar het dorp Zeebrugge te gaan. Van de ruim 3000 passagiers gaat het overgrote deel naar Gent of Brugge. Wij kiezen voor wandelen naar het dorp Zeebrugge waar werkelijk niets te beleven valt, behalve dan dat Jan Z. zich in de biechtstoel van de kerk probeert voor te stellen hoe het zou zijn als hij priester was geworden.

Al wandelend door de straatjes van het dorp genieten we van de rust en na 1,5 uur lopen we via de oude vissershaven terug naar de opstapplaats voor de shuttlebus die ons terug rijdt naar ons schip.

Na de lunch lopen we de een rondje over de 14e en 15e verdieping van het schip om daar alvast wat te verkennen welke mogelijkheden er zijn om te sporten en zwemmen. We brengen wat tijd door in een bar, drinken daar een borreltje en kaarten een potje.
Om 16.00 uur staan we op de 15e verdieping op het buitendek om te zien hoe het schip zich los maakt van de kade om op weg te gaan naar Le Havre.

Tot 18.00 uur vermaken we ons opnieuw in een bar met livemuziek en om 18.00 uur weten we zelf ons tafeltje te vinden in restaurant Opus waar onze persoonlijke bediening ons hartelijk verwelkomd en weer een topmaaltijd voor ons verzorgt. In de Sky observation room genieten we opnieuw van de prachtige zonsondergang en vermaken we ons met elkaar en met opnieuw live muziek tot dat het bedtijd is.

Zondag 8 september
De Celebrity Reflection komt aan in Le Havre om 07.00 uur. Ik ben al heel vroeg wakker en wil de binnenkomst en het aanmeren graag zien. Ik sta op om 06.15 uur, kleed me snel aan en sta op het punt om naar het 15e dek te gaan als ik tot mijn schrik zie het pas 05.15 uur is! Toch maar weer even terug in bed dan. Na een half uurtje woelen sta op opnieuw op en ga ik met de lift naar de 15e etage, waar ik als enige van de ruim 300 passagiers op het dek sta met een camera buiten staat, de enige andere gast is een jogger die geen energie lijkt te hebben om goedemorgen te zeggen en braaf zijn rondjes loopt. Het grote schip is aan het draaien om in de juiste richting aan te meren, indrukwekkend om te zien met hoeveel beleid dat gaat. Om 06.45 uur is de klus geklaard en kan ik terug naar de hut met frisse handen en voeten en een hoofd met haren die recht overeind staan door de harde wind die waait. De drukte op het dek is dan inmiddels toegenomen met 3 joggers.

Om 08.30 uur zitten we met zijn vieren aan het ontbijt in het buffetrestaurant op het 14e dek waar we ieder onze eigen keus kunnen maken. Om 09.30 uur gaan we op weg naar Honfleur met een taxi die ons heen en terug brengt voor de prijs van € 130 --. Omdat er nog twee personen meer in de taxi mee kunnen en een leuk Amerikaans stel zich daarvoor meldt, wordt de prijs voor ons vieren gereduceerd naar € 100,--. De rit naar Honfleur gaat over de prachtige brug 'Port de Normandië', een brug die de naam kunstwerk verdient.
We worden gedropt op het centrale parkeerplek en krijgen 3 uur de tijd om op eigen gelegenheid in de stad door te brengen. Nog geen 50 meter lopen vanaf de parkeerplaats bevinden we ons meteen op het mooiste stukje van de stad. Prachtige kleurrijke huisjes, gezellige terrassen en een mooie haven. De sfeer die het oproept voelt als even terug in de tijd. We wandelen 2,5 uur door de stad, langs het water en over de promenade, door de openbare tuin, en natuurlijk genieten we van een kopje koffie op een van de terrasjes.

Om 13.00 uur zijn we terug op het parkeerplein en worden we door de chauffeur weer keurig teruggebracht naar de boot. Omdat we de rekensom hebben gemaakt dat hij met 6 personen in zijn auto geen €130,-- maar € 150,-- verdiend heeft vinden wij het, net als het Amerikaanse stel, dat het niet nodig is om fooi te geven. Hij zégt het niet maar aan zijn gezicht is duidelijk te zien dat hij daar hele andere ideeën over heeft.

Wij gaan meteen door voor een volgend uitstapje, met de shuttlebus naar Le Havre. Voor € 5,-- per persoon worden we naar het centrale plein in de stad gebracht en kunnen we vanaf dat moment op elk gewenst moment weer terug. Vanaf het plein maken we een wandeling door de omliggende straten, hoogtepunt in de op zondag uitgestorven stad is het enorm grote Gemeentehuis met mooie waterpartijen ervoor en bloemenperken. Na een klein uurtje wandelen hebben wij het allemaal wel gezien en stappen we weer in de shuttlebus, die na een 2e stop bij een groot outletcentrum waar wij lekker blijven zitten de retourrit verzorgt. We zij om 15.30 uur weer bij ons schip. Terugblik op deze dag levert op dat wij Ho fleur echt de moeite van een bezoekje waard vonden en dat we aan Le Havre op een stille zondagmiddag niets gemist zouden hebben.

Tijd voor een drankje in een van de barretjes en om 18.00 uur schuiven we weer aan in het restaurant op ons vaste plekje waar ober Jessie, zijn lieftallige assistente Zia en sommelier Pavle ons weer hartelijk verwelkomen. Zwager Jan krijgt door een verkeerde notitie van Jessie niet het hoofdgerecht wat hij had besteld, maar de eerlijk gemeende excuses van onze ober is voor Jan voldoende om als vrienden afscheid van elkaar te nemen.

Wij brengen een bezoekje aan het theater en genieten een half uurtje van het kijken en luisteren naar een virtuoos spelende violist. Te veel van hetzelfde is niet goed dus wij verlaten op een subtiele manier de zaal om nog een potje te klaverjassen voordat het bedtijd is.

Maandag 9 september
Gisteravond om 21.00 uur is ons schip weer uitgevaren. We zijn op weg naar Bilbao, een afstand waarvoor we 36 uur aan boord zullen zijn voordat we daar aankomen. Dat betekent een hele dag vertier zoeken op het schip.
Wij zijn vroeg uit de veren en zitten om 08.30 uur aan het ontbijt met nog ruim 25 uur varen te gaan. Na het ontbijt begeven we ons naar de Baristo koffiebar op het 5e dek, waar we heerlijke koffie drinken en een leuke Vlaamse medepassagier ontmoeten die er duidelijk zin in heeft om een praatje te maken. Hij vertelt dat hij samen met zijn man een Tearoom runt in Dendermonde, dat ze nu een jaar getrouwd zijn en na het eerste jaar samen heel hard werken nu tijd hebben voor een verlate huwelijksreis. De passie waarmee hij over de Tearoom vertelt maak dat wij het adres noteren voor 'je weet maar nooit, als we er eens in de buurt zijn......'.

Om 10.30 uur wordt een rondleiding georganiseerd door de 'the haert of the operation', oftewel de keuken, waar door 250 koks, Chefs en bordenwassers 24 uur per dag wordt gewerkt aan het verzorgen van alle maaltijden op het schip. In het hoofdrestaurant waar wij 's avonds eten worden we welkom geheten met een drankje en mogen we plaatsnemen aan een van de tafels, terwijl door een lieftallig staflid Executive Chef Javier De Jezus wordt aangekondigd. Deze uit Amerika afkomstige masterchef heeft zijn roots in Puorto Rico liggen. Hij introduceert zijn keurig in witte kokskleding geklede 3 executive sous-chefs en 4 sous-chefs, die met elkaar leidinggeven aan het hele team. Nadat er veel is verteld over de manier waarop op het schip voor ruim 3000 gasten en 1280 crewleden op logistiek gebied alles geregeld wordt m.b.t. hygiëne en het bereiden van de maaltijden, krijgen we in groepen een rondleiding door de enorme keuken waar we heel veel koks aan het werk zien met het bereiden van vlees, vis, groenten, taarten enz. We zijn erg onder de indruk van de blinkend schone ruimtes waarin al deze 24-uurs werkzaamheden worden uitgevoerd.
Een kleine opsomming van wat er gemiddeld door heen gaat tijdens een cruise van 14 dagen: 25.000 pond biefstuk, 6.500 pond varkensvlees, 10.000 pond kip, 22.000 pond vis, 15.000 eieren, 12.000 pond suiker, 4.000 pond koffie, 19.000 theezakjes, 18.000 flessen wijn, 35.000 liter bier, 10.000 liter melk, 52.000 pond vers fruit. Het is onvoorstelbaar dat wij elke avond precies keurig op ons bordje krijgen wat we bestellen, altijd vers bereid.

Na deze bijzondere ervaring is het voor ons lunchtijd en nadat we daarna een rondje over alle verdiepingen van het schip hebben gelopen waar wij mogen komen zijn de mannen aan een uurtje rust toe terwijl Maria en ik in het zwembad(je) wat baantjes gaan zwemmen. Terwijl 's morgens het badje van ca. 12 meter lengte overvol was hebben wij op dit uur van de dag het geluk dat we grotendeels het water voor onszelf hebben. We krijgen nog kort gezelschap van een aardige Canadese meneer die zijn roots in Friesland heeft en in ons willige slachtoffers ziet om een praatje in zijn moedertaal te voeren. Leuk om hem zo enthousiast over zijn ouders en voorouders te horen praten. Na een minuut of tien heeft hij zijn verhaal verteld en verlaat hij het bad waarna wij nog een aantal baantjes zwemmen om in totaal 1 kilometer te kunnen noteren.

Tijdens borreltijd is het een drukte van jewelste in alle bars, dat komt vooral omdat we vandaag een zeedag hebben en alle passagiers dus aan boord zijn. Wij zoeken een stil hoekje in het buffet restaurant waar opdat moment nog niet gegeten wordt, terwijl op de andere verdiepingen dansles wordt gegeven, bingo wordt gespeeld, een pub quiz wordt gedaan, een spelletje zakje-in-een-holletje-werpen wordt gespeeld, een schilderij expositie wordt georganiseerd waarbij het óók de bedoeling is dat er iets wordt gekocht. Natuurlijk zijn ook de boetiekjes met dure handtassen, juwelen, parfums etc. open. Wij blijven er op deze drukke vaardag graag een beetje uit de buurt.

Om 18.00 uur is het onze gebruikelijke dinertijd, ook vandaag weer heerlijke gerechten en fijne bediening. In de eetzaal is tijdens het wachten op ons eten onze favoriete bezigheid toch wel het kijken naar andere mensen (wat zij ongetwijfeld ook naar ons doen).
Na het eten zoeken we nog voor een uurtje een rustig plekje in een hoekje van het buffet restaurant en leggen daar een kaartje terwijl een paar Japanse dametjes aan een tafeltje naast ons behoorlijk wat kabaal maken met het 'schudden' van de steentjes tijdens het spelen van een bordspel. En zo wordt het langzaamaan bedtijd terwijl ons schip de nacht door vaart op weg naar Bilbao.