St. Francis Bay, Knysna en Wilderness

maandag 17 april
Vandaag vertrekken was ‘pas’ om 10.00 uur dus we kunnen een heel klein beetje uitslapen. Nadat onze koffers weer in de bus geladen zijn (waarvoor wij zelf niets anders hoeven te doen dan te zorgen dat deze ’s morgens op de afgesproken tijd op de gang naast onze kamerdeur staan) vertrekken we met temperaturen van dan al 24 graden naar St. Francis Bay, 114 kilometer rijden. We beginnen met een stop in het centrum van Port Elisabeth. We mogen hier een half uurtje rondlopen om wat bezienswaardigheden te fotograferen en als we daarna de stad uitrijden klikken de camera’s ook nog vanuit de bus om een aantal historische gebouwen te fotograferen, vooral de Victoriaanse gebouwen zijn ronduit prachtig. Na de deprimerende indrukken van de Townships gisteren is dit een heel andere gewaarwording. De omgeving hier straalt rijkdom uit.
Deze stad is, afhankelijk waar je vandaan komt, het begin- of eindpunt van de Tuinenroute. Het landschap bestaat uit een ruige kustlijn, geflankeerd door regenwoud, blauwe lagunes, parallel lopende grillige bergketens en hellingen met kleurrijk fynbos. De naam fynbos slaat op de voor bouwhout ongeschikte dunne stammen van de struiken. Overal langs de weg zien we oleander, geplant om de insecten te weren waar de autoruiten anders vol mee zouden zitten. In bewoond gebied is deze plant verboden omdat er giftige stoffen in zitten. We passeren valleien waar honderden koeien lopen. Ben vertelt dat in dit gebied 8500 koeien per dag gemolken worden.
In de verte zien we Jeffrey’s Bay liggen, ooit een slaperig kustplaatsje, tegenwoordig een hippe surfstad. De bevolking is voor het grootste deel Afrikaanstalig, behalve in de krottenwijken waar de zwarte bevolking merendeels Khoi bewoners zijn, afstammelingen van de Hottentotten. Zij zijn herkenbaar aan hun geelbruine huidskleur en hebben Xhosa als moedertaal, een taal met heel veel klak-geluiden erin.
Om 11.45 stoppen we bij Humansdorp om even de benen te strekken en daarna beginnen we aan de laatste kilometers voor vandaag. Om 12.45 uur arriveren we bij het Cape St. Francis resort waar wij één nacht zullen logeren. Na een welkomstdrankje krijgen we de sleutel van ons verblijf op het resort, we blijken in huisjes te zitten die uit blokken van twee beneden- en twee bovenverdiepingen bestaan. Jan en Maria en Jan en ik zijn benedenburen voor een dag. Naast een grote slaapkamer met twee tweepersoonsbedden hebben we de beschikking over een eigen keukentje, een leuk terrasje, een badkamer met bad en WC en doucheruimte van 2 x 2 meter in een soort patio met een afdakje erboven van doorzichtige golfplaten. Alles heel licht en ruimtelijk, hier zouden we best een nachtje langer willen blijven! We genieten van een lekkere lunch in het restaurantje van het resort. Daarna wandelen we naar het strand, vanaf het resort ongeveer 300 meter lopen. We lopen over het strand in een klein half uurtje naar de vuurtoren waar ook een pinquin opvangcentrum zit waar vrijwilligers zich bezig houden met de verzorging en rehabilitatie van zieke en verzwakte zwartvoet pinguïns. Het is het enige centrum in de omgeving van Port Elizabeth dat zich over deze dieren ontfermt. Wij bewonderen de schattige zwart-witte diertjes en sluiten er één speciaal in ons hart die volgens de verzorgster blind is en luistert naar de bijnaam Badman. Als we terugkomen van het strand hebben we 5 kilometer zandwandelen in onze benen en zijn we toe aan een koel drankje en omdat we de rest van de middag mogen ‘niksen’ ontspannen we ons weer maximaal met een potje kaarten.
Het avondeten is op het resort gepland. Wij zorgen dat we er vroeg zijn zodat we een rustig hoekje kunnen uitzoeken. Van daar zien we onze medereisgenoten langzaam aan ook binnen druppelen en volgen wij op afstand wie bij wie gaat zitten. Niet iedereen lijkt blij met de plekjes die nog over zijn maar na even wennen aan de spontane tafelschikking wordt het toch heel gezellig. Wij krijgen als eerste ons eten, bij onze buren duurt het heel erg lang maar die bedingen dat zij er geen punt van maken als ze een gratis toetje krijgen om de wachttijd goed te maken. Deze wens wordt met graagte ingewilligd, een tevreden klant gaat voor alles! Wij hebben een grappige donkere ober die het erg waardeert als wij een poging doen om met de klakgeluiden van de khoi bevolking onze dank uit te spreken voor de prima bediening en het lekkere eten. Wij houden het vanavond als eersten voor gezien en vertrekken om 21.30 uur naar ons huisje.

dinsdag 18 april
Om 06.00 uur staan wij weer naast ons bed, om 07.00 uur zitten we aan het ontbijt en om 08.00 uur rijdt chauffeur Nick met het hele gezelschap vanaf het resort terug richting Humansdorp. We zijn nog geen tien minuten onderweg of we zien een aantal springbokken aan de ene kant van de weg en aan de andere kant kraanvogels. We passeren heel veel veeboerderijen en zien weer honderden koeien in de weilanden. Ook zien we overal fynbos, waarvan Ben ons vertelt dat de zaden van de struiken verbrand worden omdat deze alleen na verbranding opnieuw gaan kiemen. Dit deel van de tuinenroute is indrukwekkender dan wat we gisteren hebben gezien, wellicht door de lichtval die vandaag veel mooier is, maar ook de enorme gebergten die we langs de route zien maakt het uitzicht prachtig.
We stoppen op het parkeerterrein van de Paul Sauer Brug, die de Stroms rivier overspant. Hier krijgen we gelegenheid om naar het toilet te gaan, een take away lunch te kopen voor vanmiddag en om foto’s te maken van de rivier. We lopen via houten vlonders onder de brug door en kunnen op deze manier aan beide kanten van de brug het uitzicht bewonderen.
Volgende stop is bij Storms River Mouth, waar de ingang is van het Tsitsikamma Nationaal Park, de favoriete vakantiebestemming van Ben in Zuid Afrika. Het park ligt direct aan de woeste Indische Oceaan die hier met volle kracht op de rotskust beukt. Via traptreden van gerecycled plastic maken we een wandeling langs de kust met vlak erachter de rotsen die dicht begroeid zijn met oerbossen. Het is erg indrukwekkend om de grote golven kapot te zien slaan op de rotsen. Tot halverwege is het overwegend trappen op lopen waarbij we halverwege uitkomen bij drie hangbruggen boven de rivier. De grootste hiervan is 77 lang en hangt 7 meter boven de rivier. Het is het enige deel van de wandeling zónder traptreden. Niet iedereen vindt dit het leukste deel maar wij gaan een beetje wiebelen bij de oversteek en terug niet uit de weg. Daarna volgen nog twee kleine hangbruggen en dan wordt de wandeling vervolgd met traptreden naar beneden, terug naar het begin. Het is 28 graden en ondanks dat we het grootste deel in de schaduw hebben gelopen hebben we het er toch warm van gekregen. We kruipen weer in de bus die met airco heerlijk koel wordt gehouden en stoppen 10 minuten later bij ‘View point world’s highest bungy jump’. De Bloukrans brug hangt 216 meter boven de Bloukansrivier. Deze rivier vormt de grens tussen de Provincie Oostkaap en Westkaap. Hier krijgen we een uur de tijd om onze onderweg gekochte lunch op te eten en foto’s te maken van waaghalzen die hier een bungy jump durven te maken.
Om 12.45 uur vertrekken we op weg naar Knysna (wordt uitgesproken als ‘Niesnaa’). We passeren drie grote bruggen waaronder die van de Bobbejaansrivier.
Als we om 13.45 uur in Knysna arriveren hebben een uur de tijd om in het gezellige stadje wat rond te kijken en/of inkopen te doen. Reisgenote Truus (die naast haar grote koffer ook een trolly mee heeft die elke dag door haar man mee de bus in- en uitgesleept wordt) waarvan wij het idee hebben dat ze tot nu toe elke dag iets anders aan heeft koopt hier een nieuwe broek die ze meteen aan wil houden. Volgens haar man ‘omdat ze haar zwarte broek helemaal zat is’. Natuurlijk hoort daar ook een passend truitje bij wat ook meteen aangehouden wordt. Wij sjouwen al genoeg mee en stellen ons tevreden met een ijsje.
Terug in de bus rijden we 10 minuten naar de lagune van Knysna. Hier gaan we aan boord van een catamaran die ons twee uur door de lagune gaat varen waarbij wij niet anders hoeven te doen dan zitten en genieten. Er is gezorgd voor een fingerfood buffet aan boord wat er keurig verzorgd uit ziet. Vooral de reuze grote mosselen en gefrituurde garnalen zijn verrukkelijk!
Het laatste stukje van de reis duurt 20 minuten. Om klokslag 18.00 uur arriveren wij bij ons hotel Wilderness in de gelijknamige kustplaats aan de Tuinroute. We hebben vandaag ca. 325 kilometer gereden en bij aankomst is het 27 graden.
Onze kamerlabels liggen al klaar en het hotel ziet er pico belo uit. We zijn blij dat wij hier twéé nachten mogen blijven! Na het lekkere buffet op de boot vanmiddag hebben wij niet het gevoel dat we aan avondeten toe zijn, dat slaan we dus vandaag maar een keer over. We drinken koffie en een drankje in de loungeruimte van het hotel om 22.30 uur is het bedtijd.

woensdag 19 april
We hebben vandaag een vrije dag!!! We hebben ons voorgenomen om uit te slapen maar zitten toch al weer om 08.30 uur fris gewassen en geschoren aan het ontbijt. We hebben een wasje ingeleverd bij de hotelbalie die we aan het eind van de dag weer gewassen en gestreken terug mogen verwachten. Wij wandelen om 09.30 uur de deur uit voor en rondje dorp en een kijkje aan het strand. Het kustplaatsje is kleiner dan wij verwacht hadden. In een kwartier heb je alle winkeltjes wel gezien maar op een pleintje zijn ook wat souvenirs uitgestald waar we de nodige aandacht aan besteden en iemand blij maken met de aanschaf van een hebbedingetje. We drinken een lekker kopje koffie op een terrasje, kopen wat proviand bij de Spar en maken een wandeling door en stukje park en langs het strand. Dan is het tijd voor de lunch in een leuk restaurantje. Als we terugkomen bij het hotel is het 13.30 uur en zoeken we onze kamer op om een uiltje te knappen. Om 15.00 uur zoeken we een plekje in de zon bij het zwembad en leggen we een kaartje tot het tijd is om te gaan eten. In een restaurantje vlak bij ons hotel smullen we van een heerlijke maaltijd met als hoofdingrediënt een lekker mals stukje Koedoe. Om 20.30 uur gaan we naar onze kamer om daar de laatste uurtjes van de dag door te brengen. Vroeg naar bed want morgen staat ons een druk programma te wachten.