Kaap de Goede Hoop en pinguïns op Boulders Beach

zaterdag 22 april
Ook nu we in Kaapstad zijn aanbeland hebben we nog een druk programma. We worden om 08.00 uur verwacht bij de bus om met de hele groep naar Kaap de Goede Hoop te gaan. We rijden de stad uit en worden gewezen op de Hop On - Hop Off Bus (in Zuid Afrikaans ‘the Topless bus’). Met deze bus kunnen we in korte tijd heel veel van de stad zien. Dat is een optie voor de vrije tijd die de we laatste dagen zullen hebben. Op weg naar Kaap de Goede hoop rijden we onder andere langs Kamis baai strand. Omdat de bus hier niet lang mag stil staan wordt hier een Japanse fotostop gemaakt, wat betekent: uit de bus, snel een paar mooi plaatjes schieten en net zo snel weer de bus in. Er lopen heel veel Japanners die het goede voorbeeld geven, ook dat is een foto waard. Vanuit de bus hebben we uitzicht op de zijkant van de Tafelberg met daarnaast bergtoppen die de Twaalf Apostelen worden genoemd. De bus rijdt veel te hard om er iets van te kunnen vastleggen op foto of film, maar alleen kijken en genieten is ook een cadeau!
Twintig kilometer ten zuiden van Kaapstad rijden we langs Houtbaai, hier zien we grote groepen mensen uit de Townships in rijen staan wachten bij een punt voor voedselvoorziening. Zij zijn hun schamele huisvesting kwijt geraakt door een brand die daar gewoed heeft. Het is 08.45 uur en wij hebben voor vertrek een heerlijk ontbijt naar binnen gewerkt. We worden opnieuw helemaal stil van het zien van zoveel armoe en leed.
Via Chapman’s Peak Drive vervolgen we onze route. Dit is een wereldberoemde toeristische tolroute met 114 bochten die slingerend langs de berg Chapman’s Peak gaat. Voordat we de tolweg op mogen hebben wat oponthoud omdat de dame achter de kassa moeite heeft om te bepalen of onze bus valt in de categorie grote of kleine bus. Bijzonder om te zien hoe hiervoor de tijd wordt genomen zonder echt gerichte actie. Nadat er uiteindelijk is afgerekend rijden we de tolweg op en wordt er al heel snel een stop gemaakt om op een prachtig uitkijkpunt foto’s te maken van de schitterende uitzichten over het stadje Hout Bay en de baai met de stranden diep beneden ons. We passeren het mooie kustplaatsje Noordhoek dat ligt ingesloten tussen Wetlands, de zee en de spectaculaire bergen. Het is niet te beschrijven hoe prachtig de uitzichten zijn.
Nog een leuk plaatsje dat we passeren is Marinebasis Simon’s town en al snel daarna slaan we af naar Boulders Beach. Hier leeft al jaren een kolonie Afrikaanse pinguïns die in 1982 op Boulders Beach zijn gestrand. Omdat in de baai genoeg voedsel te vinden is voor de pinguïns, blijven ze in dit bebouwde gebied en groeit de populatie gestaag. De pinguïns worden tegenwoordig beschermd tegen de bezoekers, maar ook tegen zichzelf want voorheen liepen de pinguïns dwars door het stadje Simon’s town. Door middel van hekken wordt geprobeerd dat tegen te gaan, toch zien wij overal grote witte vlekken pinguïn poep op de weg. Het gebied rondom Boulders Beach is natuurgebied geworden en is nu onderdeel van Table Mountain National Park. De circa 2300 pinguïns leven op het strand tussen de boulders, grote klompen graniet die bescherming bieden tegen de zuidoostenwind. Er is een plankier gebouwd op palen waarover wij tussen de granieten rotsen kunnen lopen zodat we pinguïns van heel dichtbij kunnen zien. Het zijn zulke leuke beesten! Ze lijken allemaal op elkaar en toch ook weer niet. Steeds als je denkt dat je de leukste foto nu wel hebt gemaakt komt er een nieuw moment wat je wilt vastleggen. Maar goed dat we na een uurtje weer terug bij de bus moeten zijn. Thuis is er iemand die wel kan bedenken dat wij een souvenirtje voor hem hebben gekocht.
Om 11.00 uur bereiken we het volgende punt waar gestopt wordt: Cape Point, het meest zuidwestelijke puntje van Kaap de Goede Hoop. Hier staat een bord met vermelding ‘Die mees suidwestelike punt van die vasteland van Afrika’.
Helemaal bovenaan staat een vuurtoren en vanaf daar heb je een schitterend uitzicht over de Atlantische oceaan en de Pacific oceaan die daar bij elkaar komen. Om boven te komen kun je over een verhard, zeer steil pad naar boven lopen, of een ticket kopen voor de ‘Flying Dutchman’, een kabelbaantje die je 238 meter boven de oceaan brengt. Wij kiezen voor de wandeling waarbij de dames halverwege een bankje verkiezen om vanaf daar het uitzicht in zich op te nemen. De mannen klimmen helemaal door naar boven. Gezamenlijk komen we weer beneden aan waarna het tijd is voor de lunch. Op een afgeschermd plateau met fantastisch uitzicht op de oceanen staat een ‘2 Oceans’ restaurant. Op aanraden van Ben gaan wij daar lunchen omdat er bavianen zitten die iedereen die het aandurft om buiten een broodje te eten er op loert om ze dat afhandig te maken. Zodra we een tafeltje hebben toegewezen gekregen komt er een stevige donkere dame naar ons toe die ons zal bedienen. Ze begint meteen met een opsomming te even van de dure gerechten op de kaart en over speciale aanbiedingen, maar wij hebben de prijzen op de kaart al gezien en hebben geen zin om het dubbele te betalen van de prijzen die we gewend zijn. Wij besluiten daarom een klein hapje van de kaart te bestellen en gaan voor een carpaccio voorgerecht. Mevrouw vindt dat zichtbaar niet prettig en behandeld ons zeer hooghartig. Het werkt ons op de lachspieren en wij doen net alsof we het niet door hebben dat zij graag meer omzet had gemaakt. Als wij onze carpaccio, die erg lekker smaakte en voldoende was voor een lichte lunch, op hebben komt de serveerster naar ons toe en vraagt zij met arrogante blik of wij nog iets willen bestellen. Waarop Maria heel gevat antwoordt: ‘Wat denk je zelf?’ Met een minzame blik in haar ogen laat ze merken dat ze de boodschap heeft begrepen en komt binnen twee minuten terug om ongevraagd het mapje met de rekening op tafel te leggen. Wij tellen de verschuldigde flapjes uit en voegen daar een minimale fooi aan toe. Madam komt het mapje ophalen en wij wachten op ons wisselgeld om dan heel hooghartig te kunnen zeggen dat ze dat mag houden. Nou zelfs die gelegenheid biedt ze ons niet, ze gaat er zonder meer van uit dat er geen wisselgeld terug gegeven hoeft te worden. Als wij daarop besluiten nog 5 minuten aan tafel te blijven zitten zonder iets te gebruiken worden we werkelijk weggekeken, maar wij bepalen het tijdstip van vertrek echt zelf!
Als we buiten komen ontdekken we dat er naast het restaurant ook een ‘2 Oceans’ Food Shop staat waar broodjes en snacks te koop zijn. Als we dat geweten hadden dan hadden we een broodje uit het handje kunnen eten met het risico dat er een baviaan op af zou komen maar of dat werkelijk zou gebeuren wagen we te betwijfelen. Nadat we dit tegen elkaar hebben uitgesproken zien we plotseling een grote baviaan op een muurtje zitten met de onschuldige blik van iemand die zijn zonden zit te overdenken. De mensen die rustig buiten op hun broodje zitten te knabbelen zijn echter niet veilig voor hem. Met fikse sprongen mengt hij zich tussen het etende publiek en voordat mensen kunnen regeren pikt hij in wat hij lekker vindt. Er blijken bij het restaurant speciale ‘baviaan wachten’ rond te lopen die meteen in actie komen en de aap wegsturen, maar echt bang wordt hij daar niet van. Hij klimt weer rustig omhoog op een muurtje en wacht een nieuwe kans af. Wij hebben het schouwspel van begin tot eind gade kunnen slaan en er foto’s van kunnen maken, niet te geloven om zoiets van zo dicht bij te zien gebeuren!
Om 13.15 uur zitten we allemaal weer in de bus en rijden we langs de kust via Scarborough richting Kaapstad. Bij Misty Cliffs hebben we een korte stop om het prachtige uitzicht over de Kaapse vlakte met de Tafelberg op de achtergrond te fotograferen.
Om 15.00 uur worden we gedropt bij de Kirstenborch Gardens. Deze botanische tuin behoort tot de grootste ter wereld. Er zijn meer dan 8.000 plant- en boomsoorten te bewonderen, waaronder zo’n 250 soorten protea’s, alias suikerbessies. Wij wandelen hier een klein uur rond en vinden het inderdaad een prachtige tuin, maar de lyrische verhalen die wij erover gelezen hebben herkennen wij niet. Waarschijnlijk heeft dit met de tijd van het jaar te maken en staat er in de lente en zomer meer in bloei. Hoe dan ook leuk om hier geweest te zijn en er een soort Vondelpark sfeer te ervaren. Overal zien we gezinnen op de gazons die pick-nick manden bij zich hebben en er een gezellig familiegebeuren van maken. Na deze wandeling stappen we weer in de bus en rijden we via de indrukwekkende Victoria Road Kaapstad weer binnen om bij ons hotel te worden afgeleverd. Het is dan 16.15 uur en 34 graden.
We zijn toe aan een uurtje rust op onze kamer want om 19.00 uur worden we weer opgehaald voor een Zuid Afrikaanse feestavond: De Kaapse Story from the Mother City’. Na een ritje van 10 minuten worden we bij een hotel afgeleverd waar al zo’n 80 mensen in een ruimte aan lange tafels zitten als wij binnen komen. Wij passen daar met 24 personen (inclusief Nick onze chauffeur en Ben onze reisleider) precies nog bij en daarmee zit de zaal overvol. Als je eenmaal op je stoel zit moet je een goede reden hebben om op te staan wat dat is een hele uitdaging omdat je rug aan rug zit met de achterbuurvrouw of –man. Het thema van deze avond is het verhaal over het ontstaan van de regenboognatie. Dit verhaal wordt in het Engels verteld met daar tussendoor wat liedjes die niet allemaal het aanhoren waard zijn. Positieve uitzondering is een donkere, prachtig opgemaakte zangeres in kleurrijke kleding en een grote zwarte zanger die beide een prachtige stem hebben. Het optreden vindt plaats op een klein podium op een punt in de zaal waar niet iedereen goed zicht op heeft, dat geeft een extra handicap om het verhaal goed te kunnen volgen. Tussendoor krijgen we een voorgerechtje op tafel opgediend. Om het in de overvolle ruimte ordelijk te laten verlopen wordt daarna rij voor rij aangewezen wie ‘mag’ opstaan om een keuze te gaan maken bij het warme buffet dat in een hoek van de ruimte staat opgesteld. Aan onze tafel zit ‘grote Hans’ met zijn partner. Hij heeft blijkbaar erge trek want hij schuift maar vast aan in de rij om zijn maaltje te halen terwijl onze rij nog niet aan de beurt is. Jan Z. pakt de handschoen op om hem er fijntjes op te wijzen dat dit niet getuigt van sociaal gedrag. Deze opmerking heeft op Hans echter geen enkel effect, als onze rij aan de beurt is om naar het buffet te gaan heeft hij zijn bordje al bijna leeg. Tot slot krijgen we een bordje met een nagerechtje aan tafel opgediend. Het moet gezegd worden dat het eten prima smaakt, maar wij zijn blij als we om 22.00 uur de benauwde ruimte weer mogen verlaten. Als we terugkomen bij het hotel hebben we alle vier het gevoel dat dit een lange enerverende dag is geweest en duiken we rap ons bedje in.