Nachtelijke expeditie naar de Bromo vulkaan

Het is woensdag 25 mei en vanochtend hebben we uit mogen slapen. Vandaag geen hele lange reisdag dus we vertrekken pas om 09.00 uur. Lekker ontbijt in het hotel, koffers worden weer door de kofferjongens naar beneden gebracht en het ‘rijdende circus’ kan weer vertrekken! We komen al snel door een dorp waar alles er welvarender uitziet dan de dorpjes die we de hele afgelopen week zijn gepasseerd. Er blijkt in dit dorp een sigaren- en sigarettenfabriek te staan die werk biedt aan ca. 1000 inwoners van het dorp en die krijgen daarvoor ook nog een redelijk salaris betaald en dat is goed te zien aan de huizen, de vervoermiddelen en de hele uitstraling van het dorp.
Tijdens het eerste deel van onze reis vandaag wordt onze chauffeur aangehouden voor rijbewijs- en papierencontrole. Dit is zo’n beetje voor de eerste keer dat wij de politie aan het werk zien. In veel dorpjes hebben ze op drukke kruispunten betonnen politieagenten staan die de indruk moeten wekken dat iedere verkeerdeelnemer in de gaten wordt gehouden. Nou, wij hebben er niets van gemerkt dat de locals daar van onder de indruk zijn. Verkeersregels kennen ze niet en alles mag zolang het goed gaat. Ook mobiel bellen onder het rijden in dit drukke verkeer is toegestaan, evenals rijden zonder helm. We zien onderweg een vader op een brommer met VIJF kindertjes (allemaal in keurig bruin schooluniform) voor- c.q. achterop! De kindertjes hebben allemaal keurige koppies met zwarte haren, alleen vader heeft een helm op zijn hoofd! We hebben al heel veel gekke dingen gezien die vervoerd worden op fietsen en brommers, maar dit is in elk geval het record wat betreft het aantal personen op n brommer!
Onze donatie vandaag gaat naar een oude man die met een grote baal gras op zijn rug over een bamboe houten brug aan komt lopen precies op het moment dat wij daar een mooi plaatje van de brug willen maken. Hij vindt het goed dat wij hem fotograferen en als wij hem als dank een klein geldbedrag geven wil hij graag nog even extra poseren om met een brede glimlach te worden vastgelegd op de foto/camera.
We hebben vandaag geen haast dus we stoppen al snel weer voor koffie op een mooi plekje aan het water. We krijgen er heerlijke Tubruk koffie die we zittend op de grond opdrinken. Verklaring van Tatang waarom hij ons heeft meegenomen naar dit restaurantje is dat we dan met deze hitte niet op plastic stoeltjes hoeven te zitten. Die man denk ook overal aan! Dat hij erg dol is op sat laat hij regelmatig weten door bij elke levende kip, geit, of ander dier wat we zien en wat ervoor geschikt is, te roepen: lekker voor sat!!!
In het dorpje Udjor stoppen we voor een wandeling van 5 minuten naar een waterval van 100 meter hoogte, de Cobang Baung. In Nieuw Zeeland hebben we een waterval gezien tijdens een tocht door de Milford Sounds die ons altijd bij zal blijven, maar ook deze mag er wezen! Teruglopend zien we ineens tussen de grote varens en andere prachtig groene struiken een aantal apen! Nu begrijpen we waarom Tatang ons vanmorgen gemeld heeft dat we bij zijn broer langs gaan! De apen die hier zitten zijn zwarte apen en ze laten zich met wat moeite van behoorlijk dichtbij fotograferen. Leuk!
Lunchstop in een Jungle restaurant. Binnen het is zeer schemerig en is het restaurant ingericht als een jungle. Cees, Ellij en Gerrie kiezen vis, Jan kiest voor een kippenpoot. Als de bestelling wordt gebracht ziet Jan zijn bestelling er teleurstellend uit. Waar we in Holland bij een kippenpoot denken aan een poot van een weldoorvoede kip, hebben we op Java de afgelopen week al gemerkt dat het hier bescheiden schrale kippenpootjes zijn (ze moeten hier ook de hele dag rennen voor hun leven als ze de weg oversteken!), maar het pootje wat Jan in dit restaurant krijgt voorgeschoteld lijkt volgens Ellij het meest op die van een kanariepietje! Maar ach, met een portie rijst erbij wordt het toch nog een hele maaltijd!
Om 15.00 uur arriveren wij in Malang bij ons hotel voor 1 nacht: The Graha Cakra. Dit is een koloniaal hotel met een prachtige inrichting wat al bij de receptie begint. Onze koffers worden uit de auto gehaald door bagagedragers van het hotel in jungle uniform, compleet met strooien hoedje. We krijgen een nat handdoekje aangereikt dat naar Jasmijn ruikt om onze handen schoon te maken en daarna krijgen we een heerlijk welkomstdrankje aangeboden van vers geperst ananassap. We voelen ons VIPS! Wij krijgen kamers naast elkaar toegewezen waarvoor Cees en Ellij aan de ene kant de draaitrap op moeten en Jan en Gerrie aan de andere kant. Boven aangekomen blijken de kamers beide een tussendeur te hebben die de verbinding vormt naar elkaars kamer. Als we ieder onze eigen tussendeur open maken kunnen we bij elkaar binnen lopen. In de papieren staat beschreven dat dit een oud koloniaal hotel is met weliswaar kleine, maar mooie kamers. De kamer van Jan en Gerrie is beslist niet klein te noemen, de koffers kunnen gemakkelijk open naast elkaar liggen terwijl er ruimte genoeg over blijft om een dansje te doen. Dit is dus zonder enige twijfel de ouderslaapkamer. Cees en Ellij hebben wel het knusse kleine kamertje wat beschreven is en dus gaan wij er vanuit dat dit de kinderkamer is! Maar het belangrijkste hebben we allemaal: goeie bedden, een douche en een toilet, dus wij redden het wel tot morgen!
Aan de overkant van het hotel zit een leuke koffietent waar we een heerlijk kopje koffie gaan scoren. Voordat wij op het plekje zitten waar wij onze koffie kunnen bestellen zijn we al door ZEVEN obers/dienstertjes welkom geheten op de typisch Javaanse manier: handen gevouwen voor het gezicht en buigen. Ook hier willen ze weer met ons op de foto zodat ze kunnen laten zien aan dat zij Nederlandse toeristen in hun koffietent hebben gehad.
Na wat tijd voor onszelf in de tuin en bij het zwembad van het hotel, worden we om 19.00 uur opgehaald door onze chauffeur die een leuk restaurant weet voor het avondeten. Hier bestellen de mannen hun eerste steak in deze vakantie, Gerrie en Ellij eten mie met eend. Tatang eet met ons mee en kiest voor nasi goreng nadat hij voor ons het Nederlandse liedje heeft gezongen (‘Geef mij maar nasi goreng, met een gebakken ei, wat sambal en wat kroepoek, en een goed glas bier erbij!’)
We hebben een gezellige avond en worden door Tatang weer netjes voor de deur van ons hotel afgezet. Uit het koffietentje naast het hotel klinkt gezellige muziek dus daar strijken we voor de 2e keer vandaag neer voor nog een biertje (geen Indonesisch Bintang, alleen Hollands Heineken!) voor de mannen en een groot glas ‘hot tea, no sugar’ voor de vrouwen. Het band je wat er speelt vindt het leuk om Hollanders in hun midden te hebben en laten dat blijken door een Nederlands liedje te zingen: (‘Geef mij maar nasi goreng, met ….., enz.)! Hoewel we morgen niet vroeg op hoeven voelen we ons toch allemaal moe genoeg om te besluiten dat het om 22.15 uur bedtijd is.

Donderdag 26 mei
We hebben mogen uitslapen en checken om 09.00 uur uit in ons hotel. We krijgen als afscheid een sleutelhanger met een Javaans maskertje. Leuk souvenir voor thuis! Tatang rijdt ons naar het centrum van de stad Malang en daar lopen wij om 09.00 uur al een verplicht rondje door het park om foto’s te maken van mooie bloemen en het stadhuis van deze stad. Wij vinden heel veel andere dingen meer de moeite waard om te fotograferen maar omdat we aan onze chauffeur merken hoe belangrijk mooie gebouwen voor hem zijn doen wij hem graag een plezier om te doen alsof we foto’s maken. In het park worden we aangesproken door een student die graag naar de universiteit wil en daarvoor zijn Engels goed wil oefenen. Hij vraagt of hij ons mag interviewen en natuurlijk maken wij daar graag tijd voor. Volgend deel van de wandeling wordt over de overdekte markt in de stad. Cees en Ellij hebben al zoiets meegemaakt in Thailand maar voor Jan en Gerrie is dit een compleet nieuwe ervaring! We wandelen bijna een uur door zeer smalle paadjes met overal zijpaadjes met aan alle kanten koopwaar zoals groenten, vlees, vis, kruiden, snoepgoed, speelgoed, schoenen, kleding, militaire kleding, keukenwaren, etc. Er zijn ook werkplaatsjes waar hand-/trapnaaimachines worden gerepareerd en te koop aangeboden, dat geldt ook voor strijkijzers, frituurpannen en andere elektrische apparaten. En er worden zelfs openbaar pistolen, geweren en steekwapens verkocht!
Tussen alle marktbezoekers door komt op een bepaald moment een scooter aanrijden die al rijden tussen alle mensen en hun waar door kan/wil/mag rijden! Wat een indrukken in n uur!
Tijd voor koffie in een mooi restaurantje annex taartenwinkeltje, door Ellij ontdekt, en dat blijkt een voorteken te zijn voor een bijzonder momentje! De eigenares van dit koffietentje vindt het erg leuk om Nederlandse bezoekers te ontvangen en vertelt vol trots dat zij een dochter heeft die in Nederland woont en die daar samen met haar man een Toko heeft in Zaandam. Laat Ellij daar nou geboren zijn! De twee dames hebben meteen een band! Er komt een foto tevoorschijn van mevrouws dochter en haar familie in Volendams kostuum. Ze vertelt over de patat die zij in Holland heeft gegeten en die zo lekker vindt dat zij nu ook in haar winkeltje patat verkoopt, over haar bezoek aan Scheveningen en de haring die ze daar gegeten heeft, over de tulpenbollen en natuurlijk ook over de Zaansche Schans. Mevrouw wil graag het adres van Ellij’s broer en schoonzus noteren die in Zaandam wonen zodat ze die met een bezoekje kan vereren als zij weer in Holland komt. In plaats daarvan krijgt ze het adres van Cees en Ellij. Uiteraard ook nu weer een e-mailadres om foto;s te kunnen opsturen die gemaakt worden tijdens ons gezellige koffiemomentje. Na een hartelijk afscheid vervolgen we onze weg op zoek naar een muziekwinkeltje om een CD te kopen met muziek die door Ellij onder de film gezet kan worden. We mogen in de muziekwinkel een aantal CD’s beluisteren en bij de CD waarop we het gevoel krijgen dat we daar lekker op mee zouden kunnen swingen (wat we ter plaatse demonstreren voor de verbaasde ogen van de verkoopster) is onze keus gemaakt. Lekkere vrolijke, moderne Angklungmuziek!
Na nog een stop voor de lunch beginnen we aan een bergrit van 3 uur op weg naar onze overnachtingsplek voor vandaag. Het wordt een lange rit het Tenggergebergte in, naar de plaats Cemoro Lawang, gelegen op ca. 2500 meter hoogte. De weg naar boven is bochtig, hobbelig en erg steil. Langs de weg liggen zeer steile akkers waarop uien, kool en wortelen verbouwd worden. Er staat af en toe een huis je, veel omgeknakte bomen, en echt alles wat we zien is bedekt met een grauwe as laag, afkomstig uit de krater van de Bromo vulkaan. De mensen uit de dorpjes die we langs de weg zien hebben allemaal sarongs of kleden om en bijna iedereen houdt zijn/haar mond bedekt. Hoe hoger we komen hoe onwerkelijker lijkt de omgeving waardoor we rijden. En dan ineens staan we voor ons hotel: Bromo Lava View. Na 3 uur in een bus met airco de berg op hebben wij geen idee hoe warm het is op onze plaats van bestemming. Daar komen we snel achter, voordat we kunnen uitstappen staan er al meerdere locals rondom onze bus met grote bakken warme mutsen en dassen want het is er koud! Nodig of niet, wij kopen 2 mutsen € 2—per stuk, al was het maar om vandaag weer iemand gelukkig te maken met een paar centen. Wij overnachten in huisjes en zijn voor deze nacht buren. De huisjes zijn klein, oud, muf en zó gehorig dat we elkaar bijna letterlijk kunnen horen praten. De badkamer annex WC is zo klein dat bij het douchen meteen de hele WC een fikse schoonmaakbeurt krijgt! Als Ellij de klemmende deur van de ‘natte ruimte’ dicht doet zitten Jan en Gerrie stijf rechtop in bed! Voordeel is dat we elkaar morgen allemaal de schuld kunnen geven als we wakker hebben gelegen van gesnurk! :)
Om 17.15 uur zitten we in het restaurant aan de borrel en zien we de zon in snel tempo ondergaan. Om 18.00 uur is het donker! De mannen scoren ieder een grote fles Bintang bier maar voor de dames is er - net als bijna overal op Java – helaas geen wijn te koop dus die kiezen voor Jasmijn thee. Plotseling duikt Tatang op met een fles ‘rode wijn’. Hij trakteert! De rode wijn blijkt een soort van bessenjenever te zijn, behoorlijk zoet en met 15% alcohol. Het is zo goed bedoeld dat Ellij en Gerrie beleefd een kopje vol accepteren, de rest drinkt onze chauffeur ‘noodgedwongen’ zelf maar op! We eten vroeg en lopen om 20.15 uur de 20 stappen naar ons huisje om vroeg naar bed te gaan want voor morgen staat het bekijken van de zonsopgang boven de Bromo vulkaan op het programma en dat betekent hl vroeg op! We slapen vannacht dus aan de voet van de Bromo vulkaan die rookt en gromt dat het een lieve lust is en dat laatste is in ons bed te horen!

Vrijdag 27 mei
We worden om 03.30 uur gewekt door een tik op het raam. Om 03.50 uur zitten we in de jeep om vanaf ons hotel in 10 minuten naar de plek te worden gereden vanwaar we naar het uitzichtpunt op de berg Pananjakan zullen gaan lopen. Dit uitzichtpunt ligt op een hoogte van 2770 meter. Vanaf het punt waar de jeep stopt kun je op de rug van een paardje naar boven rijden. Niet wij, wij gaan lopend met een zaklantaarn aan de klim beginnen. Het is uiteraard nog aardedonker en de klim is zwaar. Na de eerste 50 meter moet er al een stop gemaakt worden omdat een van de dames (niet Ellij) het tempo niet bij kan houden. Meteen staat er iemand naast ons met een paard: ‘lopen is zwaar, is ver, is moeilijk…..’. Nou, Gerrie gaat NIET op een paardje naar boven (zielig voor het paardje!), dus al is het dan niet op conditie, dan maar op wilskracht die verd…. berg op! Om 04.40 uur zijn we boven, het is nog steeds heel donker en er zijn oneindig veel sterren. Het wachten op de opkomende zon kan beginnen! De omstandigheden zijn prima: het weer is helder, langzaam komt de zon tevoorschijn en het foto’s maken/filmen kan beginnen! Wij zijn niet de enige vroege vogels, er zijn heel veel mensen op het plateau en ieder zoekt het beste plekje om deze belevenis vast te kunnen leggen. Wij staan recht tegenover de Bromo, naast deze vulkaan de Batok en op de achtergrond de Semaru, de hoogste vulkaan van Java (3676 meter hoog). De krater van de Bromo rookt en bromt hevig, maar wat zijn we blij dat we hier staan want wat we zien is een buitenaards landschap wat we nog nooit eerder hebben gezien. Hier wordt een mens heel stil van! Nadat er heel veel foto’s zijn gemaakt en de filmcamera overuren heeft gemaakt dalen we lopend af naar het punt waar de jeep staat en met diezelfde jeep worden vervolgens naar de Zandzee gereden, een grote vlakte van grijs lavazand die lopend of per paardje moet worden overgestoken om naar de Hindoetempel aan de voet van de Bromo te gaan. Deze wandeling is alleen maar mooi, niet moeilijk dus we genieten met volle teugen. Aan de voet van de Bromo zijn 249 treden die beklommen kunnen worden om in de kraterrand te kunnen kijken. Omdat de vulkaan als ‘onrustig’ wordt beoordeeld op dit moment is het vandaag verboden om de trappen te beklimmen. Misschien jammer dat we dit stukje missen maar we voelen ons ondanks dat zeer tevreden met deze mooie ervaring. De jeep brengt ons terug naar het hotel waar we om 08.00 uur aan het ontbijt zitten. De dag moet nog beginnen en wij hebben al zoveel moois gezien!
De koffers worden weer ingeladen om en 08.30 uur vertrekken wij weer, op weg naar Kalibaru, weer een stukje verder oostwaarts richting overtocht naar Bali. De route naar Kalibaru gaat via Probolinggo en wordt langzaam aan vlakker. We zien veel suikerrietvelden onderweg, een prachtig gezicht al die roze pluimen! We komen langs een prachtige rivier waar volgens onze chauffeur vooral ;s morgens veel ongelukken gebeuren doordat de weggebruikers worden afgeleid door allemaal mooie blote vrouwen die zich hier wassen in de rivier. Wij rijden er rond 11.00 uur en kunnen heel af en toe een blote dorpsbewoner bewonderen, dus we kunnen ons er alles bij voorstellen hoe dat ’s morgens vroeg met zijn! Lunch vandaag in het plaatsje Jember, waar we in een restaurant eten waar onder de ruimte waarin wij zitten water stroomt met daarin hele grote koikarpers. Als we om 13.15 uur de rit weer aanvangen vertelt Tatang ons dat we nog 5 uur moeten rijden naar de plaats van bestemming. Grote verrassing als dit een grap blijkt te zijn en we om 14.30 uur voor ons hotel Kalibari Cottages worden afgezet. Hier hebben we huisjes (cottages) naast elkaar die in de badkamer een open deel hebben waardoor we elkaar, als we dat zouden willen, mooi kunnen controleren op een goede stoelgang en voldoende douchemomentjes! :)
In het hotel wordt een conferentie georganiseerd waarbij de pauzes zullen gaan worden ingevuld met zang. De repetities voor deze optredens vinden volop plaats in het restaurant op het moment dat wij arriveren en dat zal de rest van de dag zo blijven. Ook zitten we heel dicht bij een moskee die op de gezette tijden de oproep tot gebed de ruimte in schalt. Rust is daarom iets wat we hier de komende twee overnachtingen niet zullen hoeven te verwachten. De middaguurtjes worden ingevuld met een paar baantjes zwemmen in het zwembad bij het hotel en een uurtje lezen op de kamer. Om 18.00 uur melden 2 Indonesische dametjes voor Cees en Ellij en 2 voor Jan en Gerrie zich aan de deur van onze cottage voor een massage. Ook dat moeten we een keer hebben meegemaakt en is een bijzondere ervaring. Het zijn weliswaar kleine dametjes, met ranke handjes en slanke vingertjes, maar ze kunnen kneden en knijpen als een grote vent! Een massage van een uur is dan ook echt voldoende! Eten in het restaurant bij het hotel is een mindere ervaring. De keus die we maken blijkt niet de juiste en de bordjes worden daardoor maar half leeg gegeten, maar dat mag de pret niet drukken, we hebben het goed! Terwijl wij onze maaltijd nuttigen gaat de repetitie nog steeds door en als we om 22.00 uur nog even naar het restaurant lopen voor een drankje worden we nog steeds muzikaal vermaakt door zangers en zangeressen die repeteren voor de conferentie. We sluiten bij het naar bed gaan een dag vol bijzondere indrukken af. Morgen weer een nieuwe dag met nieuwe belevenissen!

Zaterdag 28 mei
Na een onrustige nacht door veel verkeerslawaai wordt om 03.30 uur de oproep tot gebed aangevangen en dat duurt een vol uur. We zijn dus lekker vroeg wakker! Omdat we geen haast hebben doen we alles op ons gemak en als we om 08.00 uur de eetzaal binnen lopen voor het ontbijt lijken er al veel vroege toeristen ons voor geweest te zijn, want er valt weinig meer te kiezen. Een eitje kan er altijd wel gebakken worden en met een geroosterde boterham erbij kunnen wij wel een paar uurtjes vooruit! Onze chauffeur heeft met ons afgesproken ons om 09.00uur op te halen om naar een plantagetuin te gaan voor een rondleiding. Als we instappen staat er voor ieder van ons een tas met schone was op de achterbank klaar. Via illegale weg heeft Tatang voor ons geregeld dat we binnen een halve dag onze koffer weer kunnen vullen met allemaal schone spulletjes voor de prijs van omgerekend € 5,-- per stel!
Plantage Glennmore waar wij naar toe gaan levert producten voor het levensonderhoud van de planter maar wordt ook in stand gehouden voor de bezoekers. Daarom wordt er voor een rondleiding een bedrag gevraagd van 150.000 roepia per persoon (= ca. € 15,-- p.p.). De eigenaren van de plantage hebben zich ontfermd over een aantal kinderen van klein tot groot die zij de kans proberen te geven naar school te gaan en verder te studeren. De eigenaresse van de plantage laat ons voorzien van een hoedje zoals ze die op de rijstvelden dragen. Deze dient ter bescherming tegen de zon maar ook als een soort helm tegen vallende kokosnoten. Mevrouw praat Nederlands op een hele speciale manier. Na een eerste gevoel van ‘waar zijn we nu weer beland’ zijn we al snel onder de indruk van alles wat we hier zien en horen. Mevrouw geeft ons een persoonlijke rondleiding over de plantage waarbij zij uitleg geeft over de arabia en rustica koffie die hier verbouwd wordt. Ook worden er verschillende soorten vruchten en specerijen verbouwd (vanille, peper, kruidnagel, nootmuskaat, kaneel, kokos, kokossuiker, aardnoten), die wij allemaal op onze wandeling tegen komen en die we mogen ruiken en/of proeven.
Ook cacao wordt hier verbouwd en mevrouw vertelt dat de cacaobonen, na het proces op haar plantage wat eraan vooraf gaat, naar Zaandam gaan voor verdere verwerking in de cacaofabriek aldaar. Mevrouw en Ellij hebben vanaf dat moment een speciale band. Als we tussen alle prachtige bloemen die er groeien ook nog eens de Jasmijn ontdekken en mevrouw hoort dat het oudste kleinkind van Cees en Ellij ook Jasmijn heet, wordt hun band nog inniger. Na een wandeling van 2 uur over de prachtige plantage eindigen we op een terrasje waar de stoelen al voor ons klaar staan en special voor ons gezette koffie van een combinatie van de rustica en arabica koffie. Als traktatie krijgen we een ‘oliebol’ gevuld met ananas en gebakken banaan. Terwijl wij van onze traktatie genieten worden we door een van de kinderen van het schooltje getrakteerd op een dansje. Na dit dansje krijgen Cees en Jan een kroon op hun hoofd, gevlochten van bloembladeren en Ellij en Gerrie krijgen een prachtige bloem in hun haar, eveneens gemaakt van gevlochten bloembladeren. Ook is er voor dames een prachtig boeket van bloemen en bladeren en de kinderen proberen ons iets van hun vlechtkunsten te leren. En natuurlijk worden wij ook van onze stoel gehaald en mogen we samen met de kinderen dansen en zingen. Een lief meisje van een jaar op 8 wil graag met Ellij dansen, maar ook een heel klein poppetje van een jaar of 3 heeft haar zinnen op dansen met Ellij gezet. Het kleine poppetje weigert om Ellij’s hand los te laten en daardoor moet het grotere meisje aan de kant blijven staan. Ze is er vreselijk verdrietig om en dat is moeilijk om aan te zien, maar de muziek begint dus wij worden geacht mee te dansen. De muzikale danshappening bestaat uit zo ongeveer het halve repertoire van Vader Abraham! (Smurfenlied, Kleine café aan de Haven, Uche, uche, uche) en ook ‘Olleke Bolleke’ wordt in het Nederlands mee gezongen door ons en de kinderen. De enige die niet kan deelnemen aan deze vrolijke dansjes is Cees omdat hij zich voor deze ene keer opwerpt als cameraman!
Ons bezoek eindigt met de uitnodiging om wat souvenirs te kopen en natuurlijk zeggen we daar geen nee tegen. Zelf hebben we voor de kinderen schriftjes en potloden meegenomen en ook een hele tas vol met allemaal zeepjes, shampoo, tandenborstels, badslippertjes, etc. uit de hotels waar we de afgelopen weken hebben geslapen. Het meisje wat zo verdrietig was krijgt van Ellij de mooiste slippertjes die we bij ons hebben en krijgt nog even wat extra aandacht. Ze blijkt Ina te heten, net als de tweelingzus van Ellij. Zoveel toevalligheden tijdens n bezoekje…. dit is echt Ellij’s feestje!
Tatang heeft vanachter een heg onze dansprestatie gevolgd en staat al weer klaar voor het volgende programma onderdeel van deze dag. We gaan naar een fabriekje waar borrelnoten worden gebrand en ingepakt. Een aangename afwisseling voor de mensen die hier werken om even iets anders te zien dan noten, noten en nog eens noten. Ze willen zelf graag op de foto, natuurlijk ook omdat ze hopen daarvoor een klein geldbedrag te krijgen. Wij maken twee dames blij met de bloemen die we bij de kindertjes op de plantage hebben gekregen. We gaan vervolgens naar de markt in Kalibaru, een overdekte markt waar groenten, fruit, vis, kleding en souvenirs wordt verkocht. Weer heel veel te zien en bewonderen! We kopen hier overhemden met batik print en maken daar weer een paar mensen blij mee die een hele dag hopen op wat inkomsten.
Onderweg terug naar het hotel stoppen we langs de straat waar allemaal kramen staan met aluminium potten en pannen. Deze producten worden in dit dorp gemaakt en wij krijgen de kans om een kijkje te nemen in een plaatselijke werkplaats, waar een aantal mannen hard aan het werk zijn.
Eten doen we langs de weg in een klein restaurantje: saté kambing (geiten saté) met rijst. Heerlijk! Als we daar vertrekken besluiten we al onze gekregen vlechtwerkjes aan de kinderen van de restauranteigenaren te geven omdat wij die in onze koffers toch niet mee kunnen nemen. Weer twee kindertjes blij gemaakt! Het enige wat we zelf houden zijn de kroontjes die de mannen gekregen hebben. Een daarvan zetten we plechtig op het hoofd van Tatang, waarbij wij hem officieel benoemen tot ‘King of the Road’ omdat hij ons als een fantastische chauffeur zonder rare capriolen steeds op de plaats van bestemming aflevert. We maken daarbij een buiging op de Javaanse wijze, een gebaar wat door onze King of the road zeer wordt gewaardeerd.
Vanaf 14.30 uur hebben we ‘vrij’ en weer heerlijk de mogelijkheid om een paar uurtjes te lezen bij het zwembad en wat baantjes te trekken. Enige minpuntje is dat het de hele middag een hels kabaal is van alle bezoekers aan de conferentie, de moskee en het drukke verkeer dicht langs dit hotel. Aan het eind van de dag zitten we voor ons huisje voor een borreluurtje en zien we het omstreeks 18.00 uur weer donker worden. Eten rond 19.00 uur en om 20.30 uur maken we een start met het weer inpakken van de koffers en is het vroeg bedtijd. Ons avontuur op Java zit er bijna op. Morgen gaan we met de boot oversteken van Oost Java naar Bali voor deel 2 van onze reis. Van slapen komt niet veel deze nacht want de muzikanten die bij de conferentie voor het entertainment zorgen gaan van 22.00 uur weer helemaal uit hun dak. Met daarnaast het rumoer van het verkeer en vanaf 03.30 uur de oproep tot gebed vanuit de (of meer?) moskee(n?) wordt het een korte onrustige nacht!

Jasmijn: wat knap dat jij de vierdaagse hebt uitgelopen! Gefeliciteerd met je medaille!

Voor iedereen: dank voor de leuke reacties, leuk om te merken dat jullie meegenieten!

Sylvia: wat zijn we blij met al jouw Indonesische tips en de woordenlijsten!