Twee dagen cultuur en natuur

Zondag vandaag. Weer lekker op tijd uit de veren zitten we om 08.30 uur aan het ontbijt. We hebben geen haast maar toch zijn we al om 10.15 uur met de Opel Astra op weg naar Teguise, tot 1852 de hoofdstad van Lanzorote, voor de zondagmarkt die daar zeer groot en zeer bijzonder schijnt te zijn. Dat ie bijzonder is hebben we de mannen wél verteld….., dat ie ook heel groot zal zijn….. ze hebben er niet naar gevraagd, dus dát hebben we nog maar niet gemeld…. Dat voorkomt wellicht enige discussie vooraf en het verrassingseffect kan er alleen maar groter door worden! :-)
De afstand vanaf Playa Blanca naar Teguise is ca. 35 kilometer. Jan heeft zijn routeplanner meegenomen en die wordt ingesteld met de instructie ‘snelwegen vermijden’, wat betekent dat we over de minder grote wegen rijden en veel van de omgeving kunnen zien. Aangekomen in Teguise zijn er hele grote parkeerterreinen waar mensen staan te zwaaien om ons daar naar toe te begeleiden. Voor € 1,50 mogen we parkeren zo lang als we willen, dus dat kan geen belemmering zijn om lekker lang rond te slenteren op de markt!
Het weer is wisselvallig, het waait behoorlijk en het ene moment breekt de zon door waardoor een vest of jas aan veel te warm voelt, het andere moment vallen en regendruppels uit de lucht en voelt het echt fris. Het mag de pret niet drukken, de markt is mega groot, heel gezellig ingericht en de mannen hebben voor vandaag als goede daad op hun lijst waarschijnlijk staan dat zij ons dit plezier van harte gunnen want hun enige taak lijkt te bestaan uit het in de gaten houden of ze ons niet kwijt raken….. wat ons een goed gevoel geeft waardoor we relaxt kunnen ‘kijken’ kijken, af en toe iets kopen’.
We wandelen zo’n 1.5 uur over de markt, duiken tijdens een regenbuitje een koffietentje in wat ‘The Garage’ heet, waarvan wij het vermoeden hebben dat het een voormalige autogarage is die gerund wordt door eveneens voormalige automonteurs. Deze gedachte is gebaseerd op het feit dat het pand eruit ziet als een garage, de inrichting een soort koffiekantine lijkt met kentekenplaten aan de muur en grillen van auto’s. Bovendien heeft het bedienend personeel, bestaande uit alleen mannen, de uitstraling alsof ze nét zo makkelijk een uitlaat vervangen of een wiel verwisselen als dat ze hun gasten van koffie of een drankje voorzien. Als dan ook de koffie nog meer doet denken aan afgewerkte motorolie dan aan ons vertrouwde Hollandse bakkie leut, is het plaatje in onze fantasie compleet!
We vervolgen ons marktbezoek en wandelen rond 13.00 uur de voormalige hoofdstad van het eiland weer uit om een volgende bezienswaardigheid te gaan bezoeken. De rit voert ons van Teguise naar Guatiza waar tussen dit plaatsje en het dorpje Mala een grote cactustuin ligt. De tuin is ingericht in een soort van hoogte terrassen en ziet er zeer fraai uit. We maken hier een mooie rondwandeling en lopen tot aan de bovenste rand om zo een mooi overzicht van de hele tuin te hebben. De filmcamera wordt hier enthousiast gebruikt! Op een prachtig terras bij het restaurant drinken we wat terwijl we genieten van het prachtige uitzicht. De laatste geplande activiteit voor vandaag is een bezoekje aan de ‘Fundación César Manrique’ in het plaatsje Tahiche. Dit museum was vroeger het woonhuis van de kunstenaar met deze naam. Hij ontdekte na 23 afwezigheid in 1968 in een stuk landschap dat tussen 1730 en 1736 gevormd was door vulkaanuitbarstingen, vijf grote lavabellen. Hij besloot daar zijn huis te bouwen en langzaam aan is dit museum ontstaan, gevormd door een combinatie van kunst en natuur. Onderweg hebben we overal al kunstwerken van Manrique kunnen zien en wat we er over gelezen hebben maakt ons nieuwsgierig genoeg om hier naar binnen te willen. We hebben echter pech, want het museum is op zondag na 15.00 uur gesloten. Wij zijn nét te laat. Wellicht voert onze ontdekkingstocht over het eiland ons later deze week nog een keer deze kant uit, maar voor vandaag moeten we genoegen nemen met deze teleurstelling. Terug naar het hotel dan maar om nog een uurtje lekker in de zon te zitten.
Bij de zwembadbar zoeken we een lekker zonnig plekje uit. Dat is wel nodig want de wind maakt het snel fris. We raken in gesprek met een Engels echtpaar uit Liverpool, Ian en Angela. Na een half uurtje over en weer praten, ieder vanaf het eigen plekje op het terras, schuiven zij hun stoelen aan bij onze tafel en worden de wereldproblemen besproken onder het genot van een drankje. Natuurlijk wordt het smeuïg gehouden door de nodige grappen die over en weer worden gemaakt. Een gezellige afsluiting van een zomerse zondagmiddag!
Na het eten gaan we naar de nachtbar, het enige plekje bij het hotel waar we binnen kunnen zitten en waar we het kabaal van veel te harde muziek dan maar op de koop toe nemen. Ian en Angela sluiten aan bij ons aan tafel en proberen de grondbeginselen van het klaverjassen te doorgronden door toe te kijken wanneer wij spelen. Dat de concentratie van de vier ervaren kaarters hierdoor wat verslapt zal niemand verbazen. Zelfs meedoen met een spelletje bingo kan er wel tussendoor! Tegen de tijd dat het bedtijd is tuiten onze oren van de veel te harde muziek en de lawaaiige gasten, maar in ons huisje heerst rust dus een nachtje slapen helpt ons er weer bovenop om morgen fit aan het ontbijt te verschijnen!

21 november
Na het ontbijt vertrekken we naar Tinajo. Dat ligt vanaf Play Blanca halverwege het eiland aan de westkant. Hier ligt het Parc Nacional de Timanfaya. Dit 5000 hectare grote park is de grootste bezienswaardigheid op het eiland. Door de vulkaanuitbarstingen die tussen 1730 en 1736 plaatsvonden is een oppervlakte van 174 vierkante kilometer door lava bedekt en daarover heen is een dikke laag vulkanische as neergedwarreld. We rijden naar de daarvoor bestemde parkeerplaats en sluiten aan in de rij om in de bus te stappen die ons dwars door een stukje van het park zal rijden. Voor wie hoogtevrees heeft is dit een fikse uitdaging want de bus rijdt over zeer smalle kronkelweggetjes zonder vangrail. We begrijpen meteen waarom dit de enige manier is die toegestaan is om deze bezienswaardigheid te kunnen bekijken. Het deel van het park waar wij doorheen gereden worden bestaat uit enkele vierkante kilometers waarin we 25 kraters en meer dan 100 vulkaankegels te zien krijgen. Wat we te zien krijgen zijn surrealistische beelden en maakt enorme indruk op ons. De filmcamera maakt overuren, zelfs filmen vanuit de bus begint te lukken! Bij terugkomst op de parkeerplaats kunnen we nog aanschouwen hoe heet de aarde in dit vulkaangebied is. Je kunt niet met blote voeten over de grintsteentjes lopen en door parkmedewerkers wordt op gezette tijden water in holle buizen gegooid die meteen het effect laten zien en horen van de hitte die naar boven komt. Ook is er een plek waar gedroogd gras in een soort put wordt gestopt wat na enkele tientallen seconden begint te branden. Bij het restaurant met de naam El Diablo, ontworpen door César Manrique, is een openlucht bakoven gemaakt die door de hitte die uit de aarde komt gebruikt kan worden om te bakken en te braden. Als bewijs liggen er vele kippenbouten op roosters heerlijk te geuren en bruin te worden!
Na deze bijzondere belevenis zetten wij ons tocht voort naar de volgende bezienswaardigheid: een gifgroen meertje in het kratergebied. Gifgroen blijkt ook echt gifgroen te zijn! Prachtig plaatje om vast te leggen. Hier rijden we door naar Los Hervideros. Deze naam betekent letterlijk ‘de ziedenden’. Langs deze rotsformatie kunnen we rondwandelen en mooie plaatjes schieten van het water dat met kracht door de spelonken wordt geperst. Sommige stukken hebben een speciale vorm en worden ‘kookpotten’ genoemd. Wie het gezien heeft begrijpt waarom het deze naam heeft gekregen. Prachtig en zeer indrukwekkend!
Langs Salinas de Janubio, tegenwoordig een broedplaats voor eenden, maar vroeger een gebied waar van het haventje de gehele Canarische archipel van zout werd voorzien.
Genoeg cultuur voor vandaag. Terug naar het hotel en een uurtje op een ligbed met een boek om een beetje zon te voelen. De temperaturen blijven lager dan voor de tijd van het jaar normaal is. Het is vandaag zo’n 20 graden, bewolkt en veel wind. Badpakken zijn de hele week nog niet uit de koffer gekomen en ook vandaag komt dat er niet van. Maar in Nederland is het koud en mistig, dus wat zouden wij klagen…. We hebben het prima hier!