Selemat pagi / selemat sore / selemat malam!

Afhankelijk van het tijdstip van de dag kunnen jullie kiezen uit selemat pagi (= goedemorgen), sore (= middag), of malam (= avond).
Wij hebben er inmiddels 3 dagen opzitten en zitten vol indrukken die we graag in tekst omzetten zodat we het zelf een plekje kunnen geven en iedereen die dat leuk vindt er van kan mee genieten.
Op dinsdag 17 mei loopt de wekker om 5.45 uur af. Om 6.45 uur zitten Jan en Gerrie aan het ontbijt met zoon Ralph die hen vervolgens als persoonlijk chauffeur naar Schiphol transporteert. Cees en Ellij worden door zoon Sander gebracht en omdat zij via de verbrede A2 rijden zijn zij keurig op de afgesproken tijd op de afgesproken plaats. Jan en Gerrie komen via de A4 waar de ‘flessenhalsproblemen’ nogal wat opstoppingen veroorzaken. Op een nog steeds acceptabele tijd is het reisgezelschap compleet. Er wordt ingecheckt, een visum gekocht, koffie gedronken en afscheid genomen. Om 10.30 uur gaan we aan boord van de Garuda Indonesia. We worden verwelkomd met Engelstalige kerstliederen (zal het tijdverschil met Nederland dan toch groter zijn dan 5 uur?). Hoewel er 225 zitplaatsen in dit vliegtuig zijn, zijn er niet meer dan 60 bezet waardoor iedereen, eenmaal onderweg, een ruimte zitplaats kan kiezen door er twee te bezetten. Om exact 11.00 uur gaan we de lucht in. Om 12.30 uur krijgen we een lunch en daarna gaan de lampen uit en de luikjes dicht als teken dat we geacht worden een middagdutje te doen. Om 17.50 uur landen we op Dubai. Het is daar dan 19.50 uur, 38 graden en al donker waardoor we een prachtig beeld krijgen van de stad met al zijn lichtjes! Eerst deel van de vlucht heeft 6 uur en 50 minuten geduurd. We zijn dan ook blij dat we tijdens de tankstop even het vliegtuig uit mogen om onze benen te strekken.
Vlak voordat we het vliegtuig verlaten horen we dat we over 20 minuten weer aan boord moeten zijn. Concreet betekent dit: vliegtuig uit, boardingpas inleveren voor een ‘tegoedbon’, roltrap op, rechtsaf…. aansluiten in de rij om weer door de handbagagecontrole te gaan en aan boord….(niet nadat we eerst op Dubai naar het toilet geweest zijn!). Bij de controle van de handbagage wordt Gerrie’s rugzak er door een zeer verveeld en nors kijkende gehoofd-doekte ambtenaar eruit gepikt op verdenking van een ‘verdacht object’. Gerrie is zich van geen kwaad bewust en dat blijkt terecht want er wordt niets gevonden. Na een stressvol momentje zit iedereen om 20.20 uur weer in het vliegtuig voor deel 2 van onze reis. Om 20.55 uur gaan we opnieuw de lucht in. Na het invullen van formulieren tbv van een paspoortstempel krijgen we om 21.30 uur de avondmaaltijd geserveerd. Daarna gaan de lampen uit en is het bedtijd. Het is wonderlijk om te zien hoeveel mensen in de meest vreemde houding blijken te kunnen slapen. Ons lukt het niet om meer dan af en toe een hazenslaapje te doen. Om 3.30 uur (Indonesiëtijd is dan inmiddels 6.30 uur) krijgen we ontbijt en na nog een kleine 2 uur vliegen landen we om 8.15 uur plaatselijke tijd op luchthaven Soekarno in Jakarta. Deel 2 van de vlucht heeft 8 uur en 15 minuten geduurd. Verzorging aan boord was fantastisch en de piloot lijkt gelukkig zelf een mooie vriendin thuis te hebben zitten want hij heeft ons met een prima vlucht op de plaats van bestemming afgeleverd!
Nadat we de koffers op de bagageband hebben terug gevonden lopen we naar de uitgang waar onze chauffeur (en tevens gids voor de komende dagen) ons al staat op te wachten met een bordje ‘Brinkhuis’! Hij stelt zich voor als Tatanga, loodst ons naar buiten en vraagt ons aan de rand van de weg te wachten totdat hij komt voorrijden met ‘ons’ busje. Na ruim 16 uur vliegen, waarvan weinig slaapmomentjes, komt de drukte en kakofonie van het verkeer heftig binnen. En dit is nog maar het begin! Het is nog te vroeg om naar het hotel te gaan en daarom biedt Tatang aan om eerst met ons naar de haven te rijden zodat we een eerste indruk kunnen krijgen van de stad en de gebeurtenissen op de weg. Het is niet uit te leggen in wat voor drukte we vervolgens terecht komen. We zien overal voor ons, achter ons, rechts en links naast ons auto’s taxi’s, driewielige taxi’s (bajaj)’, brommers, scooters en motoren. Iedereen laat duidelijk merken dat hij/zij ervan uit gaat dat ie voorrang heeft, maakt niet uit van welke kant ze komen. Alles blijkt ook te lukken en geen enkele bestuurder lijkt onder de indruk van de capriolen van de ander! Naast deze indrukken zien we tegelijkertijd langs de weg ook overal sloppenwijken, een troosteloos bestaan voor heel veel Javanen.
Ons busje wordt door Tatang geparkeerd in het oude centrum van de stad waarna onze chauffeur ons de weg wijst naar een geldautomaat zodat we onze eerste Indonesische roepia’s kunnen opnemen. We zijn in één klap miljonair als de mannen door het intoetsen van een paar cijfertjes 1.200.000 roepia uit de geldspuger laten komen! Dit grote bedrag vertegenwoordigt een bedrag van ca. € 120,--. Als wij weer naar buiten komen is het inmiddels flink gaan regenen en worden we getrakteerd op onze eerste tropische regenbui. We gaan koffie drinken in café Batavia, een koloniaal gebouw waar de regen gewoon naar binnen sijpelt en de stroom zelfs een momentje uitvalt tijdens de regenbui. Als wij weer naar buiten komen staat onze chauffeur al paraat met voor ieder stel een paraplu en de temperatuur is zo’n 26 graden, dus wij puffen dapper door! We worden vervolgens naar de haven gereden waar we mogen wandelen langs schepen die van ijzerhout gemaakt zijn. We beginnen langzaam aan te voelen dat we een nacht hebben overgeslagen dus we vinden het nu wel tijd om naar het hotel te gaan. We worden keurig voor de deur afgezet, checken in in het Santika Premier hotel en krijgen een kamer waar we best tevreden mee zijn voor een nacht! Heerlijke grote kamer, grote bedden met goede matrassen, vriendelijk personeel. We gaan beneden lunchen en daarna proberen een paar uurtjes te slapen. Om 18.00 uur wandelen we langs de rand van de nog steeds vreselijk drukke weg naar een restaurantje op 5 minuten loopafstand van het hotel waar we onze avondmaaltijd nuttigen. Daarna terug naar het hotel voor een kopje koffie, een drankje en een praatje en om 21.30 uur is het bedtijd!
Donderdag 19 mei
Om 05.45 begint de nieuwe dag. Om 06.30 uur zitten we met zijn vieren aan een prima ontbijt en om 07.30 zitten we in het busje van Tatang op weg naar Bandung. We rijden in dezelfde chaos als de dag ervoor door Jakarta op weg naar Bogor waar we de botanische tuin gaan bezoeken. We arriveren hier om 08.45 uur en omdat we vandaag een lange rit te gaan hebben biedt onze chauffeur ons aan om met de bus door de botanische tuin te rijden en op een aantal punten te stoppen waar wij kunnen uitstappen voor korte wandelingetjes en het maken van foto’s. Wij zijn nog erg aan het wennen aan alles wat we zien en beleven dus het lijkt ons een prima plan. Zo zien we de grootste botanische tuin (87 ha) van het zuidelijke halfrond in vogelvlucht en maken we foto’s van kenaribomen met reusachtige wortels, van rubberbomen en waterlelies met bladeren van een doorsnee zoals we ze nog niet eerder hebben gezien. Ook op het naast de tuin gelegen paleis Buitenzorg kunnen we een blik werpen. Om 09.30 uur hebben wij onze indrukken vastgelegd en vertrekken we op weg naar Bandung. We zullen rijden over de Puncak Pas en door de Parahyangan. Dit is een deel van West Java.
We rijden vanaf Bogor wat op 290 meter hoogte ligt naar boven naar de op 1500 meter hoogte gelegen Puncak Pas….. denken we…. We belanden echter in een giga file waar we na bijna een uur stapvoets, stilstaan, stapvoets, etc. rijden nog niet veel verder zijn gekomen. Dit blijkt te komen omdat er veel vakantieverkeer is van studenten die naar het voor hun geliefde gebied trekken. Onze chauffeur stelt voor om een alternatieve route te rijden omdat dit uren kan gaan duren. Wij gaan akkoord maar dit betekent wel dat we terug rijden naar Jakarta, weer de drukte in en daarna via tolwegen en snelwegen naar Bandung rijden. Heel wat saaier dan de bergrit waar we naar uit hadden gezien maar we hebben geen andere keus. De eerste poging om te stoppen voor een kopje koffie mislukt omdat daar een file blijkt te staan achter een kapotte vrachtauto op die afrit. De tweede mogelijkheid die we krijgen is om 12.15 uur bij een klein koffietentje langs de grote weg waar zo weinig klanten blijken te stoppen dat de uitbaters aan een tafeltje zitten te slapen. Hier drinken we Javaanse koffie wat om te zien niet ‘je-van-het’ is omdat er allemaal koffieprut in zit (en wat ook zo hoort!) maar wat goed te drinken is. Om 12.45 uur vervolgen we onze route voor vandaag, nog ca. 100 kilometer te rijden naar de rand van de stad. Om 13.30 uur rijden we Bandung binnen en op dat moment plenst het van de regen. Dat zo’n bui binnen een kwartier weer voorbij kan zijn wordt vandaag bewezen. We rijden dwars door de stad op weg naar een muziekschooltje waar wij een voorstelling gaan bekijken. Maar eerst lunchen! Naast het muziekschooltje zit een restaurant van dezelfde familie en hier eten we verrassend lekkere Indonesische gerechten voor een bedrag van omgerekend € 12,-- met zijn vieren! Om 15.00 uur wandelen we over het terrein bij het schooltje waar we kunnen zien hoe de Angklung wordt gemaakt. Ook zitten daar een aantal personeelsleden van het restaurant in een afwasteiltje de vaat te doen op het gras, met rondom zich heen overvolle zakken afval waar de kippen heerlijk hun maaltje uit staan te scoren. Kopjes, borden, glazen liggen in het gras om af te drogen. Wij wandelen door naar het schooltje in de wetenschap dat wij over dit soort hygiëne de komende weken maar niet teveel na moeten denken!
Het maken van de Angklung is mooi om te zien. Het is een houten instrument, gemaakt uit Bamboe, waar per instrument een bepaalde toon aan wordt gegeven. Elke Angklung heeft een noot van de toonladder waardoor met meerdere instrumenten complete liedjes kunnen worden gespeeld. Wij belanden uiteindelijk in het schooltje waar we in een kring rondom het podium mogen plaatsnemen.
De voorstelling begint met een soort van poppenkast met Wayangpoppen. Een echte wayang voorstelling schijnt 7 uur te duren, wij worden getrakteerd op een zeer korte versie van een kwartier. Hierna volgen allerlei muzikale demonstraties met o.a. de Angklung. Kinderen van groot tot klein treden op en het allerkleinste mannetje wat er tussen staat doet ons op de een of andere manier aan kleinzoon Wout van Cees en Ellij denken. Dat is niet omdat Wout op een Indonesisch jongetje lijkt maar omdat dit jongetje wat ondeugende streken laat zien die ook bij Wout zouden passen.
We krijgen op een bepaald moment allemaal een Angklung in onze handen en na uitleg over de manier waarop je dit instrument moet vasthouden en na te hebben verteld dat iedereen een nummer op zijn/haar instrument heeft staan wat een bepaalde noot vertegenwoordigd krijgen we in rap tempo een ‘workshop’ Angklung bespelen met zijn allen! Ter afsluiting worden er mensen uit de kring gehaald om met de muzikale scholiertjes te dansen. Cees en Gerrie worden beiden ritmisch genoeg beoordeeld om te worden uitgenodigd en zo eindigt ons bezoekje aan het muziekschooltje met een enthousiaste afsluiting van een grote groep enthousiastelingen. Natuurlijk hebben we mrs. Spielberg in de buurt om alles op film vast te leggen en om later te kunnen zeggen: ‘Gelukkig hebben we de foto’s nog’ kan Jan ‘helaas’ ook niet mee dansen.
Om 17.30 uur waagt onze chauffeur zich in de avondspits van Bandung om os naar ons hotel te brengen in het centrum van de stad. De stoplichten werken niet waardoor de chaos nog groter is dan we tot nu toe gezien hebben. Hotel Savoy Homann waar we twee overnachtingen zullen hebben heeft een geweldige kamer voor ons gereserveerd. Een badkamer met bad en douche, Een kingsize bed, een zitje met bankje en stoel, een bureau in een apart hoekje, een keukenblokje, een tafel met spiegel en heel veel ruimte voor onze koffers! We voelen ons prinsjes en prinsessen! Eten doen we vanavond in een restaurant op 500 meter van het hotel waarvoor we twee keer de straat over moeten steken tussen alles auto's brommers etc. door dus dat kost wat handigheid, maar we hebben de afgelopen Twee dagen goed kunnen kijken hoe dat moet en dat gaat ons dus goed af.
Kopje koffie en een drankje in de bar van het hotel waar een zangeres met een keybordspeler ons vermaakt met country liedjes waarbij Cees en Ellij zich nog aan een dansje wagen. Dit tot groot genoegen van de zangeres en de overige vier(!) gasten!
Vrijdag 20 mei
De dag begint opnieuw vroeg! Om 05.30 uur loopt de wekker af zodat we fris gewassen om 06.30 uur aan het ontbijt zitten. Om 07.30 uur worden we opgehaald voor een fietstochtje door een buitenwijk van de stad Bandung. Onze chauffeur rijdt ons naar het vertrekpunt waar we door een groot hek moeten om onze Engels sprekende gids voor de fietstocht te ontmoeten en onze gehuurde fietsen op te halen. We hebben vanmorgen vroeg nog overwogen of we een mandje op de fiets zullen hebben waarin we onze rugzak kwijt zullen kunnen. Het wagenpark van fietsen ziet er echter anders uit dan wij in onze stoutste dromen hadden kunnen bedenken…. Er staat een aantal hele kleine fietsen, een paar iets grotere en een nog iets grotere. Echter niet één écht grote fiets zodat het voor ons allemaal lastig wordt een exemplaar te vinden waarop we een tochtje door de straten van Bandung kunnen maken. De kwaliteit van de fietsen is niet om over naar huis te schrijven maar omdat dit een smeuïg verhaaltje gaat worden doen we dat toch. De fietsen zijn voorzien van een stuur en een zadel, maar een mandje voor de rugzak of iets wat op een andere manier bagage kan vervoeren ontbreekt in het geheel. Rugzakken op de rug dus maar! Na banden oppompen, remmen controleren en het meest geschikte exemplaar uitzoeken vertrekken we om 08.00 uur met een Engels sprekende gids die op een mountainbike voorop rijdt. Voor wie wel eens een dame heeft zien fietsen op een fiets met wiebelzadel en knieën tegen het stuur: zo zit Gerrie op de fiets!Voor wie wel eens een dame heeft zien fietsen met een videocamera om haar nek, rugzak op de rug, een te kleine fiets met een trapper die vanzelf draait zonder daar zelf iets voor te doen en remmen die niet voor 100% te vertrouwen zijn: zo zit Ellij op de fiets! Voor wie wel eens een grijzende heer op een nét passende mountainbike heeft zien zitten die er redelijk mee door kan: zo zit Jan op de fiets! Voor wie wel eens een vader heeft zien fietsen op het driewielertje van zijn kleuterkind: zo zit Cees op de fiets!
We starten met goede moed voor een tochtje door een buitenwijk van Bandung waar we koloniale woningen in Jugendstil en Art Deco woningen tegen zullen komen en waar de gids regelmatig zal stoppen om het een en ander over de gebouwen in deze wijk te vertellen. De eerste stop is al na zo’n 500 meter…. een stukje weg omhoog….. drie van de vier toeristen komen fietsend boven…… een van de dames (niet Ellij!) gaat het laatste stukje lopend omdat ze de trappers niet krachtig genoeg rond gedraaid krijgt. Genereus als Jan is biedt hij aan om van fiets te ruilen. Gerrie die zichzelf normaal gesproken niet voorover gebogen op een mountainbike ziet zitten, wetend dat er mensen achter haar rijden, gaat gretig op het aanbod in. Jan trapt vanaf dat moment stoer op een voor hem te kleine fiets, Gerrie kan iedereen makkelijk bijhouden op haar mountainbike met versnellingen! Er wordt veel gestopt voor uitleg, fotograferen en filmen. Indrukwekkend is het bezoekje van Ellij en Gerrie aan de vrouwenmoskee waar een twintigtal dames bijeen is voor gebed. We worden van harte verwelkomd in het Engels en mogen filmen terwijl zij hun gebeden zingen. Met Gods zegen voor onszelf en al onze familieleden worden we gedag gezegd. We rijden als volleerde verkeersdeelnemers door het verkeer, links van de weg rijdend, overstekend zoals we dat al 2 dagen hebben kunnen aanschouwen, dwars tussen al het andere verkeer door. De eerlijkheid gebied te zeggen dat wij onze gids voorop hebben rijden en dat we in een minder druk deel van Bandung fietsen dan het centrum van de stad, maar we doen het toch maar! We genieten ondanks alle materiaal-handicaps van het fietstochtje waar we regelmatig in het Nederlands worden gegroet door mensen die volgens onze gids klein- en achterkleinkinderen zijn van de KNIL mensen die hier ooit gewoond hebben. Ook bezoeken we een schooltje waar Nederlandse les wordt gegeven en komen we langs indrukwekkend gebouwen, waaronder een prachtig postkantoor wat de naam Satéprikker heeft, dit vanwege de bliksemafleider op het dak die op een satéprikker lijkt. Na 2½ uur fietsen zit het erop, we hebben 11 kilometer gefietst en we zijn een hele ervaring rijker! Wij kunnen in elk geval om 10.30 uur al zeggen dat we een hoop mensen gelukkig hebben gemaakt door een lach op hun gezicht te toveren. Terwijl wij namelijk door dit stukje Bandung fietsten om bezienswaardigheden te bekijken hebben we ervaren dat wijzelf hier vanmorgen de bezienswaardigheid waren!

Volgende programma onderdeel voor vandaag is een tochtje naar de kraterrand van de vulkaan Tangkuban Parahu, waar we zwaveldampen kunnen zien opstijgen. Op weg de berg op (1830 meter hoogte) barst er een tropische regenbui los die de eerste uren niet meer blijkt te stoppen. Als een stel verwende Japanse toeristen stappen we uit het busje, paraplu’s worden door onze chauffeur aangereikt, en maken we een paar foto’s en filmpjes. De locals die ons iets willen verkopen schudden we zo goed en zo kwaad als het lukt van ons af en we stappen snel weer in de bus om verder te gaan. We rijden de berg weer af op weg naar een theefabriek. Hier krijgen we een rondleiding met uitleg over het proces van theeplukken tot klaar voor de handel. Dit bezoek wordt afgesloten met een kop thee en daarna kunnen we buiten nog een paar regenachtige foto’s maken van de theepluksters die aan het werk zijn op de 3700 ha grote theeplantage. Jan is er zo van onder de indruk dat hij voor deze vrouwen op zijn knieën gaat (?!). Hierna rijden we, nog steeds door de stromende regen, terug naar ons hotel in Bandung waar we nog een nachtje zullen slapen. Onderweg maken we nog een stop voor de lunch. Na het ontbijt van 06.30 uur zijn we daar om 14.30 uur wel aan toe! De avond is voor onszelf. Lekker tijd om te badderen, wat te lezen, de avondmaaltijd te nuttigen in het hotel en dit verhaaltje op de site te plaatsen! Morgen om 06.30 uur worden we opgehaald bij het hotel om om 07.00 uur in de trein te zitten voor een 5 uur durende rit van Bandung naar Baturaden.
Meer verhalen volgen!