Van Noord naar Zuid door de Marlborough Sounds

Na een aangenaam verblijf in de loft in Taupo, waar we hebben genoten van een lange zomeravond in de tuin, vertrekken we na een goed verzorgd ontbijt op weg naar Napier, 145 kilometer rijden vanuit het centrale deel van het Noordereiland naar de oostkust. Geen stops voor bezienswaardigheden onderweg maar natuurlijk wél een koffiestop! Na ruim 90 kilometer rijden nemen we een afslag met een verwijzing naar ‘coffee and garden’ en rijden vervolgens minimaal 5 kilometer door grind en stofwolken (voor Gerrie en Jan afkomstig van een stoffig blauwe Ford Falcon) voordat we het bewuste restaurantje bereiken. De koffieautomaat blijkt helaas defect en het enige wat ons geboden kan worden is ‘plonge coffee’, koffie in een bakje wat boven in een pot zit, waar heet water op geschonken wordt en wat dan vervolgens langzaamaan de smaak van koffie zal moeten krijgen. Resultaat blijkt een soort Mocona oploskoffie, maar dan wel met 4 x de hoeveelheid water die bij een zakje past….. kortom: niet te drinken! De mannen hebben ook nog een chocoladetaartje gekozen wat zo zoet blijkt te zijn dat ze het niet verantwoord vinden om hem op te eten omdat ze bang zijn anders snel aan een kunstgebitje toe te zijn. De taart blijft staan en van de koffie groeit daar nu vast een hele mooie boom!
We vervolgen onze weg naar Napier, terug dus door een dikke stofwolk naar de grote weg en dan via een prachtige weg met veel bochten en kronkels naar de Marine Boulevard waar ons hotel gevestigd is. Ellij filmt onderweg de grote vrachtwagens die ons tegemoet komen, legt de indrukken van de omgeving vast en heeft zoveel oog voor de details dat ze zelfs de binnenkant van de cameratas vastlegt!
Om 12.00 uur arriveren we op ons overnachtingadres en nadat we de koffers op de kamer hebben gebracht gaan we op zoek naar een mogelijkheid om Jan van Genten te gaan kijken op Cape Kidnappers. Helaas voor ons gaat dat niet lukken. Wij verblijven maar 1 nacht in Napier en het tij is zo ongunstig dat er alleen ’s morgens om 10.00 uur een mogelijkheid is met een tractor mee te gaan op het moment dat het eb is. Vandaag is het tijdstip dus al gepasseerd en morgen zijn we rond die tijd op weg naar Wellington. Een kleine tegenvaller dus, maar er komt nog zoveel dat we ons snel over de teleurstelling heen zetten. Dan maar de stad in voor wat vertier! Napier is een Art Deco stadje, wat na een aardbeving in 1931 in 2 jaar tijd opnieuw is opgebouwd. Helaas zijn op zaterdag de winkels al heel vroeg gesloten waardoor de gezelligheid in de stad ontbreekt, maar de gevels zijn stuk voor stuk plaatjes dus filmen en foto’s maken is een groot genoegen! Voor de avondmaaltijd rijden we naar de haven bij Napier waar we op een terras van een sfeervol restaurant ons tegoed doen aan een maaltijd naar ieders zin. De bediening is zeer vriendelijk, niet snel, maar dat vinden wij niet erg want we zitten op een geweldige plek en kunnen de zon in de zee zien ondergaan! Weer zo’n geluksmomentje!

Zondagmorgen, we starten met een karig ontbijt, bestaande uit toast voor ieder van ons met als beleg een bakje waarin 1 blokje boter zit en 2 theelepeltjes jam, met de bedoeling dat we dat delen met zijn vieren. Maar je bent vrienden of niet, wij doen niet moeilijk en delen alles eerlijk! Gelukkig is er ook nog yoghurt en fruit, dus we komen uiteindelijk niets tekort.
We checken uit, gooien de tank vol en vertrekken goed gemutst op weg naar Wellington, de hoofdstad van Nieuw Zeeland, ongeveer 335 kilometer naar beneden in het zuidwesten van het Noordereiland. We rijden door vulkaangebied over de State Highway 2 en passeren plaatsnamen als Tikokino, Ongaonga, Norsewood. We zien onderweg veel schapen, die net stipjes lijken tussen die grote, grillige heuvels waar zij hun graasgebied hebben. Dannevirke is daarna de volgende plaats en tevens de eerste plaats vandaag waar we dwars door het centrum van het stadje rijden en een beeld krijgen van de kleinsteedse manier van wonen in dit gebied. En já…….. tijd voor koffie! De boys drinken ‘long black’ en de girls ‘flat white’ en deze koffie maakt de teleurstelling van gisteren helemaal goed!
Verder over de State Highway 2 naar Woodville waar boven op de heuvels een heel windmolenpark zichtbaar wordt. Wat een indrukwekkend gezicht! Hierna volgt er een stukje State Highway 3 richting Palmerston North en vervolgens weg 57 naar het plaatsje Levin. Het laatste stuk rijden we over de State Highway 1, via Otaki naar Paraparaumu. Vanaf hier hebben we weer uitzicht op zee, één blauwgroen vlak, ruige kust, genieten! Om 13.30 uur arriveren we bij ons hotel waar we dankzij het perfect werkende navigatiesysteem van Cees rechtsreeks naar toe rijden. Inchecken, koffers dumpen op (te) kleine kamers en de stad in! We lopen naar de haven waar we een hele late lunch nuttigen op een terras aan de haven, recht tegenover het Te Papa museum. Het is warm, zomers zonnig en met de wind die er waait in Wellington erbij is het hier uren uit te houden! Maar zoveel tijd hebben we niet, dus we steken over en brengen een bezoek aan het Te Papa Tongarewa museum. Gratis toegang, 5 verdiepingen en zoveel te zien dat wij hier wel een poosje zoet zijn. Mooie eerste indruk van Wellington! Hierna wandelen we naar de halte van de kabelbaan waar we met een trammetje omhoog gaan voor een uitzicht over de stad. Na Hong Kong zijn wij ongetwijfeld wat verwend want Victoria Peak maakte meer indruk, maar ook dit moet je gedaan hebben en hoort bij een bezoek aan Wellington. Ook hier is het jammer dat het weekend is, want op zondag zijn alle winkels en veel restaurants en bars na 17.00 uur gesloten. Maar dit is meteen ook een reden om een uurtje rust te nemen en gezellig met zijn vieren op de kamer van Cees en Ellij, (ieder op een hoekje van het bed want meer ruimte is er niet) de plannen voor de rest van de middag te bespreken. We besluiten naar het centrum te lopen en daar een restaurantje te zoeken voor de avondmaaltijd. Na een wandeling van zo’n 20 minuten vinden we een geschikt plekje waar we heerlijk eten. De rest van de avond brengen we op onze kamer door en proberen we een strategie te bedenken om alles wat nu in losse tasjes achter in de kofferbak mee kon morgen weer netjes de koffers onder te brengen, zodat we met ‘normale’ bagage aan boord kunnen van de Islander Ferry waarmee we naar Picton zullen varen. Daar gaan we eerst maar eens een nachtje over slapen!

We starten de maandagmorgen met een ochtendwandeling door Wellington. We lopen in shirtjes met korte mouwen en onze teeva’s een prachtig oud bankgebouw binnen waar binnen heel veel prachtige winkels en boetiekjes zijn gevestigd, helemaal in de oude sfeer van het statige gebouw. Het is een waar genoegen om hier rond te lopen! Onze wandeling gaat vervolgens langs de haven in de richting van Mt. Victoria. Dit is een buitenwijk aan de haven waar de eerste kolonisten in Wellington door een tekort aan vlak land gedwongen werden om op de heuvels aan de haven te bouwen. De houten villa’s tegen de heuvel bieden een prachtig plaatje. Langzaam aan wordt het tijd om terug te gaan naar het hotel en de auto op te halen. Die leveren we in bij het Europcarpunt naast de terminal waar me gaan inchecken voor de overtocht net de Islander Ferry van Wellington naar Picton. Om 13.30 uur mogen we aan boord, de koffers (ja het is gelukt, ze zitten dicht zonder uitstulpingen!) worden net als bij een vliegreis ingeleverd en van een label voorzien. Handbagage nemen we mee aan boord. We zitten voorop het dek op de 4e etage van de ferry en gaan in 3 uur de oversteek maken van Wellington op het Noordereiland naar Picton op het Zuidereiland. We varen om 14.15 uur uit en arriveren in Picton om 17.15 uur, het laatste deel van de tocht door de Marlborough Sounds. Bij vertrek zo’n 30 graden en een strak blauwe hemel, bij aankomst 27 graden en nog steeds diezelfde strakblauwe hemel. Tijdens de 3 uur durende overtocht hebben we zoveel moois gezien wat met geen foto is vast te leggen dat we dat ook maar niet proberen. In elk geval hebben we alle vier het gevoel dat we zeer bevoorrecht zijn dat we dit met elkaar mee mogen maken! We stappen van boord, halen onze koffers van de band en melden ons bij het kantoortje van Europcar voor een huurauto voor de komende 2 weken. De dame van het kantoortje heeft wat tijd nodig om onze zaken in orde te maken, niet omdat er iets niet klopt, maar omdat ze zoveel te vertellen heeft (waarvan wij de helft niet begrijpen door het vreemde dialect en de snelheid waarmee ze praat) dat Gerrie het niet kan nalaten op te merken dat Cees en Jan toch wel blij moeten zijn met hun eigen rustige meiden!
Voor de merk-geïnteresseerden onder jullie: voor Cees is er na de parkietblauwe Ford Falcon nu een van hetzelfde merk, splinternieuw, 6000 kilometer op de teller, maar nu in een saai-grijze kleur. Voor Jan is er dit keer een kastanjebruine (maar in de felle zon lijkt ie rood en dat wilde hij zo graag!), een oud modelletje, in het bezit van al aardig wat butsen en deuken, dus wij kunnen rustig strak langs de stoeprandjes rijden!
Het is inmiddels 18.30 uur en we hebben honger, dus we besluiten in Picton te eten voordat we naar ons overnachtingadres in Blenheim rijden. In Picton hebben we ook nog een koffiedate met Marc en Jolien, de vrienden van Auke en Ramona, die een uur eerder dan wij in deze stad zijn gearriveerd en die op 28 januari de overtocht naar het Noordereiland zullen maken. Leuk om elkaar te zien en helemaal geweldig dat we elkaar tips kunnen geven van wat we de komende weken kunnen gaan doen!
Om 21.30 uur checken we in in ons hotel voor de komende 2 dagen, maken een plan voor morgen en gaan met een euforisch gevoel over de voorbije dag slapen!

Vakantie? Nee hoor, gewoon dinsdagmorgen en de wekker op 07.15 uur! Om 8.00 uur aan het ontbijt en daarna op weg voor een ritje met de auto. We rijden vanuit Blenheim naar Picton en verlaten het stadje via de Queen Charlotte Drive richting Havelock. Dit is een route per auto door het gebied van de Marlborough Sounds en onderweg zijn er een aantal prachtige look-out points waar we ontzettend van genieten. We stoppen bij Anakiwa en vertrekken daar om een stukje te lopen van de Queen Charlotte track. De gehele track is 67 kilometer en kan gelopen worden in 4 dagen met steeds een overnachting in een lodge. Al zouden we dat willen, wij trekken morgen weer verder dus wij lopen er een klein stukje van. We lopen van Anakiwa naar Davies Bay en op dat punt lopen we nog een half uur door richting Mistletoe Bay en besluiten dan terug te gaan. We lopen hetzelfde stuk terug, beslist geen straf en zeker niet saai! We wandelen in een heel indrukwekkende omgeving, met allemaal palmen dicht om ons heen, over een goed begaanbaar pad. Ellij’s enkel is zo goed hersteld dat zij zonder problemen kan lopen en zelfs tijd heeft om al lopend te filmen. Prachtige stukjes om terug te zien! Wij lopen in totaal 8,5 kilometer in 2,5 uur en hebben het gevoel dat we het een makkie vonden. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat wij niet met een rugzak hoefden te lopen waar voor 4 dagen proviand en (regen)kleding in gestopt moest worden zoals Auke en Ramona hun wandelingen maken, maar dat wij genoeg hadden aan een bescheiden rugzakje met daarin een vanmorgen vers gekochte sandwich, een flesje water en regenkleding. Neemt niet weg dat we een mooie ervaring rijker zijn en veel prachtige plaatjes hebben vastgelegd! We vervolgen de Queen Charlotte Drive via Okaramio, stoppen nog even voor een paar mooie uitzichtpunten en gaan dan terug naar het hotel. Hebben we het vanmorgen droog gehouden (22 graden), tegen de tijd dat we terug gaan naar ons hotel is de temperatuur gezakt tot 16 graden en nog een uur later regent het. Dat weerhoudt ons er niet van een wandeling te maken door het centrum van Blenheim. Het stadje maakt op ons een wat troosteloze indruk, veel winkels zijn gesloten, in de koffiecorners zitten geen klanten en de straten zijn nagenoeg leeg. Dan maar naar de supermarkt. We kopen wat vers fruit en wat te knabbelen voor morgen onderweg en natuurlijk een biertje en een flesje wijn voor vanavond op de kamer. De rest van de middag gebruiken we voor het alvast voorproeven van de wijn voor vanavond en het bekijken van elkaars foto’s en de filmpjes van Ellij. Om 19.00 uur vertrekken we naar de stad voor onze avondmaaltijd waar we weer echt van kunnen genieten. De laatste uurtjes van deze dag worden lezend doorgebracht zodat we onze boeken niet voor niks in de koffer hebben gestopt!
Morgen gaan we naar Hanmer Springs met een tussenstop in Kaikoura waar we, als het weer het toelaat, mee zullen gaan met een walvistocht. Natuurlijk krijgen jullie hiervan binnenkort weer uitgebreid verslag.
Lieve/hartelijke groetjes,
Cees en Ellij
Jan en Gerrie

- Ellij houdt dapper stand, zorgt goed voor haar enkel en kan alle uitdagingen aan!
- Links rijden, inhalen en rotondes rijden gaat de mannen heel goed af (alleen gaat nog af en toe een ruitenwisser aan op een moment dat het écht niet regent!)
- dat oversteken ook een andere volgorde van kijken vraagt is voor Gerrie nog steeds niet helemaal duidelijk. Voor haar nog steeds verplicht een handje geven bij het oversteken dus!
- Marc en Jolien: leuk dat we elkaar even gezien en gesproken hebben! Veel plezier op het Noordereiland en voor het vinden van de Tana Mahuta: lees ons eerste reisverslag!
- Voor ons worden deze verhalen ons dagboek van een heel bijzondere vakantie. Niet iedereen zal het geduld hebben de lange verslagen te lezen, maar gelukkig zijn er ook een aantal van jullie die er plezier aan (b)lijken te beleven. Wat ons betreft: pik er alleen de krenten uit als het teveel wordt!
- Cora en Arie: lang leve jullie Capitool!