Stukje Maori cultuur + wandelen door Wonderland

Gisteravond voor het slapen gaan konden we genieten van een onwaarschijnlijk mooie sterrenhemel. Vanochtend verzorgt Helen samen met haar lover ons ontbijt en daarna nemen wij geen afscheid van haar maar zij van ons met drie dikke zoenen voor ieder! We rijden om 08.30 uur de heuvel af rechtsreeks naar het centrum van Waitomo en staan om 08.50 uur in de rij voor een bezoek aan glowworm caves. Het eerste deel van deze attractie bestaat uit het wandelen door de grotten onder leiding van een gids die in kiwi-engels de informatie verstrekt (‘watch the stips’ wat zoveel betekent als: ‘kijk uit voor de traptreden’!) en het laatste kwartier varen we met een boot over de rivier door de aardedonkere grot, genietend van een sterrenhemel vol gloeiwormen. Wat een mooi begin van deze dag!
Wij rijden vandaag van Waitomo naar Rotorua, een afstand van 160 kilometer, dus volop tijd voor mooie stops onderweg. De omgeving is prachtig, veel heuvels, veel groen en voor het eerst véél schapen. De hoeveelheid schapen in Nieuw Zeeland is zo groot dat, als men ze eerlijk zou verdelen, elke Nieuw Zeelander in het bezit zou zijn van zo’n 20 stuks. Wij hebben er nog lang niet genoeg gezien, maar het zijn er zeker genoeg om te kunnen tellen als je niet kunt slapen. Ook zijn er hele gebieden waar prachtige runderen lopen te grazen. De zwarte exemplaren vallen het meest op, zij hebben een vacht alsof ze zojuist zijn gewassen met ‘shampoo die het haar zijn natuurlijke glans geeft!’ Wij genieten van de rit, maken nog ene kleine tussenstop om een krachtcentrale te kunnen bezichtigen, maar vinden daar niet wat we ervan verwachten dus tuffen we door, rechtsreeks naar ons hotel net buiten het centrum van Rotorua. Nadat we ons hebben gemeld en de koffers in de kamer hebben gedropt wandelen we naar het centrum voor een late lunch. We lopen rechtstreeks naar het Bath House, het huidige Rotorua museum. Hier is ook een restaurant in gevestigd en daar eten we een heerlijk broodje, onderwijl genietend van de prachtige gebouwen en tuinen er om heen. Er liggen speciaal aangelegde velden waar in het wit geklede bowling- en cricketspelers regelmatig hun ballen blijken te laten rollen over de kortgewiekte velden. Na de lunch melden we ons bij het informatiepunt om advies te vragen hoe we de komende 1,5 dag hier zoveel mogelijk kunnen doen van wat de omgeving ons hier biedt. We boeken voor een bezoek aan de zwavelpoelen voor morgenochtend en we boeken voor een traditionele Maori avond in Te Puia aan het eind van die dag. De rest van de middag gebruiken we voor het verkennen van de omgeving en bezoekje aan een van de meren in de omgeving. Cees is de enige die nog een beetje puf heeft om een stuk te zwemmen in het meer, Ellij, Jan en Gerrie vinden hem stoer, maar houden het zelf bij lekker lui aan te kant genieten van de zon en de omgeving. Voor het avondeten wandelen we weer naar het centrum en zoeken daar een restaurant ‘Pigs en Whistles’ wat we als tip in onze reisgids hebben gelezen. In dit restaurant is het de bedoeling (zoals bij veel restaurants in Nieuw Zeeland) dat je bij de bar doorgeeft wat je wilt eten en dat ook meteen afrekent. Daarna krijg je een nummer mee naar je tafel en wordt je bestelling afgeleverd. Eerder deze week hadden de dames een ‘foute dag’, vandaag hebben zij een heerlijke moot zalm maar zijn de heren niet geheel tevreden. Morgen nieuwe kansen mannen, bij de Maori’s! Na de maaltijd ons gebruikelijke kopje koffie, dit keer bij café Fat Dog, een heel apart café met veel hondenplaatjes, hondenteksten en hondenkunstwerkjes (gelukkig géén hondendr…!) aan de muur en wat vooral opvalt is dat ze allemaal verschillende stoelen en tafels hebben. Met recht een gezellig rommelig café, zoals in ons boekje stond aangegeven. Op weg naar ons hotel passeren we nog een Belgische kroeg waar een muziekbandje een blues jamavond blijkt te hebben. Leuk om even een stukje van mee te pikken dus daar drinken de mannen nog een biertje terwijl de dames na een grote sloeber koffie/thee nog niet aan iets anders toe zijn. De bardame vindt het zo zielig dat wij niks lijken te mogen bestellen dat ze ons een fles water en twee glazen komt brengen! Voor ons goede fatsoen drinken we daar dus maar een paar slokjes van. Terug op onze kamer nog een paar uurtjes om te lezen, reisverslag te maken en digitale foto’s te ordenen. Morgen naar de zwavelbaden en op bezoek bij de Maori’s!
We starten de donderdag met een continental breakfast, dat betekent: voor Cees en Jan geen gebakken eieren, scrumbeld eggs, bacon, worstjes etc., maar toast met kaas of honing, yoghurt, vezels en vers fruit…. Gezond begin van de dag!
Ons programma voor vandaag begint met een bezoek aan Hells Gate, gelegen op 5 minuten rijden van de luchthaven van Rotorua. Dit is een vulkanisch park waar we 2,5 kilometer tussen de natuurlijke zwavelpoelen kunnen wandelen. De namen die aan deze poelen zijn gegeven zijn o.a. Duivelskeel, Heksenketel, Poort van de hel, etc. Onnodig om te vertellen dat de geuren heftig zijn, de beelden en geluiden indrukwekkend en we kunnen ons er alles bij voorstellen wat er in ons lichaam gebeurt als we last hebben van menselijke oprispingen, of …… (vul zelf maar in). Hierna is het tijd voor koffie op het gezellige terras bij het prachtige Bath House waar we gisteren ook hebben gezeten en terwijl de mannen daarna de supermarkt bezoeken voor het inslaan van de noodzakelijke levensbehoeften (lees hier: bier, wijn en sapjes!) gaan de meisjes een wasje draaien in de machines die het hotel hiervoor beschikbaar heeft. Voor 2 NZ dollar kunnen we zeeppoeder kopen, voor 3 NZ dollar kunnen we een was draaien en voor nog een 3 dollar mag het in de droger. Dat betekent dat wij binnen 1 ½ uur voor omgerekend 4 euro de Brinkhuis/Middelkoop-was weer schoon in de koffer hebben. Wij kunnen er weer even tegen!
Na de lunch besluiten we onszelf te verwennen met een bezoekje aan de Polynesian Spa, gelegen pal naast het hotel. We sudderen hier letterlijk in spa-warmwaterbronnen variërend van 33 tot 43 graden. We zijn zo slim om als eerste in de warmste poel te gaan zitten, hebben het gevoel dat we te heet gewassen worden en krimpen minstens één maatje! Een SUPER Sonjadag dus en dat komt goed uit want voor vanavond staat een Maori avond op het programma, kompleet met een echte hangi-maaltijd. We worden opgehaald door een busje die ons naar Te Puia brengt, een Maori dorp aan de rand van Rotorua. Daar worden we welkom geheten (Haere-mai) volgens Maori rituelen, kompleet met een chief, aangewezen uit de bezoekersgroep, die eerst namens alle bezoekers vrienden moet worden met de hoofdman van de Maori’s. Dit ritueel eindigt met het geven van een neuskus (hongi). We krijgen uitleg over de rituelen van de maori’s waarbij hoort dat we allemaal onze schoenen uit moeten trekken voordat we het ontmoetingshuis (maere) binnengaan om te gaan genieten van een welkomsttoespraak en een aantal maori-dansen met zang, die door de familie (hapu) wordt verzorgd. De dames uit het publiek worden uitgenodigd om op het podium de ‘poi’ te leren, een dans uitgevoerd met in de hand een koord waaraan zachte rode en witte ballen zitten die op een bepaalde manier gezwaaid moeten worden. Ellij moet filmen dus die heeft geen tijd en Gerrie is te verlegen om er tussen te gaan staan. Jammer, want als later de mannen worden uitgenodigd om de haka, een krijgersdans, te leren, hebben Cees en Jan en een goed excuus om zich ook afzijdig te houden. Niettemin genieten we! Na dit onderdeel worden we uitgenodigd om onze schoenen weer aan te trekken en mee te gaan naar de ruimte waarin gegeten gaat worden. We lopen langs de hangi (de oven waarin onze hanagai-maaltijd wordt klaar gemaakt) en weten dat daar onze zoete aardappels, pompoen, varkens, lams-, en kippenvlees wordt gegaard. Maar eerst krijgen we een stukje paling en een grote mossel als entree, daarna mogen we zelf aan het buffet kiezen uit aardappelsoep of vissoep en kunnen we ons voorgerecht verder zelf samen stellen, waarbij we kunnen kiezen uit reuzengarnalen, oesters, pasta, aardappels, rauwkost, etc. Terwijl we daarvan zitten te smullen wordt de hangi maaltijd op tafel gezet en d.m.v. een grote schijf die rondgedraaid kan worden kan ieder daarvan kiezen wat hij/zij lekker vindt. Tot slot nog een grand dessert, zelf samen te stellen en koffie toe. Alle gangen komen in sneltreinvaart voorbij, we hebben nog nooit zo snel gegeten! Terwijl de hele eetzaal al leeg stroomt proberen wij op een rustige manier ons kopje koffie naar binnen te werken. Als we als een van de laatsten naar buiten lopen blijkt daar het treintje klaar te staan, op punt van vertrek om de spuitende geiser te gaan bekijken…… waren we effe vergeten!! We rennen dwars over het strak gemaaide grasveld van de maori familie en kunnen gelukkig nog een plekje bemachtigen in het treintje. We rijden binnen 5 minuten naar de plek waar de geiser zijn zwaveldampen laat ontsnappen en zien bij een donker wordende avond spectaculaire beelden van een vulkanische reactie. Daarna is er nog chocolademelk voor iedereen en dan worden we met het treintje teruggebracht tot het beginpunt waar de bus al weer staat te wachten om ons terug naar het hotel te brengen. We hebben genoten van een leuke avond, vinden het wel jammer dat we niet iets hebben gehoord over de betekenis van alle tatoos en de houtsnijkunst niet hebben kunnen bewonderen, maar we zeggen toch: Hare-ra, kia ora! (tot ziens, bedankt!)
Net voor sluitingstijd van de souvenirwinkel, dicht bij het hotel, slaan we de eerste cadeautjes voor thuisblijvers in, morgen voert onze reis verder richting onderkant van het Noordereiland, wij gaan naar Taupo.

Vrijdagmorgen, ontbijt om 07.45 uur (wat nou vakantie!), nog snel een cadeautje kopen in het souvenirwinkeltje voor de moeders en dan op weg naar Taupo. Niet meer dan 85 kilometer rijden vandaag maar onderweg beslist nog een paar leuke tussenstops. We beginnen met een bezoekje aan lady Knox in Waitapu. Deze geyser krijgt elke ochtend om 10.15 uur een beetje zeeppoeder waarna hij gaat spuiten. We ervaren hier voort het eerst deze vakantie een Eftelinggevoel. De tribune zit vol met mensen die allemaal de camera bij de hand hebben om deze gebeurtenis vast te leggen en zodra de geyser zijn werk heeft gedaan stromen de tribunes weer leeg. Na deze attractie brengen we een bezoek aan Wai-O-Tapu, thermal Wonderland. Het is geweldig wat we hier tijdens een wandeling van 75 minuten door een vulcanisch park te zien krijgen! We maken heel veel foto’s en Ellij, onze eigen Spielberg, filmt er lustig op los! We lopen over paden die gebruikt zijn voor de opnamen van de film Bride Flight en kunnen bijna zelf voelen hoe de moeder uit die film zich voelde toen haar kind daar plots verdwenen was! Net voor het eind van de wandeling maakt Ellij een onverwachte val. Ze heeft een gat in haar broek alsof ze een straatschoffie is, een geschaafde knie en arm, maar erger nog is dat haar enkel dik wordt en dat het lopen moeizaam gaat. We schuifelen dus naar de uitgang en gaan op weg naar onze overnachtingsplek voor vandaag. Toch nog een korte stop bij de Huka Falls waar we maar 1 minuut hoeven te lopen om de mooiste plaatjes te schieten van deze waterval die zoveel kracht heeft dat het een echt indrukwekkend schouwspel oplevert. Wat een onvoorstelbare kleur blauw! Wat een waterkristallen! Wat een pracht!
Na al deze indrukken arriveren we om 14.30 uur bij de loft waar we vandaag gaan slapen. Volgens de folder gaan we hier ‘gepamperd’ worden, dus wij bellen vol verwachting aan. De buitenthermometer wijst 32 graden in de schaduw, onze gastheer en gastvrouw voor 1 overnachting openen de deur en heten ons welkom. We krijgen onze kamer toegewezen met de mededeling dat, als we het vannacht koud krijgen, we de elektrische deken mogen gebruiken! Als dat geen pamperen is!!
We wassen onze stoffig geworden voeten, drinken een kop heerlijke Engelse thee en vertrekken naar Taupo waar we de brug opzoeken van waar de bungy jumps worden gesprongen. Ziet er goed uit maar nodigt ons niet uit ons er ook aan te wagen. Volgende bestemming is de boulevard. Daar drinken de mannen een Nieuw-Zeelands biertje en de vrouwen een heerlijk koel glas witte wijn en omdat we daar zo gezellig zitten met uitzicht op Lake Taupo en in de verte besneeuwde bergen, blijven we daar lekker zitten en nuttigen daar in de avondzon onze avondmaaltijd. Terug bij de Loft kunnen we nog genieten van een mooie zomeravond in de tuin op ons overnachtingadres. Wat een vakantiegevoel!
Vandaag, zaterdag 24 januari, zijn we rond de middag gearriveerd in Napier, 145 kilometer vanaf Taupo, aan de oostkust op het Noordereiland. Morgen rijden we door naar Wellington en maandag maken we de overtocht per ferry vanaf Wellington naar Picton op het Zuidereiland. Verhaal is in de maak!

Lieve /hartelijke groetjes,
Cees & Ellij
Jan & Gerrie


- Wij zijn weer blij met jullie leuke reacties! We houden jullie graag op deze manier op de hoogte van onze belevenissen en kijken dan vervolgens zelf weer uit naar de berichtjes van de thuisblijvers, dus blijf ons verrassen!
- Het taaltje van Woutje lijkt verdomd veel op Maori’s!
- En Woutje: jij mag van opa en oma voor één keer met je schoentjes aan naar bed!
- Jasmijntje: opa en oma doen niet anders dan de souvenirwinkels aflopen op zoek naar een leuk cadeautje voor jou!