Twee keer een poedelprijs

maandag 17 juni
Om 07.45 uur staan we op en nadat we op ons gemak het douche ritueel en het ontbijt hebben afgerond beginnen we met het opruimen van de spullen en het aftuigen van de luifel. Wij vertrekken vandaag naar Hohenfelden, een plaatsje in de deelstaat Thüringen Oost-Duitsland. We gaan hier nog een week vakantie vieren op camping Stausee Hohenfelden. Deze camping ligt aan een meertje en is een mooie uitvalsbasis voor fietstochten en wandelingen. De afstand die we vandaag gaan overbruggen is 235 kilometer richting huis zodat we a.s. zaterdag van daar in één dag naar huis kunnen rijden.
Cees en Ellij zijn om 09.45 uur klaar voor vertrek, wij rijden drie kwartier later het dorp uit. De route gaat over snelwegen en zou dus lekker opschieten als er niet op veel plaatsen wegwerkzaamheden zouden zijn. Wat ons betreft geen probleem want we hebben de hele dag de tijd. Als wij om 14.30 uur op de door ons gekozen camping arriveren zijn Cees en Ellij al even binnen en hebben
De camping al geïnspecteerd op 2 geschikte plaatsen bij elkaar in de buurt. We kunnen snel ons plekje opzoeken en onze woonwagen weer optuigen. Om 16.30 staan we tussen alle andere campinggasten en genieten we van de laatste uurtjes van de dag.

Douchen gaat op deze camping op een speciale manier. We hebben een pasje gekregen die te gebruiken is voor de slagboom van de camping én voor het douchen. Op het pasje staan 10 douchebeurten, als die op zijn kun je tegoed bijkopen.
In douchegebouw 1 moet voor elke douchebeurt het pasje bij een apparaat in de doucheruimte geactiveerd worden. Als dat lukt wordt er een lampje boven een van de douchehokjes groen waar jij dan vervolgens in mag geen staan en een aantal minuten mag poedelen. Ellij gaat als eerste proberen op deze manier het doucheritueel te voltooien maar wat zij ook probeert er wordt nergens een lampje groen. Cees moet er aan te pas komen om onder de verwonderde (of is het: bewonderende?) blikken van de andere dames die zich in het vrouwengedeelte van het douchegebouw ophouden een lampje groen te laten worden. Als Ellij eindelijk de felbegeerde waterstralen voelt en naar hartenlust kan poedelen zijn er drie douchebeurten van het pasje afgeschreven!

Omdat we in de informatie over de camping hebben gelezen dat ze een restaurant met kleine kaart hebben besluiten we niet meer op pad te gaan voor boodschappen voor een avondmaaltijd maar ons geluk te gaan beproeven op 10 meter loopafstand van ons stekje. Het restaurant heet “Schnitzel & Co.” en maakt 100% waar wat wij er bij bedacht hebben. We kunnen bij een barretje aan ‘Co’ de keus door geven van de maaltijd die willen bestellen. We krijgen vervolgens een plastic nummertje mee wat wordt omgeroepen als onze maaltijd klaar is. Tegen inlevering van de kunnen we de door ons bestelde maaltijden zelf bij het afgiftepunt ophalen. Het oproepen van de nummertjes klinkt alsof we mee doen aan een bingo avond. Als ons nummer wordt afgeroepen vinden wij dat we dan ook maar ‘bingo’ moeten roepen. De mannen melden zich bij de afgiftebalie en komen terug met bordjes eten waarbij wij het gevoel krijgen alsof we de poedelprijs in de wacht hebben gesleept. Ellij en ik hebben salade met kip besteld, Jan en Cees hebben gekozen voor schweinefleisch mit kartoffel kroketten. De kroketten ruiken en smaken alsof ze in 4 weken oud frituurvet zijn gebakken, de salade van Ellij en mij bestaat uit een pot atjar per persoon dat op ons bord is gemikt met daar bovenop en paar stukjes bladsla en 3 stukjes gefrituurde kip wat net zo goed vissticks hadden kunnen zijn want smaakverschil is er niet. Ik ken iemand die over de kwaliteit van deze maaltijd zou zeggen: ‘het was niet te hebben!’. En zo is het!!
De eerlijkheid gebied te zeggen dat de prijs van de maaltijd overeenkomstig de kwaliteit is dus we hebben geen reden om een klachtenformulier in te dienen.
Het lekker kopje koffie uit het potje van Cees als afsluiting van deze avond maakt alles goed!!

dinsdag 18 juni
Vroeg uit de veren voor een fietsdag naar Weimar. De verwachting voor vandaag is dat het warm gaat worden dus geen beter vertier dan de wind door onze haren tijdens een fietstochtje.

Ik begin de dag om 07.00 uur met een poging om te douchen in douchegebouw 2 waar een ander systeem voor het douchepasje wordt gehanteerd. Hier moet je in een hokje gaan staan en je pasje op het apparaatje leggen dat in elk hokje zit. Je pas wordt dan gescand, laat het pasnummer zien en vervolgens je douchetegoed. Zodra je begint met douchen wordt er elke 20 seconden 10 cent afgeschreven. Na de ervaring van Ellij gisteren lijkt mij dit een makkelijkere manier. Ik sluit me op in een hokje en volg de gebruiksaanwijzing die naast het apparaatje hangt……. er gebeurt niks! Ik leg mijn pasje andersom, overdwars, ondersteboven, achterstevoren….. er gebeurt niks! Er zit niks naders op dan me maar weer aankleden en naar het andere gebouw gaan. Als ik uit mijn hokje kom zie ik uit het hokje naast mij een fris gewassen mevrouw naar buiten komen. Ik besluit in het door haar verlaten hokje nog een nieuwe poging te doen….. nu werkt het wel! Ik blijk dus in een hokje te hebben gestaan waar het apparaat defect is. Na een frustrerende start van de dag kan ik toch fris gedoucht aan de dag beginnen.

Om klokslag 10.00 uur rijden we de camping af voor een fietstocht via Kranichfeld en Bad Berka naar Weimar. Deze route heet de Ilmtal Radweg, is 35 kilometer lang en leidt ons over prachtige autovrije paden door een prachtig dal met vele klimmetjes en afdalingen. Cees is de bikkel van de dag, hij geeft ook vandaag met eigen Pk het tempo aan, wij volgen met zo min mogelijk ‘hulp’ van onze e-bike maar accepteren toch af en toe dat onze fietsen geschikt zijn om de ondersteuning te leveren die we nodig hebben om boven te komen. Er zit zelfs een klim tussen die Ellij en ik met de fiets aan de hand afleggen, waarbij onze mannen aan de top staan te wachten en niet begrijpen waarom we hijgen. ‘Er zit toch een knopje op die fiets die extra ondersteuning geeft als je lopend boven wilt komen?’. Wij hebben het allebei geprobeerd maar dat werkt niet,…. denken wij. We blijken te hard zelf mee te duwen en moeten het meer aan de fiets zelf overlaten…. , weer wat geleerd vandaag!
In Weimar fietsen we een rondje door de mooie stad en lunchen op een gezellig terras in de schaduw. Na nog een rondje bezienswaardigheden rijden we de route terug die we gekomen zijn, opnieuw met fikse klimmetjes waarbij we in Kranichfeld onze boodschapjes halen en met volgepropte fietstassen de laatste kilometers naar de camping afleggen. We zijn om 18.00 uur terug, 72 kilometer afgelegd en zeer tevreden en voldaan over deze prestatie. Het is 28 graden en we genieten er extra van dat onze caravan zo is neergezet dat we heerlijk koel buiten kunnen zitten tot bedtijd toe.