Italiaanse taferelen

Zaterdag 18 juni (vervolg)
De rest van de middag wordt benut om alle spullen in de caravan weer hun plekje te geven zodat we morgenochtend vroeg te kunnen vertrekken, alvast weer een stukje op weg naar huis.
Om 19.00 uur rijden we met de auto naar een dorpje twee kilometer van de camping waar volgens de TripAdvisor app een restaurant zit waar we een hapje kunnen eten. Daar aangekomen blijkt het geen restaurant maar een levensmiddelenwinkeltje te zijn, dus we moeten op zoek naar iets anders. De TomTom van Cees weet raad en verwijst ons naar de eerstvolgende mogelijkheid zo’n kilometer of vijf verderop in het plaatsje Bagno a Ripoli. De haakse bocht die daarvoor op een niet verwacht moment genomen moet worden nemen we voor lief en via een heel smal weggetje bereiken we uiteindelijk een parkeerplaats behorend bij ‘Nuovo Ranch Ristorante’, waar wel al enkele auto’s staan maar waar wij de eerste gasten van de avond blijken te zijn. De eigenaar(?) en enkele personeelsleden staan de gasten buiten op te wachten en wij krijgen in het dan nog lege restaurant een tafel toegewezen vlak bij de deur. De ruimte ziet er gezellig en authentiek uit. Dat wij niet de enigen zijn die dat vinden blijkt al heel snel. Vanaf het moment dat wij hebben plaats genomen blijven de gasten binnen stromen en krijgen wij de indruk dat dit restaurant op zaterdagavond de ontmoetingsplek is voor Italiaanse families en vrienden. Binnen een kwartier zit de hele ruimte vol en is het een kakofonie van geluid om ons heen met Italianen die daarbij druk gebarend verhalen aan elkaar vertellen die wij beslist niet kunnen volgen, maar we kijken onze ogen uit. Het bedienend personeel rent af en toe om in sneltreinvaart de bestelde gerechten uit te serveren, tafels af te ruimen, drankjes op te nemen en af te leveren, hondjes die ook mee mochten van water te voorzien en er zitten zelfs hondjes aan tafel op stoeltjes die speciaal voor hen van kussentjes zijn voorzien. Het is een drukte van jewelste en wij genieten van de entourage en de maaltijd die ons prima smaakt. Als wij bij het afrekenen voor de lieve som van € 21.50 per persoon blijken te hebben gegeten (inclusief drankjes en koffie) kunnen wij niet anders constateren dan dat dit het dubbel en dwars waard is geweest. We hebben er per slot van rekening een hele theatervoorstelling bij cadeau gekregen! En dan hebben we vlak voordat we het etablissement zouden verlaten ook nog een fles Limoncello op tafel gekregen, een typisch Italiaans likeurtje waar we naar hartenlust van mogen inschenken. Wij houden bij ieder één glaasje om deze avond in stijl af te ronden.
Bij terugkomst op de camping scoren we nog een drankje in de bar en dan is het bedtijd.

Zondag 19 juni
Om 06.30 staan we op met regenachtig weer. Het voelt meteen als de goede keus om vandaag te gaan rijden. Met vers gesmeerde broodjes verlaten we om 07.45 uur camping Il Poggetto op weg naar Bad Bellingen, net boven Basel.
De eerste 15 kilometer rijden we de kronkelweggetjes terug zoals we gekomen zijn. Van daar gaan we de A11 op richting Bologna en vervolgens de A1 richting Milaan. Het is onderweg regenachtig maar rond 10.15 uur wordt het gelukkig droog en stoppen we op een parkeerplaats bij Parma om even de benen te strekken. De eerste mogelijkheid om te stoppen voor lunch is daarna om 13.00 uur, we zijn dan net de Grens van Italië naar Zwitserland gepasseerd. De etappe die daarna volgt voert ons naar de Gotthard tunnel. De wachttijd voor de tunnel blijkt 45 minuten te zijn, langzaam rijdend overbruggen wij op deze manier een aantal kilometers en als wij de 17 kilometer lange tunnel uit rijden zijn we er echt aan toe om weer even een stop te maken om te tanken en de ledematen even te bewegen. Het is dan inmiddels 16.30 uur en we hebben nog 100 kilometer te gaan om ons doel voor vandaag te bereiken. Tijdens dit stukje van de rit valt er een vreselijke regenbui, zo hevig dat er heel langzaam gereden moet worden en de ruitenwissers op de hoogste stand hun werk moeten doen. Zo rijden we een tunnel in en het leuke daarvan is dat aan het eind van die tunnel gelukkig de lucht weer is opgeklaard. Met nog 18 kilometer te gaan passeren we de grens Zwitserland/Zuid-Duitsland. Als wij om 18.15 uur op camping Lug ins Land-Erlebnis in Bad Bellingen arriveren is het weliswaar niet warmer dan 17 graden, maar het is droog dus wij kunnen onze caravan voor een nachtje opzetten zonder de grond in te regenen.
We hebben vandaag 676 kilometer gereden, een knappe prestatie van onze mannen! In het restaurant bij de camping eten we een Duitse maaltijd, opgediend oor serveersters in dirndl jurken. De mannen een biertje, de vrouwen een wijntje. Dat hebben we wel verdiend. Om 22.00 uur gaan bij ons de lampjes voor vandaag uit!

Maandag 20 juni
Na een goede nacht slapen staan we verkwikt op. We hebben geen haast vandaag want we hoeven meer 135 kilometer te rijden naar Strasbourg, de bestemming waar wij de laatste dagen van onze vakantie willen doorbrengen.
We vertrekken om 09.30 uur uit Bad Bellingen nadat we als ontbijt heerlijke Duitse broodjes hebben gegeten. Om 09.45 uur rijden vanuit Zuid-Duitsland Frankrijk in. Hier is een provisorische grenscontrole opgezet, wat betekent dat wij niet harder rijdend dan met 10 kilometer per uur dit stukje weg mogen passeren terwijl de kentekens gefotografeerd worden (denken wij).
Om 11.15 arriveren we op Indigo camping Strasbourg, in de wijk Montagne Verte aan de buitenrand van de stad Strasbourg. Hier gaan wij tot vrijdag de laatste dagen van onze vakantie doorbrengen. Wij zijn zo vroeg dat ze bij de receptie nog druk zijn met het uitchecken van de kampeerders. Wij mogen onze auto met caravan op een parkeerplaats zetten en kunnen dan lopend alvast de camping verkennen en kijken welke plaatsen we zouden willen. Er is hier de afgelopen dagen heel veel regen gevallen en dat is goed te zien. Veel plaatsen komen niet in aanmerking omdat ze vreselijk modderig en nat zijn. Eigenlijk zijn er maar twee plaatsen, schuin tegenover elkaar, die aan onze wensen voldoen. We wachten daarom niet af op wat ons aangeboden wordt maar melden bij de receptie zelf alvast wat onze voorkeuren zijn. Alles wordt meteen in orde gemaakt met als gevolg dat wij om 12.15 uur onze handel kunnen opzetten op de door ons gewenste plekjes en we om 13.00 uur in een waterig zonnetje zitten te lunchen op ‘ons eigen terras’.
In de loop van de middag doen we boodschappen bij een grote Lidl winkel, in de wijk Montage Verte, een echte achterstandswijk wat typisch hoort bij grote steden. Dan is het tijd voor ons dagelijkse Happy hour. Cees en Ellij verzorgen de avondmaaltijd, heerlijke BBQ hapjes met een spiesje, een worstje en een hamburger bereidt op de Chef Safari.
Na de vaat vertrekken wij om 20.15 uur wandelend naar het centrum van de stad. Het blijkt een kleine drie kwartier lopen te zijn voordat we in het oude stadsdeel zijn. De eerste indrukken daarvan zijn dat het erg mooi is. Dat we de pech hebben een slecht bakkie koffie te scoren nemen we op de koop toe. Na een uurtje rondkijken in dit stukje van de stad wandelen we weer terug.
Cees weet het met allerlei kunstgrepen te versieren dat we vanaf zijn laptop voetbal kunnen kijken onder hun luifel. Dat op het moment dat het allemaal werkt een fikse regenbui begint te vallen, daar hadden we niet op gerekend, maar wij zijn niet voor één gat te vangen. We installeren ons in een soort treinzit onder de luifel met de tafel met laptop daar op er tussen in, en zo lukt het om te kijken en om alle vier droog te zitten!
Om 23.00 uur kruipen we in ons hutje terwijl de regen op het dak klettert!