Het verschil tussen schoentjes en schoenen

Dinsdag 14 juni (vervolg)
Om 18.30 uur rijden we naar het havenpuntje in Rapallo waar de auto gratis geparkeerd mag worden. We zien hele donkere wolken samenpakken boven de het water en de bergen. Zolang daar geen regen uit valt levert het prachtige plaatjes op om op foto vastgelegd te worden. Na een zoektocht door de stad om een brievenbus te vinden waar Cees en Ellij kaarten kunnen posten voor hun kleinkinderen vinden we er uiteindelijk één nadat Cees een appje op zijn telefoon heeft geactiveerd die ons moeiteloos navigeert naar het gewenste doel.
Na een aantal restaurants vanaf de buitenkant te hebben beoordeeld kiezen we voor een leuk restaurantje in een van de achterafstraatjes, Hosteria Vecchia Rapollo, een gezellig en sfeervol restaurant wat op de Trip Advisor app een hele goede beoordeling laat zien. We blijken een goede keus te hebben gemaakt en krijgen een heerlijke maaltijd opgediend. Met wat lekkere stukjes kaas als dessert is dit een mooie afsluiting van een kleine week in Rapollo.
Terug op de camping bestellen we nog een drankje en kijken we een voetbalwedstrijd. Als we onze drankjes afrekenen krijgen we van de campingbeheerdster een fles wijn als dank voor onze gezelligheid en support bij de wedstrijden van de afgelopen dagen.

Woensdag 15 juni
Vroege vogels als wij zijn zijn we om 07.00 uur alle vier present om de losse ‘rommel’ in en rondom de caravan op te ruimen. Er wordt koffie gezet voor onderweg en we halen voor de laatste keer broodjes in de bar. Na het ontbijt wordt de caravan aangehaakt en zo rijden we om 09.15 uur Rapollo uit op weg naar een camping in de omgeving van Florence, gelegen in Toscane, een klein stukje het binnen land in. Het is dan al 23 graden. Via de tolwegen “Autostrada 11, 4 en 1” rijden we de afstand van 225 kilometer richting Rome en ondanks de donkere luchten boven ons hebben wij het gevoel dat we de zon tegemoet rijden. De A1 heet niet voor niets Autostrada del Sole! Als wij de tolweg verlaten is het nog 15 kilometer naar de camping. Dat lijkt niet veel maar het navigatiesysteem zegt dat wij daar nog ruim een half uur over zullen doen dus dat betekent smalle weggetjes met klimmen en dalen. Voordat we daaraan beginnen stoppen we om te tanken en omdat daar ook een McDonald’s is kopen we hier meteen een lekker vers kopje koffie met iets lekkers erbij. Als wij om 12.15 uur opgepept aan het laatste stukje van de reis beginnen is het inmiddels al 27 graden. We rijden inderdaad nog 45 minuten slingerend door het prachtige Toscaanse landschap voordat we de door ons geselecteerde camping Village Il Poggetto in Troghi bereiken. De ingang van de camping bereiken via een soort van oprijlaan en als we ons dan melden bij de receptie worden we door een Nederlands sprekende jongedame te woord gestaan. De Italiaanse campingeigenaar rijdt ons vervolgens in een golfkarretje rond over de camping om ons de plaatsen aan te wijzen waaruit we kunnen kiezen. Wat een luxe! We hebben onze keus snel gemaakt, twee plaatsen heel dicht bij een mooi toiletgebouw die beduidend ruimer zijn dan de eerdere plekjes in Italië waar we hebben gestaan. Het enige waar we het met elkaar over eens hoeven te worden is wie welke plek in gebruik gaat nemen. Muntjes opgooien daar doen wij niet aan, we worden het makkelijk eens en het opzetten van onze ‘handel’ kan weer beginnen. Als alles naar tevredenheid zijn plekje heeft gevonden is het tijd voor een broodje. De rest van de middag wordt gebruikt voor het draaien van een wasje en relaxen in de zon. Om 19.30 uur eten we in het restaurant bij de camping. Voor een campingmaaltijd geen verkeerde keus, zeker als je bedenkt dat het uitzicht vanaf het terras over de prachtige streek waarin we zitten gratis is! Zoals wij steeds doen als we met zijn vieren hebben gegeten, vragen de mannen om de rekening in tweeën te spitsen. Dan kan, maar dan wordt er wel € 1,50 korting gegeven want dan is het bedrag dat overblijft makkelijker te delen door twee…… wij hebben geen bezwaar!
Wij ronden de dag af met nog een uurtje lezen en duiken dan tevreden ons bedje in.

Donderdag 16 juni
Jan en ik hebben goed geslapen, Cees en Ellij kunnen dat helaas niet zeggen. Die blijken achterburen te hebben die tot ruim na middernacht zeer luidruchtig met vrienden buiten te hebben zitten praten. Op een camping hoort dit er nu eenmaal bij, maar na 23.00 uur mag overal verwacht wordt dat rekening met andere buren gehouden wordt. Om 01.00 uur hebben deze mensen dat nog steeds niet zelf bedacht. Een fikse klap op het raam door Ellij heeft gelukkig resultaat en brengt de gewenste rust. Dan blijft er echter nog maar een kort nachtje over want wij hebben afgesproken om vandaag met de bus van 08.55 uur naar Florence te gaan. We staan daarom om 06.45 uur op. Na douchen en ontbijt staan we om 09.45 uur bij de bushalte, 50 meter lopen vanaf de camping. Dat wij niet de enigen zijn die dit plan hebben voor vandaag blijkt al snel. Als 10 minuten later dan de planning de bus voor rijdt staan er zo’n 25 mensen te wachten waaronder slechts 2 locals die naar hun werk gaan, verder zijn het allemaal toeristen die Florence (in het Italiaans Firenze genoemd) als reisdoel hebben, de hoofdstad van de gelijknamige provincie en van de regio Toscane. De stad is één van de bekendste cultuursteden van Europa.
Ons kaartje hebben we de dag tevoren op de camping al gekocht dus instappen is snel gepiept. We hebben een zitplaats die kleiner is dan de passagiersplaats is een vliegtuig van Transavia, dus luxe vervoer is dit niet te noemen. De bus gaat door allerlei kleine bochtige dorpjes en zo hobbelen we in ruim een uur naar het eindpunt van de bus, het station in Florence. Daar aangekomen zoeken we eerst uit hoe laat de bussen terug gaan en vanaf welke plek ze vertrekken. Nadat we dat allemaal hebben uitgeplozen zijn we toe aan een kopje Italiaanse koffie. En dan beginnen we een aan een wandeling van 6 kilometer door de stad aan de hand van app-je op Cees zijn telefoon die ons de route beschrijft langs alle bezienswaardigheden van de stad. Overal in de stad staan politiebusjes en militaire voertuigen. Carabinieri (politie agenten) en bewapende militairen zien we overal op de hoeken van de straten en rondom pleinen. Het voelt voor ons aan de ene kant als veilig omdat duidelijk zichtbaar is dat alles goed in de gaten gehouden wordt, aan de andere kant voelt het ook als dreigend en vooral op de punten waar het erg druk is en de doorgangen belemmerd worden hebben wij het gevoel dat we daar weg willen. Het is op sommige plaatsen zo druk dat je er ‘over de hoofden kunt lopen’. Ondanks dat zien we in 3,5 uur tijd alle plekjes die de app van Cees ons beschrijft over de beroemde kunstenaars, wetenschappers, schrijvers en andere historische mensen die in Florence hebben gewoond of hier geboren zijn, waaronder Leonardo De Vinci, Michelangelo en Galileo Galilei. Ook heeft de stad vele fraaie pleinen, straten, bruggen en paleizen.
Indrukwekkend is de koepel van de dom die staat ingeklemd tussen middeleeuwse steegjes en die het symbool is van de stad. De bouw duurde meer dan honderd jaar en bij de inwijding was het de grootste kerk van Europa.
Ook een hoogtepunt is de Mercato Centrale di San Lorenzo, een grote overdekte markthal waar verse levensmiddelen, heerlijke broden en koeken, en overal wijnbarretjes te vinden zijn. De Florentijnen kopen zelf in deze markthal de ingrediënten voor hun beroemde recepten. Rondom de winkeltjes heen zitten een aantal trattoria’s en wijnhuisjes waar de karakteristieke Toscaanse gerechten worden geserveerd. Bij een eenvoudige trattoria zoeken wij een plaatsje om een broodje te bestellen en de mannen drinken daar natuurlijk een glaasje rode wijn bij. Wandelend van de ene bezienswaardigheid naar de andere komen we nog over een markt waar ontzettend mooie leren tassen, jassen, riemen etc. worden verkocht. De mannen hebben daar weinig geduld voor dus tasjes kopen is er vandaag niet bij. Wél glippen we nog snel ergens een winkeltje in om een paar kleine souvenirtjes te kopen.
Tegen het einde van de wandeling lopen we ook nog over de Ponte Vecchio, een beroemde middeleeuwse brug over de rivier de Arno. De brug is vooral bekend door de vele juwelierswinkeltjes die zich op de brug bevinden.
Vanaf dit punt navigeert Cees ons met zijn telefoon via de snelste route naar het station, waar we met de bus van 14.05 uur in een uur terug rijden naar de camping. Wij hebben deze prestatie geleverd bij temperaturen van 31 graden vandaag, dat we moe zijn is dus geen wonder.
Als we allemaal opgefrist zijn volgt er nog een ritje met de auto, op zoek naar een supermarkt om avondeten en drankvoorraad te scoren. Een redelijke supermarkt vinden we na zo’n 10 kilometer rijden. Cees en Ellij verzorgen de maaltijd, wat betekent dat Jan en ik de vaatwasploeg zijn vanavond. In de kleine bar bij de camping halen we nog een afzakkertje en kijken we de wedstrijd Duitsland-Polen. De belangstelling van campinggasten voor deze wedstrijd blijkt niet groot, maar wellicht komt dat ook doordat er steeds meer mensen een eigen schotel antenne op het dak van hun camper hebben. Die zie je soms heen en weer rijden op hun plekje om een zo goed mogelijke ontvangst te creëren.
Als we naar bed gaan is de lucht zo donker dat we bijna zeker weten dat er vannacht een bui zal vallen. Binnen is het droog, dus ons deert het niet.

Vrijdag 17 juni
We hebben afgesproken dat we vandaag zomaar eens uit zullen slapen, maar mij lukt het niet. Ik ben al weer om 07.15 uur wakker en zie vanuit mijn stoel voor de caravan het campingleven langzaam op gang komen, vooral ook omdat w zo dicht bij het toiletgebouw zitten. Iedereen komt over ‘ons’ laantje naar het sanitair gebouw waar heerlijke warme douches zijn, keurig schone toiletten en waar een mooie grote was- en afwasruimte is.
Nog geen 08.00 uur en nu al 22 graden, de dag kan niet mooier beginnen.
Om 10.30 uur vertrekken we naar San Gimignano, een middeleeuws, ommuurd, stadje in de provincie Siena. De plaats trekt veel toeristen, vooral vanwege de bijzondere middeleeuwse architectuur, waarbij de stad in het landschap opvalt door een aantal hoge torens. Het stadje heeft daaraan zijn bijnaam te danken’stad met de mooie torentjes’. Cees heeft hier een ANWB GPS wandeling gevonden die wij willen lopen. Na 1,5 uur rijden waarbij wij het stadje meerdere keren op afstand zien liggen, arriveren wij aan de rand van de stad. Parkeren op een van de beschikbare parkeerplaatsen lijkt een fikse uitdaging door de drukte die er al is, Cees besluit zijn auto daarom ergens langs de route in de kant te parkeren waardoor wij in alle rust kunnen starten met onze uitdaging. In 3 uur en een kwartier lopen wij de prachtige route van 10 kilometer met vele klimmetjes en dalingen. Halverwege de route komen we langs een in heel bijzonder terrasje, helemaal in mediterrane sfeer. Het perfecte plekje om een verkoelend drankje te nuttigen. De rondwandeling loopt dwars door de stad zodat we ook daar de toeristische indrukken op kunnen doen. We gunnen ons zelf een heerlijk ijsje als beloning en lopen daarna het laatste stuk terug naar de auto. Om 16.45 uur arriveren wij moe maar voldoen weer bij de caravan. Wij geven de wandeling van vandaag ‘twee schoentjes’ als moeilijkheidsgraad en qua omgeving een dikke 9!
Jan en ik gaan nog snel op pad om boodschappen in te slaan voor de avondmaaltijd verzorgd door de fam. Middelkoop. Vanavond maar eens een ‘kaasplankje’ als dessert, dat hebben we wel verdiend na zo’n inspannende dag.
Wie kook hoeft niet af te wassen, dus wij hebben vandaag mazzel! Na de koffie nog een uurtje naar de bar voor een drankje en een halve EK-wedstrijd.

Zaterdag 18 juni
Opnieuw zijn we vroeg paraat vandaag. Ook vandaag staat er wandeling op ons wensenlijstje. Opnieuw is het Cees die de voorbereidingen heeft geregeld en een leuke GPS wandeling van de ANWB heeft gedownload. De site van de ANWB waarop deze wandeling te vinden is heet ‘Actief Toscane’.
Om 09.30 uur gaan we bepakt en bezakt op weg. Het startpunt ligt op een half uur rijden van de camping. Via veelal heel smalle weggetjes door de plaatsjes Cancello, Pietrapiana en Reggello arriveren wij in Saltino waar onze wandeling gaat beginnen. Het stadje ligt op 966 meter hoogte en de wandeling begint meteen al met een steile klim die ons in 1,5 uur naar een hoogte van 1330 meter voert. We hebben dan een kleine 3 kilometer gelopen van de 10 die we te gaan hebben. ‘Opgeven is geen optie’ is vandaag mijn mantra, na Cinque Terre wil ik beslist niet voor de tweede keer de ‘verliezer’ zijn, maar het vraagt wel om wat stopmomentjes en een extra granenreep om de energie te kunnen leveren die nodig is om boven te komen. Maar de uitzichten onderweg zijn prachtig en wetend dat we vanaf 1330 meter weer zullen gaan afdalen geeft goede moed om door te gaan. Vanaf het hoogste punt beginnen we aan de afdaling die het eerste deel goed te doen is, maar op een bepaald moment wordt het drassig en modderig waardoor het zelfs met tracking stokken heel goed oppassen is om niet weg te glijden. Na 8 kilometer vinden we een plekje waar we naar de WC kunnen en aan een picknicktafel ons broodje kunnen eten. Er is dar ook een watertappunt waar locals hun lege flessen met water komen vullen. Wij worden aangesproken door een dame die ons meldt dat we vlak bij een museum zijn van waar we met een gids een rondwandeling door het bos kunnen maken van 7 kilometer waar we een mooi panorama punt zullen tegen komen. Wij bedanken vriendelijk voor het aanbod, vinden onze 10 kilometer voor vandaag wel voldoende, en…. bovendien heb ik mijn panoramapunt al gezien vandaag…. ik ben nl. uitgegleden in de blubber en heb de structuur van de modder van heel dichtbij kunnen bekijken! Geen verwondingen, geen pijntjes, alleen een ‘taddig’ vestje en broek maar dat mag de pret niet drukken!
Nadat we ons broodje hebben verorberd beginnen we aan het laatste deel van onze wandeling. We zijn nog maar net op pad of Ellij ontdekt een koffietentje, daar kunnen we echt niet voorbij dus we lassen binnen 10 minuten een tweede pauze in. Niet omdat het moet, maar omdat het kan! We hebben het verdiend vinden we! Nog een half uurtje te gaan en dan zijn we terug bij de auto. In 3,5 uur 10 kilometer gelopen, inclusief lunch en koffiestop, een wandeling die qua moeilijkheidsgraad van ons de vermelding ‘vier grote schoenen’ krijgt! Ook de mannen zijn het hier mee eens. Qua omgeving verdient ook deze wandeling een dikke 9. En niet onvermeld willen wij laten dat Cees wat ons betreft een 10 met een griffel verdient voor het uitzoeken, downloaden, uitwerken en vervullen van de chauffeursdiensten bij alle mooie uitstapjes die we maken!
‘Wij zijn trots op ons’ zeggen we tegen elkaar.
Dat de ANWB deze route ACTIEF Toscane noemt begrijpen wij inmiddels wel!