Porlezza....qui veniamo

Vrijdag 3 juni
Vrijdagmorgen om 08.00 uur vertrekken wij uit Delfgauw voor een 3-weekse vakantie met de caravan naar Noord Italië. Vooralsnog was ons plan om dit jaar naar Frankrijk te gaan, te beginnen in de Jura en dan langzaam aan naar het zuiden te rijden naar de omgeving van Perpignan waar we dan onze vrienden Cees en Ellij nog een weekje zouden ontmoeten.
Door de stakingen in Frankrijk, het daardoor ontstane tekort aan brandstof én door de hevige regenval in Frankrijk waardoor er in een aantal gebieden evacuaties plaatsvinden, hebben wij op het laatste moment ons hele plan omgegooid en wordt Italië ons doel voor deze vakantie. Ook Cees en Ellij hebben dit besluit genomen waardoor we elkaar al sneller zullen zien dan we eerder hadden gedacht. Cees en Ellij zijn een week eerder vertrokken dan wij omdat ze op 2 juni hun zoon Sander wilden aanmoedigen die op die dag de Alp d’HuZes ging beklimmen voor het goede doel. Sander blijkt deze berg maar liefst 6 x te hebben beklommen. Een zeer indrukwekkend resultaat!
Terwijl wij vertrekken richting Duitsland bereiden Cees en Ellij zich voor om naar de camping in Italië te rijden waar wij elkaar zullen ontmoeten.
Wij storten ons in de drukte van het Nederlandse verkeer en rijden via Dordrecht, Breda, Tilburg, Eindhoven bij Venlo de grens over richting Mönchengladbach . Net over de grens zien we een weggespoeld deel van het talud, resultaat van de zware regenval van de afgelopen dagen, waar wegwerkers hard aan het werk zijn om dat te repareren.
Na ruim 300 kilometer rijden stoppen we voor de eerste keer en is het tijd om te lunchen. Het is 21 graden, bewolkt maar warm genoeg om met opgestroopte mouwen wat bewegingsoefeningen te maken voordat we aan de volgende etappe gaan beginnen. We vervolgen onze weg richting Ludwigshafen, Manheim, Karlsruhe naar Heidelberg. De camping die wij hebben uitgezocht ligt in Friedensbrucke, een plaatsje aan de rivier de Neckar. Als wij daar om 15.45 uur arriveren blijkt deze camping ‘leider geschlossen’ te zijn vanwege het hoge water. Terwijl de regen op dat moment met bakken uit de lucht komt vallen rijden we naar het 20 kilometer verder gelegen plaatsje Eberbach waar een receptioniste troosteloos voor zich uit starend niets anders te melden heeft dan dat wij een gerust een plekje op de camping mogen zoeken, maar dat we wel de enige kampeerders zijn. Ook hier is een deel van de camping afgesloten vanwege het hoge water. Wij nemen niet eens de moeite om te gaan kijken of wij op het andere deel willen staan. Wij wagen ons geluk op de 12 kilometer verderop gelegen camping Odenwald in Hirschhorn. Hier hebben we vorig jaar op de terugweg ook een nacht gestaan. Hoewel niet alle plaatsen beschikbaar zijn omdat die te drassing zijn om er met een caravan op te kunnen rijden is er gelukkig ook een deel waar we wél mogen staan. Het is inmiddels 16.45 uur, we hebben 545 kilometer gereden en hoewel het een grote blubberboel is op het deel waar we wél mogen staan zijn er voldoende medekampeerders om ons heen om de gok te durven wagen om onze caravan er voor 2 nachten neer te zetten. De beheerder van de camping heeft ons duidelijk uitgelegd hoe de plaatsen ingedeeld zijn en hoe we onze caravan neer moeten zetten. Op zijn vraag of wij hem goed begrepen hebben geven wij te kennen dat dat het geval is, maar bij het veld aangekomen zijn de nummers op de paaltjes zo verweerd dat ze niet of nauwelijks te lezen zijn. Héél vaag lijken wij nummer 33 te kunnen ontcijferen op een stukje plastic. Jan neemt het stoere besluit de caravan recht naar achter te rijden en hem te laten staan op het moment dat hij mooi recht staat. Wij leveren ons briefje met nummer 33 netjes in en kunnen nog nét een uurtje in heet schraal zonnetje zitten voordat het weer begint te regenen en we ons binnen zullen moeten vermaken. We hebben net onze avondboterham gegeten als de beheerder aanklopt om ons te vertellen dat we half op plek 33, half op plek 34 staan en dat dat niet te bedoeling is. Omdat we maar twee nachten blijven mogen we bij hoge uitzondering blijven staan. Wat een gelukkie!
Met onze regenjassen aan maken we een avondwandeling over de camping waarbij we constateren dat we – wat we nooit gedacht hadden – ons toch wel heel gelukkig zouden voelen als we allebei de beschikking hadden gehad over een paar Crocks of ‘plaslaarsjes’. Toch maar eens naar op zoek de komende weken!

Zaterdag 4 juni
Regen, regen, regen…. de afgelopen nacht en bij het opstaan nog steeds komt het met bakken uit de hemel vallen. Het is één grote modderpoel voor de caravan maar vandaag vertrekken is wat ons betreft geen optie, wij willen Heidelberg zien. We ontbijten in de caravan en lezen een paar uurtjes tot het omstreeks 11.00 uur zowaar begint op te klaren. Wij wagen de gok, nemen onze regenjassen mee en rijden naar het station in Hirschhorn waar we een kaartje kopen voor de trein naar Heidelberg. Net als in Nederland is ook hier vertraging van de trein geen uitzondering. Wij hebben vakantie dus we hebben de tijd. Tien minuten later dan de aangekondigde tijd kunnen we dan toch instappen en zijn we op weg naar Heidelberg Altstadt. Het is drukkend benauwd, er vallen af en toe wat spettertjes maar het is beslist beter dan waar we rekening mee gehouden hadden. We slenteren door de hoofdstraat, kiezen wat zijstraatjes, maken foto’s van de mooie gebouwen en gevels en op het moment dat er een echte bui valt duiken we een eetcafé in waar we een makkelijke Duitse middagmaaltijd bestellen. Als we gezien hebben waarvoor we gekomen zijn besluiten we met de trein naar Heidelberg Hauptbahnhoff door te reizen. Nadat we daar zijn uitgestapt verwachten we een gezellig centrum van de stad in te kunnen lopen maar er is niets wat onze aandacht trekt waardoor wij het gevoel hebben hier iets te missen als we rechtsomkeert maken. We nemen de eerst mogelijke verbinding terug naar Hirschhorn en stappen daar om 16.30 uur weer uit. We halen wat boodschapjes in de plaatselijke supermarkt en als we dan terug komen bij de caravan kunnen we zowaar - met onze tuinstoelen in de modderpoel rond de caravan – in het zonnetje zitten. Onze avondboterham kunnen we zowaar buiten eten maar als daarna de regen weer losbarst kruipen we toch maar weer binnen op het bankje tot het bedtijd is.

Zondag 5 juni
Vroeg op vandaag. We zetten een potje koffie, maken een broodje voor onderweg en rijden dan om 08.00 uur de camping af op weg naar Noord Italië. Het eerste stuk rijden we terug naar Heidelberg. Van daar de snelweg op, 235 kilometer tot aan Basel. Met het vignet voor Zwitserland (€ 80,-- voor auto en caravan) , keurig opgeplakt kunnen we zonder oponthoud de grens passeren. Het eerste deel van de dag hebben we zonnig weer maar na een kleine 300 kilometer rijden vallen er wat spetters en ziet de lucht er angstaanjagend zwart uit. Wij stoppen voor en snelle lunch en rijden dan door naar de Godthardt tunnel waar we om 13.30 uur aansluiten in een zeer korte file die niet langer dan 5 minuten duurt. Dat hebben we wel eens anders mee gemaakt! Met regen en 16 graden rijden we de tunnel in. In de tunnel loopt de temperatuur op naar 32 graden. Dat weten we van vorige ervaringen, dus lang leve de airco! Als we de 17 kilometer lange tunnel uitkomen is het nog 100 kilometer rijden naar camping Darna in Porlezza. Als we daar om 15.30 uur arriveren heeft ‘mijn eigen betrouwbare Kilometervreter’ 545 kilometer gereden en is het Heidelberg-weer: stortregen!!
Als wij ons melden bij de Italiaanse eigenaren (die perfect Nederlands spreken omdat zij als kind op de camping zijn opgegroeid met de Nederlandse kinderen van de jaarlijkse campinggasten) blijken Cees en Ellij, die al een dag eerder hier zijn gearriveerd, al een mooi plekje voor ons te hebben gereserveerd. Het blijft net lang genoeg droog om relaxt onze luifel aan de caravan bevestigen. Daarna schuiven we bij Cees en Ellij de caravan in voor een gezellig ‘theepot momentje’ terwijl het buiten dondert en bliksemt, maarrrrrrr……. morgen wordt het beter!
Wij hebben gisteren al een gezond avondmaaltijd ingeslagen voor 4 personen. Ik kook de aardappelen en Ellij de bloemkool terwijl Cees op een grillapparaatje buiten de schnitzels bakt. Drie keer raden wie de afwas doet vandaag…
Het is inmiddels gelukkig weer droog buiten. Reden voor ons om een avondwandeling te maken naar het stadje Porlezza, waar we langs een leuke boulevard kunnen lopen. Vervolgens slenteren we door de leuke oude straatjes van het stadje en drinken we een heerlijk kopje koffie voordat we terug wandelen naar de camping. Na een lange reisdag toch ook mooi nog zo’n 8 kilometer gewandeld vandaag. Wij gaan met een tevreden gevoel slapen en hebben inmiddels al plannen gemaakt voor de komende dagen.

Maandag 6 juni
Na een nacht uitzonderlijk goed slapen op een zeer rustige camping zijn we om 07.00 uur klaar wakker. Het zonnetje schijnt dus niets houdt ons tegen om meteen op te staan. We kopen in de supermarkt op de camping heerlijke verse bruine bollen voor een heerlijk ontbijt als start van deze dag. Ook Cees en Ellij zijn vroeg uit de veren. Zonder het gevoel te hebben dat we ons haasten zitten we toch om 09.15 uur al in de auto om aan ons eerste gezamenlijke avontuur van deze vakantie te beginnen. We starten in Porlezza waar Cees bij de Vodafone winkel eerst nog even een dingetje moet doen wat hij nodig heeft om een dingetje te kunnen koppelen aan een ander dingetje zodat dat dingetje er voor kan zorgen dat de mobiele dingetjes gedaan kunnen worden. Ellij en ik blijven wachten op de achterbank in de auto van Cees, wat maar goed is ook want het kinderslot zit er op dus al zouden we willen, we kúnnen er niet uit!
Als Cees het dingetje geregeld heeft rijden we naar de Monte Bré, een berg van 925 meter hoog, gelegen aan de stadsgrens van Lugano. Nadat Cees de auto via heel wat scherpe bochten naar het punt heeft gestuurd waar een parkeerplaats is, wandelen we daar de laatste sterk stijgende 2 kilometer omhoog naar een prachtig uitkijkpunt. Natuurlijk is daar ook een terras dus een welverdiend kopje koffie gaat er daar wel in voordat we de daling inzetten. Op de terugweg rijden we naar de boulevard van Lugano waar we ons zelf meegenomen broodje op een bankje aan het meer willen nuttigen. Als wij daar een plaatsje hebben gevonden lopen daar een aantal brutale zwanen die er duidelijk blijk van geven dat zij de bruine bollen ook een smaklelijk hapje vinden en er ook wat hapjes van willen. Het levert een leuk stukje film op.
Nadat we nog een uurtje door de chique straatjes van de stad hebben geslenterd waar zelfs de ‘70% uitverkoop’ nog steeds prijskaartjes laat zien met getallen van 3 cijfers voor een ienie-mini jurkje en waar de schoenen met gigantische naaldhakken en glitters ons tegemoet blinken zoeken wij de auto weer op en rijden we terug naar Porlezza waar we water, groenten en fruit voor de komende dagen inslaan en – nu we er toch zijn – ook maar een paar biertjes en een flesje wijn.
Om 15.00 uur zijn we terug op de camping waar we aan een welverdiend rustig deel van de dag beginnen: lekker lezen, verhaaltje schrijven en – vanaf 17.00 uur - wachten tot het weer droog wordt.