Peak 2 Peak en consult bij dokter Annie

vrijdag 14 juni
De avondmaaltijd gisteravond in het Mexicaanse restaurant naast ons hotel bestond uit een fikse schnitzel bij een Duitse eigenaar van dit restaurant. Niks mis mee! Omdat er in dit oord echts niets te beleven valt gaan we vroeg naar onze kamer, een paar uurtjes extra rust kunnen we allemaal goed gebruiken. vrijdagmorgen om 08.00 uur zitten we allemaal beneden aan het ontbijt (bij de overnachting inbegrepen) waar we desgewenst zelfs een vers gebakken wafel kunnen bestellen. Ruim voor 09.00 uur zijn we alweer op weg naar onze volgende bestemming, Whistler. Deze plaats is een van de bekendste wintersportplaatsen van Canada. In 2010 werden hier de Olympische Winterspelen gehouden en deze stad is vooral populair bij (oudere) jongeren die actief willen zijn. Naast alle wintersportactiviteiten zijn er in de zomer volop mogelijkheden om te mountainbiken, kajakken, vissen, golfen en wandelen. Wij gaan vandaag ruim 300 kilometer rijden om met eigen ogen te zien hoe bruisend deze stad zal zijn. We rijden via de HW 97 en aansluitend de HW 99. Tijdens het eerste uur van onze reis is de enige vermeldenswaardige belevenis dat we langs een soort van kringloopwinkel rijden die het best als uitdragerij beschreven kan worden. Alles wat je maar kunt bedenken staat buiten uitgestald: een huifkar, geweien van elanden en herten, allerlei soorten wielen, wasmachines zoals onze moeders ze vroeger hadden, motoren, en nog heel veel andere prullaria. Wij vinden het een stop waard om het allemaal van dichtbij te bekijken en op de foto te zetten. Eenmaal op de HW 99 komen we rond 11.00 uur de tweede mogelijkheid tegen voor een koffiestop. Omdat dit soort punten dun gezaaid zijn op deze route twijfelen we geen moment en kopen we in deze general store 4 bekers koffie om mee te nemen en een zakje met eenhaps-brownies. De koffie blijken we zelf te mogen zetten met Nespresso cups naar eigen smaak. De totaalprijs die wij hiervoor betalen is $ 6,87 (= ± € 5,--). We hebben nog nergens zulke goedkope koffie kunnen kopen en zó lekker!! Het eerste échte dorp, Lillooet, bereiken we omstreeks 11.30 uur. Daar gaan we op zoek naar een food market om brood en beleg te kopen. De supermarkt waar wij binnen gaan is duidelijk berekend op de vele camperreizigers die hier hun grote voorraden inslaan, er liggen o.a. diepvrieskalkoenen (of iets wat daar op lijkt) zo groot dat ze aan een spit geregen zouden moeten worden om ze te garen! Omdat we geen idee hebben hoe lang we nog moeten rijden voor we een picknickplek met sanitaire faciliteiten zullen tegenkomen wordt in de food store gebruik gemaakt van de washroom. Waar je ook komt in Canada, het maakt niet uit of je iets koopt of niet, overal mag je naar het toillet zonder daarvoor te hoeven betalen. Alle toiletten zijn schoon en fris en altijd voorzien van toilletpapier, zeep en handdoekjes.
Het is 12.45 uur als wij langs een meer rijden wat een geschikte plek lijkt om te picknicken. Jammer genoeg staan er geen bankjes en we zijn vandaag weer 550 meter in hoogte gestegen waardoor het niet meer dan 13 graden is, een stuk frisser dan eerder op de ochtend. Dus smeert El de boterhammen weer op de achterbank van onze 'rugzak'. De laatste 70 kilometer dalen we, slingerend door haarspeldbochten, van 1150 meter naar 200 meter. 30 kilometer voor onze eindbestemming van vandaag stoppen we voor een wandeling naar de Nairn Falls, een mooie route van 1,5 kilometer naar de waterval. Deze waterval is wéér anders dan alle andere die we gezien hebben en opnieuw een mooi schouwspel om naar te kijken. Hetzelfde pad lopen we terug en dan rijden we naar Whistler waar we om 15.45 uur bij ons hotel Summit Lodge arriveren. 315 kilometer gereden vandaag en bij aankomst is het 15 graden. Het hotel ziet er prachtig uit, onze kamers zijn voorzien van een eigen keuken en het bed dat in de kamer staat is 2 meter breed, 2 meter lang en 30 centimeter hoog. Het mag met recht een majestueus bed genoemd worden! De auto kan voor het hotel geparkeerd worden voor € 20,-- per overnachting óf op een parkeerterrein waar vrij geparkeerd kan worden op ca. 5 minuten lopen van het hotel. Die keus is snel gemaakt! Nadat wij onze koffers naar onze kamer hebben gebracht wordt de auto op Lot 5 geparkeerd en gaan wij de stad verkennen. Overal is herkenbaar dat hier de Olympische Spelen hebben plaatsgevonden. Het is een gezellig drukke stad met veel terrasjes en restaurantjes. Nadat wij er een rondje hebben gelopen besluiten we in het hotel te gaan eten. Geen slechte keus, we kunnen kiezen uit verschillende tapas die per stuk ongeveer 3 x zo groot zijn als wij in Nederland gewend zijn. Twee verschillende tapas persoon is daarom ruim voldoende. Lekkere maaltijd voor een prijs die het waard is.

zaterdag 15 juni
De dag begint voor ons om 08.30 uur met een ontijt in een ontbijtcafé in Whistler. Het ontbijt bestaat uit gebakken eieren, véél gebakken aardappelen en french toast (in melk en boter gedoopt brood dat vervolgens geroosterd wordt). Meteen na het ontbijt lopen we door naar de kassa bij de Gondola. Hier kopen we tickets voor een peak 2 peak tocht. Ons is geadviseerd niet 'bescheiden' te zijn en te zeggen dat we alle vier gepensioneerd zijn waardoor we voor het tarief van $ 42,-- p.p. met de gondel naar twee bergtoppen mogen. We besparen hiermee in totaal $ 32,--; wij als nog niet gepensioneerden willen voor een momentje best 'oud' kijken/lijken.
We gaan met de gondala naar de eerste peak en omdat er aangekondigd staat dat er in dit gebied meer dan 60 beren zitten, turen we tussen de begroeiing in de hoop er een te spotten, maar dat is ons niet gegund. Op de peak aangekomen maken we een wandeling over het pad langs de pistes, waarbij we tussen sneeuwmuren lopen van wel 2 meter hoog. Het is vandaag de warmste dag die wij hebben meegemaakt sinds ons verblijf in Canada, het is zo'n 25 graden. Omdat we ons op 1921 meter hoogte bevinden is het echter geen overbodige luxe om een warme broek en een vest aan te hebben. Wij verbazen ons over de mensen die we zien lopen in korte broek, op teenslippers, en een enkeling zelfs op naaldhakken, terwijl er toch ook stukjes door de sneeuw gelopen moet worden. Na onze wandeling op de eerste peak nemen we de gondel die ons naar de tweede peak brengt, een oversteek van ca. 3,5 kilometer. Daar aangekomen blijken de paden nog afgesloten te zijn omdat ze door de sneeuw nog niet begaanbaar zijn. Meer dan genieten van een prachtig uitzicht zit er dan ook niet in. Genietend van een kopje koffie op het terras in het zonnetje met uitzicht op het prachtige landschap ziet Cees in de sneeuw een marmot. Dit dier is in Canada wel 10 x zo groot als de Nederlandse marmot en dus van een indrukwekkend formaat. Mooie toevoeging aan ons lijstje van wildlife spotten. Op de terugweg in de gondel ziet Jan één van de 60 beren. Té ver weg voor een foto maar we hebben hem alle vier gezien, dus nr. 16 kan aan ons lijstje worden toegevoegd. Als wij ons gondelavontuur erop hebben zitten kunnen we zeggen dat wij in het gebied geweest zijn waar Nicolien Sauwerbreij tijdens de Olympische Spelen in 2010 goud won bij de parallel slalom snowboarden.
In hetzelfde gebied is een route uitgezet voor mountainbikers om down hill te fietsen. Dat dit een zeer populaire activiteit is blijkt wel uit de vele liefhebbers die dit parcours keer op keer afleggen. De kleding die ze dragen en de flitsende helm op hun hoofd is een speciale bezienswaardigheid.
In de middag brengen Cees en Ellij een bezoekje aan een arts omdat El, ondanks een antibioticakuur van 10 dagen niet van haar klachten af is. Zij krijgt van een arts die er uit ziet als de schoonmaakster van de dokterspost (gekleurd jurkje, sokjes, crocks en een Annie M.G. Smit-bril) een nieuwe kuur mee en een neusspray. Kosten zijn 'een rib uit het lijf', maar dit moet voor El gaan helpen om in elk geval fit te zijn voordat we richting huis vliegen.
Later in de middag rijden we Whistler uit, op zoek naar het Garibaldi PP voor een wandeling. Er is geen enkele aanwijzing te vinden hoe we daar kunnen komen en we belanden op een punt waar een bungy jump gemaakt kan worden. Leuk om te zien welke waaghalzen dit aandurven, wij voelen echter geen van vieren de behoefte om dit te proberen dus we houden het snel voor gezien. We rijden terug naar het hotel en zien onderweg nog een kleine zwarte beer die loopt te scharrelen in het gras. Nummer 17! Wij hebben voor vandaag geen andere plannen meer en zoeken een gezellig terrrasje waar we in de zon genieten van een biertje en een wijntje. Voor het avondeten gaan we opnieuw Whistler in waar we na lang zoeken een restaurantje vinden wat aan onze wensen voldoet: gezond, lekker en niet te duur. Koffie halen we in ons eigen hotel uit een koffieautomaat in de lobby waar je gratis net zoveel en net zo vaak mag tappen als je wilt. We besprekenn de plannen voor morgen, er wacht ons weer een nieuwe reisdag. Vandaag hebben we 'maar' 30 kilometer gereden, uitzonderlijk weinig voor wat wij gewend zijn.

zondag 16 juni
Om 08.10 uur zijn wij uitgecheckt en onderweg met een café-to-go vanuit het hotel. Wij gaan vandaag met de Ferry overvaren vanaf een puntje van het vaste land naar een ander punt van het vaste land van Britisch Columbia en we willen beslist de overtocht om 11.30 uur halen. We vertrekken daarom zonder ontbijt en hopen dat ergens onderweg te kunnen kopen. 'Dokter Annie' lijkt de juiste pillen te hebben voorgeschreven want Ellij is vanmorgen voor het eerst in deze vakantie zonder keelpijn opgestaan. We verlaten Whistler met het gevoel dat we hier twee dagen in een heel goed hotel hebben gezeten, met mooie kamers, goeie bedden, een prima restaurant en waar je gratis koffie en water kon tappen zoveel als je maar wenste. Om 09.30 uur dient de eerste mogelijkheid zich aan om broodjes te kopen in een general store in het plaatsje Squamish langs de HW 99. Een lekker croisantje als ontijt en harde broodjes voor de lunch. Wij zijn op weg naar de Ferry die vertrekt vanuit Horseshoe Bay. We hebben vanaf de weg een prachtig uitzicht over de fjorden. Van de He 99 gaan we over op de HW1 voor het laatste stukje en om 10.15 uur sluiten wij aan in de rij om aan boord te gaan van de Ferry die ons zal over varen naar Langdale, een afstand van ongeveer 18 kilometer waar wij 40 minuten over zullen doen. De Ferry vertrekt om 11.30 en een half uur van tevoren zullen we aan boord gaan. Omdat we nog wat tijd te overbruggen hebben tot het 11.00 uur is sluiten wij de auto, die keurig in rij 78 staat, af en wandelen in 5 minuten naar het centrum van het stadje waar we een mooi uitzicht hebben op het water en de ferry's die aankomen en vertrekken. Alles gaat keurig op tijd, we mogen om 11.10 uur onze auto de Ferry op rijden en exact om 11.30 vertrekken we voor de overtocht. Na 40 minuten leggen we aan bij Langdale en binnen 10 minuten zijn we weer deelnemer aan het verkeer. Wij hebben dan nog 50 kilometer voor de boeg naar ons hotel. Zo'n 30 kilometer voor onze eindbestemming vinden we een prachtige parkeerplaats in het bos waar we onze vers gekochte broodjes eten. Omdat er een bordje staat dat aangeeft dat er een wandeling naar zee gemaakt kan worden lijkt ons dat een goed idee om even de benen te kunnen strekken. Het pad blijkt echter een weg te zijn door een sjieke woonwijk, maar die weg gaat zo stijl naar beneden dat wij na 10 minuten besluiten het voor gezien te houden, we moeten datzelfde stuk namelijk omhoog weer terug, geen makkelijke klus!
We rijden de laatste 30 kilometer naar Halfmoon Bay, waar we om 14.15 uur bij ons hotel Rockwater Secret Cove arriveren. Het hotel is gelegen op een idyllisch plekje aan de 'Sunshine Coast of British Columbia'. Wij zijn te vroeg om onze kamer al te kunnen betrekken dus we moeten nog wat tijd zien te overbruggen. Dan toch nog maar een wandeling! De Spaanse, Engels sprekende, receptionist geeft ons een aantal tips waaruit wij de keuze maken om de Smuggler Cove wandeling te gaan maken. Het is ongeveer 10 minuten rijden naar het Smuggler Cove Marine Park, de plaats waar deze wandeling start en vanaf dat punt wandelen we door een bos, deels over boardwalkpaden, langs stilstaand water wat dit gebied een heel bijzondere sfeer geeft. Dat de bever zich hier thuis voelt is duidelijk te zien aan een beverburcht en -dam in het water. De wandeling is in totaal 4 kilometer, wij hebben daar 5 kwartier voor nodig en noteren hem in ons boekje als 'medium zwaar. Toch maar weer gedaan! Net voor we het bos uitlopen ziet Cees twee slangetjes die gebroederlijk naast elkaar over de grond kruipen. Ze zijn niet groot maar zien er uit als niet ongevaarlijk, dus we blijven er maar niet te lang bij stil staan. Voordat we terug gaan naar het hotel moet er getankt worden, het lampje brandt wat aangeeft dat de reserves worden aangesproken en omdat er in Canada soms vele kilometers gereden moet worden om een benzinepomp te vinden heeft dit onze prioriteit. Navraag aan een lokale bewoner leert ons dat we ca. 15 kilometer moeten rijden naar het plaatsje Sechelt. Daar vinden we gelukkig een benzinestation dat ook op zondag open is, we vullen onze tank tot aan het randje zodat we weer vele kilometers vooruit kunnen. Op de terugweg naar het hotel is Ellij de gelukkige die als enige van ons vieren twee beren ziet. Zij mag daarmee nr. 18 en 19 noteren in haar boekje, bij ons blijft de teller op 17 staan. Als wij om 17.15 uur terug komen bij het hotel zijn onze kamers beschikbaar. De mannen sjouwen de koffers de trap op naar de tweede etage en de beloning die ze daarvoor krijgen is het prachtige uitzicht vanaf ons balkon over de Pacific Ocean. de komende twee avonden en ochtende kunnen wij hier de zon ander zien gaan en op zien komen, een mooi vooruitzicht. We reserveren voor het avondeten in het hotel en hebben daarna de tijd aan inszelf tor 20.00 uur. De eetzaal ziet er gezellgbuit, we hebben uitzicht op de zee en de maaltijd is prima. Na een best vermoeiende dag is het tijd om nog een uurtje te lezen en dan gaan onze luikjes dicht tot morgen.