Naar de Pier voor een reuzenijsje

maandag 17 juni
Vandaag geen reisdag en maar één actie op ons wensenlijstje, daarom zitten we een half uurtje later dan we gewend zijn aan het ontbijt, in de ontbijtkamer van het hotel. Het ontbijt is prima en het uitzicht prachtig. We zijn het er over eens dat dit hotel op een idyllisch plekje ligt en dat het enige minpuntje de ontzettend kleine badkamer is. Om vanuit de slaapkamer in de ruimte te komen waar het bad, de wastafel en de wc zit, moet je je om de deur heen krullen om hem achter je dicht te kunnen doen. (Toch echt op sommige momenten heel gewenst voor de andere kamergenoot.) Ellij beschrijft deze excersitie als 'Het lijkt wel achterwerk in de kast!' Wij hebben er al zoveel wandelkilometers opzitten dat onze gespierde benen deze uitdaging moeiteloos aan kunnen!
Voordat wij aan ons programma voor vandaag beginnen leveren we de meest noodzakelijke vuile was van een week in bij de Spaanse receptionist, die ons door zijn grappige Engelse accent aan Manuel doet denken uit de serie Fowlty Towers. In de wetenschap dat deze Manuel er voor gaat zorgen dat ons wasje schoon, droog en opgevouwen aan het eind van de dag voor ons klaar ligt, gaan wij om 09.45 uur op weg naar Skookumchuck Narrows PP voor een mooie wandeling. De rit er naar toe is 35 kilometer. Omdat deze wandeling in totaal 9 kilometer is zoeken we eerst een General Store om onze rugzakjes te vullen met de meest noodzakelijke etenswaren.
Het is 10.45 uur als wij verantwoord bepakt aan de wandeling kunnen beginnen. De Skookumchuck Trail (skookum betekent: sterk, krachtig; chuck betekent: water, stroomversnelling) gaat door een bos dat als regenwoud bestempeld kan worden en waarin cederbomen staan die meer dan 50 meter hoog zijn. Het is een prachtige wandeling die de nodige inspanning vraagt, maar het is werkelijk fantastisch om hier rond te mogen lopen. Als wij na 4,5 kilometer lopen aan de waterrand komen kunnen we zien dat het water hier woeste stroomversnellingen en draaikolken maakt, wat wordt veroorzaakt door de getijdewerking in een nauwere doorgang van de fjord (Sechelt Inlet). Behalve dat dit een prachtig gezicht is, wacht ons ook nog een andere verrassing. We zien er prachtige paarse zeesterren in het water liggen. We nemen er ruim de tijd voor om hier een rustmomentje in te lassen, dis is echt genieten! De weg terug is dezefde als die we heen gelopen hebben, maar beslist geen straf.
Als wij om 13.45 uur weer teug zijn bij de auto is het de hogste tijd voor een welverdiende lunch. We vinden een prachtig plekje aan het water bij restaurant BackEddy waar we kiezen voor de specialiteit van de dag, een kome soep met een sandwich. Prima keus, prima prijs, en prima plekje aan het water. We zien we een paar zeehonden die af en toe met hun kopje boven water komen maar niet van plan zijn dicht genoeg naar de kant te komen om op film te worden vastgelegd. Wij stellen ons tevreden met kijken en genieten.
Met behulp 'Carmen', (het navigatiesysteem van Cees) gaan we vervolgens op zoek naar een liquor store om daar een paar biertjes en een flesje wijn te scoren. We rijden door een prachtige woonwijk waar je met enige fantasie een aantal Gooische vrouwen bij zou kunnen bedenken en waar we recht voor ons uit een hert door een van de tuinen zien lopen. En waar we gisteren meldingen kregen op dit systeem dat het dichtsbijzonde benzinepompstation zo'n 30 kilometer rijden was, vindt ditzelfde systeem nu moeiteloos de dichtsbijzijnde liquor store op 1.5 kilometer. Dit moet toch wel voorbestemd zijn lijkt ons. Carmen leidt ons er zonder omwegen naar toe maar helaas blijkt alleen de erbij behorende pub open te zijn. Terwijl de dames buiten wat filmpjes maken vragen Cees en Jan in de pub of zij daar soms blikjes gerstennat en wijn kunnen kopen. De klanten in de pub blijken te bestaan uit een aantal mannen met grote baarden, uitstraling stoere ouwe zeebonk (voor de kenners: lookalikes van Seasick Steve). Dát was leuk materiaal geweest voor de film, maar helaas hebben de meisjes dat gemist. Wijn is er in de pub niet te koop, maar op nog geen 200 meter wandelen blijkt nóg een liquor store te zitten. We worden keurig naar dit adres verwezen en na een hele leike wandeling van vijf minuten stappen we een general store binnen waar ze een alcoholvak hebben zo groot, dat het ons doet denken aan de Gall en Gall. Onze keus is snel gemaakt en wij kunnen weer een paar dagen vooruit.
Rond 17.00 zijn we terug bij het hotel, 100 kilometer gereden vandaag, 10 kilometer gelopen waarvan de Kookumchuck trail van ons het predikaat 'medium' krijgt. Wij hebben een wel bestede dag gehad met weer een aantal echte hoogtepuntjes. De laatste uurtjes van de dag brengen we door bij het hotel. We gunnen onszelf vandaag zelfs een uurtje lezen in een luie stoel op het plateautje aan het water. Vanaf die plek zien we opnieuw een zeehondje dat regelmatig met zijn koppie boven water komt. We kijken en genieten!
Naar een dorpje rijden om te eten is gezien de afstand geen optie, dus ook vanavond eten we weer in het hotel. Opnieuw een prima maaltijd, met goede bediening en op een heel mooi plekje. Het is vanavond vroeg bedtijd want morgen wacht een een lange reisdag.

Dinsdag 18 juni
Om 07.00 uur vertrekken wij met temperaturen van 13 graden en een bewolkte lucht vanuit Horseshoe Bay naar Earls Cove waar we met de eerste veerpont van de dag om 08.30 uur gaan oversteken naar Saltery Bay. De afstand naar het vertrekpunt is 33 kilometer over de HW 101, we arriveren daar om 07.30 uur en moeten dus een uur wachten. Het is inmiddels gaan regenen en er is niet meer dan een wachtkamer met toillet, meer dan een toiletbezoekje valt er niet te gegeven. Om klokslag 08.30 uur staat onze auto op de BC Ferry. met één auto voor ons en zeven achter ons, is dat de magere score voor het personeel dat ons over vaart, een dienst waarvoor niet betaald hoeft te worden. Om 09.15 rijden we van boord en beginnen we aan de volgende 35 kilometer over de HW 101 naar Powel River. Aankomst aldaar om 09.45, afvaart naar Comox is om 12.00 uur. We hebben dus ruim de tijd om onze auto in de opstelrij te parkeren en daarna het stadje in te lopen. Geen gezellig stadje maar wél is er een grote Safeway supermarkt te vinden in een van de straten hoger gelegen in de stad. Een pittige wandeling maar de tijd wordt op deze manier nuttig besteed. Voorzien van brood, beleg en fruit, een kop koffie bij Star Bucks, én dankzij onze regenjassen niet zeiknat geregend, arriveren we op tijd weer bij de veerpont waar we om 11.30 uur aan boord mogen. Om 12.00 uur vertrekken we voor de overtocht die 80 minuten zal duren. Langzaam aan wordt het droog en begint de lucht weer blauwte worden, we kunnen het grooste deel van de tijd op het buitendek genieten en speuren naar walvissen die we volgens een vriendelijke Canadese dame, type schooljuffrouw, 'for sure' zullen zien. Hoe we ook turen, walvissen zien we niet, maar de tijd gaat op deze manier wel snel voorbij. Om 13.30 uur rijden van van de boot af, op weg naar ons volgende overnachtingsadres in Campbell River. Onderweg wandelt er voor ons vermaak maar weer eens een hert je de weg over, hij vertrouwt er volledig op dat wij hem de ruimte geven om over te kunnen steken want hij heeft beslist geen haast. We verlaten de weg op zoek naar een picknickplek en worden beloond met een plekje aan het water, heerlijk in de zon (het is inmiddels 19 graden) in een gebied wat als picknick area is ingericht. Dit plekje krijgt van ons een 8!
Om 14.30 uur beginnen we aan de laatste kilometers op weg naar ons hotel, Best Western Plus Austrian Village Chalet. Aankomst om 15.00 uur, we hebben totaal vandaag 115 kilometer gereden en het is 20 graden.
Cees en Ellij hebben een kamer op de 2e etage, wij krijgen een kamer toegewezen op de begane grond met een gescheiden zitgedeelte. Dat lijkt heel wat als je dat zo leest maar in werkelijkheid is het een onhandige ruimte en in de slaapkamer staan twee zulke grote bedden dat er voor de koffers geen ruimte is. Het ruikt benauwd in de kamer en er zitten geen horren voor de ramen dus dat wordt slapen met de ramen dicht. Waarschinnlijk omdat we moe zijn van alle indrukken van de afgeloen weken is dit even een domper. Maar relativerend betekent het niets anders dan dat we in deze kamer alleen maar twee nachten hoeven te slapen, dus we slikken een keer en kijken weer vooruit naar wat we allemaal nog gaan beleven.
Om 16.00 uur zijn we alle vier weer opgefrist en vertrekken we wandelend naar de stad. Dat is een wandeling langs de rijweg die in een flinke stijging omhoog loopt. De receptioniste van het hotel heeft ons informatie gegeven over wat we beslist meten gaan zien. Een van de tips is een wandeling maken over de Pier bij de haven. Dat deze Pier in werkelijkheid niet meer is dan de Madurodam uitvoering van onze eigen pier in Scheveingen mag de pret niet drukken. Het is een plek waar gevist wordt en de vissers die zich er op het moment dat wij er zijn bevinden, zijn graag bereid een praatje te maken en te vertellen over hun grootste vangsten. We komen langs een terrasje aan het water en omdat het écht zomers is kunnen we daar heerlijk in de zon van een fris drankje genieten. Het is er zo aangenaam vertoeven dat wij besluiten hier ook te eten. Geen verkeerde keus, de maaltijd is prima, goed betaalbaar en de serveerster vindt alles 'fabuleus'! Wandelend gaan we terug naar het hotel waar we zomaar uit het niets een adelaar over zien vliegen met een zojuis buit gemaakt hapje in zijn bek. Alles bij elkaar hebben we vandaag toch weer 10 kilometer gelopen. In een kamer waar wij vanmiddag niet meteen blij mee waren genieten we van een verrassend goede nachtrust.

woensdag 19 juni
Geen reisdag vandaag dus geen noodzaak om vroeg op te staan. Ontbijten om 08.30 uur is een mooie tijd, het is dan 18 graden. In een ruimte waar niet meer dan 10 mensen kunnen zitten staat een buffet waar ieder zijn/haar keus kan maken. Gelukkig is er buiten ook een terras waar je, met een vestje aan en uit de wind, kunt zitten. De ontbijtborden zijn van wegwerpplastic evenals de messen en vorken. Het ziet er allemaal niet echt fantastisch uit, maar we doen het ermee. Er liggen gebakken eieren in een vitrine, brood om te roosteren, wat jammetjes en pindakaas en wie dat wil kan zelf een wafel bakken. Cees werpt zich op als koekenbakker en dat gaat hem goed af! Om 09.45 zitten wij in de auto om aan onze eerste actie van de dag te beginnen. We rijden 10 kilometer naar Elk Island NP, waar we een wandeling maken naar de Elk Falls. We hebben al veel watervallen gezien deze vakantie, deze is niet de meest indrukwekkende, maar toch ook weer een mooi genoeg om van te genieten. De wandeling heen en terug duurt niet meer dan 45 minuten, dus al snel zijn we weer op weg naar een volgende activiteit: op zoek naar een bakker voor een lekker vers broodje voor de lunch vandaag. Dat je de meisjes om een boodschap kunt sturen wordt bewezen als zij in een natuurproduktenwinkel van een Cowboy-Canadees met dito accent uitleg krijgen waar ze een bakker kunnen vinden. Zonder navigatie rijdt Cees naar de enige bakker in de stad en daar wordt door een trotse bakker een heerlijk vers brood ons ons verkocht. We rijden door naar het Information Center waar de dames achter de balie een strijdje uitvechten wie die éne klant van dat moment te woord mag staan. De dame die deze strijd wint overvoert ons vervolgens met alle informatie die ze kan bedenken. Met genoeg tips om meer dan een dag mee te vullen verlaten wij haar winkeltje en maken ons plan voor de verdere dag. Eerst terug naar het hotel om de wandelschoenen aan te trekken en dan op zoek naar Tyee Spit, een picknickplek achter de havens, waar prachtig uitzicht over de rivier is en waar we watervliegtuigjes zien starten en landen. Ook hebben we het geluk daar een Amerikaanse zeearend hoog op een paal te zien zitten die ons het genoegen gunt net zo lang te blijven zitten totdat hij goed op de foto/film staat.
Op weg naar onze volgende activiteit passeren we een bijzondere begraafplaats waar naast gewone stenen en houten kruizen ook totempalen staan. Op deze begraafplaats is ook de in deze stad beroemde houtsnijwerker Dale Edward Henderson begraven. Overal in Campbell River kom je houtsnijwerken tegen, deze kunst blijkt nog steeds volop te worden uitgeoefend en overgedragen om dit culturele erfgoed in leven te houden.
Via HW 19 vervolgen we onze weg, steken de rivier Campbell River over en rijden naar een punt waar we met de watertaxi de zeearm kunnen oversteken naar April Island. Binnen 2,5 minuut worden we met een snelheid van ruim 50 kilometer per uur over gevaren naar het eilandje waar we vervolgens een uur wandelen over een heuvelachtige weg waarbij we onze kuiten weer goed voelen. We genieten van de vele vogelgeluiden, af en toe een eekhoorntje en opnieuw een hert die de weg oversteekt en verscholen achter de bomen ons nieuwsgierig blijft aankijken. Uiteraard weer met de watertaxi terug, zelfde afstand, zelfde snelheid. We zien zeehonden in het water die echter zo ver van ons weg zijn dat het moeilijk is daar een plaatje van te maken, maar alleen kijken is ook een cadeautje! Op het terras bij Painters Lodge hebben we een geweldig uitzicht over het water, voordat we onze weg vervolgen genieten we daar van een drankje.
Er staat nog één activiteit op ons wensenlijstje, nog een klein stukje over de HW 19 naar Seymour Arrows lookout. Hier is uitzicht op de Ripple Rock. Dit is een nauwe zeestraat waar in 1958 een voor de scheepvaart zeer gevaarlijk stuk rots is opgeblazen. Dit was zo ongeveer de grootste niet-nucleaire ontplffing ooit.
Als wij terugkomen bij het hotel is het 17.00 uur. We hebben 100 kilometer gereden en het is 18 graden. Wij hebben er een intensieve en goed gevulde dag op zitten. Tijd om even in de relaxhouding te gaan tot etenstijd.
Om 19.00 uur rijden we naar een Italiaans restaurant, Fusilli Gril. Lang leve internet en de mogelijkheid om de recensies te lezen en op basis daarvan je keus te kunnen bepalen. Wij eten hier heerlijk en ook nu weer worden we bediend door een serveerster die alle Canadese beleefsheidsregels in acht neemt en 'de klant is koning' hoog in het vaandel heeft. Niet aardig van ons misschien, maar het werkt af en toe wel op onze lachspieren.
We besluiten de dag met gevolg geven aan de laatste tip van de dame van het Information Center, we kopen een ijsje op de Pier bij de haven. Bestellen van een bolletje ijs blijkt hier te betekenen dat je een ijshoorn krijgt met een bol ijs ter grote van een soeplepel!! De mannen hebben twee bolletjes gekozen, maar na het zien van de eerste bol weten ze niet hoe snel zij hun bestelling moeten bijstellen, zelfs de hoorn met één bol ijs moet met twee handjes worden vastgehouden! Gerrie bestelt een kinderijsje maar ook de heeft een volwassen formaat. Voor één keer maar lekker van genieten dan! Terwijl de mannen koude buikjes krijgen van hun ijsje wordt er een praatje gemaakt met een paar vissers en we zijn er zelfs getuige van hoe een van de vissers, (afkomstig uit Zuid-Afrika, en trots dat hij in 1978 in Utrecht is geweest) een grote vis uit het water haalt. Mooie afsluiting van een dag waarin we weer veel beleefd hebben.