Happy birthday boy in Tofino

donderdag 20 juni
Om te beginnen willen wij jullie hierbij laten weten dat wij géén problemen hebben met de wateroverlast in sommige delen van Canada. Wij heben begrepen dat dit in Nederland hot news is, maar voor zover wij het hier zelf kunnen volgen is er alleen wateroverlast in de omgeving van Calgary. Deze plaats ligt in de provincie Alberta, oostelijk van British Columbia, de provincie waarin wij aan de laatste dagen van onze mooie reis zijn begonnen.
Oók meteen maar even gemeld dat de pillen van dokter Annie hun werk lijken te doen. Ellij voelt zich beduidend beter dan de eerste weken van onze vakantie. Ook met Jan gaat het inmiddels veel beter. Zowel Elij als Jan zijn nog steeds niet klachtenvrij, maar ze voelen zich beiden niet belemmerd om aan al onze activiteiten deel te nemen. In ons gezelschap bevinden zich minimaal twee kanjers!

Net als gisteren is ook vandaag ons ontbijtplekje weer de ontbijtkamer bij ons hotel, dus opnieuw plastic bestek. Vandaag ook nog de pech dat het regent, maar óns geluk daarbij is dat er van de 10 plekjes binnen nog precies 4 beschikbaar zijn. In de bedompte, sfeerloze ruimte nuttigen wij onze toast en voor de liefhebbers is er ook vandaag weer een wafel van onze eigen koekenbakker Cees. Om 09.00 uur zijn we klaar voor vertrek en gaan we op weg naar Tofino, ons volgende adres voor de komende twee dagen. We rijden via de HW 101, daarna de HW 19 naar het zuiden. Na 50 kilometer verlaten we de weg en rijden we Comox in voor de dagelijkse boodschappen. We belanden hier in een supermarkt die vergeleken kan worden met een proceleinkast. Alle grote supermarkten die wij tot nu toe gezien hebben blinken uit in ruimte, licht, orde en netheid, maar deze spant de kroon. Het lijkt wel alsof alle produkten met een lineaal zijn afgemeten om op grootte, formaat en keurig in lijn te worden neergezet. De appels glimmen alsof ze stuk voor stuk zijn opgepoetst en alles in de winkels straalt versheid en frisheid uit. Vers brood is te kust en te keur te koop en de gebakafdeling is gewoon een schilderij, de muffins die ze hier verkopen zijn zó groot dat ze 'Jumbo' genoemd worden! Wij weerstaan de verleiding om ze te kopen en kopen alleen lekkere broodjes. Maar we maken natuurlijk wel een paar foto's van de supermarkt voor een thuisblijver die ervan zou watertanden om hier een dagje te mogen rondkijken!
Met een coffee-to-go van Star Bucks vervolgen wij onze route tot we de HW 4 West op kunnen. Vanaf daar is het nog ongeveer 160 kilometer naar Tofino, een oversteek over het eiland van oost naar west. We rijden door het MacMillan PP, waar we stoppen voor een wandeling door het oerbos Cathedral Grove. Enkele van de Douglas fir bomen zijn wel 800 jaar oud en zo hoog als een kathedraal. De grootste spar heeft een omtrek van wel 9 meter. In 1997 heeft in dit bos een zware storm gewoed waarbij veel van deze oude bomen zijn omgewaaid. Hoewel de houtindustrie hier veel geld aan zou kunnen verdienen heeft de overheid gesloten de omgewaaide bomen te laten liggen zodat ze een voedzame bodem kunnen vormen voor een nieuwe generatie woudreuzen. Wij voelen ons Madurodammertjes tussen deze onvoorstelbaar grote bomen. Hoewel het regent merken wij daar tussen de beschutting van deze woudreuzen weinig van en we genieten van een prachtig halfuur in de natuur.
Onze weg over de HW 4 vervolgend passeren we Alberni, een grote plaats op het middan van het eiland. Op een parkeerplaats eten we ons tussen-de-middag broodje in de auto op, want het regent hard en het ziet er naar uit dat dat voorlopig niet zal stoppen. Als wij om 14.45 uur bij ons Bed and Breakfast arriveren hebben we 280 kilometer gereden, regent het nog steeds hard en is het niet warmer dan 12 graden. Het kan ons niet deren want ons onderkomen voor de komende twee dagen ziet er veelbelovend uit en ligt tegenover het strand van Chesterman Beach. De eigenaresse van Seafarer's B&B doet open en stelt zich voor als Ziggy. Zij is een grote stoere vrouw met een zware stem die de volle breedte van de deuropening in beslag neemt en meteen begint te vertellen dat zij als kok op een oceaanschip heeft gewerkt. Nou, dat geloven wij zonder enige twijfel! Zij runt samen met haar man John deze B&B met twee kamers. Nadat zij onze namen heeft gevraagd verzoekt ze ons om na bezoek aan het strand onze schoenen bij de deur uit te trekken en gebruik te maken van de badslippertjes die ze bij de deur heeft staan. Dat dit verzoek geheel terecht is zal al snel blijken. Wij mogen de trap op naar boven, die bekleed is met lichte vloerbedekking waar je zo heerlijk met je voeten in weg zakt. Diezelfde vloerbedekking ligt in de kamers die voor ons beschikbaar zijn. De ene kamer is in roze tinten in mediterrane sfeer ingericht, de andere kamer is in blauwe tinten ingericht en heeft de naam 'Portside room'. De roze kamer heeft een Queensize bed én een eenpersoonsbed, de blauwe kamer heeft een Kingsize bed, groot genoeg om met minimaal drie personen in te kunnen slapen. Beide kamers hebben een large bad met jacuzzi. De kamers zijn licht, ruim en helemaal in stijl ingericht, compleet met door Ziggy zelf beschilderde badkamermuren. De kamers zijn allebei zó mooi dat we geen keus kunnen maken wie waar mag slapen, door tossen worden wij de tijdelijke bewoners van de Portside room en Cees en El betrekken de roze kamer. Cees is op vrijdag 21 juni jarig maar omdat het op ons vakantieplekje 9 uur vroeger is dan in Nederland begint zijn feestje hier al op donderdagmiddag om 15.00 uur. Ellij heeft de slingers meegenomen en zodra wij onze kamers hebben betrokken worden die opgehangen en zingen wij Cees uit volle best toe dat hij nog vele jaren mag leven in de gloria! Prompt verschijnt Ziggy om de hoek van de deur met zware stem vragend: 'who is the birthday boy?' Wij wijzen: 'dat kun je wel zien, dat is hij!!' Cees krijgt van Ziggy een hartelijke felicitatie (ze kennen elkaar te kort om te zoenen, dus dat nog nét niet) en een flesje wijn met een kaart. Dat flesje en de kaart blijken afkomstig te zijn van de kinderen en kleinkinderen die via email Ziggy deze opdracht hebben gegeven. We zijn dan wel ver van huis, maar Cees voelt zich écht jarig!!
Nadat wij geproost hebben op Cees zijn nieuwe levensjaar vertrekken we met de auto naar het centrum van Tofino, helaas nog zo'n kilometer of acht rijden, dus geen optie om dat bij avond lopend te doen. We boeken bij Jamie's Whaling Station een boottocht om de volgende dag walvissen te gaan spotten en we gaan kijken in een door Ziggy geadviseerd restaurant om te bepalen of we daar de avondmaaltijd gaan gebruiken. Het kan onze goedkeuring wegdragen dus niets staat ons in de weg om nu onze eerste voetstapoen te zetten op het strand in Canada, recht tegenover ons B&B. Omdat het nog steeds hard regent houden we het snel voor gezien. We steken de weg weer over en trekken bij de voordeur keurig onze schoentjes uit en ruilen deze tijdelijk in voor slippertjes. We genieten van een paar uurtjes rust op onze mooie kamer en vertrekken om 19.00 uur naar restaurant Shelter waar we genieten van een verjaardagdinertje ter ere van Cees zijn verjaardag.
Als wij om 21.30 uur terug komen op onze kamer sluiten we de avond af met een rood wijntje uit de fles die Cees vanmiddag heeft gekregen. In een zeer rustige omgeving in een prettige kamer genieten wij van onze welverdiende nachtrust.

vrijdag 21 juni
Ziggy heeft ons gisteren duidelijk voorgesteld (wat klonk als 'ik duld geen tegenspraak') om om 09.00 uur te ontbijten. Daar zijn wij gehoorzaam mee akkoord gegaan, dus deze ochtend starten we de dag op ons gemakkie op. Keurig om 09.00 uur melden wij ons aan tafel, waar we het genoegen hebben nu ook echtgenoot John te ontmoeten, een klein komisch mannetje die samen met Ziggy opnieuw aandacht schenkt aan jarige Cees. Hij krijgt een muffin, voorzien van een kaarsje en wordt geacht dit kaarsje als een gehoorzaam jongetje uit te blazen.
Ons ontbijt begint met een schaaltje vers fruit en uiteraard een grote kom regular koffie. Terwijl er door Cees en Ellij via skipe contact wordt gemaakt met kinderen en kleinkinderen wordt het volgende ontbijtonderdeel geserveerd. Twee geroosterde boterhammen met op elke boterham een gekookt ei, zo groot dat je je afvraagt wat voor kippen ze hier rond hebben lopen. Over de eieren heen is een kaassausje gegoten wat het geheel compleet en zeer voedzaam maakt. Het is een giga klus om deze hap naar binnen te werken. En dan te bedenken dat er ook nog een mand op tafel staat met croisantjes en muffins. Moeilijk om Ziggy teleur te stellen, maar meer dan de toast met ei krijgen wij niet weggewerkt.
Rond 10.30 uur vertrekken we om vanaf een parkeerplaats een wandeling te maken door een van de bossen bij het strand. Het blijkt echter dat wij voor verblijf in een deel van de bossen een dagkaart moeten kopen voor $ 53,-- per dag. Wij hebben niet meer tijd te besteden dan 1,5 uur omdat wij vroeg in de middag walvissen gaan spotten, daarom besluiten we ons plan te wijzigen en het laatste stukje van de ochtend te besteden om naar het centrum van Tofino te rijden om daar wat souveniertjes te kopen en een kopje koffie te drinken.
Om 13.30 uur varen we uit met de boot van Jamie's Whaling Station voor een tocht van 2,5 uur op de Pacific Ocean, op zoek naar Gray whales en Humpback whales. De laatste is een zwarte walvis met een extra vin op zijn rug. Na een regen- en stormachtige dag gisteren hebben we vandaag geluk, het is 15 graden, licht bewolkt en zee is rustig. We varen in totaal 37 kilometer (hoogste snelheid die we gevaren hebben is 25 kilometer per uur) op een boot die ruimte biedt aan maximaal 26 personen, waar genoeg ruimte is om te kiezen of je binnen of buiten wilt zitten en waar iedereen een goede plek kan vinden om foto's te maken of te filmen. De kapitein vaart naar plekjes waar walvissen te zien kunnen zijn en we hebben een aantal malen het geluk dat we zo'n joekel uit het water omhoog zien komen. Het vastleggen op foto of film is echter erg moeilijk. Wij nemen genoegen met een stukje staart op de film/foto en proberen óók te kijken en te genieten! We krijgen ook nog gelegenheid om zeeleeuwen en zeeotters te zien en we worden zelfs gewezen op een 'bold eagle baby', een jonge adelaar die zo genoemd wordt omdat deze na 4 jaar een witte kop zal hebben.
Als we terug komen van deze 2,5 uur durende trip hebben we een voldaan gevoel over wat deze excursie ons heeft gebracht. Het is inmiddels lekker zonnig geworden, een mooi moment om nog een strandwandeling te maken. We slenteren een uurtje over het strand van Chesterman Beach en met onze slippertjes aan zitten we om 18.00 weer op onze kamer om een uurtje bij te komen van alle belevenissen. Dan vertrekken we opnieuw naar het centrum voor de avondmaaltijd die zeer smakelijk is en dan is ook deze dag weer om. Ook vandaag kunnen we weer terugkijken op mooie belevenssen.

Morgen vertrekken we naar onze laatste bestemming, Victoria, waar we nog twee nachten zullen verblijblijven voordat we op 24 juni vanuit Vancouver weer terug naar Nederland zullen vliegen. Cees en Ellij hebben vóór hun vertrek al een taxi geregeld om hen op te halen op Schiphol op de dag van thuiskomst. Wij worden door zoon Ralph opgehaald. Nog even niet aan denken en eerst nog een paar dagen genieten!

Voor wij aan dat laatste stukje van onze reis beginnen hebben we nog wat huiswerk gedaan om de geinteresseerden onder onze meelezers deelgenoot te maken van wat feitjes en wetenswaardigheden over een land waarvan wij maar een heel klein stukje hebben gezien maar waarvan we begrepen hebben dat wij het allermooiste stukje van Canada hebben mogen beleven.
In Canada leven circa 32.000.000 inwoners, waarvan meer dan 90% imigrant is of nakomeling van een imigrant. De bevolkingsdichtheid is 2.8 inwoners per km2.
De oorspronkelijke bewoners van Canada zijn de Indianen. Zij hebben het land de naam Canada gegeven (Kanata = vestingsplaats). Er leven op dit moment nog ongeveer 300.000 geregistreerde Indianen in Canada, verdeeld over 6 stammen. Het grootste deel van de Indianen wonen in British Columbia. Zij zijn voornamelijk werkzaam als jager of in de landbouw. De Indianen hebben een rijke traditie van kunst en houtsnijwerk. Wij hebben hiervan veel kunnen zien, overal waar je komt zie je totempalen en houten kunstwerken.
Ongeveer 60% van de Canadezen spreekt Engels, 25% heeft Frans als moedertaal. Van een taalstrijd is niets te merken, alleen in de Provincie Quebec wordt uitsluitend Frans gesproken, in de rest van Canada wordt alleen Engels gesproken. Wél wordt informatie op borden, bij de natuurparken enz. overal zowel in het Engels als in het Frans vermeld.
Canada is een zwaar gelovig land. 47% van de bevolking is katholiek, 37% protestants en dan zijn er nog vele andere geloofsovertuigingen wat wij op alle plaatsen waar we geweest zijn hebben kunnen zien aan de vele kleine kerkjes die je overal tegen komt.

De laatste dagen van onze vakantie zullen wij, zoals gemeld, in Victoria doorbrengen. Het verhaal hierover volgt.