Groot, groter, grootst.. watervallen zijn groots!

dinsdag 11 juni
Twee dagen geen gebakken ei is ondenkbaar voor twee van ons. Daarom checken we om 08.00 uur uit en rijden naar Jasper om daar in een cafeetje te ontbijten. We halen brood bij de bakker voor onderweg en stappen binnen bij Loulou's pizzeria waar we 2 gebakken eieren, gebakken aardappels en ham/bacon bestellen. Een kop Canadese koffie erbij om het hele zaakje door te spoelen en dan kunnen we vertrekken voor een rit van ruim 340 kilometer naar onze volgende bestemming. Vanuit het centrum van het gezellige Jasper rijden we de Highway 16 op. Nog maar net in de modus van 'wat zullen we vandaag weer gaan beleven' hebben we geen andere keus dan te stoppen, want pal voor onze auto uit lopen twee Elken (met een hoofdletter G!) Langs de kant van de weg te grazen. Ze hebben allebei een reuze gewei, om dat van zó dicht bij te zien op de vroege morgen is opnieuw een indrukwekkend begin van de dag. Na 30 kilometer rijden we het Mount Robson Provincial Park in. We verlaten dan de Provincie Alberta en bevinden ons weer in British Columbia. Dat betekent ook dat het tijdverschil met Nederland weer wijzigt in 9 uur in plaats van 8 (in Nederland 9 uur later). Als we een aantal kilometer verder een doodgereden hert langs de kant van de weg zien liggen zijn we daar allemaal even heel stil van. We passeren het Moose Lake, een groot meer waarvan beschreven staat dat hier in de drassige zomer vaak elanden staan te grazen. Reden om ook in dit gebied te blijven turen naar bewegingen die op aanwezigheid van wildlife wijzen. Wij hebben onderhand een extra rimpel in ons voorhoofd van deze activiteiten, maar dat is dan in elk geval een rimpel waaraan een mooie herinnering zal blijven bestaan!
Als we 90 kilometer onderweg zijn zien we de hoogste berg van de Rocky Mountains, de Mont Robson. Deze berg is 3954 meter hoog en maakt grote indruk doordat hij bijna 3000 meter loodrecht de lucht in steekt. We zien exact hetzelfde als het plaatje in ons boek. Dat dit een prachtig gezicht is zullen de foto's bewijzen. (Het lukt helaas nog steeds niet om foto's bij het verhaal te plaatsen maar zodra we thuis zijn worden de mooiste plaatsjes alsnog aan ons reisverhaal toegevoegd, die houden jullie dus tegoed.)
We kruisen de Robson River en rijden weer kilometers lang door het Robson NP, waarbij de Highway 16 overgaat in de Highway 5, ook wel de Yellowhead Highway genoemd. We zijn vanmorgen vertrokken met een temperatuur van 8 graden en inmiddels is die opgelopen tot 15 graden en de lucht ziet er echt zomers uit. In het gebied waar we rijden zien we koeien en paarden in grazige groene weilanden, maar die passen niet in onze wildlife film, dus die laten we met rust. Om 11.00 uur is de temperatuur opgelopen tot 20 graden en beginnen we behoefte te voelen aan een kop goeie koffie. We zijn een paar restaurantjes tegen gekomen maar daar was niets anders te krijgen dan de slappe Canadese regular koffie. Als wij een reclamebord zien van grote hamburgers krijgen wij de associatie met een Mac Donalds en besluiten we die route te volgen in de hoop dat we daar een sterke bak kunnen scoren. We komen uit bij een botenhuis waar safaris's worden georganiseerd op de Blue River. Voor 80 dollar per persoon kunnen we met 10 personen in een bootje een uur de rivier op om wildlife te spotten en naar een waterval te gaan. Veel geld vinden wij maar we zijn hier maar één keer en er wordt 90% kans gegeven om wildlife te zien, dus we besluiten om dit te doen. We smeren snel een boterham en schuiven die naar binnen zodat we met gevulde magen aan dit avontuur kunnen beginnen. We krijgen een zwemvest aan en een plekje in de boot toegewezen, samen met zes Engelse vakantiegangers. Gids Derrek vaart ons over de Blue River en stopt bij plekjes waar we tussen de bomen turen op zoek naar beren, elanden en herten. We hebben wéér geluk. Eerst zien we tussen de bomen een grote zwarte beer lopen. Even later zien we een kleiner exemplaar die zich verwaardigd helemaal naar de rand van de rivier te komen zodat wij alle kans krijgen te zien hoe hij eet, drinkt en zich beweegt. Geweldig! Ook zien we twee adelaars hoog in een boom. en ook dit is een genietmomentje. Tot slot legt de boot aan op de plek waar we naar de waterval kunnen lopen. Na een fotomomentje daar worden we terug gevaren naar het startpunt en is dit avntuur voorbij. We zijn het er alle vier over eens dat ons geld goed besteed is.
Als wij de parkeerplaats bij de Blue River verlaten en het onverharde pad af rijden naar de weg, kruisen we een spoorbaan. Ellij wijst ons daar op een grote zwarte beer die in zijn uppie langs de spoorbaan loopt te kuieren. Onze teller komt daarmee op 12!
Het is inmiddels 25 graden en we hebben nog ruim 100 kilometer te gaan naar onze bestemming. Om 15.15 uur bereiken we ons Bed & Breakfast 'Blue Grouse' in Clearwater, gelegen op een hoogte van 460 meter, ruim 500 meter lager dan van waar we vertrokken zijn. Afgelegde afstand vandaag is 350 kilometer en het is bij aankomst 18 graden. We worden welkokom geheten door de eigenaresse van het B&B, Regina. Er zijn twee huisjes voor ons gereserveerd waarvan de een groter is dan de ander en een badkamer heeft in plaats van alleen een douche. Cees heeft vandaag de chauffeurstaak op zich genomen en daarom wordt beslist dat hij en Ellij het grootste huisje mogen betrekken. Regina vertelt ons vervolgens dat er in de omgeving op dit moment vier beren zijn met jongen die zich 's morgens vroeg regelmatig laten zien bij dát huisje. Zij geeft instructie wat wél en vooral niet te doen als de beren in de buurt van het slaapkamerraam komen. Dat houdt in: niet pal voor het raam gaan staan maar gepaste afstand houden. Cees en El nemen de strategie door hoe zij zo goed mogelijk voorbereid de beren kunnen filmen als zij zich zouden laten zien. Dat betekent schuiven met meubilair, camera en fototoestel op een strategische plaats klaar leggen en de gordijnen zodanig geprepareerd dat er ruimte is om op gepaste afstand plaatjes te kunnen maken. Afgesproken wordt dat Jan en Gerrie via whatsapp een seintje krijgen als er activiteit rond het huisje is en dat zij zich dan op kousenvoeten en in nachtkledij mogen melden om ook een graantje te kunnen meepikken van het spektakel.
De B&B staat op een prachtig plekje met een heerlijk terras, waar het in het zonnetje goed uitrusten is. Het huis van Regina staat naast onze huisjes en bij haar woning is het een komen en gaan van kolibries, die op een zoetwaterdrankje af komen dat daar in een soort bol op het bordes hangt. Van dit zwaluwachtige vogeltje (uit de orde van de gierzwaluwachtige) blijken 300 soorten te bestaan en dit is een zeer klein exemplaar dat uit Mexico naar Canada blijkt te zijn ' verhuisd' omdat ze temperaturen hier aangenamer vinden. Hoewel 'onze' kolibries dus zeer kleine vogeltjes zijn, mag hun naam wat El betreft met een grote 'K' worden geschreven, want wat zijn het prachtige vogeltjes! Er loopt ook een kat rond, maar die taalt niet naar de beestjes die toch zeer bedrijving rond hem/haar heen vliegen.
Aan het eind van de middag valt er een fikse onweersbui waardoor wij gedwongen worden naar binnen en te gaan. Ons B&B staat op zo'n 30 kilometer van de stad Clearwater in the middle of nowhere, maar op loopafstand zit een restaurant waar Regina voor ons wil reserveren. Daar wandelen we om 19.00 uur, ondanks de bewolking, naar toe. Het restaurant heet The Black Horse Saloon, het is ingericht in cowboy- en indianenstijl en het ziet er erg gezellig uit. We maken onze keus voor het hoofdgerecht en als die bestelling wordt opgenomen wordt er uitgelegd dat we vooraf zelf een salade mogen samen stellen bij de saladebar terwijl ons vlees buiten op een bbq wordt bereid. We worden vervolgens opgehaald als het vlees klaar is en mogen dan zelf onze groenten erbij opscheppen. Tot slot krijgen we een chocoladetoetje en we mogen net zoveel :-) koffie tappen als we maar willen. Dat allemaal voor een zeer billijke prijs in een heel gezellige omgeving. Enige minpuntje is dat het erg hard is gaan regenen en we toch lopend terug naar ons huisje zullen moeten. We zetten er flink de pas in en lopen de ca. 3 kilometer terug in een goed halfuurtje. Onderweg zien we vlak voor onze voeten zomaar uit het niets een hert met elegante stappen de weg oversteken. Voor het goed tot ons doordringt wat we met eigen ogen zien is het dier in het bos verdwenen. Om 21.30 uur zijn we weer 'thuis' en zo hebben we vandaag toch ook weer onze beweging gehad. We drinken nog een drankje met elkaar en maken plannen voor morgen en dan is het tijd voor nog een uurtje lezen en alle indrukken verwerken. Ook vandaag was het weer een perfect day!

woensdag 12 juni
Hoewel we gedurende de nacht en vroeg in de ochtend af en toe naar buiten hebben gekeken of er bedrijvigheid rondom onze huisjes was, hebben we helaas niets kunnen ontdekken. Van Regina horen we dat een beer met een jonkie gisteravond zijn maaltje gras en bloemetjes is komen halen terwijl wij in het restaurant zaten. Met de gedachte dat wij vanavond en morgenochtend nog nieuwe kansen krijgen beginnen we aan een mooie nieuwe dag, het is 8 graden en het ziet het naar uit dat de zon zich vandaag gaat laten zien. Er wordt een fantastisch ontbijt voor ons verzorgd (inbegrepen bij de prijs van overnachting in deze B&B) in de gezellige ontijtkamer waar twee tafels keurig en fleurig gedekt staan. Wij worden op onze wensen bediend met koffie, thee, toast, granen, fruit, muffins, gekookte eieren en desgewenst worden er zelfs pancakes gebakken. Wij vinden de keus ruim voldoende en slaan de pancakes over. Met goed gevulde magen gaan wij om 09.15 uur op weg voor een rit door o.a. het Wells Gray Provincial Park. Om hier te kunnen starten moeten we vanaf de B&B ruim 30 kilometer rijden om bij Clearwater te kunnen beginnen. Omdat dit de enige stad is in de wijde omgeving besluiten we hier maar meteen brood en wat andere 'levensbehoeften' te kopen voordat we aan ons natuur-avontuur gaan beginnen. Clearwater blijkt een stadje te zijn met niet meer dan 3000 inwoners, een echte winkelstraat is hier dan ook niet te vinden. We komen wel een bakery tegen waar we vers brood en een grote beker koffie om mee te nemen kunnen kopen, dus het meest noodzakelijke hebben we! Als we 'toevallig' langs een liquid store komen kopen we ook meteen maar een paar biertjes en een flesje wijn. Nu houdt helemaal niets ons meer tegen om actief te worden!
We rijden het Spahats Creek Provincial Park in, dat net buiten het Wells Gray PP ligt. Over de Clearwater Vally rijden wij naar de Spahats Falls. Als wij daar aankomen is het inmiddels 15 graden en kunnen we luchtig gekleed het pad lopen naar deze waterval. De zon schijnt zo mooi op deze waterval dat we een regenboog zien zo groot als ik hem zelf nog nooit gezien heb! Dit zijn echt van die plekjes waar je heel stil wordt en alleen maar wilt kijken en genieten van wat de natuur te bieden heeft. Maar natuurlijk vertrekken wij niet zonder deze beelden zo goed mogelijk te hebben gefilmd/gefotografeerd.
Onze volgende stop is bij het Shaden View Point waar we een prachtig uitzicht hebben over het dal. De wandeling hier naar toe is niet meer dan 400 meter, dus nu wordt het tijd voor een iets langere trail. We rijden naar het startpunt voor een wandeling naar de Moul Falls Creek, een wandeling over een mooi pad door het bos van 2.5 kilometer naar een mooie waterval. Omdat we niet door een beer verrast willen worden proberen we de mannen te verleiden om een canon te zingen maar veel verder dan 'koek-koek' komen ze niet..... en dan bedoelen ze niet het vogeltje maar 'we hebben zin in koek!' Zoals we de heenweg gelopen hebben gaan we ook weer terug, nu op weg naar actie nummer 4 op ons programma voor vandaag. Voordat we zover zijn zien we langs de kant van de weg een beer die geen zin heeft om te poseren, hij verdwijnt snel in het bos, maar omdat we hem alle vier duidelijk hebben gezien tellen we hem als Yogi 13! Inmiddels is het lunchtijd. We rijden langs een golfbaan waar een restaurant bij lijkt te zijn. Met Cees als chauffeur karren we over de paden van de golfcourt op zoek naar deze eetgelegenheid. De enige link die wij met een golfbaan hebben is dat Jan en El een 'handicap' hebben (El ondanks een zware antibioticakuur nog steeds keelpijn en opgezette klieren, Jan nog dagelijks last van pijnaanvallen die gelukkig steeds niet lang duren), maar een restaurant vinden we hier niet. We rijden daarom door naar het eindpunt van onze rit deze dag, het Clearwater Lake. Hier eten we als lunch gerookte forel met vegetabels, een kommetje met bruine bonen, kikkererwten, bleekselderij en andere kleingescheden rauwkost. We zitten in een restaurantje in the middle of nowhere, er wordt dan ook heel verbaasd gekeken als El telefoneert met haar zus alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Lang leve wifiverbinding + skype!
Na de lunch rijden we de weg terug die we gekomen zijn en stoppen bij de Helmcken Fals. Deze waterval is gelegen in het Wells Gray PP en is met zijn 137 meter hoogte ruim 2 x zo hoog als de Niagara Falls. (Qua breedte winnen de Niagara Fallls). Net voordat we deze waterval gaan bewonderen scoren we beer nummer 14, die ons alle gelegenheid geeft om te zien hoe hij met zijn poot een bloemstengel pakt en deze als een soort trofee in zijn bek neemt om te poseren voor onze camera's. Vanuit de auto, op vier meter afstand, een geweldig gezicht!
Er staat nog een waterval op ons lijstje om te bewonderen, de Dawson Falls. Deze waterval is slechts 5 meter hoog, maar 91 meter breed. Weer een heel ander gezicht en óók prachtig!
Omdat we er niet genoeg van kunnen krijgen rijden we nog een keer terug naar de Spahatts Falls in de hoop dat de zon inmiddels zó gedraaid is dat we nog mooiere foto's kunnen maken dan vanmorgen. Dat dit teveel gewenst is blijkt als we voor de waterval staan. Wij voelen ons tevreden met de resultaten van vanmorgen. Als laatste actie op onze autoroute vandaag stoppen we bij de Green Mountain Viewing Tower, waar we op 1017 meter hoogte vanuit de toren uitzicht hebben over het noordelijke deel van de vallei. Op weg terug naar ons overnachtingsadres zijn we er getuige van hoe sommige eekhoorntjes af en toe als echte kamikazepilootjes proberen de weg over te steken. De twee die wij gezien hebben, hebben het er levend vanaf gebracht, maar dat lijkt meer geluk dan wijsheid. Als wij om 17.45 uur arriveren bij ons B&B hebben we 208 kilometer gereden en weer heel veel onvergetelijke indrukken opgedaan. Temperatuur vandaag was tussen de 11 en 18 graden, overwegend zonnig dus heerlijk om in de natuur te zijn. Omdat we de kans willen benutten om bij ons huisje nog een beer in de achtertuin te spotten gaan we - voor Canadese begrippen - pas laat eten. Helaas geen beer gezien. Wij wandelen dezelfde weg als de avond ervoor naar The Black Horse Saloon en eten er ook nu weer smakelijk. Om 21.00 uur wandelen we terug en als wij dan moe en voldaan de dag afsluiten hebben we toch ook vandaag weer zon 13 kilometer voetenwerk verricht.

donderdag 13 juni
Na een prima ontbijt bij Regina in haar ontbijtkamer, met deze ochtend een grote punt krab quiche vertrekken wij om 09.30 uur naar onze volgende bestemming. Wij nemen afscheid van onze prima gastvrouw en verlaten een prachtig plekje waar we twee overnachtingen hebben gehad waarvan we zeer genoten hebben. De afstand die we vandaag zullen rijden is maar 150 kilometer. De rit gaat over de HW 5 naar Clearwater. We zijn nog maar 15 minuten onderweg als we een bruine beer zien die langs de kant van de weg loopt te kuieren. Wij noteren beer nr. 15! In Clearwater aangekomen wordt er getankt en kopen we koffie in meeneembekers bij een tentje waar we lang moeten wachten op 4 vers gezette bekers omdat het oude apparaat met beleid moet worden bediend. Het is even wachten maar het resultaat is naar tevredenheid, Wij kunnen weer even vooruit. Wij draaien rechtsaf de HW 24 op en rijden door een bosrijk gebied met wat kleine poeltjes en plasjes. Plotseling zien Jan en Cees een grote Mouse die in een meertje aan het grazen is. Het stoppen van onze auto en achteruit rijden om hem goed in beeld te krijgen is voor de Mo:use reden om zich snel uit de voeten te maken. De enige gelukige in ons gezelschap die hem heel goed op de film heeft gekregen is papparazzi El!
10 kilometer voor aankomst bij ons hotel stoppen we bij Horse Lake, daar eten we onze boterhammen op een plekje zonder picknicktafel omdat er nergens in de omgeving een beter plekje te vinden is. We rijden vervolgens het naargeestige stadje 100 Mile House binnen, de plaats waar wij gaan overnachten op weg naar onze volgende bestemming. Dit stadje dankt zijn naam aan de afstand die er bestaat vanaf Lytton naar deze stad en is een deel van de Gold Rush Trail. Het straalt niets uit waar wij enthousiast van kunnen worden. Met enig zoeken vinden wij ons hotel en checken om 13.15 uur in. We zijn allemaal aan een power nap toe en omdat dit stadje beslist niet uitnodigt om op ontdekkingstocht te gaan geven we daar voor een paar uurtjes aan toe. Om15.30 uur trekken we toch de wandelschoenen maar weer aan en lopen we een uur door het stadje op zoek naar een restaurant voor het avondeten. We nemen meteen ook maar de enige attractie van de stad mee in deze wandeling en werpen een blik op het watervalletjes dat deze stad rijk is. Het enige restaurant wat redelijk lijkt te voldoen aan onze wensen ligt direct naast ons hotel. Vanavond dus eten 'naast de deur' en morgen op weg naar Whistler, de stad die in de winter populair is als skigebied, maar ook veel wandelmogelijkheden biedt.