Van Vancouver naar Revelstoke

vrijdag 31 mei
Om 08.00 uur zitten we aan het ontbijt. Ook vandaag nuttigen wij dat weer in ons hotel en dat is wederom een prima keus. Bij het uitchecken leveren we onze parkeerboete in die volgens belofte van de receptionist zal worden verwerkt als niet uitgeschreven. Het parkeertarief voor 3 overnachtingen bedraagt 68 dollar (= 18 euro per dag). We laden de koffers en tassen in onze bolide en rijden maar! Wij verlaten Vancouver en gaan op weg naar onze bestemming voor vandaag, Harison Hot Springs, ongeveer 200 kilometer rijden. Hier zullen we gaan overnachten in een hotel met dezelfde naam met daarachter de toevoeging 'resort & spa'. Nadat we de stad verlaten hebben rijden wij op aanwijzing van de navigatiesystemen van de mannen en een gezonde dosis eigen inschatting in de richting van onze nieuwe bestemming. Niet over tolwegen maar over wegen waarvan we hopen dat die ons onderweg wat verrassingen zullen brengen. We stoppen bij een grote Superstore en kopen daar 2 koeltassen, brood, beleg, fruit en sapjes zodat we onderweg onze eigen lunch kunnen verzorgen. Voor een bakkie van ons favoriete zwarte vocht doen we een Mac Donalds aan. Als we onderweg een afslag zien die naar een waterval verwijst besluiten we die extra kilometers te rijden. We parkeren de auto en wandelen in 5 minuten naar het punt waar we de waterval kunnen fotograferen. Mooie plaatjes en meteen een mooi plekje om boterhammen te smeren.
Ons volgende stopmoment is bij overnachtingsplaats Kilby Campinground, een overnachtingsplaats voor campers, We wandelen hier wat rond om een indruk te krijgen hoe het geweest zou zijn als we met een camper op pad gegaan zouden zijn. Omstreeks 14.30 uur arriveren we bij ons hotel voor 1 nacht. We betrekken kamers op de 3e verdieping met uitzicht op de spa baden die zich buiten bevinden. Omdat El nog steeds niet van haar ontstekingen genezen is besluiten wij onze ontspanning te zoeken in de twee binnenbaden. We trekken wat baantjes in het kleine badje en relaxen in het 2e bad waarin het zo'n 45 graden is. Nadat we ons vervolgens een paar uurtjes teruggetrokken hebben op onze kamer wandelen we om 19.00 uur het hotel uit om te gaan eten bij restaurant Black Forest die volgens onze Google informatie uitstekende schnitzels serveert. Het restaurant ligt op ongeveer 100 meter van het hotel, tegenover het mooie Harison Lake met uitzicht op bergen waar nog veel ijs op ligt. De gasten die in dit typisch Duitse restaurant aanwezig zijn hebben het reuze naar hun zin en maken zoveel kabaal dat een echt gesprek voeren niet mogelijk is, maar de maaltijd smaakt ons goed en er worden mooie pinten bier geschonken dus wij hebben een goeie keus gemaakt.
Na de maaltijd drinken we nog een afzakkertje in de bar van het hotel waarbij we de plannen voor de volgende dag doorspreken. Als wij naar bed gaan zijn we het weer roerend met elkaar eens over de aanpak voor de nieuwe dag en de route die we gaan rijden.

zaterdag 1 juni
Om 08.00 uur vertrekken wij naar onze volgende bestemming voor vandaag, naar de plaats Vernon, weer wat verder oostwaarts in zuidelijk British Columbia. Jan voelt zich inmiddels voldoende fit en stapt daarom vandaag voor het eerst achter het stuur. We laden onze bagage in en rijden vanaf het hotel naar het eerste ontbijttentje wat we tegen komen. Dit blijkt dichterbij dan we denken want binnen 2 minuten staan we voor de deur bij Chuck & Kitty's country restaurant. Zoals in Canada gebruikelijk is kiezen we niet zelf een plekje maar wachten we tot we een tafeltje krijgen aangewezen. We zitten deze ochtend tussen de locals en worden allervriendelijks voorzien van een ontbijt naar keus voor een redelijke prijs. Ook hier is het zo dat de eerste mok koffie of thee betaald moet worden en dat je mok daarna net zo vaak wordt bijgevuld als je maar wenst. Binnen een half uur hebben wij ons smakelijke ontbijt verorberd en kunnen we op weg voor een rit van ongeveer 350 kilometer. Via de Highways 9 en 5 komen op Highway 3 die richting Princeton gaat. We rijden door het Manning Provincial Park, een gebied met hooggebergte en wilde rivieren die we regelmatig langs de weg zien kronkelen. Dit park ligt heel dicht bij de grens de staat Washington in Amerika, Rijdend door het Manning Provincial Park zien we regelmatig herten en omdat we ervan uit gaan dat we ook beren zullen gaan zien spreken we met elkaar door hoe we elkaar erop gaan attenderen op het moment dat een van ons het geluk heeft er één te spotten. Na om de beurt oefenen hoe hard en met welke klemtoon we het woord 'beer' zullen uitspreken zonder de chauffeur te laten schrikken en hoe we elkaar zullen melden wáár deze dan te zien zou zijn, worden we het er uiteindelijk over eens dat we de uren van de klok zullen gebruiken en bij het spotten van een beer dit elkaar zullen melden door bijvoorbeeld - op volume beheersd enthousiast - te zeggen: 'Yogi op 2'. Nu we weten hoe we dit gaan aanpakken kan de eerste beer zich wat ons betreft laten zien!
Via Similkameen Valley rijden wij omstreeks 11.00 uur het stadje Princeton binnen. Dit stadje heeft een rijke geschiedenis op het gebied van land- en mijnbouw en de boekjes die wij bij ons hebben beschrijven dat de inwoners hier erg trots op zijn en hierover graag aan bezoekers van hun stad vertellen. In dit stadje kopen wij vandaag ons brood voor de lunch en in een liquid store wat biertjes en een flesje wijn. Als wij vervolgens wandelend door de hoofdstraat op zoek gaan naar een restaurant voor een kopje koffie worden wij door een zeer authentieke inwoner aangesproken die ons graag uitleg wil geven over gereedschappen en geologische stenen. Wat wij in ons boekje gelezen hebben wordt hiermee letterlijk bevestigd. Het restaurantje waar wij neerstrijken is ingericht als een ouderwetse huiskamer. In een hoekje zitten mensen te lezen en te chillen en het ruikt er naar heerlijk vers brood en gebak wat daar door de uitbaters zelf gebakken wordt. Een plezierig rustpuntje!
Om 12.00 uur vervolgen wij onze weg via een alternatieve route. We passeren de plaats Keremeos, gelegen in de Okangan Valley, daarna Osoyoos en Okangan Falls.
Voor de lunch zoeken we een mooi plekje in de valley dichtbij de rivier. Cees en El smeren de broodjes en Jan en Gerrie hoeven alleen maar te kijken hoe goed zijn dat doen. Denkend aan de beren die wij hopen te gaan zien doet dat verrekte sterk denken aan een bekend liedje!
Na de lunch rijden we door naar Summerland waar we voor de eerste keer deze week gaan tanken. Literprijs voor de benzine is 1,419 dollar (= ongeveer 1,05 euro). Onze auto rijdt ongeveer 1 op 9, niet slecht voor zo'n grote bak! We ontdekken trouwens in de auto nog steeds nieuwe knopjes, kastjes, klepjes, etc. Het doet Ellij de opmerking ontlokken 'die auto is eigenljk net een grote rugzak!'
Over de Highway 97 rijden we vervolgens langs het Okanagan Lake tot aan Kelowna, een grote stad waarvan we het centrum bereiken via een mooie brug. We parkeren de auto, drinken bij Blenz caffé ons favoriete drankje en lopen een rondje om onze benen te strekken. Als wij weer instappen voor het laatste stukje van onze reisdag vandaag hebben we nog 50 kilometer te gaan. Via Oyama bereiken we om 17.15 uur ons hotel in Vernon, een stad gelegen tussen drie meren: Lake Okanagan, Lake Swan en Lake Kalamalka. Ons hotel heet Best Western Vernon Lodge en heeft een cpsubtropische uitstraling, waarbij het restaurant is omgeven door grote planten en waar het zwembad direct aansluit aan het restaurant. Ook in dit hotel zijn de kamers en de bedden weer tip top in orde! We zijn allemaal moe van een lange reisdag (ruim 400 kilometer gereden) en na temperaturen vandaag tussen de 16 en 20 graden is het inmiddels hard gaan regenen. Wij besluiten daarom niet de stad in te gaan op zoek naar een eetadresje maar in het hotel te blijven voor de avondmaaltijd.
De bediening is zoals dat in Canada overal zo is, zeer vriendelijk en voorkomend. Gasten worden standaard begroet met 'Hay guys, how are you?' Deze avond hebben we een zeer vriendelijke en zorgzame serveerster. Als het kommetje water wordt neergezet bij de mannen die spareribs hebben besteld worden ze moederlijk toegesproken: 'look out, it's very hot!'. En als na het eten de tafel afgeruimd wordt en Cees zijn tissues om zijn handen te reinigen niet heeft gebruikt wordt er bezorgd geimformeerd of zijn handjes wel schoon zijn. En dat ze in de restaurants ook van snelheid houden blijkt wel uit het feit dat je na het eten zelden of nooit zelf om de rekening hoeft te vragen. "The bel" wordt op tafel gelegd zodra je hebt aangegeven niets meer te willen bestellen.
Wij hebben genoten van onze maaltijd en de bijbehorende service dus bij het afrekenen voldoen wij aan de ongeschreven wet dat in Canada bij tevredenheid 15% fooi wordt gegeven. We lezen nog een uurtje op onze kamer en bereiden alles voor om morgen weer vroeg te kunnen vertrekken.

zondag 2 juni
Het hotel waar we vandaag ontbijten serveert een basis ontbijt wat bij de overnachtingsprijs is inbegrepen.Voor 5 dollar extra p.p. kan een uitgebreid ontbijt worden besteld. Wij zijn inmiddels bekend met de hoeveelheden die hier normaal gevonden worden dus wij houden het bij de basis keus. Om 09.00 uur gaan we op weg naar onze volgende bestemming, Revelstoke. Bij vertrek is het 13 graden en het belooft een mooie dag te worden. Revelstoke ligt in het noordoosten ten opzichte van Vancouver, in de staat Columbia Valley. Het stadje ligt ingebed tussen de Selkirks en de Monasheen Mountains. Omdat we het leuk vinden om niet alleen de Highway te rijden kiezen we voor een alternatieve route. We nemen een afslag richting Mabel Lake en kopen op weg daar naar toe in de Ashton Creek General Store onze lunchbenodigdheden voor vandaag. Dit is een winkel waar niet alleen brood, kaas, groenten en fruit verkocht wordt, maar men verkoopt ook spijkers, knopen, tangetjes, naaigaren en noem het allemaal maar op. Wij vinden wat we nodig hebben en vervolgen onze weg. Onderweg zien we af en toe een hert en tot onze grote blijdschap is er zelfs een bij die vlak voor onze auto de weg oversteekt. We zijn niet snel genoeg om er een foto van te kunnen maken, maar we hebben hem echt alle vier met eigen ogen gezien! Bij het meer aangekomen blijkt de weg daar ook op te houden. Volgens een bewoner zijn er twee mogelijkheden om terug te komen op onze route: de ongeveer 30 kilometer terug rijden óf 7,2 kilometer terug rijden en dan rechtsaf een onverharde weg op gaan en die helemaal uitrijden richting Revelstoke. Wij kiezen voor avontuur, dus voor de tweede optie. Het is dan ook een teleurstelling als we na zo'n 15 kilometer hobbelen nog steeds niet het gevoel hebben dat we de goede kant op gaan. Ook laten de herten en andere dieren die hier moeten zitten zich niet zien.
We besluiten daarom de 15 kilometer terug te hobbelen en de weg die we heen gereden hebben toch ook maar terug te rijden. We sluiten weer aan op onze route uit het roadbook. Om 13.00 uur stoppen we voor de lunch op een prachtig plekje aan een meer. Daar genieten we in het zonnetje van onze broodjes en het goede leven!
Om 14.30 uur arriveren we bij ons hotel voor de komende twee dagen, The Coast Hillcrest Resort Hotel. We hebben vandaag 245 kilometer gereden en bij aankomst in het hotel is het 18 graden. Het hotel ziet er prachtig uit en we worden hartelijk welkom geheten. Omdat er voor morgen slecht weer voorspeld wordt krijgen we het advies om niet te wachten tot morgen maar nog vanmiddag een wandeling te maken op de Mount Revelstoke, een berg die ligt in het Mount Revelstoke National Park. We dumpen onze koffers op onze kamer en springen in de auto om op weg te gaan voor onze eerste wandeling in een National Park. Na 2 dagen heel veel in de auto zitten zijn we er wel aan toe om weer wat te gaan bewegen. We kopen een ticket voor toegang tot het National Park en maken een pittige wandeling op de Mount Revelstoke. We beklimmen een zeer steil pad en stijgen in een half uur van 1140 meter naar 1270 meter. Het pad loopt vanaf de weg in een lus terug naar de weg dus de terugweg gaat over de verharde weg flink dalend naar beneden. Voldaan; over deze prestatie rijden we naar naar een grote stuwdam die een indrukwekkend uitziet. daar spotten we een eekhoorn die in dit gebied voorkomt, een Columbia ground squirel. Het diertje laat zich geduldigd fotograferen en filmen, dus onze dag is goed!
Inmiddels is het 18.30 uur. Na een rondje rijden door het beslist niet bruisende stadje (wellicht omdat het zondag is?) belanden we in een restaurant waar ook de locals lijken te komen. Hier eten we een smakelijke maaltijd en nadat we er ook ons kopje koffie hebben gescoord rijden we terug naar het hotel. In de gezellige lobby drinken we een biertje/wijntje en maken we plannen voor de dag van morgen. We hebben het idee dat het vanaf nu elke dag een beetje mooier zal gaan worden en dat we binnenkort toch ook echt wildlife zullen gaan zien.