Ontdekkingstocht in Vancouver

Dit reisverhaal wordt geschreven als dagboek voor onszelf. Er staan daarom details in die wellicht alleen voor onszelf interessant zijn. Voor wie ons avontuur op afstand wil mee beleven staan in dit verslag onze activiteiten en ervaringen van dag tot dag beschreven.

Dinsdag 28 mei
Tot in de puntjes voorbereid staan wij om 10.00 uur kant en klaar om door zoon Ralph naar Schiphol te worden gebracht. Met een gevoel van gezonde spanning over wat dit avontuur ons zal gaan brengen worden we keurig op tijd voor vertrekhal 3 afgeleverd. De parkeerplaatsen voor de vertrekhal heten niet voor niets'kiss en ride', dus we nemen nog even een momentje de tijd om afscheid te nemen en natuurlijk horen daar ook de laatste goed bedoelde moederlijke raadgevingen bij. Met het gevoel van 'nu loslaten en genieten' zoeken wij onze weg naar incheckbalie 21 waar we Cees en Ellij zullen treffen. En daar begint het eerste spannende moment van ons reisavontuur: geen Cees en Ellij te zien en ook geen berichtje via telefoon waarom ze er NIET zouden zijn. Wij zoeken zelf telefonisch contact en dan blijkt dat Cees en Ellij wél al op Schiphol gearriveerd zijn maar eerst nog langs de EHBO zijn voor een doktersadvies voor Ellij die een fikse griep heeft met daarbij behorende koorts, neusholte-/ en keelontsteking. Ons rest niets anders dan een sterke kop koffie (gelukkig ons favoriete drankje!) te kopen en te duimen voor een knappe dokter die de juiste pillen voor zal schrijven om toch te kunnen vliegen. Terwijl wij wachten komen Ina en Jeroen, zus en zwager van Ellij en Cees, met vriendin Anneke ons gezelschap houden. Zij zijn naar Schiphol gekomen om hun zus en zwager uit te zwaaien. In totaal nu vijf personen die de spanning met elkaar kunnen delen. Officieel moeten we uiterlijk 3 uur van tevoren, om 11.15 uur, inchecken. Dat gaat niet lukken, maar een melding door Jan bij de balie is voldoende om ons wat extra tijd te geven. Om 11.30 uur komt er een verlossend telefoontje van Cees dat de arts Ellij een antibioticakuur en neusdruppels heeft voorgeschreven en dat ze met deze medicijnen op pad mag. Onnodig te zeggen dat stijgen en dalen geen pretje voor haar zal worden. Nadat we afscheid hebben genomen van de uitzwaaiers checken wij in bij de balie van Air Transat en dan gaan we op weg naar de gate waar we wachten op het boarden.
In de rij voor het boarden worden Cees en El begroet door een oud-collega van Cees die samen met zijn vrouw dezefde reis gaat maken. Volgens deze collega ziet Cees er verrassend goed uit nadat hij gestopt is met werken. Volgens Cees kan zijn jeugdige uitstraling verklaard worden doordat hij geen werkstress meer heeft. Dat belooft wat voor ons voor het moment dat wij zover zijn!
Ons vliegtuig vertrekt om 14.15 uur, stipt op de geplande vertrektijd. Taxien naar de startbaan duurt 15 minuten en dan zijn we los van de grond, het begin van een vlucht van 7715 kilometer. Op het moment dat we hoog in de lucht zijn krijgt Jan een pijnaanval door de nawerking van een galblaasoperatie die heviger is dan die hij de afgelopen weken heeft ervaren. De eerste uren van de vlucht zijn daardoor voor hem beslist geen pretje. Voor Ellij is de hele reis zwaar, zij heeft erge last van oor-, keel-, en holtepijn. Ondanks alles hebben we een prima vlucht. We vliegen over Noorwegen, IJsland, en Groenland en zien prachtige landschappen en ijsvlaktes onder ons voorbij trekken. Over Oost Canada vliegen we naar onze bestemming aan de westkust waar we na een vlucht van 9 uur en 15 minuten om 23.30 uur landen. Met Jan gaat het weer goed, en hoewel El zich kranig gehouden heeft is het voor haar een zware reis geweest. De klok wordt verzet naar de plaatselijke tijd, dat betekent dat, tewijl in Holland iedereen al zo'n beetje op één oor zal liggen, wij onze klokjes op 14.30 uur zetten. De paspoortcontrole en het verzamelen van de koffers verloopt voorspoedig. Vanaf de luchthaven lopen we binnen vijf minuten naar het autoverhuurkantoor. Daar hebben we binnen 10 minuten de zaken geregeld om 'onze' auto in ontvangst te kunnen nemen. De auto is een 7-persoon Chrysler met voorin plaats voor de chauffeur en de reservechauffeur (om de beurt dienst, Cees als eerste), erachter 2 stoelen voor de dames die zich daar prima kunnen installeren met de fimcamera. De 3-persoons bank achterin wordt ingeklapt om ruimte te bieden aan 4 koffers en 4 rugzakken. Om klokslag 16.00 uur zijn wij deelnemer aan het verkeer in Vancouver en zijn we op weg naar ons eerste overnachtingsadres. Met het vertrouwde navigatiesysteem van onze mannen rijden we in één keer goed en staan we om 16.30 uur geparkeerd in de parkeergarage van hotel Sandman downtown in de West Georgia Street, en kunnen we inchecken voor onze kamers voor de komende 3 nachten. Cees en El gaan vertoeven op de 7e etage, wij op de 10e. De kamers zijn mooi, schoon en netjes en er staan 2 bedden in die per stuk nét te klein zijn om samen in te slapen, maar groot genoeg om er in je eentje bijna overdwars in te passen! Dikke matrassen, prima vering, alles lijkt aanwezig om van een goede nachtrust te kunnen genieten!
Nadat we ons in onze kamers hebben geïnstalleerd en een uurtje de tijd hebben genomen om ons wat op te frissen wandelen we om 18.00 uur Vancouver in op zoek naar een pinautomaat voor de eerste Canadese dollars en daarna gaan we op zoek naar een plekje om te eten. We kiezen voor een soort pub waarvan we het idee hebben dat we daar een redelijke maaltijd kunnen scoren. Het blijkt echter dat we het zullen moeten doen met een soort van veredelde hamburger met frietjes waarvan je heimwee krijgt naar de Mac Donalds! Alleen Jan heeft een goeie keus gemaakt en smult van een steak! We doen het er mee, morgen maar op zoek naar gezonder! Om 20.30 uur gaat bij ons allemaal het lampje uit, we zijn dan 24 uur in touw geweest zonder nachtrust en onze 'luikjes' vallen dicht.

Woensdag 29 mei
Vroeg naar bed gaan is één ding, maar een fikse nacht door slapen is niet voor iedereen weggelegd. Terwijl Jan voor het eerst in weken zonder pijn een hele nacht door slaapt ben ik om 01.00 uur wakker, om 02.00 uur opnieuw na een paar uur dommelen om 05.00 uur toch echt klaarwakker. Op de 7e etage is het ongeveer hetzelfde, Cees heeft een prima nachtrust gehad maar El heeft alle uren langs zien komen. Het belet ons alle vier niet om vandaag actief op pad te gaan om Vancouver te verkennen. Voordat het zover is begint de dag met een verrassing. Voordat we gaan ontbijten gaan we de parkeerkaart die we gisteren bij het inchecken hebben gekregen achter de voorruit van de auto leggen waardoor we de komende dagen in de garage van het hotel kunnen parkeren voor 8 dollar per dag. Natuurlijk had die kaart daar gisteren al moeten liggen... dat er een bon onder de ruitenwisser zit is dus geen echte verassing maar wel een zeer onaangename! 100 Canadese dollars betalen omdat de auto op een parkeerplaats staat waar hij mag staan.... toch maar proberen om dat ongedaan te krijgen! Een goed gesprek met de receptionist van het hotel blijkt te helpen. Parkeerbon + parkeerkaart inleveren bij vertrek vrijdag en het komt goed! En dan nu ontbijt! Wij kiezen ervoor om dat in ons hotel te nuttigen en daar krijgen we geen spijt van. Er wordt hier een prima ontbijt verzorgd, voor Cees gebakken eieren met spek, aardapelgratin en bruine geroosterde boterhammen, voor El, Jan en Gerrie pancakes naturel met vers fruit. Géén kleine porties, dus de magen zijn goed gevuld als wij op pad gaan.
We hebben besloten om vandaag Vancouver wandelend te gaan verkennen. We kiezen voor een down town wandeling richting oosten. Deze wandeling begint o ongeveer 15 minuten lopen vanaf ons hotel bij het Waterfront Centre. Op weg daar naar toe komen we door de wijk Gastown langs de Steam Klock, de eerste klok ter wereld die op stoom liep. Schuin tegenover het Waterfront Centre staat een van de herkenningstekens van de stad, de vijf 'zeilen' van de Canada Place. We wandelen door de wijk Chinatown, waarvan Pender en Main Street de levendigste straten zijn. Er zijn veel winkels te zien met exotische groenten, fruit en zeedieren. Overal in Vancouver zien we zwervers en daklozen, ook in deze wijk is dat het geval en dat geeft een deprimerend gevoel. Ons volgende doel is Carral Street waar de Dr. Sun Yat-Sen Classical Chinese Garden ligt. Het park is gratis toegankelijk, voor toegang tot de Garden moet betaald worden. Het regent echter al de hele dag waardoor het niet uitnodigt om de Garden in te gaan, wij houden het bij een wandelingetje door het park. Het vervolg van onze wandeling brengt ons door de Smith Street en de Davie Street, een van Vancouvers meest trendy wijken met restaurants, bars en boetieks.Terug bij het Waterfront Centre nemen we de watertaxi om naar Grandville Island te varen, een tochtje van ongeveer 15 minuten met een prachtig uitzicht op de skyline van Vancouver. De overtocht wordt gemaakt in een klein bootje waar ca. 20 personen een zitplaats is. (Ze zijn er nóg kleiner!). Wij zijn de enige passagiers dus we kunnen filmen en fotograferen vanaf elk gewenst plekje. Jammer dat het regent en zo bewolkt is, maar ondanks dat is de skyline prachtig! Op het eiland aangekomen bezoeken we de Public Marked. Dit zijn markthallen waar hapjes bereid en verkocht worden uit alle landen en waar veel culinaire delicatessen te koop zijn. Het staat bekend als gastronomisch hoogtepunt bij een bezoek aan Vancouver, dus wij zijn op de goede plek om te lunchen! Wij willen een gezonde hap en kiezen daarom voor een broodje met heerlijk beleg. Dat de Canadezen zelf ook dol zijn op al het lekkers dat in deze markthallen te koop is blijkt wel uit de vele bezette tafeltjes en de rijen voor alle kraampjes. In de markthallen is ook een versmarkt gevestigd. Hier vergapen we ons aan prachtig gerangschikt vlees, koekjes, groente en fruit. Het zijn ware kunstwerkjes die hier worden uitgestald en dat levert mooie plaatjes op. Vanaf het eiland wandelen we over de Granville Bridge terug en steken op deze manier het water over om weer terug te komen in de straten die ons terug leiden naar ons hotel. We wippen nog even een supermarkt in voor een rol biscuit en een flesje wijn (wat later blijkt alcoholvrije wijn te zijn en smaakt naar 'pleegzusterbloedwijn'!). Als we om 15.30 uur op onze kamer arriveren hebben we 15 kilometer met de benenwagen afgelegd, tijd dus om de voetjes even een paar uurtjes rust te gunnen. Om 19.00 uur vertrekken we opnieuw wandelend naar het centrum waar we in restaurant Earls, waarvan Ellij goeie recensies heeft gelezen in haar boekje, de avondmaaltijd gaan nuttigen. De beschrijving uit het boekje dat hier de locals komen lijkt te kloppen, en óók dat het er erg rumoerig kan zijn! Wat niet in het boekje staat is dat de bediening bestaat uit meisjes die blijkbaar geselecteerd zijn op 'niet ouder dan 20, op hoge hakken kunnen lopen, en qua postuur letterlijk "om door een ringetje te halen". Daarvan genieten is alleen voor Cees weggelegd, want Jan heeft al zijn energie weer nodig voor een pijnaanval. Gelukkig dit keer binnen een kwartier onder controle, net op tijd om zijn bestelling met smaak te kunnen verorberen. Na de maaltijd gaan we terug naar het hotel waar we in de bar naast het hotel een kopje koffie gaan drinken. In de bar hangen - ongelogen! - 20 televisieschermen aan de muur. Gelukkig staan ze allemaal op dezelfde sportzender, dus waar je ook kijkt, je ontkomt er niet aan aan te zien dat er gevoetbald wordt! De bediening in déze bar is geselecteerd op 'niet meer aan dan bedekking van het meest in het oog springende vrouwelijk schoon'. De bestelling '3 koffie en 1 thee' wordt aangevraagd omgezet in 4 koffie..... die vervolgens niet te drinken is! Als de assertiefste van ons vieren (3 x raden wie dat is) dit meldt aan de serveerster is het antwoord: 'forget the caffee!' De mokken worden weggehaald en de mannen spoelen de vieze smaak weg met een pint. Terwijl wij gedwongen tv beelden voorbij zien flitsen zien we buiten grote rijen mensen de weg oversteken richting parkeerplaats. Daar lijkt iets bijzonders te doen. Als wij vragen aan de serveerster of zij ons kan vertellen wat er aan de hand is krijgen we als antwoord dat het de fans zijn van de voetbalclub Vancouver die teleurgesteld op weg zijn van het stadion (gelegen schuin achter ons hotel) naar huis. Hun club heeft zojuist de wedstrijd verloren die wij op alle 20 schermen in de bar hebben zien langskomen! Als wij onze bestelling afrekenen hoeven we alleen 2 pints te betalen, de koffie is inderdaad vergeten!! Om 21.30 uur vertrekken we naar onze kamer. Er moet nog huiswerk gemaakt worden om een programma voor de dag van morgen te bedenken en een nachtje goed slapen lijkt geen overbodige luxe.

Donderdag 30 mei
Slapen is weer niet voor iedereen naar wens verlopen, maar we voelen ons fit genoeg om toch al om 08.00 uur aan het ontbijt te zitten. Vandaag voor Jan gebakken eieren met spek, voor Cees en de meisjes omelet met geroosterde boterhammen. De mokken koffie die we erbij krijgen zijn groot, en ook het ontbijt is naar Amerikaanse begrippen. Wij gaan weer flink actief aan de slag vandaag om die calorieën te verbranden! We starten met een wandeling van 3 kilometer vanaf West Georgia Street naar Stanley Park. Aan het begin van dit park zit fietsverhuurbedrijf Spokes. Hier huren we fietsen om een tour over het fietspad rondom het Stanley Park te maken. Dit park, dat wordt beschreven als een van de mooiste en afwisselendste parken ter wereld, is 450 hectare groot waarvan grote delen begroeid zijn met regenwoud. Op de fiets gaan wij de Seawall Promenade verkennen. Een eerste stop wordt gemaakt op de plek waar een aantal totempalen staan die van verschillende plaatsen langs de westkust hier naar toe zijn gebracht als eerbetoon aan het Indiase erfgoed. Onderweg stoppen we nog verschillende malen om de uitzichten op Vancouver Island in ons op te nemen en vast te leggen. Na deze mooie fietstocht van 11 kilometer leveren wij de fietsen weer in en vervolgen we onze weg wandelend naar Canada Place waar we, vanaf de oostkant van het complex een prachtig uitzicht hebben over de haven. Na een koffiemomentje met een lekkere muffin gaan we wandelend terug naar ons hotel. In de loop van de middag gaan we met de auto naar het noorden van de stad voor ons laatste onderdeel van het wensenlijstje 'wat willen we zien in Vancouver', een wandeling over de Capilano Suspension Bridge. Deze brug is 137 meter lang en zweeft 70 meter boven een ravijn. Aangekomen op de plek waar deze brug ligt blijkt dit een onderdeel van een soort amusementspark te zijn. Het kost 35 Canadese dollar per persoon om naar binnen te mogen (omgerekend ca. 25 euro p.p.), een fiks bedrag, maar we zijn hier niet voor niets naar toe gereden dus we tellen de flappen er voor neer. Eenmaal in het park is het eerste wat onze aandacht trekt een aantal mooie houtsneefiguren. Het park ziet erg commercieel uit, maar ook keurig ingericht en onderhouden en de brug over het ravijn ziet er indrukwekkend uit. Terwijl El zich als cameravrouw opwerpt gaan Cees, Jan en Gerrie de uitdaging aan aan over de wiebelende brug naar de overkant te gaan. Eerlijkheid gebied te zeggen dat we engere dingen hebben gedaan, maar we hebben er voor betaald dus is dit niet doen is géén optie. Met een kopje koffie op een terrasje en een gezellig gesprekje met een Canadese reisleider die met een Australisch gezelschap onderweg is en helemaal idolaat is van ons koningshuis besluiten wij ons bezoekje aan dit park. Op weg terug naar het hotel maken we nog een stop bij de Cleveland dam, waar we weer eens getuige kunnen zijn wat de kracht van water is.
Terug bij ons hotel trekken we ons een uurtje terug op de kamer om rond 19.00 uur nog één keer in Vancouver te gaan eten. Vanavond valt restaurant Caché de eer te beurt om ons te verwennen. We kiezen voor een driegangenmenu dat uit heerlijke, niet te grote, porties bestaat, opgediend op culinair opgemaakte borden en als wij met ons buikje rond het restaurant verlaten kunnen we niet anders zeggen dan dat we heerlijk gegeten hebben. Wandelend terug naar het hotel waar we nog even doorlopen om een glimp op te vangen van het verlichte stadion en van een futuristisch verlichte bol: het Science Centre.
Nog één nachtje slapen in Vancouver. Morgen vertrekken we naar Harison Hot Springs, ongeveer 130 kilometer rijden vanaf Vancouver.
Nieuwe verhalen volgen.