Snorkelen en fietsen(?) op Gili Trawangan

Woensdag 8 juni
Na een nacht in een koele kamer met een goed bed en heel weinig geluid van buiten zitten we toch al weer om 08.00 uur aan het ontbijt. Deze vakantie is het vroege-vogel-ritme ons zo goed bevallen dat we ’s morgens alle vier met gemak vroeg uit ons bed kunnen komen. Dat we tijdens het ontbijt niet erg spraakzaam zijn heeft niets te maken met een ochtendhumeur maar alles met de vermoeidheid die we voelen na bijna 4 weken indrukken opnemen tijdens onze reis en de activiteiten die we hebben ondernomen. Dat we het de laatste dagen van onze vakantie rustig aan zouden doen is iets wat we van tevoren met elkaar hebben afgesproken, maar de werkelijkheid is dat we nog niet klaar zijn met ons programma van wensen. Op Gili Trawangan waar we de laatste dagen van onze vakantie doorbrengen zijn er 4 activiteiten om te ondernemen. Je kunt het eiland van 6 vierkante kilometer rondwandelen in ongeveer 2 uur tijd. Optie 2 is dezelfde afstand afleggen door een ritje met een paardenkar. Derde mogelijkheid is om een fiets te huren en het eiland rond te fietsen in ca. 1 uur tijd. De laatste activiteit die ondernomen kan worden is snorkelen langs de kustlijn of door met een bootje de zee op te gaan en dan snorkelen rondom de andere twee Gili eilanden (Gili Meno en Gili Air). Wij kiezen vandaag voor in de ochtend snorkelen langs de kustlijn bij ons eigen bounty eiland Gili Trawangan. Ons eiland is het grootste van de drie en heeft aan n kant van het eiland een lange reeks van restaurants, hotels, souvenirwinkeltjes en eettentjes. ’s Avonds zijn de plekjes waar de jongeren zich verzamelen er makkelijk uit te halen door de harde muziek die er klinkt en de overvolle sta-, hang- of zitplekjes. Geen plaats voor ons om daar aan te schuiven en dat geeft niet want dit is het laatste waar we zin in zouden hebben, maar gelukkig zijn er ook genoeg tentjes waar wij (ondanks de vaak harde muziek) ons kopje koffie of de avondmaaltijd kunnen scoren. Zo ver is het nog niet vandaag, de dag is nog maar net begonnen en wij zijn op weg naar mr. Eddie, een Indonesische jongeman die we in ons rare hotelletje in Tetebatu hebben ontmoet. Hij blijkt op Gili Trawangan bungalows te verhuren en ook snorkelmateriaal. We huren bij mr. Eddie ons snorkelmateriaal en zoeken en vinden een gezellig plekje op het strand onder een prieeltje waar we naar eigen keus in de zon kunnen zitten of juist niet. Zelfs onze koffie kunnen we er bestellen en hier laten opdienen! Terwijl Cees en Jan met duikbril, snorkelpijpje en flippers aan de voeten te water gaan om aan hun eerste snorkelronde te beginnen krijgen Ellij en Gerrie bezoek van een Molukse strandverkoper die flesjes massageolie probeert te slijten wat gemaakt is van een wortel die volgens hem alleen op de Molukken groeit. Natuurlijk zijn de dames niet van plan om iets te kopen maar hij vertelt zijn verhaal zo vertederend (familie in Capelle aan den IJssel…, Nederland zo goed voor Molukka people…! Jullie goed voor mij, ik goed voor jullie… goedkope prijs…. Ochtendprijs…), onderwijl onze nek, hoofd en armen masserend, dat wij hem vandaag als het ‘goede doel’ kiezen en na flink onderhandelen allebei een flesje van zijn wonderolie kopen voor de vriendenprijs van € 5,-- per flesje. Hij vraagt ons wel om aan niemand te vertellen dat hij zijn massageolie zo goedkoop aan ons verkocht heeft en dat we het meteen weg moeten stoppen voordat andere strandverkopers zien dat hij in hun wijk heeft lopen handelen. Het klinkt allemaal nogal geheimzinnig, dat wij gematst zijn wagen we te betwijfelen, maar dat we hem een goeie dag bezorgen weten we zeker! Terwijl Ellij op de tassen past gaan Cees, Jan, en dit keer ook Gerrie het water in om de onderwaterwereld te bewonderen. Nog geen 10 meter vanaf de kant zijn de eerste vissen al te zien en is het echt genieten van wat er onder water leeft. Tot de lunch kunnen we ons op deze manier lekker bezighouden en als we om 12.30 uur onze snorkelspullen weer inleveren blijkt dit verzetje ons in totaal niet meer dan € 9,-- te kosten. Leuke activiteit voor weinig geld! Op weg terug naar ons hotel huren we fietsen om na de lunch en een middagdutje een rondje over het eiland te maken. Dat de maten van de fietsen zijn toegespitst op Indonesische mensen en niet op grote Hollanders, dat weten we inmiddels, dus dat weerhoudt ons er niet van om met de best passende fiets genoegen te nemen. Fietshuur voor een halve dag kost € 3,-- per persoon, dus ook dat kan geen reden zijn om het niet te doen. Dat er een andere reden zou kunnen zijn om niet te gaan fietsen zullen we later in de middag merken. Fietsend vanaf de verhuur tot aan ons hotel is ongeveer 5 minuten en in die tijd merken we al dat de zadels niet recht blijven staan, dat de remmen te wensen overlaten en dat ook de versnellingen niet helemaal functioneren zoals het hoort. Ach, het gaat om een uurtje fietsen, dus we doen het er maar mee.
Eerst lekker lunchen bij een Italiaans restaurant net naast ons hotel. Terwijl wij van onze lunch genieten zien we een boot aankomen,volgeladen met balen rijst, zakken met schone handdoeken en badslippers, bossen hout voor het maken van vuur, watertonnen met zoet water, etc. De boot wordt uitgeladen door veelal vrouwen die al deze artikelen op hun hoofd vanaf de boot naar de kant dragen en van daar naar de hotels/restaurant waar deze bestellingen moeten worden afgeleverd. Dit is een dagelijks terugkerende activiteit, allemaal om de wensen te kunnen vervullen van de vakantiegangers op deze eilanden. Het levert mooie plaatjes op en ook al weten we dat deze job voor veel mensen hun manier is om aan inkomsten te komen, maakt het ons er ook van bewust dat wij onze lunch hier kunnen nuttigen door de klus die door deze vrouwen geklaard wordt.
Terwijl de mannen een uurtje gaan slapen of lezen maken de meisjes nog een wandeling langs de winkeltjes om nog wat laatste souvenirtjes te scoren.
Om 16.30 uur is het zover en beginnen we aan de rondrit op onze tijdelijke fietsen over het eiland. We komen er al snel achter dat ons hotel langs het beste stuk van de weg ligt want na 10 minuten fietsen wordt de weg steeds slechter en in plaats van fietsen wordt het daarna buffelen en klunen om onze weg te kunnen vervolgen. Dat we het ritje met de paardenkar niet hebben gemaakt is een juiste keus geweest want we komen over stukken weg wat beter als zandbak bestempeld kan worden en onderweg zien we hoe passagiers van een paardenkar uit moeten stappen om te helpen de kar door het zand te duwen omdat het paardje zijn’ vracht’ er niet doorheen getrokken krijgt. Wij zweten ons rot maar geven niet op en zwoegend en ploeterend komen we weer uit aan de kant van het eiland waar ons hotel ligt. Als we de fietsenverhuurder passeren besluiten we ons rondje eiland niet verder af te maken en leveren we onze fietsen meteen in. Wij zijn er klaar mee! Vanaf de fietsverhuurder is het nog 10 minuten lopen naar ons hotel. Dat lukt nog net maar daarmee is het wat ons betreft mooi geweest wat betreft actief bezig zijn vandaag. We ploffen neer op een terrasje voor een welverdiend verkoelend drankje. Uitzicht over zee en op de contouren van het eiland Lombok.
We gaan rond 20.00 uur eten in het restaurant bij het hotel. Voornaamste reden voor deze keus is de band ‘The Yellow Jacket’ die we hier gisteravond hebben zien spelen en die hier ook vanavond weer zal optreden. In de reisgids van Ellij staat weliswaar vermeld dat de maaltijden bij ons hotel niet van grote klasse zijn, maar het boekje is 2 jaar oud, dus we gaan ervan uit dat dit inmiddels verbeterd zal zijn. Niets is minder waar: we krijgen een tafeltje toegewezen waar nog een enkele vork, servet en lepel liggen en dat wordt niet aangevuld. Op het moment dat wij ons eten krijgen opgediend hebben we geen bestek en als dat er na veel heen en weer geloop eindelijk is blijkt ook nog dat een deel van het eten koud is, een soort biefstuk droog en taai is, en een visgerecht te sterk gekruid. Als er gevraagd wordt of alles naar wens is, is een eerlijk antwoord niet meer dan logisch. Dat ze het in Indonesië verschrikkelijk vinden als de klant niet tevreden is blijkt uit de reacties van het bedienend personeel. Ze zijn er helemaal van streek van, buigen als knipmessen onderwijl excuses aanbiedend. Hoewel wij het geheel terecht vinden dat wij gezegd hebben niet tevreden te zijn voelen we ons er ook erg ongemakkelijk bij. Het is met name de kok die zijn werk niet goed gedaan heeft maar het bedienend personeel voelt zich schuldig. We krijgen ter compensatie vers fruit als dessert aangeboden op kosten van het restaurant. Hoewel we eigenlijk geen van vieren trek meer hebben nemen we dit aanbod uitbeleefdheid aan en werken we dit zo goed en kwaad als het gaat naar binnen. Als we ter afsluiting koffie bestellen en deze niet warm blijkt te zijn is ook dit reden om er iets van te zeggen. Dat dit komt omdat het hard waait en de koffie zo’n 20 meter bij ons vandaag gemaakt wordt is geen excuus. We krijgen nieuwe koffie aangeboden die iets warmer is en daarmee is het klaar. Met een katterig gevoel verlaten we het restaurant. Genieten van de band is niet helemaal gelukt door alle andere ergernissen, maar ook dit hoort bij vakantie. Als we om de avond af te sluiten nog een laatste drankje kopen bij een restaurantje in de buurt van het hotel besluiten we om hier morgenavond te gaan eten in de hoop dat we het dan beter treffen. Het is bedtijd!

Donderdag 9 juni
Opnieuw vroeg aan het ontbijt. We hebben gisteren bij een kantoortje een boot geboekt voor 4 personen om vandaag te gaan snorkelen rondom de drie Gili eilanden. We vertrekken om 09.30 uur en moeten ons om 09.00 uur melden om flippers te passen. We vertrekken met een originele (lees: oude) boot met van houten balken gemaakte draagvleugels waarvan er n een bypass heeft ondergaan. In de bodem van de boot is glasplaat aangebracht zodat ook vanuit de boot het onderwater gebeuren kan worden bekeken. De zee is kalm en we varen in een rustig tempo naar onze eerste snorkelplek. Flippers aan, snorkelbrillen op, pijpje in de mond, trapje af en plons! Genieten!!! Ellij blijft aan boord om de snorkelavonturen van Cees, Jan en Gerrie op film vast te leggen. Tweede stop is in de omgeving van Gili Meno. Hier zijn de vissen nog groter en talrijker dan bij de eerste stop. Twintig minuten rondzwemmen met snorkeluitrusting gaat snel en dat we schildpadden die hier ook zouden zitten niet zien vinden we niet eens heel erg wat er is genoeg ander moois te zien! Derde stop is bij Gili Air en ook hier is het prachtig om te zien wat er onder water leeft. Veel koraal, heel veel kleine visjes, veel grotere en af een toe wel een van een halve meter. Als de schipper van onze boot brood in het water gooit en wij daar stukje van in onze handen nemen komen de vissen zelfs naar ons toe om het brood uit onze handen te halen. Ze komen zo dicht aan de oppervlakte dat Ellij vanuit de boot dit mooi op film kan vastleggen. De lunchstop is bij Gili Air, het kleinste eiland van de drie met niet meer dan 500 bewoners. Vergeleken bij Gili Trawangan is dit een heel stil eilandje. We begrijpen waarom dit een eiland ‘geschikt voor mensen die op Honymoon reis zijn’ wordt genoemd want hier valt niet anders te genieten dan van elkaar en het prachtige uitzicht op zee. We varen om 12.30 uur terug en stoppen nog een laatste keer om te snorkelen. De zee is wat ruiger dan op de heenweg en zo’n 10 minuten voordat we terug zijn op onze bestemming Gili Trawangang breekt de houten balk bij de bypass in tweeën. De balk drijft in twee delen naast de boot, we schommelen iets harder op het water en er wordt iets langzamer gevaren. Maar onze schipper zet ons weer veilig aan wal. We zijn een mooie ervaring rijker en met nog een halve dag te gaan voordat we op weg naar huis gaan is het tijd voor een middagdutje. Langer dan tot half vier gaat dit niet lukken want dan schalt weer de oproep tot gebed van de Moskee over het eiland, dit keer door een jonge leerling die overduidelijk nog veel moet oefenen!
Wij lopen naar de receptie voor een check op onze terugreismorgen en als we horen dat we pas om 11.00 uur vanaf het eiland vertrekken weten we dat we nog een rustige avond krijgen. Koffers inpakken kan morgenochtend vroeg!
We ploffen neer op een terrasje waar Ellij bij het afrekenen door de ober met de Nederlandse woorden ‘bedankt voor uw glimlach!; waarop hij eraan toevoegt nog een Nederlandse zin te kennen”; Ik snap er ballen niet van!!’ Of hij weet wat dat betekent weten we niet maar leuk is het wel!
We maken nog een wandeling door de enige straat die dit eiland rijk is. Terwijl de heren op een volgend terras zijn neergestreken doen de dames nog een poging om een sarong te kopen maar als zij de beestjes tussen deze bonte lappen rond zien lopen besluiten ze toch maar daar van af te zien. Op zoek naar onze mannen slaakt Ellij plotseling een vreselijke gil….. zij verkeert in de veranderstelling in de paardenpoep te zijn gestapt…. Gelukkig is het niet meer dan een hoopje zand wat over is gebleven van een zojuist geasfalteerd stukje weg. Gelukkig een stap in het zandhoopje en niet op het nieuwe stukje straat, hoewel…. daarmee had zij wel een walk of fame achter kunnen laten op dit eiland! :)
Na ons te hebben opgefrist in ons huisje gaan we om 19.30 uur op stap voor een laatste avondmaaltij op Gili Trawangan. Na ons diner zullen we nog een bezoekje brengen aan de bar bij het restaurant om onze favoriete band ‘The Yellow Jacket’ nogmaals te zien optreden en dan breekt onze laatste nacht op dit eiland aan. Morgen beginnen we aan onze terugreis naar huis. Zaterdag 11 juni zullen wij om 08.15 uur op Schiphol landen en daarmee zal aan deze fantastische reis een einde komen. Onze laatste indrukken en belevenissen volgen zodra we thuis zijn.

Dank voor alle leuke reacties de afgelopen weken. Leuk om te weten dat veel mensen ons volgen en elke reactie die we krijgen geeft ons het gevoel dat we even contact hebben met ‘thuis’!