Terugblik op 8 dagen Lourdes

Wij hebben de wekker gezet op 05.45 uur, na het douchen pakken we onze koffer in gaan we trachten deze beneden te krijgen met de enige lift die het doet in ons hotel.

Wij hebben onze kamer op de 4e verdieping van het hotel wat 10 verdiepingen heeft. Als de lift vanaf de begane grond omhoog gaat, gaat hij meteen naar de verdieping waar het eerst op de knop gedrukt is. Als dat een hogere etage is dan waar wij op 4 hebben gedrukt, dan slaat hij onze verdieping over. Naar beneden stopt hij vervolgens wel maar dan zit de lift meestal al vol met instappers op de hogere verdiepingen. Als we lang moeten wachten gaan wij meestal de 4 etages maar lopen, maar met onze koffers en handbagage die om 08.30 uur beneden moet zijn trekken wij er maar een half uurtje voor uit om te wachten tot de lift eindelijk een keer op verdieping 4 zal stoppen en dan ook nog ruimte voldoende heeft om onze koffers te vervoeren. Om 06.30 uur starten wij onze poging. Als na 10 minuten het geluk ons eindelijk ten deel valt dat de lift stopt op 4, staan er al een aantal gasten in maar passen onze koffers daar gelukkig nog precies bij. Zelf gaan we met onze handbagage lopend naar beneden. Daar aangekomen is de lift alweer op weg naar boven mét onze koffers er nog in. Gelukkig komen ze uiteindelijk toch op de begane grond aan en is onze missie geslaagd.

In alle rust kunnen we nu van ons ontbijt gaan genieten. Er is warempel brood vandaag, kaas en worst en zelfs een gekookt eitje en wat fruit.

In de lobby hangt aan een paal met haken voor iedereen een lunchpakket klaar. Het tasje is gevuld met een pakketje waarin 2 sandwiches met kaas en ham zitten, een appeltje, 2 flesjes water en een klein Madeleine cakeje.

'Bepakt en bezakt' melden we ons bij de bus. De koffers gaan in het bagageluik, wij nemen plaats in de bus die ons in 10 minuten bij station Lourdes brengt. Daar stappen we op de TGV die ons met tussenstops bij de haltes Dax, Bordeaux en Euro Disney in 6 uur tijd naar Tourcoing brengt, een afstand van 880 kilometer.

Wij zitten deze keer in een TGV met twee verdiepingen, de enige in Europa wordt ons verteld.Tussen Bordeaux en Euro Disney haalt de trein een snelheid 300 km per uur.

Op de heenweg hadden we ervaren wat het betekent op zo'n lange reis dat er geen koffie gekocht kan worden omdat de buffetwagon vanwege kostenbesparingen niet in gebruik is. Voor de terugweg is daarom door Yvette uit 'ons groepje' de actie bedacht om voor het groepje van 6 zelf koffie te zetten met een door haarzelf meegenomen spiraalvormig reis-koffiezet-apparaatje. De afgelopen week heeft zij oplos-koffiestaafjes gespaard, koffiemelk cupjes, suiker en bekertjes. Elk lunchpakketje heeft 2 flesjes water van 500 ml, met 3 liter water lukt het Yvette om ons tijdens de reis 2 keer van een lekker straf kopje koffie te voorzien. Het zijn twee echte oppepmomentjes tijdens de lange treinreis!

Ook een oppepmomentje is de stem van Vicaris Cornelissen die ons via de intercom in de TGV nog een keer toespreekt om ons een goede thuisreis te wensen en afsluit met een '5 tientjes van de Rozenkrans'.

Zonder oneerbiedig te willen zijn:het valt me op dat een deel van de passagiers het enthousiasme om mee te bidden na een volle week van gebed nog niet verloren is, maar ook een aantal vindt het een moment om de oogjes even dicht te doen of om de benen even te strekken in de beperkte gangpadruimte in de trein.

Omstreeks 18.00 uur bereiken we station Tourcoing. Hier worden de koffers door vrijwilligers uit de trein gehaald waar ze in een speciaal vak in de wagons waar ook de passagiers zitten zijn opgestapeld. Zodra alle koffers zijn uitgeladen mogen wij uitstappen, onze koffer zoeken en naar het busplatform wandelen voor het laatste deel van de reis.

Door de beperkte ruimte op het station passen niet alle 15 bussen die pelgrims vervoeren tegelijk op de instapplaatsen voor de ingang, er kunnen maximaal drie bussen tegelijk voorrijden en inladen. Als de eerste drie bussen vertrokken zijn kunnen de volgende drie voorrijden. Onze bus die naar Voorhouten/Den Haag gaat zit in de tweede serie van drie. Om 19.00 uur is het zover dat onze bus kan vertrekken om de afstand van 240 kilometer te overbruggen. Omstreeks 20.00 uur zijn wij vlakbij Antwerpen. Hier rijdt de chauffeur een parkeerplaats op zodat op gepaste manier deel kunnen nemen aan de dodenherdenking. Er wordt een gedicht voorgelezen, dan volgt de Last Post en na 2 minuten stilte zingen we met elkaar het Wilhelmus. Ook dit voelt weer als een moment van saamhorigheid.

Als wij om 22.00 uur in Den Haag arriveren staat Jan ons al op te wachten, als een echte vrijwilliger tilt hij onze best wel zware koffers in de auto en rijden we naar Delfgauw.

Na nog een kopje koffie en onze eerste verhalen delen met Jan vertrekt Tilly naar huis en eindigt onze 8-daagse Bedevaartreis.

Wij hebben genoten van een zeer intensieve en bijzondere weekwaarin er veel momenten waren waarin we rust, stilte en saamhorigheid hebben ervaren. En dat allemaal tussen zóveel mensen op één plek!

Ook indrukwekkend warende diensten die geleid werden door Mgr. Woorts en de momenten waarop Vicaris Cornelissen sprak of zong. De manier waarop hij zich onder de pelgrims begaf en met hen communiceerde maakten duidelijk zichtbaar dat mensen zich door hem gehoord en gezien voelden.

De Latijnse liederen die onze vader zoveel gezongen heeft bleken we nog woordelijk te kunnen meezingen.

Er waren veel momenten waarop we beseften dat we letterlijk in de voetsporen liepen op plekken waar onze moeder met haar moeder ca. 70 jaar geleden gelopen heeft. Dit voelt als een zeer waardevolle ervaring.

We hebben met grote bewondering gezien met hoeveel liefde en aandacht de vele vrijwilligers de zieken en hulpbehoevenden helpen en begeleiden, diep respect voor deze mensen.

Ook de vrijwilligers die de pelgrimsgroepen begeleiden, die bij bussen en treinen klaar staan om de weg te wijzen, die paraat staan om koffers in- en uit te laden, etc. verdienen onze grote waardering.

We hebben vooral óók genoten van de prachtige omgeving waarin we ons bevonden; een busrit door de Pyreneeën en ook de rit met de kabelbaan naar de Pic du Jer waren hoogtepunten.

De leukste grap die we met onze begeleider Rob hebben meegemaakt was op een moment dat Rob bezig was met zorgvuldige zorgverlening aan een van de mensen onder zijn hoede terwijl het middagmaal al was opgediend. Het bord met Rob zijn maaltijd werd stiekem verwisseld voor een al leeg gegeten bord. Toen Rob eindelijk terug kwam en weer ging zitten ontdekte hij zijn lege bord. Zijn reactie met zijn mooie Twentse accent was: "óh.... nou vind ik de hond in de pot" .... En daar achteraan tegen de man met Robs volle bord: "en jij hebt je bordje niet leeg gegeten!..... hebbie soms geen trek?"

Een gevleugelde opmerking van reisleider Rob was "Ik bid wel voor de mensen die het moeilijk hebben, maar niet voor de mensen die moeilijk doen!" Die gaan wij onthouden.

Wat hebben we het gezellig gehad met 'ons groepje'! We hebben serieuze gesprekken gevoerd met elkaar en verhalen gedeeld, maar we hebben vooral ook heel veel gelachen en lol gemaakt. We zijn blij dat we op het laatste moment nog begrepen hebben waarom de twee mannen in dit groepje steeds als ze elkaar zagen tegen elkaar zeiden: "Bonjour!!! Quesque ope?? Quesque toe!"

"Na regen komt zonneschijn" hebben we letterlijk ervaren: we hebben "alle zegen komt van boven" gehad en daarna "achter de wolken schijnt de zon" die dan ook stralend tevoorschijn kwam.

Met kleurige nieuwe regenjassen en leuke souvenirs keren we huiswaarts, én met een hoofd vol herinneringen waar we nog vaak aan terug zullen denken!

Voor alle lieve, mooie, leuke en/of meelevende reacties op ons dagelijkse reisverslag: het is zó leuk om te merken dat ervan genoten is, heel hartelijk bedankt hiervoor!