Alle zegen/regen komt van boven

Bij het wakker worden zien we al dat het vandaag een grijze, natte dag gaat worden. Hoewel dat misschien deprimerend klinkt voelt het niet zo voor ons. Natuurlijk zien en voelen we liever de zon, maar vanuit ons pelgrimgevoel beschouwen wij de regen maar als 'alle zegen komt van boven'.

Om 07.15 uur zitten we aan het ontbijt. Daarna zorgen we dat we om 08.15 uur klaar staan in de lobby voor vertrek naar de Sint Pius X Basiliek waar we de internationale eucharistieviering gaan mee beleven. Wij hebben het geluk dat vandaag de mis in het Nederlands wordt voorgedragen, door Mgr. Woorts, hulpbisschop van Utrecht. Ook pastoor Cornelissen uit Deventer behoort tot de grote groep priesters die aan het ritueel deelnemen. Er zijn er wel honderd! Zij zullen de hostie uitdelen aan de communiegangers waarvan er vele duizenden zijn.

De Nederlandse pelgrims hebben een plaats mogen innemen in een vak van waaruit alles goed te zien is.Het is ongelooflijk hoe georganiseerd de mensen door vrijwilligers naar een plaats in het juiste vak per land worden verwezen.Wij hebben zicht op het altaar, het koor en op de grote groep priesters en misdienaars.

De liederen en gezangen worden verzorgd door een koor waar ook aan wordt deelgenomen door pelgrims die zich hiervoor hebben mogen aanmelden. Ook is er een solo zangeres die voor kippenvelmomenten zorgt. Het bijwonen van de viering is een heel speciale belevenis en geeft een gevoel van grote saamhorigheid.

Na afloop van de mis is voor onze groep een koffiemoment gepland in de Accueil Notre-Dame, het zorghotel op het heiligdom waar 24 uur per dag hulp en verzorging wordt geboden aan ernstig zieke bedevaartgangers. Onverwacht kan dit bezoek niet doorgaan en horen we dat we de tijd tot aan de lunch vrij kunnen besteden. Voor ons betekent dat koffie drinken met een aantal mensen uit onze groep in het restaurant waar we gisteren ook geweest zijn. Buiten regent het onafgebroken. In het kader van 'ieder nadeel heb z'n voordeel' constateren wij dat we daardoor in elk geval een hoop plezier ondervinden van onze regenjas die we eerder deze week gekocht hebben.

We zorgen dat we keurig op tijd terug zijn in het hotel zodat we klokslag 12.00 uur voor het middageten aan tafel zitten. Dat verloopt vandaag lekker vlotjes zodat we rond 13.30 al weer naar buiten kunnen om de middag naar vrije keus in te vullen. Plan was om met Hans en Yvette en Astrid en Peter, twee echtparen waar we mee optrekken, met het toeristentreintje een rondrit te gaan maken en onderweg uit te stappen bij de halte waar we met de kabelbaan naar de Pic du Jer kunnen om daar wat rond te wandelen en te genieten van de mooie uitzichten op de Pyreneeën.Vanwege het slechte weer is de kabelbaan echter gesloten. Wij laten ons niet weerhouden om iets te ondernemen. We willen daarom toch de rondrit maken met het toeristentreintje en zullen dan uitstappen bij de halte Le Petit Lourdes, een museum over het leven van Bernadette in de vorm van een soort van mini Madurodam.

Gekleed op het trotseren van een fikse regenbui wandelen we met z'n zessen naar de zij-ingang van het heiligdom. We kopen bij de kiosk een kaartje voor het toeristentreintje en een ticket voor het museum. De regen komt met bakken uit de lucht, we hebben het koud in het treintje, maar de sfeer is er niet minder om!

In de folder wordt het museum als volgt aangeprezen:

'Le Petit Lourdes neemt je mee terug in de tijd in de voetsporen van Bernadette en laat je de authentieke geschiedenis en de ware geboorte van Lourdes in 1858 ontdekken. Bewonder tijdens een wandeling door het platteland de oude huizen van echt metselwerk, de binnenplaatsen, het water en de oude molens gereproduceerd in een aangename tuin met bloemen en bonsai...'

Het museum is opensinds 1954 en is gebouwd door eenvoormalig spoorwegarbeider die een groot deel van zijn leven aan de creatie ervan heeft gewijd, zijn nakomelingen zetten het werk nu voort. Wij worden welkom geheten door de kleinzoon van de schepper van het museum die elk onderdeel met de hand heeft gemaakt. Er is voor ons alle zes een grote paraplu beschikbaar, en dan kan de wandeling met audiotour beginnen!

'Een soort mini Madurodam' blijkt ini-mini te zijn, de regen klettert om ons heen en het is een klein wondertje dat de slootjes niet overlopen. We lopen daar als soort reuzen tussen wat natuurlijk op onze lachspieren werkt.

Dan blijkt er ook nog een deel twee te zijn, een persoonlijk verhaaltje van de kleinzoon van de schepper van het museum. Zijn trots en passie én een prachtig nagebouwde kathedraal maakt dat wij met een gevoel van respect en bewondering voor prachtige handenarbeid het toch een geslaagd bezoek hebben gevonden.

We worden na een uur weer opgehaald met het toeristentreintje en duiken nog een keer ons, inmiddels stamlokaal in om daar met een straffe kop koffie op te warmen.

Vanavond geen andere activiteiten meer na het avondeten dan een gezellig praatuurtje in de lobby.

Benieuwd wat de dag van morgen ons gaat brengen, hopelijk iets minder nattigheid, maar hoe dan ook: Wij hebben het hier fijn!