Zondagmorgen van dorp naar dorp en visité Arlès

zondag 17 september
We starten de dag met een lekker ontbijtje, bestaande uit een heerlijk bruin broodje (pain ceréal) wat we op de camping hebben besteld en zojuist vers hebben opgehaald. Op ons brood een stukje brie, een plakje jambon cru of een met de kaasschaaf gesneden plakje Hollandse kaas, we kunnen kiezen!

Om 10.00 uur stappen we op de fiets om een nieuwe poging te wagen om op die manier iets van de omgeving te zien. Jan heeft zijn navigatiesysteem zo ingesteld dat we van dorpje naar dorpje fietsen, op die manier hopen we minder op de wegen te komen waar snelverkeer langs raast. We rijden vanaf de camping naar Pont du Gard, waar vandaag veel bewaking staat. Er blijkt later op de dag een evenement plaats te vinden en iedereen met rugzak die maar enigszins verdacht lijkt wordt gecontroleerd. Wij mogen met de fiets aan de hand doorlopen en na opnieuw een controlepost aan het eind van de brug mogen we weer opstappen.

Vanaf de Pont du Gard fietsen we naar Remoulins waar we op geen enkele andere manier kunnen komen dan de brug over de Gardon overstekend. Fietspaden zijn hier niet te bekennen.
Vanaf Remoulins fietsen we over de rijweg naar Vers, een dorpje waar op zondag op het dorpsplein een markt blijkt te zijn. Elk plekje op het plein waar geen kraampje staat wordt in beslag genomen door bezoekers aan de markt. Prachtig om dat vanaf de kant van de weg te bekijken maar na ons marktbezoek aan Uzès besluiten wij vandaag door te fietsen.

Het volgende dorp dat we bereiken is Castillon-du-Gard, een prachtig middeleeuws dorp met stijlvolle huizen in goudkleurig steen. Het dorp is op een heuvel gelegen, naar boven fietsen is een aardige klim maar blijkt zeer de moeite waard.
Wij parkeren onze fietsen naast de kerk, dat lijkt ons de veiligste plek, maar voor alle zekerheid doen we er toch ook maar een extra slot op ;-).
Het is 11.00 uur, de kerkdeur staat open, maar in de kerk is geen mens te zien. Daarentegen is het náást de kerk een drukte van belang….. dis is het terras van het plaatselijke café dat strak tegen de kerk aangebouwd is. Alle plekjes aan de tafeltjes zijn bezet, naar wij aannemen door de mannen uit het dorp die elkaar hier op zondag ontmoeten om het leven met elkaar te bespreken.
Wij wandelen door de rustige straatjes en passeren hotel Le Vieux Castillon, een prachtig restaurant-hotel, zo groot dat een kwart van het dorp erdoor in beslag wordt genomen. Het zal ongetwijfeld veel werkgelegenheid bieden aan de dorpsbewoners.

Wij halen onze fietsen van het slot en vervolgen onze weg naar het volgende dorp: St. Hilaire d’Ozilhan. Ook hier is de enige beweging in het dorp te vinden bij het dorpscafé. Er staan 12 stoelen buiten die allemaal bezet zijn door mannen die het hoogste woord voeren. Verder is het stil en uitgestorven in de straatjes en ervaren wij duidelijk de zondagrust.

Ook op de weg is het rustig vergeleken bij eerder deze week. Dat maakt dat het fietsen op de rijweg minder vervelend is dan tijdens ons eerdere fietstochtje. Echte fietspaden zijn hier in de omgeving niet te vinden, wel fietsen we voor een groot deel tussen de wijngaarden met uitzicht over de omgeving en bij elk dorpje dat we passeren wijst de kerktoren op de heuvel ons de weg naar het centrum van het dorp.

Om 12.45 uur zijn we terug op de camping en kijken met tevredenheid terug op een leuke tocht van ruim 30 kilometer.

Omdat er een koude wind staat en het vandaag erg fris is besluiten we niet te gaan zitten koukleumen bij de caravan maar naar Nimes te rijden om daar een wandeling te gaan maken in Parc de la Fontaine. Als wij de 30 kilometer naar Nimes hebben gereden en richting centrum aanhouden komen we in een mega drukte terecht. Het centrum van de stad blijkt afgesloten te zijn voor verkeer vanwege een evenement. Dat blijkt niet alleen bij óns niet bekend te zijn want alle straatjes - smaller dan de grachten in Utrecht en Amsterdam - staan propvol en er is bijna geen doorkomen aan.
Voor een ervaren chauffeur als Jan is het geen probleem om tussen alles en iedereen door te laveren, maar als ik om me heen kijk naar de auto’s die in de smalle straatjes geparkeerd staan dan kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat veel chauffeurs hun auto kleiner schatten dan deze in werkelijkheid is. Minimaal de helft van wat er geparkeerd staat zit onder de butsen en deuken.
Wij besluiten op de snelste manier die mogelijk is de stad weer te verlaten en wellicht later in de week een nieuwe poging te wagen om het park te bezoeken.

Als we terugkomen bij onze caravan is de wind gaan liggen en is het toch nog 19 graden geworden. We genieten in het zonnetje van de laatste paar uurtjes van de dag voordat het donker wordt en we onze avond verder binnen voortzetten.

maandag 18 september
Ons plan voor vandaag was om te gaan wandelen in Bagnol-sur-Céze. Het heeft echter de hele nacht gemiezerd en ook bij het opstaan is het druilerig en wijst de thermometer niet hoger aan dan 13 graden.
We beginnen met een lekkers vers broodje en een kopje koffie en stellen onze plannen bij terwijl we om ons heen veel campinggasten zien vertrekken. Hoewel het om ons heen erg stil begint te worden willen wij hier nog niet weg. We hebben nog genoeg plannen en de weersverwachtingen zeggen dat het beter gaat worden dus wij houden de moed erin.
We starten met wat boodschapjes doen bij de supermarkt en daarna vermaken we ons een paar uur bij de caravan met wat lezen en vooral het bekijken van alle nieuwe campinggasten die vanaf 11.00 uur alweer beginnen binnen te komen. Voordat het 12.00 uur is staan er rond om ons heen weer nieuwe buren. Vooral de Duitse kampeerders hebben hun caravan of camper nog niet staan of de eerste actie die volgt is het installeren van de schotelantenne. Die zien wij dan zoevend op het dak ronddraaien totdat de ontvangst naar tevredenheid is.
Een van onze andere buren heeft geen tijd om haar man te helpen met het waterpas zetten van de caravan, haar hoogste prioriteit is om te zorgen dat de hondenmand een mooi plekje krijgt zodat haar lieveling zich alvast kan installeren.
De bijzonderste ervaring vandaag hebben we met onze Hollandse buurtjes die hun joekel van een camper in ‘onze achtertuin’ parkeren. Er is ruimte genoeg om enkele meters afstand te houden, maar zij prefereren blijkbaar kontje-aan-kontje. Mevrouw geeft aanwijzingen aan haar man op een manier alsof zij via een walkie-talkie de andere kant van de camping moet bereiken. Wij vermaken ons uitstekend maar voelen (nog) geen behoefte om kennis te maken!

Na de lunch besluiten we naar Arlés te rijden, ca. 35 kilometer hier vandaan. We parkeren in een straat aan de rand van het centrum waar we gratis mogen staan. De volgende 1½ uur wandelen we rond door de stad met prachtige straatjes die bij de inmiddels tot 20 graden opgelopen temperatuur extra gezellig aandoet. Natuurlijk zoeken we ook de straat op waar Café Van Gogh staat, het pand dat gediend heeft als decor voor het schilderij dat Vincent van Gogh heeft geschilderd als café bij nacht met een sterrenhemel als achtergrond. Op het tijdstip van de dag dat wij er komen is het café gesloten, niet erg blijkt als ik later de reviews lees: ‘de prijzen zijn te hoog en de bediening is slecht’. Wij stellen ons tevreden met een sorbetijsje en rijden tevreden via de toeristische route terug naar de camping.
Om 20.00 uur gaan we naar binnen om nieuwe plannen te maken voor morgen!