Walk by and 'Sit in' Knock Castle

maandag 25 april
Opnieuw vroeg uit de veren met het motto ‘ we halen alles uit de dag wat erin zit’. Als Jan het (schots geruite!) gordijn open schuift is het eerste wat we zijn een hele grote regenboog boven het prachtige uitzicht op daken en huizen wat we toch al hadden. Wat een cadeautje zo aan het begin van de dag!
Door het zeer voorkomende personeel worden we ook nu weer van een heerlijk ontbijt voorzien. Met gevulde magen vertrekken wij lopend vanuit het hotel voor een wandeling in de omgeving. We starten met stijgen door de straatjes omhoog naar het Knock Castle hotel-restaurant, een hotel waar wij als gasten van het Murraypark hotel gebruik mogen maken van welness faciliteiten. We lopen er naar binnen om te kijken wat men ons te bieden heeft. Het zwembad heeft een redelijk formaat, er zijn wat sauna’s en het lijkt een leuk plekje om daar vanmiddag een paar relax uurtjes door te brengen. Maar voordat we daar aan toegeven gaan we eerst nog lekker actief aan de wandel. We lopen de Knock Walk, een twee-schoentjes-rondwandeling die na een uur weer eindigt bij het kasteel-hotel. Het is ongeveer 10 graden, er schijnt en mager zonnetje, én er vallen sneeuwvlokjes! We hebben onze jassen nodig, maar het is heerlijk om buiten te zijn, we genieten met volle teugen. Na deze wandeling lopen we door de stad Crieff in, ook daar valt nog genoeg te bekijken. We strijken neer bij een koffietentje/annex huiskamer met open haard/annex winkeltje met mooie sieraden en hebbedingetjes, waar we lekkere koffie drinken met een heerlijke huisgebakken scone erbij. We zitten heerlijk bij de open haard terwijl buiten een korte sneeuwstorm door de straten waait. We wachten deze bui geduldig af en stappen pas weer op als het buiten droog is Opnieuw stijgend door de straatjes lopen we weer omhoog naar ons hotel. We gaan met de auto naar het Visitor Centre, in ons boekje omschreven als ‘een populaire toeristische attractie in het hart van het prachtige landschap Pertshire aan de rand van Crieff’. Wij hadden verwacht dat we hier wat leuke souvenirs zouden kunnen scoren, maar het blijkt dat hier een glasfabriek gevestigd is waar vakmensen aan het werk te zien zijn die kunstwerken maken van het wereldberoemde Caithness Glass. In de naastgelegen winkel is dit glaswerk te koop. Mooi, maar wat ons betreft niet de bedoeling om dit als souvenirtjes mee te nemen. Ook het restaurant dat hier is is niet wat wij in gedachten hebben als lunchlocatie. We houden het al snel voor gezien en rijden naar het centrum van Crieff waar Cees de auto strak voor de deur parkeert van een lunchrestaurant waar Illy koffie wordt geschonken. De lunch die we hier gebruiken wordt op plankjes geserveerd die er opgemaakt uitzien als schilderijtjes van vlees/vis en groenten. Gezond en zeer smakelijk! Terug bij het hotel pakken we onze tas in voor een paar welness uurtjes in het Knock Clastle-hotel. Opnieuw maken we de klim daar naar toe. De teleurstelling is groot als we ontdekken dat we voor het gebruik van de sauna’s £ 10,-- per persoon moeten betalen. Dat is in euro’s ongeveer € 12,50. Voor een uurtje gebruik maken van de sauna waarvan we nog niet hebben kunnen bekijken hoe deze eruit zien dit bedrag betalen vinden wij geen goed plan. Het zwembad wat we vanmorgen bekeken hebben ziet er bij nader inzien toch kleine ruit dan we gedacht hadden en bovendien zijn daar nu kinderen in aan het spelen. Baantjes trekken zit er dus niet in. Met onze tassen met badspullen druipen we letterlijk af. We besluiten in het restaurant thee/wijn/bier te gaan drinken en gunnen onszelf op deze manier een paar uurtjes relaxen met ons boek en even niks anders doen dan genieten van de warmte, de rust, een drankje en ons boek terwijl er buiten af en toe een sneeuwbuitje voorbij waait.
Om 17.00 uur zijn we terug in ons eigen hotel en na een paar uurtjes voor onszelf installeren we ons om 19.30 uur in de bar in afwachting van een tafeltje in het restaurant waar vanavond een groot gezelschap eet ter ere van een 70-jarige in hun midden.
In de bar zit ook een Schotse chauffeur met een Duitse Vriendin. De chauffeur rijdt regelmatig op Nederland en vertelt aan Jan dat hij wel wat woordjes Nederlands kent: ‘lekkuruh Bosje Bolluh!’ en ‘tot morgan!’. Wij begrijpen hem en dat kunnen we niet van alle Schotten zeggen als die in hun eigen dialect praten. Voor een schappelijke prijs krijgen we ook vanavond weer een lekkere maaltijd voorgeschoteld. Na nog een afzakketje in de bar is het tijd voor onze laatste overnachting in het Murraypark hotel.

dinsdag 26 april
We zijn vroeg op, de tassen worden gepakt zodat we na het ontbijt meteen kunnen gaan rijden zodat we wellicht nog een bezoekje aan Newcastle kunnen brengen voordat we om 14.30 uur weer aan boord zullen gaan van de King Seaways.
De ober die vandaag ons ontbijt verzorgt is van alle attente en voorkomende collega’s de aller-aller-vriendelijkste. Hij vindt alles ‘marvelous’, hij zal er ‘absolutely’ voor zorgen dat we een ‘boiled egg, cooked medium’ krijgen, en hij beheerst – net als zijn collega’s - een woordenboek vol beleefdheidsuitingen om ons te laten merken dat we ‘absolutely welcome’ zijn. De manier van praten en hun vriendelijke blik daarbij ziet er zo van harte gemeend uit dat het door ons geen enkel moment in twijfel wordt getrokken dat zij er echt hun geluk aan ontlenen om alle wensen van hun gasten met gezwinde spoed te vervullen.
Zo genieten wij van ons laatste goed verzorgde ontbijt en vertrekken wij om 09.30 uur op weg terug naar ‘de echte wereld’ in Nederland. Het is 11 graden, het waait hard en wij concluderen dat wij wat de weersomstandigheden betreft de afgelopen dagen echte geluksvogels zijn geweest. Na een koffiestop onderweg passeren we om 12.00 uur Gretna Green, het grensgebied waar we van Schotland weer Engeland in rijden. Na 1,5 uur te gaan naar Newcastle. Er is wat verkeershinder op de weg waardoor het allemaal minder snel gaat dan we gehoopt hadden. Een bezoekje aan Newcastle zit er daarom niet meer in. De buitenrand van deze stad bereiken we om 14.00 uur. Hier stoppen we nog één keer voor een lunch in ‘restaurant Fat Hippo’. Hier wordt door de mannen een dubbele hamburger besteld, de meisjes doen het met een enkele. Op de vraag van de serveerster of de hamburger ‘with pink in de middle’ gewenst wordt duurt het even voordat een van ons bedenkt dat ze waarschijnlijk vraagt of ze ‘medium’ gebakken moeten worden. De frietjes die we erbij krijgen zijn meer dan medium gebakken en heel slap, ze lijken niet óp en smaken niet náár de Schotse frieten, dus die gaan retour!
Om 15.00 uur arriveren we bij Port Tyne en sluiten we aan om aan boord te gaan van de King Seaways. Voor het eerst deze week valt er een vreselijke regenbui. Wij beseffen ons opnieuw dat het ook een héle week zo had kunnen zijn en prijzen ons gelukkig met wat we gekregen hebben. Om 17.00 vertrekken we op weg naar IJmuiden. De windkracht die voorspeld wordt voor de komende nacht op zee is tussen 4 en 6, voldoende reden voor mij om preventief een pilletje tegen zeeziekte in te nemen. We eten een pizza aan boord terwijl we genieten van de muzikale kwaliteiten van de zanger/gitarist die ook op de heenweg het entertainment verzorgd heeft. Hij klinkt goed genoeg om hem onze laatste Schotse munten te gunnen.
De boot deint behoorlijk waardoor we als dronkemannen/-vrouwen de weg naar onze cabine voor de komende nacht zwalkend bereiken.

woensdag 27 april
Op het moment dat Nederland zich opmaakt voor de start van Koningsdag in Zwolle arriveren wij na een woelige nacht weer veilig in IJmuiden waar het hard waait en regent op het moment van aankomst. Nog een uurtje in de auto naar Nieuwegein waar wij afscheid nemen van Cees en Ellij en met onze eigen auto naar Delfgauw waar de tassen weer worden leeggemaakt, de was weer wordt gedraaid en wij lekker binnen blijven en nog net een stukje van de Koningsdag activiteiten zien op TV.
We hebben een heerlijke week gehad met zijn vieren, veel gezien, lekker gewandeld, geboft met het weer en genoten van elkaars gezelschap!