Knuffelen met een boom en déja vu in St. Tropez

29 augustus
Zoals gepland vertrekken we vandaag vanuit Chateauneuf sur d’Isère naar de camping in Roquebrune waar wij voor langere tijd willen gaan staan zodat we daar wat plekjes kunnen gaan bekijken die we zo’n 20 jaar geleden ook gezien hebben en uiteraard hopen we ook nieuwe indrukken op te doen.
We vertrekken om 08.45 uur en rijden binnen 10 minuten de tolweg op zodat we lekker kunnen doorrijden. De rit gaat in eerste instantie richting Marseille en vervolgens houden we richting Nice/Toulon aan. Tijdens een stop om 11.15 uur voor een kopje koffie uit onze eigen thermoskan maken we gebruik van een openbaar toilet op de parkeerplaats zoals we er nog nooit één zijn tegengekomen: super schoon! Door een druk op een knop wordt de bril gereinigd met een desinfecterende spray, er hangen automaten met doekjes om de bril vervolgens zelf droog te kunnen maken en in het toilet is een fonteintje met zeep om handen te kunnen wassen. Klantbeoordeling wat ons betreft een 10!
Na deze aangename stop zijn we nog maar net vertrokken als de airco in de auto het begeeft. Er komt stoom uit het ventilatorroostertje de auto in en de kracht van de ventilator is nihil. We zetten ventilator en de airco uit en schakelen noodgedwongen over op de arko (alle ramen kunnen open).
Zo’n 30 kilometer voor we onze bestemming bereikt hebben begint het lampje van de benzinemeter te branden. Hoewel er dan nog best een paar liter in de tank zit bezorgt dit ons toch wel een buikpijnmomentje. Gelukkig zien we na nog eens 10 kilometer rijden een benzinepomp. Het kost wat gemanoeuvreer om het vak in te rijden waar diesel getankt kan worden, maar dat lukt wonderwel. De tank wordt gevuld en dan moeten we het vak weer uit om af te rekenen bij de kassa die daar op een strategisch punt staat. Moeilijk, moeilijk….. gaat niet lukken zonder de caravan los te koppelen van de auto. We hoeven niet eens paniekerig te kijken of gestrest te doen…. achter ons staan een aantal jongemannen te wachten die meteen bereid zijn een helpend handje te bieden. Het kost wat zweetdruppels, maar 10 minuten later kunnen wij onze weg vervolgen! Precies 315 kilometer nadat we vanmorgen vertrokken zijn arriveren we om 12.45 uur op camping Leï Suves, wat verwijst naar het feit dat deze camping vroeger een kurkeiken boomgaard is geweest. De campingplaatsen zijn mooi en groot en we mogen zelf een vrije plek uitzoeken. Nadat wij onze keus hebben laten vallen op plekje 114, precies bij het prachtig nieuwe toiletgebouw, rijden we de camping op over het weggetje dat naar de bewuste plek leidt. De auto heeft daar geen enkel probleem mee…… de caravan is echter iets hoger en komt daardoor in aanraking met een kurkeik die schuin over de weg groeit. Dit knuffelmoment tussen boom en caravan is zó heftig dat de auto voor- of achteruit rijden geen optie meer is. Voordeel van een camping is dat men heel veel buren heeft….. binnen enkele seconden staan er drie bereidwillige buurmannen klaar om de caravan te helpen loskoppelen en met beleid lukt het de caravan van de boom weg te draaien en hem meteen handmatig op de gewenste plek te parkeren. De caravan blijkt uit het ‘goede hout gesneden’, want daar hoeft alleen wat boombast vanaf geveegd te worden. De boom heeft een lichte kneuzing aan het avontuur overgehouden. Die gaan we de komende dagen dus maar wat extra knuffelen!
Nadat we van deze schrik zijn bekomen en ons op ons plekje voor minimaal een week hebben geïnstalleerd gaan we op zoek naar een garage om de ventilator-/aircoproblemen te laten repareren. De receptioniste van de camping geeft ons een adres van een Toyota garage in Frejus , zo’n 20 kilometer rijden vanaf de camping. Het is 30 graden dus we zijn aardig verhit tegen de tijd dat we de garage hebben gevonden. Technische problemen in het Frans uitleggen en de antwoorden tot je laten doordringen…… ce n’est pas une bon idee! Gelukkig is er een monteur die heel goed Engels spreekt. Hij werpt een blik onder de motorkap, laat de auto starten en de ventilator draaien en concludeert dat er niets aan de hand is. Wij zijn niet gek…. hebben echt de stoom uit het roostertje zien komen….. maar zien ook met eigen ogen dat alles nu wel naar behoren werkt. We vertrekken dus met het advies te doen alsof er niets aan de hand is. De eerste kilometers voelt het toch wel wat eng, maar alles blijft naar behoren werken en wij vertrouwen er dus maar op dat alles in orde is.
We genieten van een lange, lome zomeravond, heerlijk voor de caravan met een boek tot ver na middernacht.
30 augustus
Na de zonnige dag van gisteren is het een teleurstelling om op te staan met een donkere lucht en lucht gespetter. In de loop van de ochtend gaat spetteren over in fikse regenbuien. Het is wel 22 graden dus aangenaam genoeg om onder de luifel te zitten en zo af en toe een praatje met de buren te maken, maar niet inspirerend genoeg voor ons om nou een hele dag mee te vullen. Als het om 14,15 uur nog steeds regent besluiten we toch maar een ritje te gaan maken in de omgeving. We rijden vanaf de camping via Bagnols-en-Foret, St. Paul-en-Foret en Terrassons naar Grasse, een parfumstadje waar we zo’n 20 jaar geleden ook eens geweest zijn. De herinneringen blijken mooier dan de werkelijkheid want de stad straalt wat ons betreft vergane glorie uit. Bovendien is het er zo druk dat er geen parkeerplaats te vinden is en we zijn blij als we na 3 kwartier file rijden de stad weer kunnen verlaten. We rijden via Aribeau en Tanneron langs het Lac de Cassien terug richting Frejus en hebben een rit van 120 kilometer op de teller als we om 17.15 uur weer op de camping arriveren. Een rit die zeker de moeite waard was en mooie uitzichten heeft opgeleverd. Het is inmiddels droog waardoor we de avond weer op een aangename manier buiten kunnen doorbrengen.
31 augustus
Vrijdagochtend: marktdag in Roquebrune! We staan er op tijd voor op en vertrekken om 10.00 uur naar dit stadje om hier niks van te missen. We parkeren de auto op een parkeerplaats aan de buitenrand en lopen het pittoreske dorpje in, door de smalle straatjes op weg naar de markt. De markt bestaat uit 8 kraampjes waar vlees, groenten, fruit en zeep wordt verkocht. Daar zijn we dus snel mee klaar! Wél is het de moeite waard om door dit leuke dorp te wandelen, dus we zijn goed bezig! Na deze activiteit gaan we op zoek naar de camping en het meer waar we ca. 20 jaar geleden gestaan hebben met onze vrienden en de kinderen die toen nog klein waren. De camping is snel gevonden en lijkt niet veranderd, het meer lijkt heel veel kleiner dan in onze herinnering maar dit is toch echt de plek waar we naar op zoek waren. Natuurlijk worden de beelden op film e foto vastgelegd!
Ook een herhaling van 20 jaar geleden is een ritje naar St. Tropez. We rijden naar St, Aygulf en van daar langs de kustlijn via St. Maxime naar St. Tropez. We parkeren de auto bij de haven en maken daar een wandeling langs de jachten die daar alleen lijken te liggen om bekeken te orden. Net als 20 jaar geleden vinden we het weer zeer indrukwekkend! Nadat we ons vergaapt hebben aan de ongelooflijk decadente dames en heren die daar flaneren, en nadat we de verleiding hebben kunnen weerstaan om kersen te kopen die er prachtig uitzien (maar € 19.95 per kilo kosten!!) vertrekken wij verder zuidwaarts naar Ramatuelle, gevolgd door de plaatsjes Gassin en Grimaud. Stuk voor stuk leuke stadjes om doorheen te rijden. Via La Garde Freinet en Vidauban keren we terug op de camping, nadat we onderweg boodschappen voor enkele dagen hebben gedaan. Weer 135 kilometer gereden vandaag. Om 15.30 uur zitten wij vervolgens nog aan de late lunch met een heerlijk vers gekocht bruin stokbrood! We zitten buiten omdat de temperatuur aangenaam is maar er waait een mistral wind die zoveel kracht heeft dat we af en toe zand happen. Het mag de pret niet drukken! Het laatste deel van de middag verloopt onrustig omdat er helikopters van brandweer en politie af en aan vliegen omdat er brand blijkt te zijn op het industrieterrein zo’n 20 kilometer van de camping. We zijn blij als het rond 18.00 uur weer rustig wordt. Ook de wind gaat liggen en zo kunnen we toch weer genieten van een avond buiten tot onze oogjes vanzelf dichtvallen.