Pelgrimsmis in Santiago de Compostela en meer

Vrijdag 6 juni
Op donderdagavond 5 juni gaan we wandelend de stad Santiago in om een indruk van het oude centrum rondom de Kathedraal te krijgen en een plekje te zoeken waar we kunnen eten. We zijn moe en voelen nu wel alle pijntjes die bij 6 dagen wandelen horen. Voor het eerst sinds we aan onze wandeldagen begonnen zijn hebben we een regenjas nodig. Hoewel er erg slecht weer voorspeld is valt er niet meer dan een miezerregentje. Als we na een half uurtje wandelen net buiten het oude centrum een eenvoudig eetcafeetje ontdekken besluiten we om daar te gaan eten. De maaltijd bestaat uit frites, een dunne schnitzel, een saucijsje dat als een plak gebakken is, en een omelet. Een bord vol, erg vet. Om nou te zeggen dat het ons echt smaakt zou te ver gaan, maar een echte pelgrim neemt genoegen met een eenvoudige maaltijd, dus we werken naar binnen wat we nodig hebben en laten de rest staan.
Vanaf dag één in deze vakantie nemen Ellij en Gerrie het betalen voor hun rekening. Als we besluiten op te stappen loopt Gerrie alvast vooruit om de rekening te vragen...... ze mist een afstapje en ligt, voordat ze het zelf beseft, languit tussen de barkrukken. Het is héél lang geleden dat ze van zoveel (oude) mannen tegelijk aandacht heeft gehad en de paar maanden Spaanse les die ze heeft gevolgd is nét voldoende om heel duidelijk en beslist te zeggen dat het goed met haar gaat. De andrenaline geeft voldoende power om zelf overeind te komen en 'waardig' af te rekenen, maar intussen ziet Gerrie vanuit haar ooghoek een grote punt naar voren steken op de plek waar een normale ronding van een linkerknie zichtbaar hoort te zijn. Er blijkt een bult te zitten zo groot als een ei. Afgezien van het feit dat een knie er zo niet uit hoort te zien voelt het ook niet prettig. Heb je ruim 120 kilometer gelopen door bossen, over heuvels, door dalen, over onverharde paden en niet één misstap gemaakt, en dan dit! Het valt gelukkig allemaal mee en zonder moeilijkheden bereiken we ons hotel voor de nacht. We proberen nog wat te internetten in de 'huiskamer' in het voormalige klooster/semenarie waar we verblijven en om 22.30 uur houden we het voor gezien.
Slapen is weer niet optimaal, we hebben echte kloosterkamertjes, met bedden waarin vooral Cees qua lengte ongeveer 20 centimeter te kort komt en waar we in de breedte elkaar vast moeten houden om er niet uit te rollen. De badkamer is trouwens ook in poppenformaat, met de knietjes vooruit op de wc zitten is niet mogelijk dus moeten we verplicht overdwars zitten voor de kleine en de grote boodschap, en onder de douche kun je alleen kaarsrechtop staan met je handen zo dicht mogelijk bij je lichaam. We hebben medelijden met de Klussenier die in dit gebouw de vele badkamers heeft 'mogen' installeren!

Als we op vrijdag 6 juni opstaan heeft het een hele nacht hard geregend, maar als wij na het ontbijt omstreeks 09.30 uur naar buiten lopen om de Kathedraal te gaan bezichtigen vallen er opnieuw niet meer dan wat spettertjes. Voor het kantoor waar de oorkondes worden verstrekt en waar wij gisteren 2,5 uur in de rij hebben gestaan, staat nu een rij waarvan het grootste deel de Pelgrimsmis om 12.00 uur niet gaat halen! Wij lopen nog wat door de straatjes, kopen wat kleinigheden en zorgen dat we om 10.45 uur terug zijn in de Kathedraal om kaarsjes te branden voor de mensen die wij speciaal willen gedenken en om een mooie plek te zoeken voor het bijwonen van de Pelgrimsmis. Dat we al zo vroeg een plekje hebben gezocht is een juiste keus want de kerk stroomt vol met pelgrims van overal over de wereld. Cees en Ellij zijn 4 jaar geleden als toerist al eens in deze Kathedraal geweest en weten daarom precies waar we het beste kunnen gaan zitten om goed zicht op het altaar te hebben. Rond 11.45 uur zitten alle banken vol en zoeken er nog vele mensen een staanplaats langs de zijkant of een zitplaats achteraan op de trappen. Voorafgaand aan de mis wordt door een non een aantal Latijnse liederen voorgezongen en op de maat van haar hand door de kerkgangers nagezongen, zodat tijdens de dienst dit deel vloeiend kan verlopen. Klokslag 12.00 uur begint de Pelgrimsmis die in het Spaans wordt uitgesproken en die in totaal 1,5 uur zal duren. Het is een lange zit, maar voor ons hoort dit echt bij de afsluiting van een week wandelen over het pelgrimspad van Sint Jacobus. Wij schatten dat er in de kerk wel 1000 mensen aanwezig zijn en het is ongelooflijk hoe geordend en snel de communie wordt uitgereikt aan iedereen die hier aan wil deelnemen. Na de communie worden er handen geschud om elkaar het beste toe te wensen en het is prachtig om te zien hoe wildvreemde mensen elkaar voor, naast, of achter zich een hand geven en deze welgemeend schudden. Taal en afkomst maakt geen enkel verschil, iedereen begrijpt dit gebaar. Tijdens de dienst loopt er één ordebewaker rond die goed in de gaten houdt dat er niet gefotografeerd of gefilmd wordt. Steeds 'sssssst' roepend loopt hij heen en weer en maant kerkgangers om te blijven zitten en niet te fotograferen, maar één tegen 1000..... zó vroom zijn al die peregrino's nou ook weer niet, dus dat gaat niet werken! Aan het eind van de mis komen er 6 mannen in rode jassen naar voren die allemaal een touw ter hand nemen en daarmee een heel groot wierookvat door de kerk laten zwieren. Het is een zeer indrukwekkend gezicht en maakt grote indruk bij alle aanwezige kerkgangers. De ordebewaker is nu zichtbaar geïrriteerd want geen mens blijft in de bank zitten en er wordt door iedereen en van alle kanten foto- en filmopnames gemaakt. Als het ritueel ten einde is wordt er geapplaudiseerd en daarmee komt een einde aan deze pegrimsmis die een prachtige afsluiting is van onze wandelweek waarin we in totaal 125 wandelkilometers hebben gemaakt. Een lieve kaart van Gerrie's vriendin Karin en eentje van Ellij's zus Ina hebben al deze kilometers in de rugzak gezeten als extra motivatie om op moeilijke momenten door te gaan. De grote blaar onder Jan zijn voet is beslist niet kleiner geworden, maar met de juiste plakmiddelen is het hem zonder noemenswaardige problemen gelukt om door te lopen zonder ernstiger gevolgen.Onze trackingstokken hebben we als onmisbaar ervaren, die zijn ons heel veel kilometers van dienst geweest!

We willen hierbij iedereen bedanken voor de lieve en bemoedigende reacties onder ons reisverslag, op facebook, en/of via appjes, ze hebben zeker meegeholpen om steeds opnieuw de energie te voelen om door te gaan.

Na afloop van de pelgrimsmis lopen we terug naar ons hotel en gebruiken daar nog de lunch voordat we onze tassen en rugzakken ophalen die daar in bewaring zijn gehouden tot ons vertrek. Met een taxi laten we ons naar het treinstation van Santiago brengen waar we om 15.30 uur vertrekken om een half uur later uit te stappen in VilaGarcia waarbij de trein 'onze' camping passeert en wij vanuit het raam al kunnen zien dat onze caravan en auto nog keurig op hun plekje staan. Ook vanaf het station in VilaGarcia nemen we weer een taxi waarmee we 10 minuten later arriveren op de camping met onze tassen vol was van een week wandelen. Tussen alle buien door hebben we het geluk dat we nog een half uurtje met onze jas aan voor de caravan kunnen zitten, maar de wind en de lucht geven ons het gevoel dat we in het herfstseizoen zitten. Wij klagen niet, want onze wandelweek had niet beter gekund, elke dag droog en met temperaturen van 10 tot 12 graden bij de start van de dag, oplopend tot maximaal 20 graden.

Na een kopje thee bij de caravan rijden we naar het winkelgebied in VilaGarcia, waar we onze was van de eerste reisdagen én een volle wandelweek naar de wasserette brengen. Morgen aan het eind van de dag kunnen we alles netjes, gewassen, gedroogd en opgevouwen weer ophalen. Wel zo handig met de donkere luchten en regenbuien die hier naar beneden komen. We eten een eenvoudig hapje in het stadje en hopen op een goede nachtrust in 'ons eigen bed' in de caravan, daar zijn we allemaal wel aan toe. We brengen nog een bezoekje aan de bar bij de camping waar zowaar een moeder met twee kinderen zit, verder is alles op de camping onbewoond. We kunnen in de bar gebruik maken van wifi dus kunnen er een paar whatsappjes met foto's van het 'kruitvat' (volgens El) / 'wijwatervat' (volgens Gerrie) (we bedoelen natuurlijk het wierookvat!) naar het thuisfront worden gestuurd. En dan is het bedtijd!

Zaterdag 7 juni
Als we om 07.30 uur opstaan heeft het een hele nacht geregend, in de verte geonweerd, en waait het vreselijk. Ons plan voor vandaag is om met Jan zijn auto naar Sarria te rijden waar we de auto van Cees op gaan halen die daar een week geleden is geparkeerd. We halen brood in het stadje waar de winkels pas om 09.00 uur open gaan en na het ontijt vertrekken we om 10.15 uur via de snelste route (220 km) naar Sarria. Het is rustig op de weg maar ook vreselijk saai, dus als we in Sarria arriveren besluiten we eerst nog even de binen te strekken in het stadje en daarna vanaf het hotel waar Cees zijn auto heeft geparkeerd, de route terug binnendoor te rijden zodat we langs alle plaatsen komen waar wij tijdens de pelgrimswandeling hebben gelopen. Het waait en regent hevig, de wandelaars die we zien lopen op dezelfde paden waar wij de afgelopen week gelopen hebben, hebben allemaal hun regenkleding aan, vaak met extra ruimte erin om ook hun rugzak droog te kunnen houden. Op deze manier lopen is vele malen zwaarder dan wij het hebben gehad. Zonder onze eigen prestatie te onderschatten hebben we groot respect voor deze wandelaars en ook de pelgrims die op de fiets onderweg zijn oogsten onze bewondering voor hun doorzettingsermogen. Collega Kees: nogmaals petje af voor jouw prestatie met als beginpunt Dordrecht!! De plaatsen terug te zien waar wij zelf gelopen hebben geeft een mooi beeld van een week vol mooie en soms ook zware momenten. Ondanks het slechte weer voelt dit dan ook als een 'dagje uit'. Terug op de camping maken we plannen voor ons vertrek morgen, richting León, waar we een aantal dagen op een camping zullen gaan staan om van daaruit die stad te gaan bekijken.
De mannen rijden naar het winkelcentrum om de was op te halen die gisteren bij de wasserette is ingeleverd, de dames ruimen in die tussentijd wat rommel op in de caravan. Vanavond naar de stad voor een échte maaltijd, na een hele week toeristenmenuutjes met voornamelijk frites, eieren en aardappels.
Nieuwe verhalen volgen.
Hartelijke groetjes voor iedereen van Cees en Ellij, Jan en Gerrie