Pelgrimroute dag 6 - van Pedrouzo naar Santiago de

Pelgrimroute dag 6 - van Pedrouzo naar Santiago de Compostela
5 juni
Nadat we ons woensdag hebben geïnstalleerd op onze kamer in het pension, wandelen we om 17.00 uur naar buiten voor een rondje door de stad. We blijken langs een lange straat te zitten waar de pelgrims langs lopen op weg naar hun hostel, hotel, herberg of andere overnachtingsplek. Genoeg te zien dus en af en toe bliken van herkenning. We lopen naar het kerkje net buiten het stadje wat ongeveer een kilometer lopen is vanaf ons pension. Daar aangekomen blijkt er een mis bezig te zijn waardoor we niet naar binnen kunnen om een stempel in onze wandelpaspoort te halen. We lopen terug het stadje in zoeken een terrasje om wat te drinken. Na een uurtje wandelen Gerrie en Ellij opnieuw naar het kerkje en scoren daar alsnog een stempel. Rond 19.00 uur eten we in de plaatselijke pizzeria een pizza en na een kopje koffie in een ander tentje is het tijd om naar onze kamer te gaan.
Op donderdagochtend staan we om 06.30 uur op en zitten we om 07.30 uur aan het ontbijt: bacon and eggs met een stevig stuk toast, een glas vers geperste jus de orange en een kop koffie, dat zijn de ingrediënten die we tot ons nemen voordat we aan de laatste wandeldag beginnen. Om 08.15 uur gaan we van start en lopen we richting stad om aan te sluiten op de route. We lopen het eerste uur voor een groot deel door het bos totdat we bij een beboste heuvel komen. Hierachter ligt het vliegveld van Santiago. Onze route loopt evenwijdig aan de landingsbaan. We krijgen vervolgens een flinke afdaling tot aan het dorp Amonel, de route gaat langs de rand van dit dorp en gaat dan heuvelopwaarts, een fikse klim voordat we boven zijn. We voelen aan onze benen en voeten inmiddels heel goed dat we er als heel wat kilometertjes op hebben zitten, maar we houden er flink de pas in en lopen lange tijd door een eucalyptus bos waar we ook vandaag weer van de geur genieten. Er volgt een lange, redelijk makkelijke afdaling tot aan een kruising waar de snelweg naar Santiago begint. We lopen een stukje boven de autoweg, en volgen een pad langs het hek van het vliegveld. Nadat we via een bruggetje een beek zijn overgestoken kruisen we de snelweg en komen we in het dorpje San Paio. We zijn dan 2 uur onderweg en hebben de eerste 10 kilometer erop zitten. Tijd voor een koffiestop. We verlaten het pelgrimspad en komen na 100 meter looen uit bij een restaurant dat bij een hotel hoort. We ploffen daar op een grote relaxbank en kopen er een heerlijk kopje koffie, waar we gratis een mini-chocoladebroodje bij geserveerd krijgen. Nog even lekker 'poedelen' in het toilet en we kunnen er weer even tegen! We vervolgen onze route en beklimmen weer een heuvel totdat we kunnen afbuigen naar het plaatsje Lavacolla waar we in het mooie kerkje dat daar staat een stempel scoren. In de rivier die door Lavacolla loopt wasten de pelgrims zich vroeger alvorens ze de heilige stad Santiago de Compostela betraden. Vanaf dit punt loopt er een pad zeer steil omhoog naar de top van de Monto de Gozo. Van hieruit zouden we voor het eerst uitzicht hebben op de torens van Santiago, maar de lucht is zo bewolkt en donker dat we dat uitzicht missen. Via Villamaior passeren we het regionale televisiestation en bereiken dan San Marcos, een oud dorp waar ter ere van het bezoek van de Paus in 1989 een reusachtig complex is gebouwd. We passeren een groot monument voor pelgrims en nemen de moeite om het klimmetje daar naar toe te maken om er onze steen neer te leggen die symbool staat voor hetgeen we willen achterlaten na een stukje bezinning tijdens de afgelegde kilometers over het mooie pelgrimspad. We vervolgen onze weg en komen na enige tijd in het dorp San Lazaro. Hier halen we de laatste stempel voordat we Santiago zullen bereiken. We lopen door tot aan de rand van de voorstad San Pedro en dán komen we via de Porta de Camino (Poort van de St. Jacobsroute) het centrum van Santiago de Compostela binnen! We hebben dan 19 kilometer gelopen en zijn 4,5 uur onderweg. We stoppen voor een snelle lunch en beginnen dan aan het allerlaatste stukje van de pelgrimsroute. We lopen door het oude gedeelte van de stad totdat we uiteindelijk op het Praza de Immuculada aankomen, waar het noordelijke portaal van de Kathedraal zich bevindt. Het is dan 13.45 uur, we zijn 5,5 uur onderweg geweest en hebben 24 kilometer gelopen vandaag.
Met onze rugzak mogen we de kathedraal niet binnen, dus besluiten we dat vanavond te doen en nu eerst naar het kantoortje te lopen waar we onze pelgrimspaspoort vol met stempels gaan laten zien om daar vervolgens een oorkonde voor in ontvangst te kunnen nemen. We sluiten aan achter in de rij waarvan we op dat moment nog niet weten dat het 2,5 uur zal duren voordat we aan de beurt zijn. Het mannelijke deel van ons gezelschap getuigt dat het stukje van de pelgrimstocht dat wij hebben afgelegd heel veel met hen heeft gedaan. Zonder klagen blijven zij nét zo lang in de rij staan totdat we de felbegeerde oorkonde in ontvangst kunnen nemen. Wie onze mannen kent zal weten dat dit als een klein wonder beschreven mag worden! Onze voeten zijn na 6 dagen wandelen én 2,5 uur in de rij staan wél aan rust en verzorging toe, dus we besluiten ons hotel voor de komende nacht te zoeken. Hospederia San Martin is ons onderkomen en ligt om de hoek van de Kathedraal. Het blijkt een heel groot oud gebouw te zijn met hele lange gangen. Voordat we bij de receptie zijn is al een wandeling op zich. Als we ons daar melden staan er twee personen voor ons die geholpen worden door een van de receptionisten. Een tweede receptionist loopt wat heen en weer maar is duidelijk niet van plan om nieuwe hotelgasten te helpen. Nummer drie zit te bellen (wij verdenken hem ervan dat dit met zijn moeder is ;-)) en kijkt niemand aan waardoor wij ook 'niet in beeld' zijn. Als receptionist nummer één vervolgens een hele groep nieuwe gasten gaat helpen is het wondertje van geduld bij Cees snel voorbij. In niet mis te verstane bewoordingen maakt hij duidelijk dat WIJ aan de beurt zijn. Receptionist nummer twee die nog steeds zit te bellen schrikt hier blijkbaar zó van dat hij heel snel ophangt en ons in een mum van tijd van onze kamersleutel voorziet. Op de tweede etage lopen we door een hele lange gang die aan een klooster doet denken en vinden we onze kamer die ook doet denken aan een klooster: stenen muren, kleine ramen met luiken ervoor en een hele kleine ruimte. Niet belangrijk, we hebben onderkomen voor een nacht en we kunnen ons eindelijk opfrissen en gaan genieten van het idee dat we ons einddoel hebben bereikt. Vanavond gaan we nog een bezoekje brengen aan de kathedraal en een plekje zoeken om te eten. Morgen zullen we, voordat we stad verlaten, naar de pelgrims is gaan in de Kathedraal. Dat zal het afsluitende moment voor ons worden van deze mooie wandeltocht.