Victoria, Vancouver en dan naar huis

zaterdag 22 juni
Op ons verzoek om om 08.00 uur te 'mogen' ontbijten in plaats van om 09.00 uur is door Ziggy welwillend gereageerd. Wij hebben een lange reisdag te gaan en willen op tijd vertrekken. Als wij ons stipt om 08.00 uur aan de ontbijttafel melden staat ons fruithapje al klaar. Een halve grapefruit, warm en in partjes gesneden, in de schil, drijvend in een zoet sapje. Ongetwijfeld veel calorietjes, maar lekker!!! Daarna volgt de toast (de dames twee stuks, de mannen drie!) met daarop verse plakjes aardbei, aardbeiensaus, slagroom en poedersuiker. Breinzoet en veel teveel, het wordt een hele kluif om alles naar binnen te werken. Het is maar goed dat we hier maar twee dagen geweest zijn want langer zou beslist problemen opleveren voor onze kledingmaat! Zowel Ziggy en John zijn op dit vroege tijdstip al helemaal 'up and running', zij houden allebei van praten, gelukkig om de beurt. Eerst vertelt John ons over de American Robin bird (de grote uitvoering van ons roodborstje) die dol is op bepaalde struiken waar wilde vruchten aan groeien. Het sap in deze vruchten gaat gisten waardoor er een alcoholreactie veroorzaakt wordt. Als de vogels hier veel van eten - en dat doen ze - worden ze dronken. John beeld tijdens zijn verhaal uit hoe de vogels zich gaan gedragen en wij hebben het idee dat hij zelf probeert te gaan vliegen. Als John het toneel heeft verlaten verschijnt Ziggy om ook haar verhalen met ons te delen. Zij vertelt vol enthousiasme over tijd tijd die zij als kok op een oceaanstomer heeft gewerkt. Wij wachten een geschikt moment af zonder haar in haar verhaal te willen onderbreken. Dat kost de nodige moeite, maar wij hadden per slot een reden om vroeg te willen ontbijten. Bed & Breakfast Seafarer's in Tofino wordt door ons alle vier beoordeeld als één van de locaties die in onze top-3 van beste logeeradressen van deze vakantie komt.
In het gastenboek waarin door ons een bedankje is geschreven hebben Ziggy en John zelf een wens voor hun gasten achtergelaten:
'Werever life's journey takes you, may you always have a handbreadth of water under your keel. So you're never run aground.'
Wat zoveel betekent als: 'Waar je levensreis je ook brengt, mag er altijd een een handbreedte water onder je kiel zijn. Zodat je bootje nooit vastloopt.'
Deze wens nemen wij in gedachten mee en nadat we afscheid hebben genomen van twee heel bijzondere mensen vertrekken wij om 09.15 uur richting Victoria.
De eerste 150 kilometer moeten we dezelfde weg terug rijden over de HW 4 als die we op de heenweg hebben gereden. Dit is een bochtige tweebaansweg en daarop mag niet harder dan 80 kilometer per uur worden gereden. Na 1,5 uur hebben we er 120 kilometer op zitten en zijn we toe aan koffie! In Alberni vinden we een Bakery waar we een lekker bakkie kopen en meteen ook brood voor de lunch. Onze weg ver volgend richtig Nanaimo blijven we turen naar wildlife, maar helaas zijn in deze omgeving geen beren, herten en zelfs geen kamikaze eekhoorntjes te bespeuren. Van de HW 4 gaan we na 150 kilometer de HW 19 op waar we weer op een vierbaansweg zitten en de maximaal toegestane snelheid van 110 kilometer per uur mogen rijden. Bij Nanaimoo verlaten we even de HW om deze stad in te rijden, op zoek naar herkenningspunten uit een over deze plaats gelezen boek. Dan terug de HW 19 op, tanken en op zoek naar een lunchplekje. Cees ziet in de verte gezellige blauwe bankjes. Dat lijkt een geschikte plek. Dat het bankjes zijn die horen bij een gebouw van de Vancouver Island University mag de pret niet drukken, er is niemand te zien, het is zaterdag, dus deze bankjes zijn vandaag voor ons! Als wij om 14.15 uur weer in de auto stappen hebben we nog 50 kilometer te gaan. Zo'n 20 kilometer voordat we bij onze bestemming arriveren rijden we via de HW 17 naar Butchart Gardens, een must om naar toe te gaan volgens John en Ziggy. Het is zoeken hoe we er moeten komen en dat kost de nodige tijd, maar met navigatie en orientatiegevoel van de mannen wordt de ingang van dit park toch gevonden. De tuinen worden beschreven als 'een landschapsarchitectuur en tuinbouwkunst die de hoogste graad van perfectie hebben bereikt'. Entree voor het park blijkt $ 30,-- per persoon te zijn, teveel vinden wij voor een uurtje rondwandelen in tuinen waar je minstens een halve dag voor uit zou moeten trekken. Ik ken iemand die dit een doodzonde zal vinden (haar naam begint met een 'S') Mmaar die tijd hebben wij niet, dus we besluiten daarom niet naar binnen te gaan en ons hotel te gaan zoeken. Om 15.45 uur arriveren we bij hotel Econo Lodge & Suites in Victoria. We hebben dan 370 kilometer gereden en bij aankomst is het 23 graden. Dit wordt ons laatste hotel deze vakantie. Wij hadden gehoopt dat dat een mooie plekje zou zijn aan de rand van de stad (in ons Roadbook staat 'the hotel is just minutes from downtown Victoria') maar niets is minder waar. Het hotel ligt strak langs een bouwput (gelukkig overnachting voor ons op zaterdag en zondag!), ligt 6 kilometer van Victoria centrum, de receptionist heeft er duidelijk geen zin in, de kamers zijn benauwd, warm, en zien er aggenebbish uit met vlekken in de vloerbedekking en smoezelige dekens op het bed. Na twee dagen 'gepamperd' te zijn bij Ziggy en John vraagt dit een hele omschakeling van ons. Dat wij na vier weken reizen en de vele indrukken die we hebben opgedaan moe zijn werkt er niet aan mee om deze tegenvaller meteen van de zonnige kant te kunnen bekijken. We hebben er even tijd voor nodig, maar we zijn het er alle vier over eens dat we het ermee zullen moeten doen en er daarom het beste van moeten maken. Nadat we een uurtje de tijd hebben genomen om te wennen in onze kamer, vertrekken we met de auto naar de haven van Victoria en gaan daar een begin maken om de stad lopend te verkennen. Met 23 graden is het aangenaam warm, een mooie dag om in Victoria rond te lopen en de eerste indrukken zijn dat dit een gezellige stad is. Dat wij de straten waar de restaurants zitten nog niet echt weten te vinden, dat zullen we later nog ontdekken, Vandaag is het beste wat we tegenkomen een restaurant waar ze goeie hamburgers met frites verkopen. Wij gáán ervoor en hoewel de frietjes niet lijken op die van Mac Donalds, wij zijn er tevreden mee. Om 21.45 uur zijn we terug bij ons hotel en rest ons niets anders dan naar onze kamer gaan en te proberen een nachtje goed te slapen.

zondag 23 juni
Na een nachtje slapen beginnen we dag om 08.30 uur. Het ontbijt is inbegrepen bij de overnachting in dit hotel, dus is het logisch dat wij de ontbijtzaal opzoeken. Net als eerder deze week in het hotel in Campbell River wordt ook hier gegeten met plastic borden en plastic bestek. Het voelt echt armoedig maar we doen het er mee en proberen ons humeur er niet door te laten beïnvloeden. Voordeel van op deze manier ontbijten is dat de eetlust wordt getemperd, we zijn daarom om 09.30 uur al op weg naar het centrum van Victoria. Om 09.45 uur hebben we de auto geparkeerd op een strategisch plekje en beginnen we aan een wandeling uit Ellij's boekje die ons langs een aantal highlights van de stad zal voeren. We starten bij het informatiecentrum en lopen langs de onderrand van de haven naar het Empress hotel, wat als sjiekste hotel van de stad staat beschreven. Voor $ 60,-- per persoon kun je hier een high tea van hoog niveau bestellen. Dat gaan wij niet doen, maar kijken is leuk en een paar mooi foto's maken ook, dus wij stellen ons ermee tevreden dat we de sfeer kunnen proeven. Verder lopen we langs het parlementgebouw, wandelen we door de wijk Chinatown, worden de laatste souvenirs gekocht en keuren we in verschillende caffeetjes de koffie. Ook komen we langs het Nederlands Centennial Carillon, dat als blikvanger staat recht tegenover het Parlementsgebouw bij de Inner Harbour. Dit klokkenspel hangt in een 27 meter hoge toren en was een gift van de Nederlandse gemeenschap in British Columbia ter ere van de 100e verjaardag van de provincie in 1967. De lunch nuttigen we bij Sophia's Tearoom. Ook hier kun je genieten van een high tea, maar wij kiezen voor een gezonde middagmaaltijd. Na dit aangename rustmomentje wandelen we naar de haven en boeken een tripje van 45 minuten per watertaxi door de Inner Harbour langs allerlei bezienswaardigheden.Terug aan wal horen we in de verte de tonen van het carillon wat op zondag op dit tijdstip wordt bespeeld. We wandelen terug naar de auto en rijden naar Fishermans Wharf, een stukje van Victoria waar woonboten liggen en vissersboten. De dag wordt op deze manier nog makkelijk gevuld met interessante en gezellige activiteiten. We verbeteren vandaag ons persoonlijk record slenteren. Als wij om 17.15 uur terug komen bij ons hotel hebben we in 7 uur tijd in totaal 11 kilometer geslenterd! Een paar uurtjes met de beentjes omhoog is wat wij onszelf gunnen voordat we om 19.30 uur opnieuw naar de stad rijden om voor de laatste keer uit eten te gaan. We hebben vandaag zoveel restaurants gezien tijdens onze wandeling dat we al makkelijk een keus hebben kunnen maken, wij gaan eten bij The Keg, een steakhouse waarvan wij hoge verwachtingen hebben.
Voor het zover is moeten we nog op zoek naar tyraps, een noodoplossing om de koffer van Ellij goed dicht te kunnen maken om morgen veilig vervoerd te kunnen worden. Er was een probleem met de cijfercode van haar slot waardoor het slot gekraakt moest worden. We lopen een 'knakenwinkel' binnen wat in werkelijkheid een soort van kringloopwinkel blijkt te zijn. De hele winkel staat en hangt vol met tweedehands artikelen. Het duurt even voordat de verkoper snapt wat wij met tyraps bedoelen, zij noemen het 'raps'. Dit attribuut blijkt inderdaad verkocht te worden maar waar ze ergens in deze winkel winkel-van-sinkel hangen? Geen idee! Wij hebben inmiddels gezien dat aan veel artikelen een prijskaartje is bevestigd met..... juist ja..... raps! Omdat wij inmiddels weten dat de Canadezen aardig gevonden willen worden, én omdat wij eerder tijdens onze vakantie het advies 'don't be shy' gekregen hebben, zijn wij zo onbescheiden om te vragen of ze misschien twee raps willen schenken uit hun eigen voorraad. 'Nee' zeggen is geen optie voor een aardige Canadese verkoper, dus binnen twee minuten worden de gewenste raps overhandigd en staat niets ons meer in de weg om de wandelng naar The Keg te maken. De mannen kiezen voor een lekkere steak en de vrouwen bestellen een heerlijke zalmmoot. Een prima keus om vier weken eten buiten de deur af te sluiten! Als wij om 21.30 uur het restaurant verlaten zien we dat op dit moment van de avond het parlementsgebouw prachtig verlicht is. Een mooi afscheid van de stad Victoria. We rijden terug naar ons hotel voor een laatste nachtje slapen. Morgenochtend om 07.00 uur (in Nederland maandagmiddag 16.00 uur) begint voor ons een lange dag. Wij rijden dan naar Swartz Bay waar we om 09.00 uur zullen over varen naar Vancouver. Daar gaan we onze huurauto inleveren waar wij 4 weken lang plezier van hebben gehad als een supergrote rugzak waarin we alles kwijt konden en die ons bijna 5000 kilometer heeft vervoerd over de wegen van het westelijk deel van Canada. Om 17.50 uur Canadese tijd gaan wij de lucht in en op dinsdagochtend om 11.30 uur zullen we dan heel veel indrukken en ervaringen rijker weer landen op Nederlandse bodem.
Voor nu een hartelijke groet van Cees en Ellij, Jan