Bijna van het padje én we leren een woordje Grieks

donderdag 13 oktober
Zoals elke morgen zitten wij weer keurig om 08.30 uur aan het ontbijt. We hebben zin in de nieuwe dag! Om 10.00 uur vertrekken we met de Hyundai op weg naar Acient Kamiros, een plaatsje aan de westkust dat beschreven staat als een van de aantrekkelijkste ruïne steden uit de mediterrane oudheid. Het plaatsje ligt idyllisch op een met dennen begroeide heuvel. Voor € 6,-- per persoon mogen wij over de paden van het amfitheater naar de hoger gelegen terrassen lopen. De hoofdstraat loopt omhoog vanaf het laaggelegen Agoraplein waar de openbare gebouwen hebben gestaan, het hoger gelegen deel staat vol ruines van woonhuizen met nauwe steegjes ertussen. Wij zijn geen van vieren mensen die uren rond kunnen lopen in zo’n gebied en voelen ons dan ook cultuurbarbaren, maar hier lukt het ons om een uurtje rond te lopen om de mooie indrukken in ons op te nemen.
Ons volgende doel wordt een bezoekje aan Psinthos. Een in een groene vallei gelegen dorp in het binnenland van Rhodos. Het is een dorp wat volgens ons boekje nog heel authentiek is. Als wij het dorp binnen rijden komen we uit op het dorpsplein waar zo’n 6 restaurantjes staan, elk met een eigenaar (of echtgenote?) die klanten probeert binnen te lokken. Omdat zwager Jan nét iets te lang oogcontact heeft met een mevrouw bij een van de restaurantjes die haar borsten nog authentiek laat hangen zoals ze zelf hun weg zoeken én een grote ’krentenbaard’ rondom haar bovenlip heeft, kunnen we er niet om heen om op haar terrasje neer te strijken voor een kopje koffie. Janneman heeft daar eigenlijk helemaal geen zin in, maar wie flirt moet de consequenties aanvaarden, dus hopla, niet langer getwijfeld en zitten! De dankbare glimlach van het mevrouwtje maakt veel goed! Haar taak zit erop. Door een vriendelijke jongeman wordt op bestelling echte Griekse koffie geserveerd, net als in Turkije pittig van smaak met drap onderin het kopje, maar als je daar rekening mee houdt bij het drinken is deze koffie echt lekker. Tot onze verrassing wordt er vervolgens een schaal voor ons neergezet met een soort oliebollen waarover honing is geschonken. ‘It’s for free, from the house, no pay!’. Wij smullen van deze door het huis aangeboden lekkernij!
Nadat we heerlijk in de schaduw op het terras onze versnapering hebben verorberd rijden we verder tot we een mooie parkeerplaats zien met bankjes, vlak naast een klooster (in het Grieks met een mooi woord ‘Monastery’ genoemd). Prima plekje om onze van het hotel mee gekregen sandwiches op te eten. Bij het klooster blijkt zelfs een gratis toegankelijk toilet te zijn, na zo’n paar uur onderweg is dat een prettige bijkomstigheid. Het is inmiddels 14.45 uur, tijd om terug te gaan naar het hotel zodat we nog een uurtje op een bedje bij het zwembad kunnen luieren. Het is op dit tijdstip van de dag nog 28 graden.
Om 20.00 uur hebben we gereserveerd bij het Griekse restaurant waar we in deze vakantieweek 1 x gratis mogen eten. Alles is keurig verzorgd en lekker maar dat we de rest van de week weer zelf kunnen kiezen van het buffet dat er dagelijks is vinden wij beslist geen straf.

Elke avond is er animatie bij de bar, waarvan het eerste deel specifiek op de kinderen gericht is en daarna is er de ene dag een groep die wat dansjes doet en die zelf denken dat ze kunnen zingen, een andere avond is er een soort volksdansen in Griekse kostuums.
Vanavond is er en zanger en een zangeres die bijna professioneel genoemd mag worden. Die mogen voor ons de rest van de week elke avond terug komen!
Na gezellig weer een kaartje leggen en genieten van de muziek en een drankje is ook deze dag weer sneller om dan we zouden wensen.

vrijdag 14 oktober
Opnieuw zijn we vroeg op. Om 10.00 uur is het al 23 graden en zijn wij er klaar voor om op pad te gaan. Voor vandaag staat Lindos op ons verlanglijstje om te bezoeken, de oudste bewoonde plaats van Rhodos aan de oostkust, ongeveer 50 kilometer rijden vanaf ons hotel. Het dorp bestaat uit een doolhof van witte huisjes op een helling met helemaal bovenaan de indrukwekkende akropolis (= hoogste punt van de stad) en een ridderkasteel. Lindos wordt beschreven als het bekendste mooie dorp van Rhodos. Ook al heeft het de bijnaam ‘het witte stadje’, het is met zijn nog geen 1000 inwoners toch echt een dorp.
In de boekjes staat vermeld dat het een autovrij stadje is waar de plaatselijke bevolking alles nog in aanhangwagens - hangend achter motorfietsen – vervoert, waarmee ze zelfs de steilste straatjes niet uit de weg gaan. Daarmee wordt geprobeerd het eigen karakter van de stad te behouden. Bij binnenkomst in de stad is het eerste wat we zien echter een parkeerplaats voor bussen en auto’s en daar staat alles al vol. De toeristen hebben Lindos zichtbaar ontdekt en alleen omdat wij er in het naseizoen zijn kunnen we zeggen dat het er ‘gezellig druk’ is. In het hoogseizoen zal het bezoekersaantal beslist op de Efteling lijken!
Wij vinden in een uithoekje een plekje voor de auto waar we gratis mogen parkeren en dan kunnen we beginnen aan de wandeling die start met een zeer steile afdaling waarbij we een mooi kerkje met een prachtig kerkhof passeren. Uiteraard nemen we daar even de tijd om de rust die er heerst tot ons door te laten dringen. Verder afdalend komen we door een poort en dan begint het stijgen door de smalle straatjes op weg naar de akropolis. Voor wie niet wil of niet kán lopen is er en alternatief: de ‘Lindos taxi’! Tegen betaling kun je je op de rug van een ezel naar boven laten rijden. Er staan wel 100 ezeltjes op een ‘ezelparkeerplaats’, een plek wat vroeger een bankgebouw geweest blijkt te zijn. Wij laten de ezeltjes met rust en beginnen zelf dapper te klimmen door de smalle straatjes waar aan één stuk souvenirwinkeltjes, eettentjes restaurantjes en bars gevestigd zijn. Het is een pittige wandeling maar zeker de moeite waard. Bij de volgende poort gaan we verder omhoog naar de akropolis. Het blijkt € 12.—per persoon te kosten om daar naar binnen te gaan. Wij besluiten dat het uitzicht vanaf het punt waar wij staan óók mooi is en na hier wat mooie foto’s te hebben gemaakt beginnen we aan de weg terug. Het begint drukker en drukker te worden!
Wat ook in de boekjes staat is het volgende: ‘Het is goed dat Lindos niet zo groot is anders zou je er gemakkelijk het spoor bijster kunnen raken.’ Nou voor ons blijkt Lindos toch (te) groot! Wij gaan een paar keer links en rechts vanuit de smalle hoofdstraat op zoek naar het amfitheater. Daardoor raken we letterlijk van het padje en komt er nog wat extra klim- en klauterwerk voor kijken om weer op bekend terrein te komen. Jan M. vraagt zelfs de weg omdat ook hij het even niet meer weet, nou dat wil wat zeggen!!
Na deze pittige wandeling gaan we op weg naar Gennadi, de laatste plaats die als interessant beschreven staat voordat we het uiterste puntje van het zuiden zullen bereiken. Overal langs de weg zien we, net als op veel andere plekken, wilde geiten.
Gennadi is een charmant dorpje, gelegen op een helling boven de kustweg, met veelal witte huizen en smalle straatjes waar het leven stil lijkt te hebben gestaan. We laten de indrukken op ons inwerken tijdens een wandeling door de stille straatjes. Zwager Jan fotografeert als een keurige paparazzi (netjes toestemming gevraagd!) een oude dame in zwarte kleding, die samen met haar dochter op een binnenplaatsje bij haar huisje van haar middagrust zit te genieten. In een klein supermarktje spotten we een Grieks Orthodoxe priester in lange zwarte pij die een blik bier naar binnen staat te gieten. Ik probeer mijn kans te grijpen om als een brutale paparazzi (zonder toestemming) dit op de film vast te leggen, maar deze gelovige is me te slim af en duikt snel weg achter een van de schappen. Jammer maar we hebben hem wel gezien!
Wij komen langs een soort van theetuin waar een heel oud mannetje goedgehumeurd wacht op klanten. Wij besluiten hier een koel drankje te bestellen en genieten van de schaduw in de tuin terwijl we ons drankje naar binnen gieten. Kosten voor 2 flesjes cola, een flesje ice tea en een flesje Fanta: niet meer dan € 7,80! Dat Jan M. op een stoel heeft gezeten die blijkbaar vol zat met hars en daar een broek aan over houdt met een paar van deze plakkerige vlekken nemen we voor lief.
Volgende doel voor vandaag is Kattavia, een klein dorp zuidwestelijk met ongeveer 500 inwoners. Vanaf Rhodos-stad is dit een kleine 100 kilometer rijden. Kattavia is een typisch dorpje dat (nog niet) niet door het toerisme is beïnvloed. Dat we er een toercaravan langs de kant van de weg zien staan is dan ook een wonderlijk gezicht. Het brengt Jan M. op het lumineuze idee dat hij hier wel een camping zou willen beginnen. Zwager Jan vraagt of er ‘een draadje bij hem los is’. “Welke gek zou hier nou willen kamperen, op zo’n plek kóm je niet eens met een caravan achter je auto!”
Hij heeft het nog niet gezegd of we zien er twee op een braakliggend terreintje staan en vervolgens spotten we er nog zeker zo’n 7 á 8 op verschillende plekjes. We verbazen ons er echt over en vragen ons af of ze gebruikt worden door straatverkopers die daar tijdens het seizoen hun verblijfplaats hebben. We zullen het nooit weten want het is stil in het dorp, de enkele cafeetjes en winkeltjes die het dorp rijk is zijn allemaal gesloten omdat ook hier middagrust wordt gehouden.
De laatste bezienswaardigheid voor vandaag ligt 8 kilometer zuidelijker, aan de kust. Daar ligt het schiereilandje Prasonisi. Dit eilandje ligt op het zuidelijkste puntje van Rhodos en is met het eiland verbonden door een kilometer lange zandstrook die in de winter onder water loopt. Hier mag je met de auto het strand op rijden zover als je kunt. Het waait er heel hard en het is dan ook geen wonden dat dit gebied erg populair is bij surfers en kitesurfers. We stappen uit om de wind te voelen, filmen is bijna niet mogelijk door de kracht van de wind waardoor de camera niet stil te houden is. Het is mooi om hier zo te staan en te zien hoe fanatieke watersporters de golven proberen te bedwingen.
De weg terug naar het hotel is korter langs de westkust dan terug te rijden langs de oostkust dus de keus is snel gemaakt. We maken na 35 kilometer nog een stop bij Monolithos. We stoppen hier bij een panoramapunt waar we een prachtig uitzicht hebben op een middeleeuws kasteel, hoog op een rotspunt gelegen met daar rondom heen beboste bergen en een ruige kustlijn. Niet verwonderlijk dat hier kraampjes staan waar pinda’s. honing, likeurtjes etc. gekocht kunnen worden. Natuurlijk gunnen we de verkopers onze klandizie, wij krijgen verschillende likeurtjes te proeven en maken weloverwogen onze keus. We zijn net op tijd want meteen nadat wij hebben afgerekend komt er een reisgezelschap uit een toeristenbus rollen die zich als ‘bijen op de honing’ storten!
Wij vervolgen onze weg over een prachtige route langs de kust met verschillende haarspeldbochten, terug naar het hotel. Als wij om 17.15 uur bij het hotel arriveren hebben we het gevoel dat we alles uit deze dag gehaald hebben wat mogelijk was. Moe en voldaan genieten we van nog een uurtje op het terras bij de bar en dan wordt het tijd om ons om te kleden voor het avondeten.

zaterdag 15 oktober
De laatste dag dat we over onze huurauto beschikken en nog plannen voor vandaag om daar gebruik van te maken. We staan dus weer lekker op tijd op en na opnieuw een heerlijk ontbijt gaan we op weg naar de Vlindervallei bij Petaloudes, ca. 20 kilometer rijden vanaf het hotel. Tevoren is ons al verteld dat het een mooie wandeling in de natuur is maar dat er in deze tijd van het jaar geen vlinders te zien zullen zijn. We hebben dus geen valse verwachtingen dat we hele hordes vlinders zullen spotten maar gaan voor de wandeling.
Om 10.15 uur hebben wij ons kaartje al gekocht (€ 3,-- p.p.) en beginnen we aan deel 1 van de wandeling, ca. 300 meter lopen naar het punt waar een restaurantje is en waar je desgewenst een tussenstop kunt maken. Deel 2 is 900 meter lopen en dan zijn we aan het hoogste punt. De omgeving is mooi, we fotograferen wat fotogenieke plekjes en hebben het gevoel dat we sportief bezig zijn. Voor de statistieken noteren we bij terugkomst dat we 960 traptreden hebben gelopen, dat we toch minimaal 7 vlinders hebben gezien (en één vermeende), 4 geiten, enkele vogeltjes en een watervalletje.
We menen ook nog een zwerver op een bankje te zien liggen. Naast hem ligt zijn petje op de grond. Wij zijn de beroerdste niet, wij gunnen die arme sloeber wel een donatie….. tot we ontdekken dat zwager Jan op deze manier iets probeert bij te verdienen!
De wandeling heeft in totaal 2 uur geduurd. Voor vandaag vinden wij het genoeg. We zijn om 12.45 uur terug bij het hotel en kunnen daardoor zowaar een keer aanschuiven voor de lunch. De middag wordt gebruikt voor relaxtijd bij het zwembad, we hebben onze badpakken per slot van rekening net voor niets mee genomen!
Aan het eind van de middag brengen de mannen de auto terug naar het verhuurbedrijf terwijl de meisjes nog wat souvenirs gaan kopen. Natuurlijk kopen we ook iets bij het mannetje dat ons eerder in de week de papa en mama likeur heeft laten proeven. Hij vindt het duidelijk leuk dat we terug zijn gekomen. We krijgen opnieuw kleine slokjes van het heerlijke drankje en hij probeert ons ook nog als een echte schoolmeester te overhoren om te testen of we de Griekse woorden voor ‘goedemorgen/-middag’, ‘dag’, ‘alstublieft’ en ‘dank u wel’ onthouden hebben. Na enkele keren oefenen lijkt hij tevreden over zijn twee ijverige leerlingen. Wat hem betreft mogen we morgen nog even terug komen met onze mannen voor een slokje voordat we gaan vertrekken. We nemen hartelijk afscheid met nog een laatste maal ‘jasas’!
Terug bij het hotel hebben we tijd om wat rekensommetjes te maken. We blijken in 5 dagen tijd 600 kilometer over het eiland gereden te hebben waarbij we voor een bedrag van € 80,-- benzine getankt hebben. Daarbij opgeteld de autohuur van € 100,-- (inclusief verzekering) hebben we met zijn vieren veel gezien voor weinig geld! Het is een prima keus geweest om op deze manier Rhodos te verkennen en we concluderen dat we het meeste wel gezien hebben en dat dat allemaal de moeite waard is geweest.
Ook deze avond voorziet onze favoriete ober Nikos ons van koffie (hij weet inmiddels precies wat onze wensen zijn: ‘three café and one decaf!’), wijn/bier en flesjes water zoveel als je maar wilt. Wij hebben hier elke avond gezeten terwijl we met onze gebruikelijke klaverjascompetitie de pot alweer aan het spekken zijn voor een volgende vakantie met zijn vieren. Jammer dat het morgen al weer tijd is om naar huis te gaan.

zondag 16 oktober
Vandaag loopt de wekker een half uurtje later af dan de afgelopen week. Geen auto meer om op pad te gaan, geen plannen meer om dingen te gaan ondernemen, dus om 09.00 uur aan het ontbijt is vroeg genoeg. We laten het ons nog een keer goed smaken en zijn het met elkaar eens dat we ervan hebben genoten maar dat ij thuiskomst de knop weer om moet
Naar iets kariger. Om 10.30 uur zijn de koffers gepakt en checken we uit en daarna gaan we naar de bar waar we de ochtend gebruiken om vol bewondering te kijken naar barvrouw Christina die vol overgave haar klanten van een natje en droogje voorziet, voor iedereen een vriendelijk woord heeft en zelfs een oud opaatje dat slecht ter been is een hand helpt om plaats te nemen aan een tafeltje om hem vervolgens zijn biertje te brengen in plaats van dat hij het zelf moet halen. Zij noemt zichzelf ‘a little crazy, just enough’. Als wij zeggen dat we haar allerminst gek vinden maar grote bewondering hebben voor de manier waarop zij haar werk doet is haar antwoord dat ze het als haar taak ziet om de mensen die hier komen een zorgeloze week te bezorgen. Respect voor Christina!
Nog één keer schuiven we aan voor de lunch en dan begint het wachten op het moment dat we worden opgehaald.
Wij hebben de afgelopen dagen kennis gemaakt met Hennie en Sylvia uit Spijkenisse. Zij zijn echte Feijenoord fans, dus dat levert leuke gespreksstof op tussen hen en Maria en zwager Jan die echte Ajax fans zijn. Ook vandaag zijn de opmerkingen naar elkaar niet van de lucht, het levert hilarische momenten op waar zo af en toe ook wat omstanders zich mee bemoeien. Zo komen wij de middag wel door! Als wij omstreeks 17.00 uur worden opgehaald met de bus om naar het vliegveld te gaan is de competitie in Nederland in volle gang. Via de mobiele telefoons worden de scores van Feijenoord en Ajax regelmatig gecheckt en enkele van de mensen die bij andere hotels worden opgehaald wagen zich eraan zich te mengen in de gesprekken. Ook zal zijn er meer Ajax- dan Feijenoord fans, zwager Jan maakt met zijn praatjes weer indruk en zal niet snel worden vergeten!
Eenmaal op luchthaven Rhodos-Kremasti gaat alles van een leien dakje, inchecken is binnen 10 minuten gebeurd, de koffers die we zelf op een andere plek moeten aanbieden inleveren idem. Op de heenweg hebben we op Schiphol onze paspoorten niet eens tevoorschijn hoeven halen en ook bij aankomst op Rhodos niet. Hier moeten we onze paspoort tonen bij het inchecken en opnieuw als we naar de gate gaan en onze handbagage moeten laten checken. Maria blijkt een tube handcrème in haar tas te hebben die ze tevoorschijn moet halen om te laten zien dat het niets is wat verboden is.
En net als op de heenweg wordt ook nu zwager Jan eruit gepikt om gefouilleerd te worden waarbij opnieuw niet gevonden wordt waarop het alarm af gaat als hij door het poortje loopt. We vliegen terug met een Zwitserse maatschappij die door TUI is ingehuurd en gaan een kwartier eerder de lucht in da de oorspronkelijke tijd van 19.45 uur. Met het uur tijdverschil in ons voordeel landen na een zeer voorspoedige reis we om 22.15 uur op Schiphol. Nadat de eerste 3 koffers redelijk snel van de band komen rollen moeten we vervolgens bijna een half uur wachten voordat de laatste koffer van zwager Jan ook gespot wordt. Daarna nog een fikse wandeling naar de STA balie op Schiphol waar we een taxi hebben besteld. Een zeer vriendelijke chauffeur rijdt ons in de nacht naar het huisadres van Maria en zwager Jan in Nieuwegein waar onze auto staat. Wij nemen afscheid van elkaar met alle vier het gevoel dat Rhodos een heerlijk vakantiebestemming was en dat we het met elkaar weer zo geweldig hebben gehad dat het uitnodigt voor een vervolg!

Tot slot enkele Griekse woordjes die wij niet meer willen vergeten:
proost = (ie)jasás
goedemorgen = kalimèra
goedenmiddag = kalispèra (vanaf 13.00 uur!)
alstublieft = parakálo
dank u wel = efcharistó