Two ladies on their own naar Barcelona

Na twee jaar een vakantietripje met een Ladies Only gezelschap gaan mijn vriendin Ria en ik dit jaar voor het eerst sámen op stap. We hebben gekozen voor Barcelona en ons voor de keuze van de gunstigste vliegmogelijkheden en een leuk hotel laten adviseren door Thea van Spaandonck van Personal Touch Travel waar we goede ervaringen mee hebben.

Op 5 oktober is het zover. Wij worden door onze mannen om 04.45 uur naar luchthaven Rotterdam The Hague Airport gebracht waar we bij de Kiss & Ride afscheid nemen voor 4 dagen. We hebben tevoren elektronisch ingecheckt en reizen met een klein koffertje wat als ruimbagage mee kan. De incheckbalie kunnen we dus overslaan. Via de daarvoor bestemde automaat printen we onze instapkaart en lopen dan direct door naar de beveiligingscontrole. Hier is het zo streng dat we zelfs onze wandelschoenen uit moeten omdat daar ijzeren oogjes aan zitten voor de veters. Momenteel vindt er een grote verbouwing plaats van de huidige vertrekhal met als doel de steeds groter worden capaciteit passagiers vlot te kunnen laten doorstromen. Wij worden naar de tijdelijke vertrekhal verwezen waar we nog 2 uur moeten wachten in de tochtige ruimte waar het er zeer chaotisch aan toe gaat door de grote rijen die ontstaan voor de verschillende gates en die door elkaar heen lopen vanwege ruimtegebrek. Alles voor het goede doel, dus we nemen het voor lief.

Om 07.00 uur is het zover dat we in de bus mogen stappen die ons naar de trap rijdt om aan boord mogen van het Transavia vliegtuig waar wij mee naar Barcelona vliegen. Als we allemaal zitten krijgen we te horen dat we een ander vliegtuig hebben dan oorspronkelijk gepland was omdat die vanwege een technische storing niet kan vertrekken. Het vliegtuig waar we nu in zitten is net vanuit Barcelona gearriveerd en moet nog gevuld worden met de brandstof om de overtocht veilig te kunnen halen. Op verschillende plekken is goed zichtbaar dat er ook geen tijd is geweest om schoon te maken. Met een half uur oponthoud en een fikse brandstoflucht in onze neus gaan we om 7.35 uur de lucht in waarna we 1 uur en 45 minuten later landen op de luchthaven van Barcelona.

Om 09.30 staan we in de hal waar een taxichauffeur met onze naam op een bordje klaar zal staan om ons naar ons hotel te brengen. Hoe we ook zoeken, er is niemand te vinden die voldoet aan die omschrijving. Na 3 x bellen met het informatienummer wat we hebben gekregen komt er om 11.00 uur eindelijk een 7-persoons taxibus voorrijden waarvan de chauffeur zich voorstelt als degene die hier al lang had moeten zijn maar helaas is opgehouden door een ‘traffic accident’. Het zijn zo’n beetje de enige twee Engelse woorden die hij spreekt, maar met google translate is hij erg handig. Onder het rijden spreekt hij steeds een Spaanse zin in die door de app vertaald een halve minuut later in het Nederlands klinkt. Wij doen hetzelfde op onze telefoon voor vertaling van Nederlands naar Spaans en zo hebben we gedurende het half uur wat nodig is om ons op de plaats van bestemming te brengen een gezellig gesprekje over de stad, wat we er kunnen gaan zien en waar we lekker kunnen eten. Hij geeft ons een adresje mee waar we beslist traditionele paella moeten gaan eten.

Ons uitstapadres is halverwege de Ramblas, waar de chauffeur ons een zijstraatje wijst waar we in moeten lopen. Drie minuten later melden wij ons in Carrer de Santa Anna nr. 18 bij de receptie van Hotel Nouvel, ons adresje voor de komende 3 nachten. We worden ontvangen door een allervriendelijkste receptionist die ons incheckt en ons de plek wijst waar we onze koffers kunnen stallen totdat onze kamer om 14.00 uur beschikbaar is.

Ondanks dat er een miezerregentje valt is het warm genoeg om zonder jas buiten te zijn. Wij besluiten terug te lopen naar de Ramblas en beginnen daar met onze eerste verkenning van de omgeving. Wandelend over de Ramblas komen we langs de beroemdste overdekte versmarkt van Barcelona, Mercat de Boqueria. We lopen langs de kleurrijke kramen met verse vis, Catalaanse worsten, enorme hammen, allerlei soorten kazen, fruitdranken en gekleurde snoepkramen. Elke kraam is een feestje om naar te kijken en de kleuren en geuren maken het feestje compleet.
Na dit bezoek wandelen we door over de Ramblas naar de haven. We moeten daarvoor het plein Plaça de la Porte de Pau (plein van de poort van de vrede) oversteken, waarop een grote zuil staat met daar bovenop het 7 meter hoge standbeeld van Columbus die met zijn vinger naar de zee wijst. Het monument is 60 meter hoog en is ontworpen voor de wereldtentoonstelling die in 1888 in Barcelona werd gehouden.

Na een rondje langs de haven is het tijd voor een lekker glas Sangria, het ultieme vakantiegevoel begint te komen!

Om 14.30 uur melden we ons bij de receptie van het hotel en krijgen wij een onze kamer toegewezen op de 2e etage. De eerste indruk van het hotel is prima, het meer dan 100 jaar oude gebouw met 70 kamers heeft een statige ingang in een rustige voetgangersstraat en ook de entree naar de receptie en de lounge + de trap naar boven zien er prachtig uit. Onze riante kamer heeft prachtige oude vloertegels, we hebben ieder een eigen bed en de badkamer ziet er schoon en netjes uit. Terwijl wij onze koffertjes uitpakken worden we op de hoteltelefoon gebeld, het blijkt de receptionist te zijn die informeert of alles naar wens is. Klantvriendelijker kan het niet worden!

Geen tijd om uit te rusten, wij gaan aan de wandel om wat nog rest van onze middag zo goed mogelijk te besteden. Het is inmiddels droog en 21 graden, we hebben geen jas nodig, het is heerlijk wandelweer. We hebben onze waardevolle spullen in een speciaal heuptasje gedaan wat mooi plat onder onze shirts past, zodat we over straat kunnen lopen met zo min mogelijk risico op diefstal of beroving. Dit is iets waar in deze stad voortdurend voor gewaarschuwd wordt.

We beginnen met een wandeling naar het straatje waar de fietsverhuur zit waarmee wij morgen een toer gaan maken. Prettig om alvast te weten hoeveel tijd we kwijt zullen zijn er vanaf het hotel naar toe te lopen. Nadat we dit adres zonder veel moeite hebben gevonden besluiten we via Google maps op zoek te gaan naar het adres van het paella restaurant waarvan de taxichauffeur ons vanmorgen het adres heeft gegeven. Het adres bevindt zich in de wijk Eixample, wij beginnen voortvarend aan de wandeling van ca. 3 kilometer maar belanden al snel in smalle straatjes die langzaamaan nóg smaller worden en waarvan we tegen elkaar zeggen dat we hier ’s avonds niet samen zouden willen lopen. We hebben die gedachte nog maar net naar elkaar uitgesproken als we plotseling vreselijk gillen en schreeuwen horen vanuit het straatje links van ons waarvan wij bijna de hoek naderen. Om de hoek van zo’n smal straatje om te gaan is het geen optie om dat hardlopend te doen want dan knal je tegen de muur. Toch komen er van links, hard rennend achter elkaar aan, drie stevige mannen de hoek om, recht op ons af. Ria heeft het goed aan voelen komen en heeft slim gereageerd door strak tegen de muur aan te gaan staan om zoveel mogelijk ruimte te maken. Hoewel ze tegen mij schreeuwt dat ik dat ook moet doen blijf ik verstijfd midden in het straatje staan. Wij komen gelukkig met de schrik vrij, ik heb niet meer dan een schouder van de laatste man tegen mijn arm gevoeld maar ben gelukkig overeind gebleven. Om de hoek is net een huilende vrouw opgestaan die waarschijnlijk omver is gelopen (of wellicht is zij degene die beroofd is?). Het lijkt er in elk geval op dat er twee mannen achter een winkeldief aan zaten, dat is wat wij erover kunnen bedenken. Wat we zeker weten is dat we hier zo snel mogelijk weg willen en wel een ander adresje zoeken om te gaan eten vanavond. De schrik die we hebben gevoeld van deze gebeurtenis zit echt in onze benen, dit soort ervaringen is niet waar wij naar op zoek zijn. We zoeken de grotere straten weer op en wandelen weer wat relaxter tot we terugkomen in de buurt van de Ramblas. We hebben inmiddels zo’n 20 kilometer gewandeld vandaag en vinden het tijd om een plekje te zoeken voor onze avondmaaltijd. Op nog geen 500 meter van ons hotel, langs de Ramblas belanden we bij restaurant Moka waar we óók paella kunnen eten. Vriendelijk personeel, paella zoals wij het in gedachten hadden en een lekker glas Sangria erbij…. wij zijn helemaal tevreden!

Om 22.15 uur zijn we terug op onze kamer, voor vandaag houden we het voor gezien. We zijn vanmorgen opgestaan om 04.15 uur en hebben deze eerste dag al heel veel meegemaakt, dus ons lampje gaat vanavond vroeg uit.

Zondag 6 oktober
Na een goede nachtrust in een fijn bed op onze ruime slaapkamer, in een straatje waar het ’s nachts echt stil is, hebben we zin in de start van de nieuwe dag. We zijn allebei om 07.00 uur wakker en zitten na de gebruikelijke ochtendrituelen om 08.00 uur fris en kwiek in de ontbijtzaal waar we ruim keus kunnen maken uit Engels ontbijt, lekkere broodjes met voldoende keus voor beleg, yoghurt, fruit en zoetigheden. Kopje koffie erbij en wij kunnen de nieuwe dag weer aan!

We hebben gisteravond bij de goed Engels sprekende receptionist een pakketje gekocht waarmee we met korting bij de ‘Barcelona Bus Turístic’ een ticket voor 48 uur kunnen kopen. Het hotel verdient hier € 5,-- aan en bij de bus moeten we dan nog € 33,-- betalen. Voor dat bedrag kunnen we de komende twee dagen net zo vaak in- en uitstappen in de bussen waarvan een rode, groene en blauwe lijn rijdt.
Nadat we op de Plaça de Catalunya ons ticket hebben gekocht zijn wij om 09.00 uur al wandelend op weg richting Plaça de la Llana, waar fietsverhuur BajaBikes gevestigd is. Op weg hiernaartoe valt het ons op dat het op dit tijdstip van de zondag nog heel rustig is op straat. We passeren het prachtige Palau de la Música Catalana, het muziekpaleis met meer dan 2000 zitplaatsen dat sinds 1997 op de werelderfgoedlijst staat. De buitenmuren zijn van rode steen, gesteund door pilaren, die net als de gevel versierd zijn met prachtig mozaïek. Maar niet alleen de buitenkant is mooi, ook binnen is het de moeite waard om een kijkje te nemen. De pracht en praal spat ervan af en leent zich beslist voor een paar mooie foto’s.

Nadat we op een gezellig terrasje koffie hebben gedronken melden we ons bij BajaBikes. Wij staan op de lijst om als eerste van vier groepen om 10.15 uur te gaan fietsen met Vlaamse Mathieu als onze gids. Onze groep bestaat uit 11 personen en na uitleg over de manier waarop fietsen door de stad hier gaat, deels over trottoirs en tussen de voetgangers door, krijgen we allemaal eenzelfde fiets die op persoonlijke hoogte wordt afgesteld. Het enige wat anders is aan de fiets is het nummer dat erop staat. Ik huur voor 2 euro een mandje waar Ria en ik onze rugzakken in kunnen leggen, met het hengsel om het stuur om stelen te voorkomen. In colonne vertrekken we vanaf het startpunt, op weg om een aantal van de bezienswaardigheden van de stad Barcelona te zien en daar uitleg over te krijgen. Het is goed opletten om zonder kleerscheuren tussen alle voetgangers door te laveren en bij de oversteekpunten is het zaak om niet door oranje of rood te fietsen want er wordt niet voor fietsers gestopt. Mathieu houdt constant in de gaten of we er allemaal nog zijn en zo nodig wordt er gewacht. Een deel van de route gaat over fietspaden waarvan er in Barcelona inmiddels ca. 100 kilometer is aangelegd: 2-richting en smal, zodat we echt achter elkaar moeten fietsen. Als Mathieu ons ook nog door straatjes met kasseien laat fietsen wat aanvoelt als billenmassage zijn wij ervan overtuigd dat hij een échte Belg is, ondanks dat hij tijdens zijn uitleg na elke zin vragend zegt ‘Allright?’

We maken een stop in Passeig de Grácia bij Casa Batlló, een Spaans gebouw van de beroemde architect Antoni Gaudí dat bekend staat als het sprookjeshuis. De pastelkleurige gevel doet denken aan de schubben van een vis en het dak lijkt op een drakenstaart. De kleuren van dit sprookjeshuis zijn niet te beschrijven mooi.
Iets verderop in dezelfde straat staat Casa Milá, een door Gaudi ontworpen appartementengebouw, dat net als Casa Battló geen enkele hoek heeft, alles is golvend en afgerond, bedoeld als de golven van de zee.

Een volgende stop is bij de Sagrada Familia, de beroemde Basiliek in Barcelona die door Antoni Gaudi is ontworpen. De naam betekent ‘Basiliek en Boetetempel van de Heilige Familie’. Wij zetten onze fietsen in een rijtje op een terrein waar we alle ruimte hebben om de prachtige Basiliek aan de buitenant te bewonderen terwijl Mathieu ons zeer interessante wetenswaardigheden over de bouw van deze kerk vertelt. Op het moment dat we weer verder gaan fietsen pakt een lange heer uit onze groep per ongeluk de fiets van Ria waardoor er voor Ria een fiets overblijft waar ze alleen met een aanloop op zal kunnen springen. Op mijn ‘meneer! meneer!!!’ voelt de man zich gelukkig aangesproken en komt zelf toch ook tot de ontdekking dat hij wat ongelukkig om een lage fiets rijdt. De ruil is snel gedaan en wij kunnen verder.

Het volgende punt waar we stoppen is in het Parc de Ciutadella, het meest populaire stadspark van Barcelona waar regelmatig kinderfeestjes en festivals worden georganiseerd. Vanaf de plek in het park waar wij staan zien we een soort Arc de Triomph met een prachtige vijver ervoor en een romantische tuin in Engelse stijl, omringd door twee met bomen omzoomde boulevards. Het ziet eruit als een heerlijke plek om tot rust te komen.
Omdat er vandaag een triatlon plaatsvindt in de stad wordt onze fietstoer ingekort en het deel naar de haven overgeslagen. In plaats daarvan neemt Mathieu ons mee naar Born Cultural Centre. Vroeger was dit imposante gebouw een overdekte markt in de wijk El Born, tegenwoordig zijn er oude opgravingen te bezichtigen van het ontstaan van de stad Barcelona.

Bij de kerk Santa María del Mar (Onze-Lieve-Vrouw van de Zee) maken we ook nog een stop. Het door de auteur Ildefonso Falcones geschreven boek ‘De Kathedraal aan zee’ speelt zich af tijdens de bouw van deze kerk. De prachtige kerk is zo populair als trouwlocatie dat de wachtlijst kan oplopen tot wel 2 jaar. Wij steken er een kaarsje op met onze gedachten bij geliefden die we moeten missen.

Om 12.45 uur zijn we terug bij de BajaBike winkel en leveren we onze fiets weer in. Ons hoofd zit vol met mooie indrukken en heel veel informatie. Tijd voor een lekkere lunch en even relaxen.

Als wij na de lunch door wat straatjes wandelen ontmoeten we een man van 80 jaar die in ‘de etalage’ van een restaurant zit te genieten van zijn lunch. Als hij ons Nederlands hoort praten spreekt hij ons aan en vertelt dat hij op zijn 20e naar Spanje is vertrokken omdat hij de lucht daar zo prachtig vond en dat hij er nooit meer is weg gegaan. We krijgen een gesprek met de man over de armoe die wij zien in de stad, de mensen die uit de prullenbakken hun maaltje bij elkaar proberen te scharrelen en de vele daklozen die op bankjes, op stoepen en in parken hun slaapplaats hebben gecreëerd met oude dekens, karton en in enkele gevallen een rugzak of koffertje. De oude man vertelt dat dit over het algemeen geen Spanjaarden zijn maar vooral Oost-Europeanen die naar Spanje zijn gekomen omdat ze hier prettiger op straat kunnen verblijven door het aangename klimaat. Volgens de man zijn het bovenal drugs- en drankverslaafden die geen ander leven gewend zijn.
Als wij vertellen wat we hebben meegemaakt in de smalle straatjes de dag hiervoor vindt hij ons domme toeristen. ‘Julie hebben in die straatjes niks te zoeken, er is daar niets te zien wat voor een toerist interessant is. Zoek de grote straten en drukte van de mensen, daar ben je veilig.’ Met deze wijze les nemen we afscheid van elkaar, de komende dagen zullen we hier zeker aan denken!

Ondanks dat het 20 graden is vandaag waait er een frisse wind. Wij kopen daarom een warme sjaal om die te kunnen gebruiken als we de rest van de middag op het bovendek van de Bus Turístic door de stad gaan toeren.
Wij stappen op de Placa de Catalunya in de bus die de rode route gaat rijden. Dit is een route van 2 uur die onder andere een stop heeft bij het Museu Nacional d'Art de Catalunya, het nationale museum voor Catalaanse beeldende kunst in Barcelona. Het museum is gehuisvest in Palau Nacional op de heuvel Montjuïc in de buurt van Plaça d'Espanya. Wij stappen hier uit en maken de klim helemaal naar boven, deels met de roltrap, tot aan het museum van waar we een prachtig uitzicht hebben over de stad en tussen de twee hoge rode torens door Winkelcentrum 'Las Arenas' zien liggen wat ooit een stierenvechtersarena was.

We wandelen vervolgens verder de heuvel op om uit te komen bij Palau Sant Jordi, de grootste overdekte sportarena van Spanje en een van de belangrijkste locaties van de Olympische Spelen in 1992. Tegenwoordig wordt dit complex gebruikt voor concerten en andere culturele activiteiten. Hier is ook de witte Telecommunicatietoren (Torre Telefónica Montjuïc) te zien. De voet van de toren is bedekt met mozaïek bestaande uit scherven van gebroken tegels. Door de positie waar de toren staat doet hij tevens dienst als zonnewijzer.

Wij vervolgen met de bus de rode route tot aan Port Olímpic, een jachthaven ten oosten van de haven van Barcelona waar in 1992 de zeilwedstrijden van de Olympische Zomerspelen werden georganiseerd. Hier stappen we over op de groene lijn, die de route langs de haven en het strand volgt en waar we door de wijk rijden waar in 1992 de deelnemers aan de Olympische Spelen hun verblijf hadden. Deze appartementen worden nu bewoond door de betere klasse van de stad. Heerlijk om alleen maar te zitten en te genieten van het uitzicht.

Na het rondje met de groene lijn stappen we bij Port Olimpic weer over op de rode lijn en rijden we mee tot het eindpunt op Placa de Catalunya.

Het is inmiddels 19.00 uur, tijd om naar het hotel te gaan en ons op te frissen. Een half uurtje later zitten we bij hetzelfde restaurant waar we gisteravond ook hebben gegeten en waarvan we weten dat de Sangria er lekker is. Vanavond kiezen we voor een pizza, die kwalitatief een 9 van ons krijgt.

Als we naar buiten lopen is het echt donker buiten, leuk om op de Ramblas te lopen en ook de sfeer bij avond te proeven. We zien een grote groep Afrikanen aan komen lopen die allemaal een grote witte ‘rugzak’ dragen. Deze rugzak blijkt een groot laken te zijn met aan elke punt een touw geknoopt. De lakens worden uitgespreid en hun verkoopwaren (namaak T-shirts van grote merken, neptassen, -schoenen, koelkastmagneetjes) worden met één hand uitgestald terwijl ze met hun andere hand de touwen vasthouden, klaar om de hele boel meteen als een soort plunjezak bij elkaar te trekken op het moment dat ze snel weg moeten wezen voor de politie die deze verkoop niet toestaat.
Wij zijn nieuwsgierig genoeg om te blijven kijken in afwachting van wat er gaat gebeuren als ze snel weg moeten wezen. Er staan overal stoeltjes waar er nog enkele vrij van zijn. Ik stap naar een oud mannetje toe en vraag of ik de stoel naast hem mee mag nemen met de bedoeling die iets op te schuiven naar het plekje waar Ria reeds een vrij plekje ingenomen heeft. De man kijkt me aan met ogen als schoteltjes maar knikt dan toch heel gastvrij ‘neem maar mee!’. Ik pak de stoel en wil hem optillen, er is echter geen beweging in te krijgen. Langzaam dringt het tot me door dat de stoelen in de straat vastgeklonken en niet te verplaatsen zijn. De ogen als schoteltjes zijn inmiddels veranderd in grijns van oor tot oor. Ik troost me met de gedachte dat ik die man zijn avond heb opgeleukt en besluit maar te blijven staan tot er twee stoelen naast elkaar vrij komen.

We sluiten de avond af met een wandeling naar de haven om daar de cruise schepen in het donker te zien liggen, omgeven door duizenden mooie lichtjes.

Met 15 wandelkilometers in de benen gaan we om 23.30 uur terug naar ons hotel, het is dan nog steeds 24 graden. Wij prijzen ons gelukkig want in Nederland is het zulk slecht weer geweest dat deze dag de boeken in gaat als de dag met ‘tranen op de ramen’!

Maandag 7 oktober
Wij zijn om 07.15 uur wakker en starten relaxt de nieuwe dag. Na het ontbijt vertrekken we om 09.15 uur naar de Placa de Catalunya om met de blauwe lijn van de Bus Turistic naar de Sagrada Familia te gaan. Deze door Antoni Gaudi ontworpen Basiliek is de grootste trekpleister van de stad. Wij vinden dat we niet kunnen zeggen dat we in Barcelona zijn geweest als we daar niet binnen geweest zijn. Wij arriveren om 10.00 uur bij de kerk met een ticket dat we via internet reeds hebben aangeschaft voor de prijs van € 31,50 per persoon. Het tijdstip waarop wij naar binnen mogen is 11.15 uur dus we hebben nog ruim een uur om de Basiliek van buiten te bewonderen en voor een kopje koffie op een gezellig terras.

Iedereen die de Basiliek in wil moet door een veiligheidscontrole, net zo streng als op de luchthaven, dus: schoenen uit, horloge af, scherpe voorwerpen inleveren en als er toch een piep afgaat als je door het poortje loopt komt ook de scanner eraan te pas. Dit kan lastig lijken maar wij ervaren het als fijn dat dit gebeurt, op deze manier voelen we ons in elk geval veiliger tussen zo’n grote mensenmassa.
We krijgen een audioapparaat waarmee we in het Nederlands uitleg krijgen over het bouwen van de kerk sinds het leggen van de eerste steen in 1882. Met uitzondering van de periode van de Spaanse Burgeroorlog is er tot nu toe continu aan de kerk gebouwd. De huidige officiële opleveringsdatum is 2026, dan moet het laatste deel van de hoogste toren af zijn die 172 meter hoog wordt. Het jaartal 2026 is gekozen omdat dat de 100e sterfdag van Gaudi zal zijn, die op 74-jarige leeftijd is overleden na een tramongeluk. Hij ligt begraven in de crypte onder de kerk. De snelheid waarmee de bouw vordert en of 2026 haalbaar zal zijn is voor een groot deel afhankelijk van de giften die bezoekers binnenbrengen.

De kerk is aan de buitenkant indrukwekkend mooi, steeds opnieuw ontdekken we nieuwe details. Eenmaal binnen is het niet in woorden uit te drukken hoe mooi alles eruit ziet. We voelen een soort betovering door de hoge zuilen en plafonds, de prachtige lichtkoepels en glas-in-lood ramen en de vele details van het interieur van de kerk. Het is vandaag zeer zonnig en de lucht is strakblauw, waardoor de hele kerk prachtig belicht wordt en waardoor ook binnen alles nog mooier tot zijn recht komt.

Niet alleen wij voelen ons betoverd, ondanks de vele mensen die hier rondlopen is het opvallend stil in de kerk. Op het moment dat het Ave Maria door de kerk klinkt levert dit een kippenvelmoment op voor ons en heel veel andere bezoekers.

Na 1½ uur indrukken om nooit meer te vergeten verlaten wij de kerk om onze weg te vervolgen voor een volgende bezienswaardigheid. Wij zijn het er nu al over eens dat niets ons bezoek aan de Sagrada Familia zal kunnen overtreffen.

Bij de bushalte staat een ongelooflijke rij met mensen die daar in willen stappen. Wij besluiten een halte terug te lopen en kunnen daar plaatsnemen in het bovendeel van de bus op elk plekje wat we maar wensen. We passeren op deze manier nog eenmaal de prachtige kerk waarna we uitstappen bij de volgende stop: Hospital de la Santa Creu i de Sant Pau (Hospitaal van het Heilig Kruis en de Heilige Paulus). Vroeger was dit een ziekenhuis, bestaande uit een hoofdgebouw en 27 paviljoens. Ondergrondse gangen verbinden de verschillende ziekenzalen met elkaar. Sinds 1997 staat dit complex op de Werelderfgoedlijst en in 2014 werd het na jarenlange renovatie opnieuw geopend en is het als een soort museum te bezoeken. Wij kopen een kaartje voor € 15,-- per persoon en dwalen rond over het terrein met de prachtige gebouwen in Art Nouveau/Jugendstil. Een aantal van de gebouwen is vanwege renovatie of andere redenen afgesloten waardoor we een groot deel van de paviljoens niet in kunnen. Wel kunnen we een kijkje nemen in een voormalige ziekenzaal en een stukje lopen in het ondergrondse gangenstelsel. Al met al toch ook indrukwekkend om dit gezien te hebben.

Ons volgende doel is Park Guell. Dat betekent opnieuw een paar haltes met de blauwe lijn. Na een wandeling van een kwartier door een straat die naar boven naar de ingang van het park voert blijkt het helaas niet mogelijk om nog kaartjes voor de entree van het park te kopen, ook dit hadden we tevoren elektronisch moeten regelen. Wij nemen genoegen met een mooie wandeling rondom het park met prachtig uitzicht over de stad en we voelen ons gelukkig met een paar foto’s van de mooie Gaudi bankjes en wat torentjes. Het inmiddels 17.00 uur als we terug lopen naar de weg waar we uit de bus zijn gestapt, we blijken echter niet helemaal op de juiste plek naar beneden te zijn gekomen waardoor het wat extra kilometers lopen is om de bushalte terug te vinden. Als we ons weer op het bovendek hebben geïnstalleerd maken we de rit af met het in ons opnemen van alles wat we nog passeren. We komen langs het stadion van FC Barcelona waar we met kunst-en-vliegwerk vanuit de bus nog een foto maken en stappen uiteindelijk weer uit bij het eindpunt van de bus op de Placa de Catalunya.

Om 19.30 uur zijn we terug in ons hotel, ondanks de busritjes hebben we ook vandaag weer 15 kilometer gelopen. Reden om niet verder dan de Ramblas te gaan voor onze avondmaaltijd. Het is nog steeds 25 graden en heerlijk weer om buiten te zitten. We zoeken een gezellig terrasje en bestellen tapas voor twee personen met een glas Sangria. De tapas hebben een prijs die overeenkomt met wat we op de kaart hebben zien staan, de prijzen van de drankjes worden ’s avonds niet vermeld. Als de rekening komt schrikken we daar wel even van: € 13,50 per glas! Weer wat geleerd, vooraan eerst vragen! Voor straf geen fooi!

Hoe dan ook, we hebben genoten van een lange zwoele avond, het is ruim na middernacht als ons schemerlampje uit gaat.

Dinsdag 8 oktober
Om 07.00 uur zijn wij wakker. Nog een keer ontbijten in het hotel en daarna de koffertjes inpakken die we in bewaring geven bij de receptie. We wandelen om 09.00 uur het hotel uit voor een laatste bezienswaardigheid voordat we weer richting huis gaan. We lopen naar het Columbus standbeeld waar we met een liftje naar 60 meter hoogte kunnen om daar vanuit de observatietoren over de stad en de haven uit te kunnen kijken. Het liftje is zo klein dat Ria en ik er precies inpassen, samen met de meneer die de lift bedient. Het uitzicht is prachtig, dit voelt als een mooie afsluiting van 4 fantastische dagen. Als we uitgekeken zijn drukken we op het belletje, de liftmeneer komt weer naar boven om ons op te halen en levert ons weer veilig beneden af.

Wij wandelen door naar de haven, zitten daar nog een half uurtje met onze gezichten in de zon op een bankje te genieten van alles wat op het water te zien is.
Na een laatste glaasje Sangria zijn we om 12.15 uur weer terug bij het hotel waar onze chauffeur al op ons wacht om ons naar de luchthaven te brengen.

Daar brengen we de laatste uurtjes door voordat we naar huis vliegen.
Omdat we elektronisch hebben ingecheckt kunnen we rechtstreeks naar de beveiligingscontrole. Om 14.15 uur zitten we in de vertrekhal. Om 15.00 uur gaan we boarden. Door grote drukte op de luchthaven hebben we 20 minuten extra wachttijd voordat we mogen vertrekken. Veertig minuten later dan gepland gaan we om 16.15 uur de lucht in. Wij verlaten Barcelona waar het nog 22 graden is op weg naar Zestienhoven waar het 13 graden is. We landen om 18.05 uur in herfstachtig Holland met heel veel verhalen en mooie herinneringen aan vier fantastische dagen ‘Two ladies on their own’!