Zeven nachten Noorse Legenden

Cruise naar de Noorse fjorden van 6 tot 13 juni 2015

Zaterdag 6 juni start met een koffie bezoekje van Ralph en Ramona, die ons op deze alternatieve manier komen uitzwaaien voordat wij gaan beginnen aan een cruise avontuur naar de Noorse fjorden, samen het zus Maria en zwager Jan Z. die al gearriveerd zijn zodat we gezamenlijk vanaf ons huisadres kunnen vertrekken. Met het maken van deze cruise zal een wens in vervulling gaan die op ons lijstje stond voor 'later als we oud zijn' maar waarvan wij tegenwoordig denken ' alles wat je nú kunt/mag doen moet je niet uitstellen tot later'. Onze 40-jarige trouwdag was een mooi moment om deze wens daaraan te koppelen. Het feestje wat wij om diezelfde reden op 9 mei gevierd hebben is al een prachtige herinnering aan die dag, deze reis zal daar ongetwijfeld een mooie herinnering aan toe voegen.
Terwijl wij koffie drinken met elkaar probeer ik de zenuwen die ik altijd voel als we op reis gaan onder controle te houden. Ik geloof niet dat dat helemaal gelukt is maar ze kennen me gelukkig inmiddels goed genoeg om er niet teveel aandacht aan te besteden. Om 11.30 uur rijdt onze taxi voor die wij geboekt hebben bij Veilig Vliegveld Vervoer. We nemen afscheid van Ralph en Ramona en stappen in de taxibus bij chauffeur Paul. Die vindt het leuk om ons naar de Wilhelmina pier in Rotterdam te rijden, vooral ook omdat Jan M. hem de kortste c.q. makkelijkste weg kan wijzen omdat zijn werkadres, gebouw 'De Rotterdam' direct naast de pier gelegen is. Als wij om 12.15 uur bij de terminal arriveren mogen we meteen inchecken, de koffers worden niet gewogen, de handbagage wordt gescand op aanwezigheid van verboden zaken, waaronder de maximaal toegestane 1 fles wijn die je mee mag nemen. Jan Z. heeft er 2, maar zijn verklaring dat hij die van zijn meissie in de tas heeft en zij er dus géén heeft wordt als plausibel aanvaard.
Om 12.45 uur gaan we de loopplank over bevinden we ons op de ms Rotterdam die om 16.00 uur zal uitvaren met als doel de gasten te laten genieten van 'zeven dagen Noorse legende'.
Wij hebben kamers naast elkaar met uitzicht op zee op het Lower promenadedek, op de 3e etage. Onze koffers worden bij onze kamerdeur afgeleverd en wij kunnen meteen beginnen om alles netjes in de kasten onder te brengen, ruimte en kleerhangers in overvloed dus geen gekreukte outfits deze week. Als deze klus geklaard is beginnen wij aan het verkennen van het schip waar wij ons de komende week vele uren op zullen moeten zien te vermaken. Het Lido restaurant is snel gevonden en onze eerste buffet lunch aan boord smaakt uitstekend. Overal staan apparaten met zeep waarmee je handen kunt wassen zonder water te gebruiken. In de welkomstinformatie wordt er nadrukkelijk op gewezen om hier veelvuldig gebruik van te maken zodat het risico op gasten met maag- en darmklachten zoveel mogelijk wordt voorkomen. Na de lunch vervolgen wij onze ontdekkingstocht, er zijn verschillende barretjes, diverse restaurants, een bioscoopzaal, een theaterzaal, een grote bibliotheek, een computerruimte, een koffie hoekje, een casino, heel veel winkeltjes, een foto galerie, én een ruimte 'kaarters ontmoeten elkaar'. Daar zullen wij de komende dagen ongetwijfeld óók af en toe wel een uurtje doorbrengen.
Om 15.30 uur wordt iedereen opgeroepen om naar het Lower promenadedek te komen voor een verplichte ontruimingsoefening zodat iedereen weet waar hij/zij zich moet melden als er een noodsituatie zou ontstaan. Iedereen heeft bij het inchecken een sticker gekregen met daarop een nummer dat correspondeert met de plek waar hij/zij zich moet melden. Twee personen komen niet opdagen, wat voor alle andere gasten betekent dat ze net zo lang moeten wachten totdat die zich ook hebben gemeld. Het schip vaart niet uit voordat deze oefening door iedereen is mee gemaakt, ook al heb je al eerdere cruises gemaakt. Deze oefening wordt door de cruisemaatschappij zeer serieus genomen en dat geeft ons als passagiers een veilig gevoel.
Om 16.30 uur vertrekt ons schip, met als kapitein Marco Carsjens, vanaf de Terminal in Rotterdam. De stoomfluit klinkt, op de kade zingt het Zeemanskoor dat ons daar al een poosje vermaakt heeft 'Adieu, tabee', ons uit zwaaiend met grote zakdoeken. Het voelt alsof we héél lang weg gaan! De kade staat vol met uitzwaaiende mensen en ook bij Hotel New York blijkt het een geliefd plekje te zijn om het cruiseschip van de Holland America Line uit te zwaaien. Wie er staat kun je vanaf de boot niet zien, maar iedereen zwaait naar/voor iedereen dus wij zwaaien net zo hard terug.
Als we alle zwaaiende mensen achter ons hebben gelaten gaan we naar de 9e etage van het schip waar een bar zit die 'Het Kraaiennest' heet. Daar vinden we een mooi plekje om te zien hoe we Rotterdam verlaten hoe ons schip vanaf de Nieuwe Waterweg bij Hoek van Holland de Noordzee op gaat.
Om 20.00 hebben wij ons eerste diner aan boord in restaurant La Fontaine. We hebben daar voor de hele week een vaste tafel op hetzelfde tijdstip en kunnen een voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht van de menukaart bestellen die elke dag iets wijzigt zodat er keus genoeg is zonder dat het saai zal worden. We hebben een vast duo dat ons bedient: Albert is 2e stewart (assistent van de stewart en herkenbaar aan zijn jasje) en neemt de bestelling op, Yogi is stewart (hoger in rang en herkenbaar aan de revers op zijn jasje) en serveert bij ons aan tafel. Albert is, net als de grootste helft van het bedienend personeel afkomstig uit Indonesië, hij heeft een hoog hinnikend lachje wat hij veel en vaak laat horen. Hoewel het in eerste instantie lijkt of hij alles grappig vindt (vooral zichzelf), krijgen wij in de loop van de week het idee dat het een beleefdheidsvorm is maar zeker weten doen we dat niet.
We krijgen 2 karaffen met water op tafel waar we $2,95 per paraaf voor blijken te moeten betalen. Ervaren cruise reizigers maken ons al snel duidelijk dat vragen om ‘regular’ water een fikse kostenbesparing op zal leveren voor deze week. Voor morgen weten we dus wat wij willen! Voor een beugelflesje Grolsch moeten de mannen $ 4,95 betalen, voor een glas droge witte wijn wordt $ 5,50 in rekening gebracht. Bij boeking hebben we per persoon een dranktegoed op onze boardpas gekregen van $ 25,--. Nou, dat gaan we wel op maken!
Na een heerlijke maaltijd en heel veel geweldige eerste indrukken zoeken we een leuk plekje in een van de bars en leggen daar nog een kaartje voordat we onze eerste nacht aan boord gaan beleven.

zondag 7 juni
We hebben afgesproken om om 08.45 uur te gaan ontbijten. Alle vier zijn we mensen van de tijd en hoeven we nooit op elkaar te wachten…… behalve deze ochtend! Doordat we op zee zijn blijkt onze telefoon van slag te zijn geraakt waardoor hij 2 uur vroeger aan geeft dan het in werkelijkheid is. Bij ons lijkt het dus 06.45 uur en is ons wekkertje nog niet afgelopen. Er moet heel wat keren geklopt/gebonkt worden voordat wij door hebben dat er bij ons iets is mis gegaan en dat onze reisgenoten een lichtelijk paniekgevoel beginnen te krijgen omdat er niet gereageerd wordt. Als we na aanhoudend kloppen eindelijk wakker worden proberen we een inhaalslag te maken om zo min mogelijk tijd te verliezen om toch nog op een redelijke tijd aan het ontbijt te kunnen zitten.
Als we rond 09.15 uur ons plekje hebben gevonden in het restaurant waar we bij het ontbijt buffet onze eigen keus kunnen maken wat we willen eten heb ik het gevoel dat er iets niet helemaal goed gaat. Misschien mede door het snelle opstaan, wellicht toch alleen maar omdat we op zee varen met windkracht 6/7, in elk geval voel ik me zó beroerd dat ontbijten even niet mijn hoogste prioriteit heeft. Terwijl de Jannen en Maria hun eerste smakelijke ontbijt verorberen zit ik erbij met de zekerheid niets naar binnen te kunnen krijgen, een kotszakje binnen handbereik en op mijn netvlies de snelste route naar het toilet. Die wordt deze ochtend een aantal keren bezocht zonder dat het gevoel verdwijnt dat dit snel over zal gaan. Een uurtje op bed gaan liggen om te proberen de maag tot rust te laten komen lijkt de beste oplossing. Teruglopend naar onze hut zien we overal op de vloerbedekking natte plekken die met een waterstofzuiger blijken te zijn schoon gemaakt. Ik blijk echt niet de enige gast te zijn die last heeft van zeeziekte….
Terwijl het buiten regent en de lucht grauw ziet vaart ons schip richting het noorden. Rond lunchtijd wagen we nieuwe poging om een hapje te eten. Ook nu smaakt het mij nog steeds niet, maar een droog een crackertje blijft er gelukkig in waardoor ik me langzaam aan weer een beetje mens begin te voelen. Tegen de avond wordt de zee rustiger en wordt het helder en licht buiten. De zeeziekte is verdwenen en als we ons melden aan ons vaste tafeltje in La Fontaine zitten we er alle vier keurig opgeprikt en met gezonde eetlust bij. Onze hinnikende Albert heeft alvast twee karaffen water neer gezet waarvan wij vriendelijk aangeven dat we liever ‘regular’ water willen. Met gespeelde verbazing worden de karaffen weer weggehaald en krijgen wij ons kraanwater waar we niet voor hoeven te betalen. De 3 gangen maaltijd smaakt prima en we genieten van de sfeer in het restaurant en de gezellige gasten om ons heen waarvan één familie onze tafel al meteen als ‘de buren’ hebben bestempeld en steeds opnieuw een reden hebben om te proosten met de buren als er weer een glaasje wijn bij ze wordt ingeschonken. We gedragen ons iets bescheidener maar genieten zeker ook van ons drankje bij het eten.
Na deze eerste dag voornamelijk kaartend en in de ‘overlevingsstand’ te hebben doorgebracht gaan wij naar bed terwijl de ms Rotterdam langs de Noorse kust vaart en er in de loop van de nacht een loods aan boord zal komen die het schip door het Hardangerfjord naar het plaatsje Eidfjord zal loodsen. Hier zullen we morgenochtend om 07.00 uur aanmeren om onze eerste dag aan wal te kunnen doorbrengen.

maandag 8 juni
Mijn wekker staat, met land in zicht op de juiste tijd dit keer, op 6.00 uur. Fris en monter spring ik mijn bedje uit om op tijd buiten te zijn als ons schip gaat aanmeren op bij Eidfjord, de eerste plaats in Noorwegen waar wij vandaag van boord kunnen. Om 07.00 uur varen we de haven binnen en kan ik de eerste filmfragmenten vastleggen van de mooie omgeving waarin we terecht zijn gekomen. Om 08.30 uur wordt omgeroepen dat het schip is aangemeerd en dat iedereen van boord mag via de gang en balie waar we geacht worden uit te checken en waar we later op de dag ook weer aan boord zullen gaan.
Wij besluiten eerst te gaan ontbijten zodat we niet in een lange wachtrij aan hoeven te sluiten. Het ontbijt in de bufferbar is van 5-sterren kwaliteit en er keus te over om heel gezond en lekker te kunnen eten. Na het ontbijt kunnen we zonder oponthoud van boord en wandelen we meteen het dorpje in waar we bij het toeristenbureau een ticket kopen en met de Hop-on-Hop-off bus naar de watervallen gaan. De bus rijdt door het dorpje dat gelegen is tussen de fjorden en de bergen in. Hoewel het jammer is dat het bewolkt is, is het een prachtige omgeving om met de bus door heen te rijden. Zeventien kilometer ten zuidwesten van het dorpje komen we op een stopplaats waar we de 145 meter hoge Vøringsfossenwaterval kunnen zien. Hoewel we er deze week ongetwijfeld meer gaan zien is het toch een heel indrukwekkende belevenis. Nadat we bij het restaurant wat bij de stopplaats staat een gratis kopje koffie hebben gedronken (bij de prijs van deze excursie inbegrepen) rijden we dezelfde route terug. Het is niet warmer dan 10 graden, maar het zonnetje is gaan schijnen en we lopen zo beschut dat we onze jas uit kunnen treken. We maken een wandeling van 1 uur door het dorpje, waar de grootste bezienswaardigheid een kerkje met een grote begraafplaats is, maar waar de natuur overweldigend mooi is. Omstreeks 13.00 uur lopen we terug naar de boot en checken we weer in zodat we aan boord een late lunch kunnen scoren.
Om 14.00 uur melden wij op de boeg waar we door de luidspreker het commentaar van Josepha, de locatiegids van de MS Rotterdam, kunnen horen. Terwijl zij vertelt over de route die we gaan varen wordt het schip in gereedheid gebracht om uit te varen. Om 15.00 uur is de afvaart en varen we door het Hardanger fjord, 180 kilometer lang en gelegen ten oosten van Bergen. Het brede water wordt omgeven door een ruige rotsige kustlijn en een reeks verspreid liggende dorpjes. Terwijl Josepha ons deze informatie geeft genieten wij op het dek van de prachtige uitzichten.
Om het gaat regenen en waaien en het erg koud is op de boeg gaan wij naar dek 3 waar we weliswaar buiten, maar overkapt nog wat mooie indrukken opdoen. Na een goed uur vertrekken we naar Crows Nest (Het Kraaiennest) op dek 9. Dit is een bar op de kop van het schip, voorzien van glas, waardoor we warm en overdekt nog volop kunnen genieten van het prachtige gebied waar we door heen varen. Met een heerlijk drankje erbij hebben wij verder niets te wensen voor dit moment!
Om 20.00 uur zitten we opgefrist en opgetut aan onze ‘eigen’ tafel in de La Fontaine Dining Room, met onze eigen Albert voor de bediening. Hij heeft heel slim alvast twee karaffen water op tafel gezet, dus wij melden weer beleefd dat wij kiezen voor kraanwater. Hij likt niet verbaasd en haalt de karaffen zonder mopperen weer weg. Ook deze avond is hij in een opperbest humeur, vindt alles grappig en laat zijn hoge giechel lachje regelmatig horen. We genieten van een niet overdadige, maar heerlijke maaltijd.
Aan een van de taëls (b)lijkt iemand jarig en dat wordt niet onopgemerkt gelaten. Al het bedienend personeel dat zich even vrij kan maken verzamelt zich rond de tafel en met behulp van alternatieve attributen wordt er een luidruchtig en vrolijk Happy Birthday gezongen. Samen met onze ‘buren’ proosten ook wij op de jarige en zo wordt een hele vrolijke boel. Het is 22.00 uur als we van tafel gaan, tijd om naar het theater te gaan waar een optreden wordt gegeven door Mario d’Andreas, die wordt aangekondigd als ‘een gemixte Italiaan uit Australie…… direct vanuit las Vegas!!’. Deze artiest verzorgt een optreden van een uur met nummers van Elvis, Engelbert Humperdinck, Tom Jones. Wij hebben een plekje bemachtigt en genieten een uur van een zanger/gitarist die vooral indruk maakt met de geweldige geluiden die hij uit zijn elektrische gitaar weet te halen. Een doedelzaak, een mandoline…. Hij produceert deze klanken schijnbaar moeiteloos. Leuk entertainment voor een uurtje, hoort helemaal bij wat je tijdens een cruise aan vertier kunt vinden. We gaan nog een uurtje naar het casino waar wij wat muntjes in een fruitautomaat gooien en Jan Z zijn geluk beproeft aan de Black Jack tafel. Als wij om 23.30 uur ons bedje gaan opzoeken heeft hij een voorzichtige winst geboekt, zodat hij kan dromen van een volgende cruise. Als we om middernacht ons lampje uit doen is het nog steeds niet helemaal donker buiten.

dinsdag 9 juni
Mijn wekkertje loopt om 07.00 uur af zodat ik ruim voor 08.00 uur buiten ben om het schip te zien aanmeren in onze volgende stopplaats: Ălesund. Vanuit ons raampje zag het er grauw uit, maar eenmaal buiten blijkt dat erg mee te vallen. Een uur lang sta ik met niet meer dan 50 mede passagiers (er zijn er ruim 1400 aan boord!) die ook vroeg opgestaan zijn te genieten van de stilte, het begin van de dag, het prachtige uitzicht over het water en de binnenkomst van ons schip in Ălesund, bekend om zijn vis- en veerhaven. Om klokslag 08.00 uur liggen we aan wal en kan onze dag beginnen met de vrijheid om te gaan en staan waar we willen. Mijn mede reisgenoten zijn inmiddels ook opgestaan en om 09.00 uur zitten we met elkaar aan het ontbijt wat we ons ook vandaag weer goed laten smaken. Om 10.00 uur gaan we van boord en wandelen we de 500 meter naar de kiosk waar we tickets kopen voor de Hop-on-Hop-off bus die ons langs 9 haltes zal rijden door Ălesund en het buitengebied. We kunnen er bij elke halte uit en dan met de volgende bus die langs komt weer verder mee naar het volgende punt. Omdat het aanbod van klanten die dit óók willen erg groot is wordt er een extra bus ingezet die om 11.30 uur vertrekt. Deze bus heeft echter een bovenverdieping die niet gesloten is. Wie toch met deze bus mee wil krijgt een korting op de ticketprijs. Het is de eerstvolgende bus die vertrekt en hoewel het ook vandaag niet warmer is dan 10 graden en er een miezerig regentje valt kiezen wij ervoor om voor de prijs van € 23,-- p.p. met deze bus te vertrekken. Na de eerste halte kunnen we elke volgende bus nemen en zitten we dus droog en warm. Tijdens de rit is er veel moois te zien maar we zijn toch al enkele stops verder als we op een plek komen die we de moeite waard vinden om uit te stappen. We zijn onder de indruk van de mooie uitzichten en genieten van wat we zien. Met een volgende bus rijden we tot een punt waar we in de stad uitkomen. Het oude centrum heeft veel stenen en bakstenen huizen met drie verdiepingen, waarvan de gevels pastelkleuren hebben en versierd zijn met allerlei versierselen, zoals torentjes, draken, mensengezichten en bloemmotieven. In 1904 is er een verschrikkelijke brand geweest waardoor heel veel huizen in het centrum verwoest zijn. Binnen 3 jaar is in een wederopbouw programma alles herbouwd in een aparte art-nouveau-stijl die lijkt op de Duitse Jugendstill. De Noren voegden er zelf allerlei folkloristische details aan toe. Het is een prachtig stukje stad waar we met veel plezier een uurtje rond wandelen.
Toen wij vertrokken vanmorgen was er een probleem met ons toilet, ook Jan en Maria hebben hier al 2 x (!!) last van gehad, maar we hoeven hier geen zorgen over te maken want terwijl wij ons vermaken aan land is er ongetwijfeld een loodgieter actief geweest die er zijn dagelijks werk aan heeft om alle gasten ook op dit gebied tevreden te stellen!
Als wij omstreeks 14.00 uur terug komen bij het schip en we met ons pasje in willen checken blijkt Maria die van haar kwijt te zijn. Het is ondenkbaar dat wij naar binnen gaan zonder mijn zusje dus tegen beter weten in blijven we haar handtas om keren en in alle vakjes voelen of ie daar verstopt zit. Op het moment dat de paniek écht begint toe te slaan komt ie tevoorschijn, hij blijkt tussen de telefoon en het klepje van het hoesje er om heen te zijn geschoven, bijna ondenkbaar dat dat kan gebeuren als je dat niet zelf zo hebt bedacht. De stress valt meteen weer van ons af, tijd om een kaartje te leggen en een wijntje/biertje te drinken en daarna een poosje op onze kamer te vertoeven totdat het schip weer vertrekt. Om 18.00 uur varen we uit op weg naar Geiranger fjord, een korte afstand waardoor we eerst een stukje verder varen zodat ie daarna met meer vaart tussen de fjorden door kan varen, iets wat met hogere snelheid makkelijker blijkt te gaan. Morgen om 07.00 uur zullen we onze bestemming voor die dag bereiken.
Het avondeten op ons vaste plekje smaakt ons weer goed. Daarna zoeken we een plekje in de Ocean bar, war het gezellig vertoeven is. Het is Happy hour, wat betekent dat we voor ons eerste drankje een vaste bedrag betalen en voor de tweede niet meer dan $ 1,--. Daar kunnen we geen ‘nee’ tegen zeggen! Aan het eind van de avond spenderen we wat dollars in het casino, waar Jan Z opnieuw bewijst dat hij het spel Black Jack goed beheerst. Met nog steeds winst gaan wij ons bedje opzoeken.

woensdag 10 juni
Ik sta weer om 06.00 uur naast mijn bed, het schip ligt al voor de kust van Geiranger. Omdat we niet aan kunnen meren vandaag en het water zó diep is dat er geen anker uitgegooid kan worden omdat dat de bodem van de zee niet zou halen (het water is hier net zo diep als de bergen hoog zijn, onvoorstelbaar!) blijft het schip op de motor draaien om stabiel te blijven liggen. Gevolg is wel dat wij daarom met de reddingsbootjes, tenders geheten, naar wal zullen worden gebracht. Omdat ik om ruim voor 07.00 uur op het buitendek sta zie ik hoe de bootjes vanaf de zijkant van het schip naar beneden worden gelaten. Indrukwekkend om dit te zien.
We gaan om 08.30 uur ontbijten en verlaten daarna het schip om met een tender naar de wal te worden gebracht. Er ligt een loopplank naar de bootjes toe waardoor het beslist niet eng is om in zo’n bootje te stappen. Wij hebben er een waar 150 personen in passen in geval van nood. We zitten er vandaag met ca. 100 personen in en dat voelt al best wel vol, maar het voelt beslist veilig. We kunnen ons er nu wel iets bij voorstellen hoe bootvluchtelingen zich moeten voelen met heel veel meer personen op een gammel bootje. Voor $ 25,-- per persoon (bij boeken aan boord kost dezelfde excursie 5 x zoveel!) kopen we een ticket voor een Hop-on Panaramic Tour. Deze duurt 1,5 uur. In de bus is audio informatie in goed gesproken Engels, Frans en Duits, een mooie manier om onze talen meteen weer een beetje bij te schaven. Stop 1 is bij het uitkijkpunt Flydalsjuvet, een overhangende rots hoog boven de fjord, die in vele folders te zien is. Bij de tweede stop komen we na een rit over de Adelaarsweg die 11 haarspeldbochten heeft. Spectaculair om hier zo rond te rijden! Op de top van deze weg zitten we op 1080 meter en zien we 300 meter lager ons schip liggen met nog 2 andere van de grote cruiseschepen. Het regent op dat moment en de lucht is erg bewolkt, maar ondanks dat genieten we van het uitzicht.
Om 12.45 uur stappen we weer aan boord van een tender en worden we terug naar ons cruiseschip gevaren. Op het moment dat Jan M. als eerste van ons vieren uit het bootje is gestapt en Jan Z, Maria en ik met nog ongeveer 10 andere gasten in het bootje zijn breekt er een kabel van de tender en slaan we met een rotklap met de rand van de tender tegen de rand van de steiger. Wie daar met zijn been tussen zou komen zou nu voor de rest van zijn leven met één been verder moeten zó hard is de klap. De bemanning grijpt iedereen beet die op dat moment staat om te voorkomen dat ze vallen en geeft zeer dwingend opdracht aan iedereen om te gaan zitten. Een van de passagiers, een Belgische dame, begrijpt niet wat er van ons gevraagd wordt óf wil het niet begrijpen. Zij weigert om te gaan zitten en probeert steeds opnieuw toch uit het bootje te stappen terwijl de boot nog steeds met harde klappen tegen de kant slaat. Maria en ik staan ook nog en kunnen door de eigenwijze mevrouw niet gaan zitten. Ik houd de dame vast zodat die overeind blijft en Maria is in een soort van houdgreep genomen door de stuurman van de tender. Als de Belgische dame eindelijk zover is dat ze begrijpt dat ze toch écht moet gaan zitten kunnen ook Maria en ik een zitplaatsje innemen. Het duurt zeker 5 minuten voordat de rust is weergekeerd, de tender weer goed vast ligt en we zonder verdere problemen aan boord kunnen van de ms. Rotterdam. Terwijl wij dit benauwd avontuur beleefden was Jan M naar binnen gedirigeerd en heeft er niets van mee gekregen. Na deze benauwde momenten laten we ons de lunch goed smaken en niemand houdt ons tegen om daarna een oude-van-dagen-dutje te doen!
Om 15.00 uur wandelen we weer fris en monter rond op het schip om met elkaar een paar uurtjes door te brengen in een van de l gezellige barretjes. We lopen een rond, spelen een spelletje kaart, drinken een biertje of een wijntje en zorgen dat we weer op tijd op het buitendek staan om om 17.00 uur het schip te zien uitvaren op weg naar Bergen. We krijgen weer via de intercom informatie van locatiegids Josepha over het Geiranger fjord waar we door heen varen. Overal waar we kijken zien we watervallen waaronder de meest bekende van allemaal, ‘de zeven zusters’ een waterval die – als alles mee zit – uit zeven stromen naast elkaar bestaat. Wij zien er vandaag vier en dat is óók prachtig.
De Geirangerfjord is een van de kleinste fjorden van de regio en wordt als de adembenemendste van allemaal beschreven. Wij zijn graag bereid om dit voor waarheid aan te nemen, we kijken onze ogen uit! Het is een aftakking van de Storfjord en snijd diep het binnenland is. De gids vertelt ons dat er een loods aan boord is gekomen om het grote schip door de fjorden te loodsen terwijl wij slapen, zodat we morgenochtend veilig in Bergen zullen arriveren.
Om 20.00 uur zitten we weer in de prachtige eetzaal van restaurant La Fontaine en worden we weer giechelend bediend door onze vaste tafelbedienden ass. steward Albert en steward Yogi. We scoren weer een heerlijke maaltijd met een lekker kopje koffie toe. De rest van de avond vermaken we ons met elkaar en af en toe een praatje met mede passagiers, voor we het weten is het weer middernacht en bedtijd.

donderdag 11 juni
Om 06.30 uur loopt mijn wekkertje af, na een snelle douche ben ik net op tijd buiten om het schip de haven van bergen te zien binnen varen. Dat zet er minder spectaculair uit dan ik me had voorgesteld. De passagiershaven blijkt nl. vol te zien en daardoor meren we aan in de industriehaven. Daar staan bussen klaar die ons naar het stadje zullen brengen want zelf wandelen mag niet in het havengebied.
Wij gaan – net als de hele week – eerst ontbijten en pas daarna van boord. Dat betekent geen drukke rijen om van de boot af te gaan, we kunnen meteen uitchecken en in een bus stappen die daar klaar staat. Als we omstreeks 10.00 uur in het centrum van het havenstadje Bergen arriveren begint onze dag al met een geluksgevoel. Het is weliswaar te koud voor de tijd van het jaar maar het regent niet. Als je bedenkt dat het in Bergen gemiddeld 260 dagen per jaar regent voelen wij ons geluksvogels dat wij onze regenjassen niet nodig hebben. We besluiten vandaag alles lopend te doen. We wandelen naar de vismarkt aan de kop van de passagiershaven waar we ons vergapen aan de prachtige vissen die daar keurig op kleur en formaat liggen uitgestald. Het ruikt er heerlijk want er wordt volop gebakken in de hoop dat toeristen er ook iets van willen proeven. Wij hebben ons buikje nog vol van het ontbijt dus houden het bij alleen kijken en foto’s maken. Daarna volgt een wandeling langs de passagiershaven en langs Bryggen, een straat bij de haven waar mooie stenen en houten 18e en 19e eeuwse handelshuizen staan. In deze huizen zijn tegenwoordig veelal restaurantjes en souvenirwinkels gevestigd. We nemen dezelfde route terug en lopen door tot we bij de kabelbaan komen die naar de Fløien berg gaat, gelegen op 365 meter hoogte. We sluiten aan in een lange wachtrij waar we voor $ 9,50 een kaartje kopen voor een ritje in de kabelbaan. Eenmaal boven genieten we van de prachtige uitzichten en maken we een wandeling door een Nieuw Zeeland / Canada-groen landschap. We gaan terug met de kabelbaan en wandelend terug naar het punt van waar we weer met een pendelbus terug naar het schip worden gebracht. Lunchtijd is voorbij, dus vandaag gunnen we onszelf een hamburger en frietjes, die in de Dive Inn bar bij het zwembad de hele dag door te verkrijgen zijn. Na een uurtje op onze kamer gaan we naar de Ocean bar waar we weer een Happy Hour beleven terwijl de ‘The Band’, bestaande uit 5 muzikanten live easy listening muziek speelt.
Om 19.30 gaan wij naar onze hut om ons om te kleden voor het diner in het Pinnacle Grill restaurant, een intiem restaurant waar je tegen bijbetaling van $ 30,-- p.p. kunt eten in plaats van in La Fontaine. Wij hebben deze reservering als cadeautje bij onze boeking gekregen dus kunnen we zonder kosten een keer ervaren hoe dineren in dit intieme restaurant ons bevalt. Wij hebben de keus gemaakt om dit te doen op een avond dat er Captains diner is in ‘ons’ restaurant omdat wij alle vier geen types zijn om ‘opgeprikt’ uit eten te gaan. Wij dachten dat we daar aan ontkomen zouden door de keus te maken om op deze avond naar de Pinnacle Grill te gaan, maar niets is minder waar. De dames hebben een nette broek en bloes aangetrokken en mogen zonder opmerkingen naar binnen. De heren hebben een schoon en net overhemd aan met een geklede broek en nette schoenen. Dat blijkt echter niet genoeg want zonder een colbert kom je dit restaurant niet in! Als de mannen melden dat ze geen colbertje bij zich hebben blijkt dat vaker voor te komen en is er oplossing voorhanden. Met het blote oog wordt de mannen ‘de maat gemeten’ en worden er twee colbertjes uit een ruimte achter het restaurant gehaald. Op het eerste gezicht lijken ze redelijk te passen, maar als Jan M zijn armen uitstrekt steken de mouwen van zijn overhemd er toch zeker 30 centimeter uit. De revers van beide jasjes zien er smoezelig en vettig uit, maar op afstand ziet niemand er wat van en op deze manier worden de mannen ‘goedgekeurd’ om plaats te mogen nemen aan een van de tafeltjes in het intieme restaurantje. Wij vragen ons af of we niet beter gewoon naar het Captains diner hadden kunnen gaan en voelen ons het eerste kwartier hoogst ongemakkelijk. Als we dan ook nog een heuse sommelier aan onze tafel krijgen die ons begint te vertellen uit welke wijnen we kunnen kiezen (te beginnen bij een flesje van zo’n $ 40,-) krijgen we de slappe lach en zien we er de humor wel van in. De steward die aan onze tafel bedient heeft al snel in de gaten dat hij aan ons het grote geld niet gaat verdienen vanavond maar hij blijft uiterst voorkomend een beleefd. Een glaasje wijn voor een redelijke prijs voor de dames en een biertje voor de mannen, wat gehaald moet worden bij een naast gelegen barretje omdat dat in dit restaurant niet op de kaart staat zijn de kosten die wij maken, de maaltijd is in een woord heerlijk, mooie opgemaakte borden, heerlijke voorgerechten op prachtig opgemaakte borden, een even zo lekker hoofdgerecht waarbij Jan Z een keus blijkt te hebben gemaakt waar hij zich een hoedje van schrikt: een rib-eye die zijn hele (grote!) bord in beslag neemt! Nadat we ieder ons hoofdgerecht hebben gekregen wordt er ook nog een bord op tafel gezet met prachtige asperges, wortels en champignons + frietjes in een sjieke puntzak! Ook het nagerecht is een culinair hoogstandje. Na een kopje koffie toe met een heerlijke bonbon erbij is het 22.30 uur en voelen we ons zo volgegeten dat we bijna rollend naar buiten kunnen…… maar niet voordat de mannen hun jasje weer hebben ingeleverd! Na nog een uurtje gezellig zitten in een van de barretjes gaan we een ervaring rijker naar bed.
Ook vanavond ligt daar, zoals elke avond hiervoor, het dagprogramma voor de volgende dag op ons bed met daarbij voor ieder een chocolaatje en een van handdoeken gevouwen dierenfiguur. Onze cabin attendants Ran en Kadek zorgen ervoor dat we elke dag verrast worden door weer een nieuwe creatie. Daarnaast wordt door deze twee mannen onze kamer drie keer per dag geïnspecteerd of er iets valt schoon te maken. Het is ongelooflijk hoe netjes en schoon het er elke dag is. Hoewel elke passagier verplicht is $11,50 per dag fooiengeld te betalen (dit is bij de boeking van de reis meteen gemeld) vinden we dat onze twee schoonmakers wel een kleine persoonlijke fooi verdienen, dus de Noorse Kronen die we over houden van deze week is hun van harte gegund.

vrijdag 12 juni
Onze laatste volle dag aan boord van de ms Rotterdam. We zitten op zee en ons uitzicht bestaat uit niets anders dan water, geen reden om vroeg op te staan dus we slapen vandaag maar eens uit. De lucht is strak blauw, de zee is kalm, dus geen last van zeeziekte. Hoewel het tevoren een lange dag leek te worden omdat we nergens anders heen kunnen dan wandelen op het schip vliegt de tijd voorbij. We lopen een rondje om alle leuke plekjes te fotograferen en filmen. Dat kost ons 2 uur!! Op het bovendek spelen we een potje sjoelen en verder vermaken we ons in de barretjes, waar we leuke gesprekken hebben met mede passagiers, waarvan sommigen 3 x per jaar op zo’n verwenreis gaan! Tips te over om nieuwe plannen te maken.
De dag vliegt voorbij, voor we het weten zitten we aan ons laatste diner in restaurant La Fontaine. Het personeel blijkt op bijzondere wijze afscheid van hun gasten te nemen. Al het beschikbare personeel komt aan het einde van de maaltijd opdraven in het restaurant om met Indonesisch gezang afscheid van ons te nemen. Het is een ware happening en geeft een heel bijzonder saamhorigheidsgevoel. We gunnen onszelf nog een uurtje in het casino waar de een wat muntjes verliest en de ander wat wint. Geen schokkende bedragen, wel een uurtje spanning en plezier beleefd, dus helemaal tevreden zoeken wij ons bedje op.

zaterdag 13 juni
Na een lekker nachtje slapen meren we in de vroege ochtend om 07.00 uur weer in Rotterdam aan. Met uitzicht op hotel New York voelen we ons weer thuis in ons eigen landje! We worden opgehaald door een aardige chauffeuse van Veilig Vliegveld Vervoer die nieuwsgierig is naar wat wij allemaal hebben beleefd en hoe wij onze eerste cruise het hebben ervaren.
We zijn het er alle vier van harte over eens dat we dit nog een keer opnieuw zouden willen mee maken. De komende jaren maar heel veel potjes klaverjassen om wat geld bij elkaar te sparen en natuurlijk is onze hoop gevestigd op een winnend lot in de staatsloterij!