Beren langs de weg, en geen berg te hoog!

Maandag 3 juni
Geheel volgens ons ritme zitten we om 08.00 uur aan het ontbijt. Vandaag willen we gaan wandelen in het Mount Revelstole National Park. Een steving ontbijt is daarom verantwoord, dus volgen de dames vandaag het voorbeeld van de mannen en kiezen óók voor eieren: een healthy breakfast, bestaande uit een fikse omelet met toast en een bakje vers fruit. De eerste actie op deze dag is onze was van bijna een week naar de Family Laundry te brengen. Voor 24 dollar (= omgerekend 10 euro per stel) kunnen wij een grote tas vol was aan het eind van de dag gewassen, gedroogd en opgevouwen weer ophalen. We kopen verse broodjes in de supermarkt voor onderweg en bij de drogist kopen we insectenspray en zonnebrand met een hoge beschermingsfactor. Om 10.15 uur zijn alle voorbereidingem getroffen en gaan we op weg naar Mount Revelstoke NP. Na 30 kilometer rijden stoppen we voor onze eerste activiteit: de Skunk Cabbage Boardwalk. Het is een mooie wandeling door een natuurgebied met veel grote planten en heel veel vogels, die zich niet laten zien maar gelukkig wél laten horen. De wandeling blijkt niet langer te zijn dan 1,2 kilometer dus we zijn al snel weer op weg naar een volgend wandelpunt. Die vinden we 1 kilometer verderop: de Giant Ceder Boardwalk. Deze wandeling is nóg korter, 1 kilometer, maar wel door een heel indrukwekkend gebied met reusachtige cederhouten bomen. Wij rijden van het Revelstoke NP het Glacier NP in en willen daar een langere wandeling gaan maken. Dit park ligt in de volgende tijdzone, dus we moeten onze horloges tijdelijk een uur vooruit zetten. In dit park blijkt nog heel veel sneeuw op de bergen te liggen waardoor de wandelgebieden afgesloten zijn. We vinden een picknickplek bij Summit of Rogers Pas waar we met smaak onze zelf klaar gemaakte broodjes eten. We hebben inmiddels 90 kilometer gereden en besluiten terug te gaan, waarbij we nog eenmaal een stop maken voor de Hemlock Grove Boardwalk. Deze wandeling op houten plavieren blijkt niet langer dan 400 meter te zijn, wat Cees de opmerking doet ontlokken: dit is de kortste boswandeling die ik in mijn hele leven heb gemaakt!' Om 15.15 uur zijn we terug in Revelstoke. We halen onze schone was op en trakteren onszelf op een kopje koffie in het café waar we de dag ervoor ook gezeten hebben en waarvan we weten dat de koffie er lekker is. We rijden een rondje door de stad Revelstoke om wat autenthieke huisjes te filmen en rijden daarna terug naar ons hotel om de was op te ruimen en ons op te frissen voor de avondmaaltijd. Hiervoor rijden we om 19.00 uur terug naar het centrum van de stad en daar eten we een eenvoudige maaltijd bij de Italiaan. Na een rit vandaag van 200 kilometer (temperatuur tussen 16 en 20 graden) concluderen we dat het ons niet heeft gebracht wat we ervan gehoopt en verwacht hadden maar wellicht zijn we te ongeduldig dus morgen nieuwe kansen!

Dinsdag 4 juni
Vandaag vertrekken we van Revelstone naar Banff, gelegen in de staat Albert. Een rit van - volgens ons roadbook - 284 kilometer. Wij kiezen ervoor om een deel alternatieve route te rijden waardoor we wel wat extra kolometers zullen maken maar wel een mooi stuk NP zullen rijden. We starten met een ontbijt om 08.00 uur. Omdat het Healty Breakfast gisteren niet verbrand is tijdens de 'Madurodam' wandelingetjes vandaag toch maar weer een gezonder ontbijt van yoghurt, muesli (vogelvoer volgens de mannen), cranberries en siroop van de maple leaf (ahornboom). Om 09.15 uur is onze bagage weer ingeladen en gaan we op weg naar onze volgende bestemming. In Revelstoke centrum halen we eerst nog broodjes voor onderweg en dan beginnen we aan de eerste 90 kilometer die we gisteren ook hebben gereden, dit is dus bekend terrein. We stoppen voor een sanitair momentje bij het informatiecentrum in het Glacier NP, waar we een gezelschap van 10 personen zien die gekleed en bepakt zijn om aan een zware tracking tocht te beginnen. Allemaal echte wandelschoenen en -kleding aan en rugzakken op alsof ze minimaal 3 dagen op pad gaan. Wij vragen ons af waar zij dit zullen gaan doen, aangezien wij gisteren niet verder gekomen zijn dan, bij elkaar opgeteld, 2,5 kilometer. De groep blijkt een Nederlands gezelschap te zijn, bestaande uit een vader en moeder met volwassen kinderen. Een van de jongemannen komt uit het informatiecentrum naar buiten, roepend: 'mama, wij gaan vandaag niet wandelen, want er ligt overal nog teveel ijs'. Onze twijfel of wij gisteren iets niet goed begrepen hebben is hiermee gelukkig weerlegd, we kunnen met een gerust hart afscheid nemen dit gebied en onze weg vervolgen. Wij rijden tot aan Golden en verlaten daar de Trans Canada Highway 1 om via Highway 95 onze route te vervolgen van 100 kilometer door de Rockey Mountains Forest tot aan Radium Hotsprings. Daar aangekomen wordt de tank gevuld voordat we de Highway 93 op rijden. Dat dit een goede beslissing is geweest blijkt wel als we bij het afslaan naar de Highway 93 meteen voor een loket staan waar we tickets moeten kopen voor toegang tot het Kootenay NP. Hier komen we voorlopig geen benzinestation tegen! Wij blijken vanaf dit punt door dit park nog 1,5 uur te moeten rijden om in Banff te komen. We kopen een toegangspas voor de Nationale Parken voor de komende 6 dagen en betalen daar 117 dollar voor. Aan het begin van het Kootenay park staat een waarschuwing dat in dit park beren zitten. Wij gaan er helemaal rechtop voor zitten! Als Ellij vanaf de achterbank, precies zoals we dat hebben afgesproken, zegt: 'ik zie een Yogi op 2' zit Gerrie vanaf de bijrijdersplaats voorin de auto meteen achterstevoren op haar stoel (van schrik niet richting 2 uur maar 4 uur!). Geen beer te zien, niet op 4 maar ook niet op 2. El blijkt aan het oefenen voor het geval zij er als eerste een ziet!! Enkele minuten later krijgen we wél de kans om 2 herten te fotograferen. Prachtig plaatje. Rustig rijdend door het park zien we na zo'n 10 minuten rijden ineens écht een beer(tje) langs de kant van de weg. Ons hele afgesproken protocol wordt vergeten, we zijn alleen maar druk met het innemen van onze positie om dit te filmen/fotograferen. Het beertje is een baby Grizly die aan de andere kant van onze rijbaan in de kant zijn voedsel loopt te vergaren. We zijn gewaarschuw om niet uit de auto te gaan dus dat doen we dan ook niet, maar met de ramen open lukt het ons toch om mooie plaatjes te schieten van deze prachtige beer die op niet meer dan 25 meter afstand van ons verwijderd is. Als wij 5 minuten later stoppen bij een uitzichtpunt spreken we daar een Canadese meneer die ons vertelt dat aan de rechterant van onze auto de moeder van het kleine beertje zat. Wij hebben haar niet gezien terwijl zij dus waarschijnlijk nóg dichterbij heeft gezeten dan haar jong. Als wij onze weg nog maar 5 minuten vervolgd hebben trapt Jan plotseling de rem in en rijdt met een stofwolk achter de auto zo'n 100 meter terug. Hij heeft een grote zwarte beer gespot! Nou die mag er wezen!! Hij is op nog geen 10 meter van onze auto aan het gras eten. Wat een indrukwekkend gezicht! We zijn helemaal door het dolle dat we op deze mooie dag dit zomaar mogen meemaken!
We blijven uitkijken naar nog meer wildlife, er zitten in dit park in elk geval ook elanden, maar de rest van de weg zien we geen beesten meer. Wél genieten we van de prachtige natuur, de grillige bergwanden waarvan er veel nog met ijs bedekt zijn. Als wij om 16.15 uur bij ons hotel Brewster Mountains Lodge arriveren hebben we 415 kilometer gereden. Omdat we een tijdzone zijn gepasseerd moeten we onze klokjes een uur vooruit zetten, verschil in tijd met Nederland is nu 8 uur. Onze kamers blijken geupgraded te zijn, in plaats van een 2-persoonskamer is er voor ons een loft beschikbaar. Dit blijkt een kamer te zijn op de 3e verdieping die bestaat uit een zitkamer met bank, fauteuil, tafel + 2 stoelen, een grote kledingkast en een koelkast. Een trap naar boven brengt ons bij een groot tweepersoons bed. Alles is uitgevoerd in licht hout met donkerrode gebloemde bekleding. Cees en Ellij hebben er zelfs een balkon bij! Hier zijn wij blij mee de komende 2 nachten in Banff down under! Het is om 17.00 uur nog 18 graden, een heerlijke temperatuur om de stad te gaan verkennen. Vanuit ons hotel in Caribou Street wandelen we meteen de hoofdstraat in, wat is dit een leuke stad om in rond te lopen, vooral omdat wij hier zijn in een periode dat het nog geen hoogseizoen is. Omstreeks 19.00 uur steken we de straat over om bij een Mexicaans restaurant te gaan eten. De mannen krijgen een flnke kip op hun bord, de vrouwen eten een burrito met rundvlees. Geen al te dure maaltijd vandaag, ook niet bijzonder dus prijs-/kwaliteit plaatje oké. Na het eten wandelen we via het park aan de rand van de stad naar de Bow Falls waar we een prachtig uitzicht over het dal hebben. In het park spotten we een mule deer, een klein hert. Na ons bezoekje aan de waterval lopen we via de buitenkant van de stad weer terug naar ons hotel. Na een drankje op de kamer bij Cees en Ellij is het tijd voor nog een uurtje lezen en uitrusten voor een nieuwe dag.

Woensdag 5 juni
Om 08.00 uur zitten we aan het ontbijt in Birth's nest, een sombere ruimte op de 2e etage van ons hotel. Hier wordt een continental :-) breakfast geserveerd wat bij onze overnachtingsprijs is inbegrepen. We hebben het nog niet zo druk mee gemaakt in de ontbijtzaal en dat is voor een enkeling onder ons geen prettige manier van wakker worden. Wij werken ons ontbijt naar binnen en verlaten snel 'het nest'. Om 09.00 uur staan we in de rij voor het Informatie Centrum waar wij ons laten informeren over de dingen die we beslist moeten doen nu we hier zijn. Op basis van onze eigen plannen en deze informatie maken we het plan voor vandaag. Om 10.00 uur vertrekken we met dit plan én een gesneden vers brood voor een lunch onderweg. We beginnen met een rit naar de Mt. Norquay look out. Hier is een wandeling te maken die 'Elk Lake' heet. Bij een temperatuur van 12 graden en een miezerregentje lopen we we hier een route met 'ups en downs' door een skigebied, waar het door de dorre grond een weinig inspirerend gevoel geeft. Maar het voelt goed om weer eens wat te bewegen en als we op een hoogte van 1725 meter zijn aan gekomen is het uitzicht een mooie beloning voor onze inspanning. Op de terugweg zien we pootafdrukken in de modderige aarde waarvan de dames het vermoeden hebben dat ze van een Elk zouden kunnen zijn. Om dit thuis nog eens goed na te zoeken worden ze op de film vastgelegd. Als we terug komen bij de auto hebben we in 75 minuten precies 4 kilometer gelopen, dat zegt genoeg over hoe pittig deze wandeling was. We lopen dezelfde weg terug en rijden dan door naar de Vermillion Lakes. Hier wandelen we een kwartier over een aangelegd fiets/wandelpad dat uit blijkt te komen bij de grote weg. Niet leuk lopen, dus terug maar weer. Tijd om de stad in te rijden voor Star Bucks koffie die we mee nemen in de auto en dan gaan we op weg naar Lake Minnewanka. Daar lunchen we bij een picknick plaats met uitzicht over het meer. Er zitten hele kleine eekhoorntjes die super snel zijn. Om ze op film/foto vast te leggen is veel geduld nodig maar de resultaten mogen er zijn! Omdat het fris is en hard waait vinden we een boottochtje op het meer geen optie en besluiten we een wandeling te maken langs het meer. Niet over het verharde pad, maar avontuurlijk klauterend langs de rand van het meer. 45 minuten spannen we onszelf op deze manier in en genieten we van de prachtige omgeving waarin wij ons bevinden. Hetzelfde stuk terug via de 'easy way' lopen we in 15 minuten. Via Two Jack Lake en Johnson Lake rijden we terug naar Banff.
In een grote supermarkt slaan de vrouwen boodschappen in voor de komende dagen, de mannen zoeken een liquidstore om wat biertjes te kopen. We rijden langs het station voor een paar mooie plaatjes van de trein tegen de achtergrond van de mooie bergen en dan beginnen we aan ons laatste utstapje voor vandaag, het uitzichtpunt Tunnel Mountain en tot slot een uitzicht op de Hoodoos, rotsformaties die aan meniers doen denken.
Terug bij het hotel gunnen we onze voetjes een paar uurtjes rust. We hebben alles bij elkaar zo'n 3 uur gewandeld vandaag en veel indrukken te verwerken, waarvan de wandeling bij Lake Minnewanka ons het meeste voldoening heeft gegeven. Voor de avondmaaltijd gaan van vandaag na-ar een Grieks restaurant, waar we weer grote maaltijden krijgen voorgeschoteld en echt niet alles op krijgen. Inmiddels begint het schemerig te worden, de beste tijd om wild te spotten dus we wagen er nog een ritje aan om op zoek te gaan naar beren, geiten, elanden, herten, enz. De score tijdens deze rit: berggeiten, herten (waaronder een whitetail deer), en een Elk. Géén beren vanavond, maar er komen nog een aantal nieuwe kansen de komende dagen!

Donderdag 6 juni
Na een valse start voor Jan, die afgelopen nacht weer een pijnaanval heeft gehad als nawerking van zijn galblaasoperaie, zitten we toch om 08.00 uur alle vier aan het ontbijt in het 'vogelnest' en om 09.00 uur zijn we bepakt en beladen op weg naar Lake Louise. De reisafstand vandaag is niet meer dan 58 kilometer, maar vanaf Banff is er nog wel het een en ander wat onze interesse heeft. We rijden daarom niet de snelste route over de Highway 1, maar nemen de Bow Valey Parkway, die door ook door het Banff NP loopt. We zijn nog geen kwartier onderweg of we hebben al ons eerste geluksmomentje, een grote Elk die we van dichtbij kunnen fotograferen! Nadat we hier uitgebreid de tijd voor hebben genomen stoppen we bij het eerste punt wat op ons lijstje staat voor vandaag: een wandeling naar de Lower Falls en Upper Falls bij de Johnston Canyon Creek. Dit zijn twee watervallen waarvan de grootste van de twee van 30 meter hoog naar beneden komt. De wandeling naar deze watervallen gaat over een goed onderhouden pad, maar dat wil niet zeggen dat het geen pittige wandeling is. We stijgen gedurende 2,75 kilometer van 1452 naar 1574 meter. Na ruim 1 kilometer staan we bij de Lower Falls en nog eens 2,7 kilometer verder kunnen we de Upper Falls aanschouwen. Er worden weer veel foto's gemaakt en filmpjes gedraaid! Dezelfde weg moet ook terug worden afgelegd. Als wij weer bij het startpunt arriveren hebben we ruim 2 uur gewandeld, dus hebben we wel een rustmomentje verdiend met een kopje koffie. Net als bij heel veel eerdere kopjes koffie is ook deze bak niet wat wij in Nederland koffie zouden noemen. In dit deel van Canada wordt de hele dag door koffie geschonken uit grote thermoskannen waarvan de kleur een combinatie is van thee en rioolwater en waarvan de smaak het best te omschrijven is als bruindoorzichtig vocht. Voor échte koffie moet jij bij Star Bucks of Mac Donalds zijn maar die tref je niet overal, dus wij blijven proberen te wennen aan wat de Canadese restaurantjes aanbieden.
Na deze teleurstellende ervaring rijden we door tot we bij een mooie picknick plaats komen. Dit plekje heet Storm Mountain. We nemen daar plaats op een zonnig plekje aan een picknicktafel die gesitueerd is op een plekje langs een rivier waar strak langs deze waterstrook ook een spoorbaan loopt. We hebben net een hap genomen van een door Cees en Ellij met zorg besmeerde en belegde boterham als we de fluittoo n horen van een naderende trein. Geen mooier plaatje dan een trein die langs langs rijdt door een landschap met water en bergen op de achtergrond dus onze boterhammen worden in de steek gelaten om i. 'sneltreinvaart' onze positie in te nemen om dat op de mooist mogelijke manier vast te leggen. Het resultaat mag er zijn!
De wandeling naar de watervallen vandaag krijgt van ons een 8,5 op een schaal van 10. Ons picknickplekje van vandaag krijgt de hoogst mogelijke score, zo een vinden we er niet meer!
Om 13.15 uur vervolgen we onze weg over de Highway 1a tot we bijna bij Lake Louise zijn. Net daarvoor nemen we de afslag naar Lake Moraine. Dit meer staat afgebeeld op het Canadese 20 dollar biljet. Vanaf een volle parkeerplaats wandelen wij naar het meer waar we over houten boomstammen moeten klauteren om bij het meer te komen. Ook hier worden weer prachtige plaatjes gemaakt.
Het laatste stukje van de rit vandaag leidt ons naar ons hotel voor de komende twee nachten, Deer Lodge, op 5 minuten loopafstand van het meer. Aankomsttijd 15.15 uur, 105 kilometer gereden en de temperatuur is 19 graden. Omdat onze kamers nog niet beschikbaar zijn lopen we eerst maar vast naar het meer zodat we ons een beeld kunnen vormen wat we dichtbij het hotel kunnen gaan doen. De eerste indruk is dat we hier een paar mooie wandelingen kunnen maken. Terug bij het hotel kunnen we onze kamers betrekken op de 2e etage, in een hotel dat 73 kamers heeft en dat als een rustig toevluchtsoord voor reizigers wordt omschreven. Het hotel is gebouwd in oude stijl met veel houten handgemaakte meubelen, heeft lange gangen met vloerbedekking die in een kasteel niet zou misstaan én..... heeft geen lift! Dat betekent dat onze hoffelijke echtgenoten ieder twee zware koffers naar boven moeten sjouwen, 2 koeltassen en ieder een rugzak. De dames volgen met hun eigen rugzak en zijn voor één keer blij dat zij van het zwakke geslacht zijn. Als alle bagage boven is is het voor allemaal tijd voor een rustmomenrje, maar vooral Jan kan wel een powernap gebruiken, hij voelt zich al de hele dag niet fit na de pijnaanval van vanmorgen.
Dat wij niet álle bagage mee naar boven hebben genomen, daar komen Cees en Ellij achter als ze een koeltas missen. Navraag bij de receptie levert een blije reactie op receptionist Ben: "O yes! The red bag with de food??? I shall take it for you in a few minutes! Just a moment please!" Er wordt een bordje op de balie gezet voor nieuwe gasten waarin gemeld wordt dat er even geen bezetting is, Ben verdwijnt om 2 minuten later met onze koeltas tetug te komen waarin de koude biertjes, wijn en sapjes zitten die we zelf nooit zo koel hadden kunnen krijgen want een koelkast is er niet op onze kamer. Om 19.30 uur is iedereen opgefrist en gaan we eten in het restaurant van het hotel, dat heet hier heel sjiek 'the Mt. Fairview dining room' heet. De maaltijd die we krijgen voorgeschoteld is goed en creatief bereid, echter vergeleken bij de grote maaltijden van de afgelopen week is dit een muizenhapje. Prijs/kwaliteit/kantiteit krijgt van ons daarom het label duur/uitstekend/weinig! Omdat het nog steeds heerlijk weer is besluiten we een avondwandeling te maken vanuit het hotel naar het meer en daar een wandelpad tot het eind van het meer te volgen. Heen en terug zo'n 5 kilometer. We zijn nog maar net aan de wandeling begonnen of we zien op een grasveld een enorm groot beest zitten. Inzoomend met de camera lijkt het op een soort van reuzen stekelvarken. Jan voelt zich gelukkig weer fit genoeg en wil er het zijne van weten. Hij durft zich zó dichtbij te wagen om een foto te maken dat hij zich bijna persoonlijk aan het beest voor kan stellen. Van een andere belangstellende wandelaar hoort Jan dat dit inderdaad een heel groot stekelvarken is en hier porcupine wordt genoemd. Weer een naam op ons lijstje van wildlife wat wij gezien hebben.
Terug bij het hotel gaan we plannen maken voor de volgende dag. We verzamelen boekjes, de tablets, een paar blikjes bier en een flesje wijn om mee naar beneden te nemen, zodat in de lounge onze ideeën uit kunnen wisselen. Alles is te vinden behalve de fles wijn die we eerder deze week gekocht hadden. Het is een schrale troost te weten dat het kamermeisje in ons vorige hotel naast haar fooi vandaag dus ook een flesje wijn mee naar huis zal kunnen nemen. Wij doen het maar met appelsap. Oók lekker!!